Wikisage, de vrije encyclopedie van de tweede generatie, is digitaal erfgoed

Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.

  • Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
  • Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
rel=nofollow

Otto Bekius: verschil tussen versies

Uit Wikisage
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
Geen bewerkingssamenvatting
(https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Otto_Bekius&oldid=55107265 20 nov 2019 ‎ Mschapink)
Regel 1: Regel 1:
'''Otto Bekius''' ([[De Bilt (gemeente)|De Bilt]], 22 mei 1925 - [[Victoria (Canada)|Victoria]] ([[Canada]]), 21 augustus 2014) was een [[Nederland|Nederlandse]] verzetsstrijder tijdens de [[Tweede Wereldoorlog]].
[[File:Otto Bekius.jpg|thumb|Otto Bekius]]
'''Otto Bekius''' ([[De Bilt (gemeente)|De Bilt]], [[22 mei]] [[1925]] - [[Victoria (Brits-Columbia)|Victoria]] ([[Canada (hoofdbetekenis)|Canada]]), [[21 augustus]] [[2014]]) was een [[Nederland (hoofdbetekenis)|Nederlandse]] [[Nederlands verzet in de Tweede Wereldoorlog|verzetsstrijder]] tijdens de [[Tweede Wereldoorlog]].


==Biografie==
==Biografie==
Otto Bekius was het oudste kind in het gezin. Hij volgde zijn opleiding aan de HBS. Zijn vader Nicolaas Bekius (1900 - 1978) was Sergeant en werkzaam bij het Nederlandse leger, bij het Regiment Genietroepen, en heeft in 1940 de [[Strijd om de Maasbruggen in Rotterdam|Maasbruggen]] met zijn manschappen verdedigd.  
Otto Bekius was het oudste kind in het gezin. Hij volgde zijn opleiding aan de [[Hogereburgerschool]] . Zijn vader Nicolaas Bekius (1900-1978) was [[sergeant]] 1e klas en werkzaam bij het Nederlandse leger, bij het 2e [[Regiment Genietroepen]], en heeft in 1940 de [[Strijd om de Maasbruggen in Rotterdam|Maasbruggen]] in [[Rotterdam]] met zijn manschappen verdedigd.
 
==Oorlogsjaren==
Na de HBS was Otto Bekius begonnen aan een studie aan de [[Hogere Zeevaartschool]] , maar hij kon deze studie niet voortzetten vanwege de oorlog. Hij besloot toen om zich aan te sluiten bij het [[Verzet (Tweede Wereldoorlog)]] in Rotterdam.
 
Gedurende de jaren 1944 en 1945 was hij - onder de verzetsnaam '''Roy''' - onderdeel van het Strijdend Gedeelte [[Binnenlandse Strijdkrachten]] in Rotterdam, hij werd opgeleid in '''Huize Padua''' <ref> [https://www.rijnmond.nl/nieuws/135167/Unieke-mouwband-Binnenlandse-Strijdkrachten' Binnenlandse Strijdkrachten , paragraaf Verraden ],''Rijnmond'', 17 november 2015 </ref>.
 
Hij wist ternauwernood aan arrestatie te ontkomen toen de Duitsers een inval deden in zijn ouderlijk huis: Bekius wist te ontsnappen in zijn ondergoed door aan de achterkant van de woning over hekken te klimmen en via de buren weer aangekleed - met geleende kleding - aan de voorkant te ontsnappen. Nadien heeft hij ondergedoken zijn verzet verder gepleegd.
 
Tijdens de [[hongerwinter]] werd zijn 10-jarige jongere zusje Tjitske Bekius (1935-2019) ondergebracht bij een boer op het Groninger platteland.
 
Zijn vader, die na de ontbinding van het Nederlandse leger commandant werd bij de brandweer voor de [[Rotterdam Rechter Maasoever]] , werd aan het einde van de oorlog gearresteerd <ref>https://krijgsgevangen.nl/zoeken-naar-gegevens-mei-1940-mei-1945//, Bekius </ref> en als [[krijgsgevangene]] via
Amersfoort naar het krijgsgevangenenkamp [[Stalag]] XI-B Fallingbostel <ref>https://fallingbostelmilitarymuseum.jimdo.com/stalag-xib-357/, Stalag XIB </ref> in [[Duitsland]] gebracht; na de oorlog zou hij uit gevangenschap terugkeren.


