Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
De Lessepsbuurt: verschil tussen versies
Geen bewerkingssamenvatting |
(https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=De_Lessepsbuurt&oldid=53458680 23 mrt 2019) |
||
| Regel 1: | Regel 1: | ||
[Afbeelding:Marconistraat.jpg |thumb|right|290px|Marconistraat in de De Lessepsbuurt]] | <!-- [Afbeelding:Marconistraat.jpg |thumb|right|290px|Marconistraat in de De Lessepsbuurt]]--> | ||
De '''De Lessepsbuurt''' is een [[Tuindorp (wijk)|tuindorp]] uit het begin van de [[20e eeuw]] in de [[Utrecht (stad)|Utrechtse]] | De '''De Lessepsbuurt''' is een [[Tuindorp (wijk)|tuindorp]] uit het begin van de [[20e eeuw]] in de [[Utrecht (stad)|Utrechtse]] wijk [[Noordwest (Utrecht)|Noordwest]] (buurt: [[Elinkwijk en omgeving]]). Tegenwoordig maakt de De Lessepsbuurt deel uit van de stad Utrecht, maar de buurt is gebouwd in de voormalige gemeente [[Zuilen (gemeente)|Zuilen]] te midden van de weilanden tussen Utrecht en Zuilen. | ||
== Ontstaan == | == Ontstaan == | ||
De De Lessepsbuurt is tussen 1913–1917 gebouwd op initiatief van [[Woningbouwvereniging Zuilen]]. Deze woningbouwvereniging was opgericht voor de arbeiders van de fabrieken [[Werkspoor]] en [[Demka]], die beide in de [[1910-1919|jaren 10]] van de 20e eeuw vanuit Amsterdam en Hoogezand-Sappemeer naar de [[Lage Weide]] verhuisden. De buurt is ontworpen door de [[architect]] [[Flip Hamers (architect)|Ph. J. Hamers]]<ref>http://www.kei-centrum.nl/view.cfm?page_id=1897&item_type=project&item_id=395 Kenniscentrum Stedelijke Vernieuwing KEI, over de De Lessepsbuurt</ref>. | De De Lessepsbuurt is tussen 1913–1917 gebouwd op initiatief van [[Woningbouwvereniging Zuilen]]. Deze woningbouwvereniging was opgericht voor de arbeiders van de fabrieken [[Werkspoor]] en [[Demka]], die beide in de [[1910-1919|jaren 10]] van de 20e eeuw vanuit Amsterdam en Hoogezand-Sappemeer naar de [[Lage Weide]] verhuisden. De buurt is ontworpen door de [[architect]] [[Flip Hamers (architect)|Ph. J. Hamers]]<ref>[http://www.kei-centrum.nl/view.cfm?page_id=1897&item_type=project&item_id=395 Kenniscentrum Stedelijke Vernieuwing KEI, over de De Lessepsbuurt]</ref>. | ||
Architect Hamers moest zich houden aan een strak stratenpatroon, dat al door de gemeente Utrecht was opgesteld. Hamers zorgde voor het karakter van een tuindorp, door de [[rooilijn]] van de rijwoningen naar achteren te leggen en hoekwoningen en winkels juist naar voren te laten steken. De voortuinen liggen hierdoor enigszins beschut. De open bouwblokken kregen een vriendelijk en groen karakter en ook de straten werden zo groen mogelijk ingericht. In de centrale De Lessepsstraat stonden [[kastanje]]bomen, die in de oorlog als brandhout zijn gebruikt. In totaal werden veertien bouwblokken gebouwd, met daarin 361 woningen en 7 winkels. Toen het af was lag het wijkje afgelegen, midden in de weilanden tussen Utrecht en Zuilen. | Architect Hamers moest zich houden aan een strak stratenpatroon, dat al door de gemeente Utrecht was opgesteld. Hamers zorgde voor het karakter van een tuindorp, door de [[rooilijn]] van de rijwoningen naar achteren te leggen en hoekwoningen en winkels juist naar voren te laten steken. De voortuinen liggen hierdoor enigszins beschut. De open bouwblokken kregen een vriendelijk en groen karakter en ook de straten werden zo groen mogelijk ingericht. In de centrale De Lessepsstraat stonden [[kastanje]]bomen, die in de oorlog als brandhout zijn gebruikt. In totaal werden veertien bouwblokken gebouwd, met daarin 361 woningen en 7 winkels. Toen het af was lag het wijkje afgelegen, midden in de weilanden tussen Utrecht en Zuilen. | ||
| Regel 11: | Regel 11: | ||
