Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Lachend, rollebollend en muziekmakend: verschil tussen versies
(Nieuwe pagina aangemaakt met 'Lachend, rollebollend en muziek makend van grindweg naar asfalt Door Ruud Stoeten Rollebollend hebben ze wel eens tegenover elkaar gestaan, daar in de zaal van De...') |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
| Regel 1: | Regel 1: | ||
Lachend, rollebollend en | '''Lachend, rollebollend en muziekmakend van grindweg naar asfalt''' | ||
Door Ruud Stoeten | Door Ruud Stoeten | ||
| Regel 16: | Regel 16: | ||
“Dankbaar werk, muziek maken”, vindt Frans uit de grond van zijn hart. “Het mooiste wat er is!” | “Dankbaar werk, muziek maken”, vindt Frans uit de grond van zijn hart. “Het mooiste wat er is!” | ||
[[Categorie:Nederlandse documentaire]] | |||
Huidige versie van 14 sep 2019 om 13:08
Lachend, rollebollend en muziekmakend van grindweg naar asfalt
Door Ruud Stoeten
Rollebollend hebben ze wel eens tegenover elkaar gestaan, daar in de zaal van De Vrijboom in Beuningen. De muziekmakers van het toenmalige fanfarekorps Kunst en Volharding spraken elkaar niet eens meer aan bij hun naam, maar met een keur aan scheldwoorden. En het gebeurde dat het hele bestuur besloot om op te stappen.
Oud-burgemeester Hans Lurvink zat soms met de handen in het toen al schaarser wordende haar, maar hij kreeg een gouden idee: Ab Bruisten erbij halen; een echte jongen uit het volk, die toch boven de partijen stond. “Je móet proberen een brug te slaan”, smeekte Lurvink. “Het is maar voor even.” Bruisten zwichtte en zou 25 jaar voorzitter blijven. En jawel: de muzikale neuzen kwamen weer één kant op te staan. Hoewel: “Er was altijd wel wat…”, mijmert de oud-voorzitter voor de camera van Jos Kruisbergen.
Die maakte in 2004 filmbeelden ter gelegenheid van het 70-jarig bestaan van de muziekvereniging en monteerde ze onlangs tot een kostelijke documentaire. Rode draad is Frans Litjes, die er vanaf het begin bij was. Litjes was dus een belangrijk onderdeel van de jubileumviering en werd benoemd tot lid van verdienste. De bijbehorende speld en oorkonde werden hem uitgereikt door toenmalig voorzitter Ton Albers.
Litjes zit boordevol herinneringen. Hij memoreert de tijd dat het lidmaatschap een kwartje in de week kostte en dat hele gezinnen op tilt sloegen bij de plannen om die prijs met een stuiver te verhogen. De jonge Frans werd ooit betrapt door zijn vader toen hij stiekem aan het spelen was op diens klarinet. Pa was meteen om; Frans moest, net als hijzelf, ook maar bij de muziek. En hij moest ook maar bij de Posterijen gaan werken, net als vader. Die kon hij dan meteen een handje helpen in het kleine fruitbedrijfje van de familie Litjes.
Zo kwam Frans terecht in een wespennest, dat overigens ook veel plezier maakte in het besef dat een dorp niet zonder muziek kan. Lachend trokken de spelende leden door de dreven van Beuningen en omgeving: eerst over grindpaden, later over straatstenen en asfalt. Er werden concerten, aubades, serenades en wat dies meer zij gegeven: in tuinen, in zalen en in de kerk. En uiteraard ook tijdens de jaarlijkse doortocht van de Vierdaagse.
In de film van Jos Kruisbergen komen tal van mensen aan het woord die Frans Litjes zonder uitzondering op handen dragen. Een greep: voorzitter Ton Albers, dirigent Paul Souren en leider Jan Roelofs van de tamboers.
“Dankbaar werk, muziek maken”, vindt Frans uit de grond van zijn hart. “Het mooiste wat er is!”