[[File:Otto Bekius.jpg|thumb|Otto Bekius]]
===Eerbetoon===
Voor zijn activiteiten bij de Binnenlandse Strijdkrachten zou Otto Bekius later het [[Herinneringsinsigne Binnenlandse Strijdkrachten 1944-1945]] (HiBS) krijgen. In 1984 werd hem tevens het [[Verzetsherdenkingskruis]] (VHK) toegekend.
 
<gallery>
Herinneringsinsigne_Binnenlandse_Strijdkrachten_1944-1945_in_brons.jpg|HiBS
Verzetsherdenkingskruis_1980.jpg|VHK
</gallery>
 
==Militaire Jaren==
Na de oorlog sloot Bekius zich als [[oorlogsvrijwilliger]] aan bij het Nederlandse leger en kreeg hij een opleiding in Engeland tot officier bij de [[artillerie]]. Na het afronden van deze opleiding klom hij in Nederland op tot de rang van [[kapitein (rang)|kapitein]]. In 1956 vroeg en kreeg hij eervol ontslag.


===Oorlogsjaren===
==Emigratie==
Na de HBS was Otto Bekius begonnen aan een studie aan de hogere zeevaartschool, maar hij kon deze studie niet voortzetten vanwege de oorlog. Hij besloot toen om zich aan te sluiten bij het verzet in Rotterdam. Gedurende de jaren 1944 en 1945 was hij onderdeel van de verzetsgroep Padua, die o.a. distributiekantoren voor voedselbonnen overvielen. Hij wist ternauwernood aan arrestatie te ontkomen toen de Duitsers een inval deden in zijn ouderlijk huis: Bekius wist te ontsnappen in zijn ondergoed door aan de achterkant van de woning over hekken te klimmen en via de buren weer aangekleed - met geleende kleding - aan de voorkant te ontsnappen. Nadien heeft hij ondergedoken zijn verzet verder gepleegd. Tijdens de hongerwinter werd zijn 10-jarige jongere zusje Tjitske ondergebracht bij een boer op het Groninger platteland. Zijn vader, die na de ontbinding van het Nederlandse leger commandant werd bij de brandweer voor de Rechter Maasoever, werd gearresteerd en naar een gevangenkamp in Duitsland gebracht; na de oorlog zou hij weer uit gevangenschap terugkeren.
Na zijn diensttijd is Bekius naar [[Canada (hoofdbetekenis)|Canada]] vertrokken. Hij verkreeg de Canadese nationaliteit, werkte bij een transportbedrijf van een familielid en hij trad in het huwelijk. Hij was in zijn latere levensjaren een trouw bezoeker op [[Prinsjesdag]], van de ere saluutschoten op het [[Malieveld]], als lid van de [[Vereniging voor Artillerie Officieren]] (VAO).


Voor zijn activiteiten bij de [[Binnenlandse Strijdkrachten]] zou Otto Bekius later een ''Herinneringsinsigne Binnenlandse Strijdkrachten 1944 -1945'' krijgen. In 1984 werd hem tevens het ''[[Verzetsherdenkingskruis]]'' toegekend.
===Overlijden===
In 2014 overleed Bekius in Victoria aan een hartaanval. Het was de wens van zijn vrouw om zijn as bij te zetten in een familiegraf te [[Britsum]] in [[Friesland (hoofdbetekenis)|Friesland]]. Zijn neef, Martijn Schapink, heeft daarbij de laatste resten van zijn oom opgehaald uit Canada om de bijzetting mogelijk te maken<ref>[https://www.omropfryslan.nl/nieuws/371942-bekius-bijgezet-britsum Bekius bijgezet in Britsum], Omroep Friesland, 15 oktober 2014</ref><ref>'Laatste eer in Britsum voor verzetsheld Otto Bekius', ''Friesch Dagblad'', 16 oktober 2014</ref><ref>[https://www.lc.nl/archief/Urn-verzetsstrijder-terug-naar-roots-20888625.html 'Urn verzetsstrijder terug naar roots'], ''Leeuwarder Courant'', 16 oktober 2014</ref>.  


===1945 - 1956===
In Bekius' testament stond de wens opgenomen om een fonds op te richten met de naam '''Otto Bekius Scholarship ''', voor studenten aan de [[Universiteit van Victoria]], om onderzoek te doen naar militaire geschiedenis van Nederland en het [[Verenigd Koninkrijk]].
Na de oorlog sloot Bekius zich als oorlogsvrijwilliger aan bij het Nederlandse leger en kreeg hij een opleiding in Engeland tot officier bij de artillerie. Na het afronden van deze opleiding klom hij in Nederland op tot de rang van Kapitein. Hij heeft in 1956 eervol ontslag aangevraagd en gekregen.