Vóór de [[Tweede Wereldoorlog]] waren huurders verplicht aandeelhouder van hun woningcorporatie. Iedere bewoner moest daarom twee [[aandeel|aandelen]] kopen van woningbouwvereniging Zuilen à vijfentwintig [[Nederlandse gulden|gulden]] per stuk. De woningbouwvereniging had veel te vertellen over het leven van de bewoners, zoals overigens in die tijd gebruikelijk was. Er waren bewust geen [[café]]s in de wijk. Een jaarlijkse inspectie door het bestuur van de vereniging keurde de netheid van de woningen en de tuinen. Tot in de [[jaren 70]] werd er door de vereniging op toegezien dat bewoners zich netjes gedroegen. | Vóór de [[Tweede Wereldoorlog]] waren huurders verplicht aandeelhouder van hun woningcorporatie. Iedere bewoner moest daarom twee [[aandeel|aandelen]] kopen van woningbouwvereniging Zuilen à vijfentwintig [[Nederlandse gulden|gulden]] per stuk. De woningbouwvereniging had veel te vertellen over het leven van de bewoners, zoals overigens in die tijd gebruikelijk was. Er waren bewust geen [[café]]s in de wijk. Een jaarlijkse inspectie door het bestuur van de vereniging keurde de netheid van de woningen en de tuinen. Tot in de [[jaren 70]] werd er door de vereniging op toegezien dat bewoners zich netjes gedroegen. | ||
De naam van de buurt is afgeleid van de De Lessepsstraat. Deze straat is vernoemd naar de bedenker en bouwer van het [[Suezkanaal]], de Franse graaf [[Ferdinand de Lesseps]]. Ook de andere straten in deze buurt zijn vernoemd naar bekende uitvinders, zoals [[Luigi Galvani|Galvani]], [[Guglielmo Marconi|Marconi]], [[André-Marie Ampère|Ampère]], en [[Carolus Linnaeus| | De naam van de buurt is afgeleid van de De Lessepsstraat. Deze straat is vernoemd naar de bedenker en bouwer van het [[Suezkanaal]], de Franse graaf [[Ferdinand de Lesseps]]. Ook de andere straten in deze buurt zijn vernoemd naar bekende uitvinders, zoals [[Luigi Galvani|Galvani]], [[Guglielmo Marconi|Marconi]], [[André-Marie Ampère|Ampère]], en [[Carolus Linnaeus|Linnaeus]]. | ||
== Verval en renovatie == | == Verval en renovatie == | ||
Na groot onderhoud in [[1980]] werd er door de woningbouwvereniging nauwelijks onderhoud aan de woningen gepleegd omdat ervan uitgegaan werd dat de woningen in 2005 zouden worden gesloopt. De buurt ging daardoor flink achteruit. | Na groot onderhoud in [[1980]] werd er door de woningbouwvereniging nauwelijks onderhoud aan de woningen gepleegd omdat ervan uitgegaan werd dat de woningen in 2005 zouden worden gesloopt. De buurt ging daardoor flink achteruit. | ||
Ondanks de slechte staat van de woningen was er onder de bewoners veel verzet tegen de voorgenomen sloop. Ze eisten [[renovatie]] van hun woningen. Woningcorporatie Mitros (in 1998 ontstaan uit enkele fusies) stemde in met deze eisen. Samen met de bewoners werd in [[2002]] een renovatieplan opgesteld. Vanaf [[2005]] hebben Mitros en de gemeente gezamenlijk de wijk gerenoveerd. Net als bij de bouw van de buurt, is dus bij de renovatie ervan de betrokkenheid van de bewoners belangrijk geweest. | Ondanks de slechte staat van de woningen was er onder de bewoners veel verzet tegen de voorgenomen sloop. Ze eisten [[renovatie]] van hun woningen. [[Woningcorporatie]] [[Mitros]] (in 1998 ontstaan uit enkele fusies) stemde in met deze eisen. Samen met de bewoners werd in [[2002]] een renovatieplan opgesteld. Vanaf [[2005]] hebben Mitros en de gemeente gezamenlijk de wijk gerenoveerd. Net als bij de bouw van de buurt, is dus bij de renovatie ervan de betrokkenheid van de bewoners belangrijk geweest. | ||
De woningen zouden in principe in bewoonde staat worden gerenoveerd, omdat de vele oudere bewoners opzagen tegen verhuizen. De werkzaamheden bleken echter alsnog erg zwaar voor sommige bejaarde bewoners. Hoewel iedereen tevreden is over het resultaat was de renovatie een moeizaam proces, dat flink wat stress heeft opgeleverd voor zowel Mitros, de aannemers als de bewoners. | De woningen zouden in principe in bewoonde staat worden gerenoveerd, omdat de vele oudere bewoners opzagen tegen verhuizen. De werkzaamheden bleken echter alsnog erg zwaar voor sommige bejaarde bewoners. Hoewel iedereen tevreden is over het resultaat was de renovatie een moeizaam proces, dat flink wat stress heeft opgeleverd voor zowel Mitros, de aannemers als de bewoners. | ||
