Wikisage, de vrije encyclopedie van de tweede generatie, is digitaal erfgoed

Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.

  • Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
  • Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
rel=nofollow

Bernarr Macfadden: verschil tussen versies

Uit Wikisage
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
Geen bewerkingssamenvatting
Geen bewerkingssamenvatting
Regel 13: Regel 13:


Macfadden ging op tournee om zijn boodschap van krachtige lichaamsbeweging te promoten en te spreken over de gevaren van [[alcohol]], [[drugs]], [[gulzigheid]], [[korset]]ten, [[preutsheid]], [[thee]], [[koffie]] en wit [[brood]].
Macfadden ging op tournee om zijn boodschap van krachtige lichaamsbeweging te promoten en te spreken over de gevaren van [[alcohol]], [[drugs]], [[gulzigheid]], [[korset]]ten, [[preutsheid]], [[thee]], [[koffie]] en wit [[brood]].
Macfadden populariseerde de praktijk van het [[vasten]], die voorheen werd geassocieerd met ziekten als [[anorexia nervosa]]. Hij was ervan overtuigd dat vasten een van de veiligste manieren was om lichamelijk gezond te worden. Veel van zijn volgelingen vastten een week lang om hun lichaam te verjongen. Hij beweerde dat „iemand door te vasten een ongeëvenaarde controle kan uitoefenen over vrijwel elke soort ziekte en een mate van kracht en uithoudingsvermogen kan tonen die anderen te schande maakt”.


In 1902 richtte hij het eerste zuiver vegetarische restaurant op (in 1911 waren het er al 20).
In 1902 richtte hij het eerste zuiver vegetarische restaurant op (in 1911 waren het er al 20).
Hij was een beroemdheid van zijn tijd met in zijn vriendenkring onder anderen [[Shirley Temple]], [[Clark Gable]], [[Franklin D. Roosevelt]], [[Will Rogers]] en [[Rudolph Valentino]]. Op het hoogtepunt van zijn carrière bezat hij hotels en een flatgebouw in New York.


Hij schilderde artsen in het algemeen als ’pillendraaiers’ (pill-pushers) af en had grote moeilijkheden met het geneeskundige establishment, dat hem een charlatan vond.
Hij schilderde artsen in het algemeen als ’pillendraaiers’ (pill-pushers) af en had grote moeilijkheden met het geneeskundige establishment, dat hem een charlatan vond.
Regel 23: Regel 27:
[[Categorie: Amerikaans auteur]]
[[Categorie: Amerikaans auteur]]
[[Categorie: Amerikaans uitgever]]
[[Categorie: Amerikaans uitgever]]
{{zaadje}}
[[Categorie: Vastentherapeut]]
{{kiem}}

Versie van 14 feb 2023 07:23

Bernarr Macfadden, {geboren als Bernard Adolphus McFadden, (Mill Spring, Missouri, 16 augustus 1868 – Jersey City, 12 oktober 1955) was een van de belangrijkste figuren in de Amerikaanse beweging van de ’physical culture’, een combinatie van bodybuilding en gezondheids- en voedingstheorieën. Hij was ook de initiatiefnemer van een uitgeverij.

Leven

Toen Bernard jong was, had wijn vader een alcoholprobleem en zijn moeder leed aan tuberculose. Hij groeide op als ziekelijk en tenger kind, een toestand die nog verergerde toen hij op een kostschool werd gestuurd. Toen hij vier was, overleed zijn vader; toen hij elf was, volgde zijn moeder. Op de begrafenis merkte een tante op dat hij zeker zou volgen, aangezien de tekenen van tuberculose al aan hem te zien waren. McFadden besloot haar ongelijk te geven door te blijven leven.

Nadat hij op elfjarige leeftijd wees was geworden, werd hij bij een boer geplaatst en begon hij op de boerderij te werken. Het harde werk in de buitenlucht en het gezonde voedsel op de boerderij maakten van hem een sterke en fitte jongen. Met 13 jaar verhuisde hij naar St. Louis, Missouri en nam daar een kantoorbaan aan. Zijn gezondheid werd snel zwakker en met 16 jaar beschreef hij zichzelf als een ’fysiek wrak’. Hij begon weer te oefenen met halters, liep tot zes mijl per dag met een loden gewicht in zijn kleren, en hij werd vegetariër. Hij kreeg snel zijn oude gezondheid terug.

Hij gaf er de voorkeur aan om zijn voornaam te schrijven met een dubbele -r omdat hij vond dat dit leek op het brullen van een leeuw, en vond ’Macfadden’ een iets mannelijkere spelling van zijn familienaam.

In 1897 reisde Macfadden naar Engeland, waar hij samenwerkte met fietsondernemer Hopton Hadley om een door hem ontworpen aan de muur spiertrainingstoestel op de markt te brengen. Met de steun van Hadley richtte Macfadden een tijdschrift op over ’bodybuilding’, Physical Development (1898), en later een nog succesvollere Amerikaanse versie, Physical Culture (1899).

Met de hulp van de ervaren hoofdredacteur Fulton Oursler bouwde Macfadden een heel uitgeversimperium uit, en gaf onder andere Liberty, True Detective, True Story, True Romances, Dream World, Ghost Stories, het filmtijdschrift Photoplay en de tabloidkrant The New York Evening Graphic. Tot Macfaddens tijdschriften behoorde ook SPORT, een vooraanstaand sporttijdschrift dat voorafging aan Sports Illustrated van Time Inc.

Macfadden ging op tournee om zijn boodschap van krachtige lichaamsbeweging te promoten en te spreken over de gevaren van alcohol, drugs, gulzigheid, korsetten, preutsheid, thee, koffie en wit brood.

Macfadden populariseerde de praktijk van het vasten, die voorheen werd geassocieerd met ziekten als anorexia nervosa. Hij was ervan overtuigd dat vasten een van de veiligste manieren was om lichamelijk gezond te worden. Veel van zijn volgelingen vastten een week lang om hun lichaam te verjongen. Hij beweerde dat „iemand door te vasten een ongeëvenaarde controle kan uitoefenen over vrijwel elke soort ziekte en een mate van kracht en uithoudingsvermogen kan tonen die anderen te schande maakt”.

In 1902 richtte hij het eerste zuiver vegetarische restaurant op (in 1911 waren het er al 20).

Hij was een beroemdheid van zijn tijd met in zijn vriendenkring onder anderen Shirley Temple, Clark Gable, Franklin D. Roosevelt, Will Rogers en Rudolph Valentino. Op het hoogtepunt van zijn carrière bezat hij hotels en een flatgebouw in New York.

Hij schilderde artsen in het algemeen als ’pillendraaiers’ (pill-pushers) af en had grote moeilijkheden met het geneeskundige establishment, dat hem een charlatan vond.

Zijn Physical Culture School en het door hem opgerichte Healthatorium verdwenen al snel weer en werden pas vijftig jaar later door de wellnessbeweging herontdekt.