===Emigratie===
Bij leven heeft Otto Bekius een gedenkteken laten maken ( zie onderstaande afbeelding ) met de eis om na zijn dood ook op dit gedenkteken te komen staan, deze hangt tot op heden in de kerk te Britsum. In zijn testament was ook bepaald dat er geld gedoneerd zou worden aan de [[Stichting Alde Fryske Tsjerken]], voor het behoud van de [[Johanneskerk (Britsum)]] <ref>[https://www.rd.nl/kerk-religie/kerk-in-britsum-staat-op-e-terp-1.436945 'Emigrant helpt Johanneskerk in Britsum' voetnoot], ''Reformatorisch Dagblad'', 16 december 2014</ref>.
Na zijn diensttijd is Bekius naar Canada vertrokken. Hij verkreeg de Canadese nationaliteit, werkte bij een transportbedrijf van een familielid, en hij trad in het huwelijk. Hij was in zijn latere levensjaren een trouw bezoeker van de eresaluut schoten op het Malieveld, als lid van de Vereniging voor Artillerie Officieren (VAO).


In 2014 overleed hij in Victoria aan een hartaanval. Het was de wens van zijn vrouw om zijn as bij te zetten in een familiegraf te [[Britsum]] in [[Friesland]]. Zijn neef heeft daarbij de laatste resten van zijn oom opgehaald uit Canada om de bijzetting mogelijk te maken.<ref>[https://www.omropfryslan.nl/nieuws/371942-bekius-bijgezet-britsum Bekius bijgezet in Britsum], Omroep Friesland, 15 oktober 2014</ref>
<gallery>
<ref>[https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Friesch_dagblad_O._Bekius.jpg Laatste eer in Britsum voor verzetsheld Otto Bekius], Friesch Dagblad, 16 oktober 2014</ref>
Plakkaat_%2C_In_Memoriam_Fam._Bekius.jpg|In memoriam de Familie Bekius
<ref>[https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Leeuwarder_Courant_O._Bekius.jpg Urn verzetsstrijder terug naar roots], Leeuwarder Courant, 16 oktober 2014</ref>
Otto Bekius In memoriam.jpg|Otto Bekius voor de gedenkplaat in 2002
Grafsteen Otto Bekius.jpg| grafsteen van Otto Bekius
</gallery>


==The Soldiers of the House of Orange Fund==
==Trivia==
Na het overlijden van zijn vrouw in december 2018, werd bekend gemaakt dat er een fonds wordt opgericht aan de universiteit van Victoria. Dit fonds heeft als doel om studenten te helpen in hun onderzoek naar en promotie voor militaire geschiedenis van Nederland en het [[Verenigd Koninkrijk]]. Het fonds zal jaarlijks een beurs hiervoor toekennen.
* De verzetsbijnaam van Bekius was 'Roy' aangezien hij rode haren had. Na de ontsnapping aan de Duitsers heeft hij zijn haren zwart laten verven tot het einde van de oorlog.
* Otto Bekius was een rechtstreekse afstammeling van de [[predikant]] ds. Benjamin Johannes Baekius -> Bekius ( 1656 - 1733 ) die in Britsum voorganger is geweest en in de kerk aldaar begraven ligt. Over diens nazaat, ds. Francois Bekius die ook Dominee was , is een boek geschreven met de titel  : ''Francois Bekius, De Duivel dominee uit de Friesche Wouden''<ref>[https://www.digibron.nl/search/detail/d95193a7543dc4ed5ca0ea20e146ccc6/duiveldominee-uit-de-wouden 'De Duivel-Dominee uit de Wouden'], ''Reformatorisch Dagblad'', 12 juni 2008</ref>, auteur H.G. Cannegieter.
* Van moeders kant was Otto Bekius verre familie van [[Hendrik Brouwer]] , bewindvoerder van de [[Vereenigde Oostindische Compagnie]] en o.a. [[Gouverneur-generaal van Nederlands-Indië]] (1632 - 1636) , zie volgende informatie : [[Lijst van gouverneurs-generaal van Nederlands-Indië]].


