Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Amandel: verschil tussen versies
Geen bewerkingssamenvatting |
(+ Cat) |
||
| Regel 10: | Regel 10: | ||
==Amandelen in de Bijbel== | ==Amandelen in de Bijbel== | ||
Toen een discussie opkwam over het gezag van Mozes en Aäron, gaven de oversten van de twaalf stammen elk hun staf af. De staf van Aäron botte in één nacht uit en droeg rijpe amandelen als teken dat God Aäron en zijn stam had uitgekozen voor het priesterschap ({{Bijbel|Numeri|17|1-11}}) De staf van Aäron werd daarna een tijdlang in de [[ark van het verbond]] bewaard (Bijbel|Hebreeën|9|4}}). | Toen een discussie opkwam over het gezag van Mozes en Aäron, gaven de oversten van de twaalf stammen elk hun staf af. De staf van Aäron botte in één nacht uit en droeg rijpe amandelen als teken dat God Aäron en zijn stam had uitgekozen voor het priesterschap ({{Bijbel|Numeri|17|1-11}}) De staf van Aäron werd daarna een tijdlang in de [[ark van het verbond]] bewaard (Bijbel|Hebreeën|9|4}}). | ||
[[Categorie:Eetbare noten en zaden]] | |||
Huidige versie van 25 nov 2020 om 17:55
De amandel is de nootachtige pit van de amandelboom (Prunus dulcis). Er worden twee variëteiten onderscheiden: de zoete amandel (Prunus dulcis var. dulcis), en de bittere amandel (Prunus dulcis L. var. amara). Hoezel deze vaak meegeteld wordt bij de noten, is het geen echte noot.
Variëteiten
Er bestaan zoete en bittere amandelen. Er is geen strakke afgrenwing tussen beide types. Bittere amandelen bevatten circa 2-3% blauwzuurglycoside amygdaline (in gezuiverde vorm ook bekend als laetrile of met de verkeerde benaming vitamine B 17). De concentratie van amygdaline in de amandel bepaalt de bittere smaak maar ook de eetbaarheid (giftigheid). Een teveel aan amygdaline is giftig. Zoete amandelen bevatten vrijwel geen amygdaline.[1]
Aprilamandelen
Ook de onrijpe groene amandel, ook bekend als aprilamandel, wordt vaak gegeten in landen waar amandelbomen groeien. Ze zijn volledig eetbaar, maar velen verwijderen de pluizig aanvoelende schaal wegens de bitterheid. Om de bittere smaak enigszins op te heffen kan men deze amandelen eventjes onderdompelen in wat zout. Vaak snijdt men de groene amandelen open en eet alleen de zachte amandelkern.[2] Ze worden graag gebruikt op Griekse bruiloften, waar ze symboliseren dat een huwelijk zowel zoete als bittere tijden heeft.[3]
Amandelen in de Bijbel
Toen een discussie opkwam over het gezag van Mozes en Aäron, gaven de oversten van de twaalf stammen elk hun staf af. De staf van Aäron botte in één nacht uit en droeg rijpe amandelen als teken dat God Aäron en zijn stam had uitgekozen voor het priesterschap (Numeri 17:1-11) De staf van Aäron werd daarna een tijdlang in de ark van het verbond bewaard (Bijbel|Hebreeën|9|4}}).
- º (de) Steinegger, Ernst; Rudolf Hänsel, 'Pharmakognosie. Fünfte korrigierte und durchgesehene Auflage.', Springer Verlag
- º https://nl.todoinfor.com/green-almonds-18443
- º http://www.indonesisch-culinair.nl/ingredient/12-amandel.html