{{appendix|2=
{{appendix|2=
* [https://www.tracesofwar.nl/persons/63058/Bekius-Otto.htm Otto Bekius], Traces of war
* [https://web.archive.org/web/20190214084634/https://www.tracesofwar.nl/persons/63058 Otto Bekius], Traces of War, geraadpleegd op 14 februari 2019.
 
* [https://www.tracesofwar.nl/books/124/Verzetsherdenkingskruis.htm Otto Bekius], Verzetsherdenkingskruis, Gedenkboek Verzetsherdenkingskruis waarin opgenomen register dragers verzetsherdenkingskruis, schrijver Heuvel, C.C. van den e.a. 1985.
* [http://www.zuidfront-holland1940.nl/index.php?page=maasbruggen-rotterdam-2e-fase Nicolaas Bekius], Zuid Front Holland 1940, Maasbruggen Rotterdam 2e fase ( paragraaf 258)
* [http://www.zuidfront-holland1940.nl/index.php?page=maasbruggen-rotterdam-2e-fase Nicolaas Bekius], Zuid Front Holland 1940, Maasbruggen Rotterdam 2e fase (paragraaf 258)
* [http://www.zuidfront-holland1940.nl/index.php?page=namenlijst Nicolaas Bekius ], Nederlandse personen in actie tijdens WOII van 10 mei 1940 tot 14 mei 1940 , Zuidfront Holland
----
----
{{references}}
{{references}}
}}
}}


{{DEFAULTSORT:Bekius, Otto}}
[[Categorie:Nederlands verzetsstrijder in de Tweede Wereldoorlog]]
[[Categorie:Nederlands verzetsstrijder in de Tweede Wereldoorlog]]

Versie van 25 nov 2020 11:59

Otto Bekius

Otto Bekius (De Bilt, 22 mei 1925 - Victoria (Canada), 21 augustus 2014) was een Nederlandse verzetsstrijder tijdens de Tweede Wereldoorlog.

Biografie

Otto Bekius was het oudste kind in het gezin. Hij volgde zijn opleiding aan de Hogereburgerschool . Zijn vader Nicolaas Bekius (1900-1978) was sergeant 1e klas en werkzaam bij het Nederlandse leger, bij het 2e Regiment Genietroepen, en heeft in 1940 de Maasbruggen in Rotterdam met zijn manschappen verdedigd.

Oorlogsjaren

Na de HBS was Otto Bekius begonnen aan een studie aan de Hogere Zeevaartschool , maar hij kon deze studie niet voortzetten vanwege de oorlog. Hij besloot toen om zich aan te sluiten bij het Verzet (Tweede Wereldoorlog) in Rotterdam.

Gedurende de jaren 1944 en 1945 was hij - onder de verzetsnaam Roy - onderdeel van het Strijdend Gedeelte Binnenlandse Strijdkrachten in Rotterdam, hij werd opgeleid in Huize Padua [1].

Hij wist ternauwernood aan arrestatie te ontkomen toen de Duitsers een inval deden in zijn ouderlijk huis: Bekius wist te ontsnappen in zijn ondergoed door aan de achterkant van de woning over hekken te klimmen en via de buren weer aangekleed - met geleende kleding - aan de voorkant te ontsnappen. Nadien heeft hij ondergedoken zijn verzet verder gepleegd.

Tijdens de hongerwinter werd zijn 10-jarige jongere zusje Tjitske Bekius (1935-2019) ondergebracht bij een boer op het Groninger platteland.

Zijn vader, die na de ontbinding van het Nederlandse leger commandant werd bij de brandweer voor de Rotterdam Rechter Maasoever , werd aan het einde van de oorlog gearresteerd [2] en als krijgsgevangene via Amersfoort naar het krijgsgevangenenkamp Stalag XI-B Fallingbostel [3] in Duitsland gebracht; na de oorlog zou hij uit gevangenschap terugkeren.

Eerbetoon

Voor zijn activiteiten bij de Binnenlandse Strijdkrachten zou Otto Bekius later het Herinneringsinsigne Binnenlandse Strijdkrachten 1944-1945 (HiBS) krijgen. In 1984 werd hem tevens het Verzetsherdenkingskruis (VHK) toegekend.

Militaire Jaren

Na de oorlog sloot Bekius zich als oorlogsvrijwilliger aan bij het Nederlandse leger en kreeg hij een opleiding in Engeland tot officier bij de artillerie. Na het afronden van deze opleiding klom hij in Nederland op tot de rang van kapitein. In 1956 vroeg en kreeg hij eervol ontslag.

Emigratie

Na zijn diensttijd is Bekius naar Canada vertrokken. Hij verkreeg de Canadese nationaliteit, werkte bij een transportbedrijf van een familielid en hij trad in het huwelijk. Hij was in zijn latere levensjaren een trouw bezoeker op Prinsjesdag, van de ere saluutschoten op het Malieveld, als lid van de Vereniging voor Artillerie Officieren (VAO).

Overlijden

In 2014 overleed Bekius in Victoria aan een hartaanval. Het was de wens van zijn vrouw om zijn as bij te zetten in een familiegraf te Britsum in Friesland. Zijn neef, Martijn Schapink, heeft daarbij de laatste resten van zijn oom opgehaald uit Canada om de bijzetting mogelijk te maken[4][5][6].

In Bekius' testament stond de wens opgenomen om een fonds op te richten met de naam Otto Bekius Scholarship , voor studenten aan de Universiteit van Victoria, om onderzoek te doen naar militaire geschiedenis van Nederland en het Verenigd Koninkrijk.

Bij leven heeft Otto Bekius een gedenkteken laten maken ( zie onderstaande afbeelding ) met de eis om na zijn dood ook op dit gedenkteken te komen staan, deze hangt tot op heden in de kerk te Britsum. In zijn testament was ook bepaald dat er geld gedoneerd zou worden aan de Stichting Alde Fryske Tsjerken, voor het behoud van de Johanneskerk (Britsum) [7].

Trivia

  • De verzetsbijnaam van Bekius was 'Roy' aangezien hij rode haren had. Na de ontsnapping aan de Duitsers heeft hij zijn haren zwart laten verven tot het einde van de oorlog.
  • Otto Bekius was een rechtstreekse afstammeling van de predikant ds. Benjamin Johannes Baekius -> Bekius ( 1656 - 1733 ) die in Britsum voorganger is geweest en in de kerk aldaar begraven ligt. Over diens nazaat, ds. Francois Bekius die ook Dominee was , is een boek geschreven met de titel  : Francois Bekius, De Duivel dominee uit de Friesche Wouden[8], auteur H.G. Cannegieter.
  • Van moeders kant was Otto Bekius verre familie van Hendrik Brouwer , bewindvoerder van de Vereenigde Oostindische Compagnie en o.a. Gouverneur-generaal van Nederlands-Indië (1632 - 1636) , zie volgende informatie : Lijst van gouverneurs-generaal van Nederlands-Indië.

Bronnen, noten en/of referenties

Bronnen, noten en/of referenties
  • Otto Bekius, Traces of War, geraadpleegd op 14 februari 2019.
  • Otto Bekius, Verzetsherdenkingskruis, Gedenkboek Verzetsherdenkingskruis waarin opgenomen register dragers verzetsherdenkingskruis, schrijver Heuvel, C.C. van den e.a. 1985.
  • Nicolaas Bekius, Zuid Front Holland 1940, Maasbruggen Rotterdam 2e fase (paragraaf 258)
  • Nicolaas Bekius , Nederlandse personen in actie tijdens WOII van 10 mei 1940 tot 14 mei 1940 , Zuidfront Holland
  1. º Binnenlandse Strijdkrachten , paragraaf Verraden ,Rijnmond, 17 november 2015
  2. º https://krijgsgevangen.nl/zoeken-naar-gegevens-mei-1940-mei-1945//, Bekius
  3. º https://fallingbostelmilitarymuseum.jimdo.com/stalag-xib-357/, Stalag XIB
  4. º Bekius bijgezet in Britsum, Omroep Friesland, 15 oktober 2014
  5. º 'Laatste eer in Britsum voor verzetsheld Otto Bekius', Friesch Dagblad, 16 oktober 2014
  6. º 'Urn verzetsstrijder terug naar roots', Leeuwarder Courant, 16 oktober 2014
  7. º 'Emigrant helpt Johanneskerk in Britsum' voetnoot, Reformatorisch Dagblad, 16 december 2014
  8. º 'De Duivel-Dominee uit de Wouden', Reformatorisch Dagblad, 12 juni 2008
rel=nofollow
rel=nofollow
Overgenomen van "https://nl.wikisage.org/w/index.php?title=Otto_Bekius&oldid=318279"