| Regel 25: | Regel 25: | ||
== Beschermd stadsgezicht == | == Beschermd stadsgezicht == | ||
De buurt is sinds december 2013 officieel [[Rijksbeschermd gezicht Utrecht - Zuilen-Elinkwijk|(Rijks)beschermd stadsgezicht]]. | |||
==Bronnen== | ==Bronnen== | ||
| Regel 35: | Regel 35: | ||
== Referenties == | == Referenties == | ||
{{references}} | {{references}} | ||
{{Coor title dms|52|6|42.61|N|5|5|4.83|E|type:city}} | |||
{{authority control|TYPE=g|Wikidata= Q2364166}} | |||
[[Categorie:Subwijk of buurt in Utrecht (stad)]] | [[Categorie:Subwijk of buurt in Utrecht (stad)]] | ||
[[Categorie:Utrecht | [[Categorie:Noordwest (Utrecht)]] | ||
[[Categorie: | [[Categorie:Beschermd stadsgezicht]] | ||
Huidige versie van 27 jun 2019 om 19:53
De De Lessepsbuurt is een tuindorp uit het begin van de 20e eeuw in de Utrechtse wijk Noordwest (buurt: Elinkwijk en omgeving). Tegenwoordig maakt de De Lessepsbuurt deel uit van de stad Utrecht, maar de buurt is gebouwd in de voormalige gemeente Zuilen te midden van de weilanden tussen Utrecht en Zuilen.
Ontstaan
De De Lessepsbuurt is tussen 1913–1917 gebouwd op initiatief van Woningbouwvereniging Zuilen. Deze woningbouwvereniging was opgericht voor de arbeiders van de fabrieken Werkspoor en Demka, die beide in de jaren 10 van de 20e eeuw vanuit Amsterdam en Hoogezand-Sappemeer naar de Lage Weide verhuisden. De buurt is ontworpen door de architect Ph. J. Hamers[1].
Architect Hamers moest zich houden aan een strak stratenpatroon, dat al door de gemeente Utrecht was opgesteld. Hamers zorgde voor het karakter van een tuindorp, door de rooilijn van de rijwoningen naar achteren te leggen en hoekwoningen en winkels juist naar voren te laten steken. De voortuinen liggen hierdoor enigszins beschut. De open bouwblokken kregen een vriendelijk en groen karakter en ook de straten werden zo groen mogelijk ingericht. In de centrale De Lessepsstraat stonden kastanjebomen, die in de oorlog als brandhout zijn gebruikt. In totaal werden veertien bouwblokken gebouwd, met daarin 361 woningen en 7 winkels. Toen het af was lag het wijkje afgelegen, midden in de weilanden tussen Utrecht en Zuilen.
De kwaliteit van de woningen was goed. De woningen waren voor de tijd ruim, goed geventileerd en divers. Vijf verschillende woningtypen, twintig verschillende indelingen, eigenlijk was elke woning anders. De opdrachtgever was minder enthousiast over de overschrijding van de kosten. Volgende bouwprojecten werden niet als tuindorp ontworpen en er werden andere architecten ingeschakeld.
Vóór de Tweede Wereldoorlog waren huurders verplicht aandeelhouder van hun woningcorporatie. Iedere bewoner moest daarom twee aandelen kopen van woningbouwvereniging Zuilen à vijfentwintig gulden per stuk. De woningbouwvereniging had veel te vertellen over het leven van de bewoners, zoals overigens in die tijd gebruikelijk was. Er waren bewust geen cafés in de wijk. Een jaarlijkse inspectie door het bestuur van de vereniging keurde de netheid van de woningen en de tuinen. Tot in de jaren 70 werd er door de vereniging op toegezien dat bewoners zich netjes gedroegen.
De naam van de buurt is afgeleid van de De Lessepsstraat. Deze straat is vernoemd naar de bedenker en bouwer van het Suezkanaal, de Franse graaf Ferdinand de Lesseps. Ook de andere straten in deze buurt zijn vernoemd naar bekende uitvinders, zoals Galvani, Marconi, Ampère, en Linnaeus.
Verval en renovatie
Na groot onderhoud in 1980 werd er door de woningbouwvereniging nauwelijks onderhoud aan de woningen gepleegd omdat ervan uitgegaan werd dat de woningen in 2005 zouden worden gesloopt. De buurt ging daardoor flink achteruit.
Ondanks de slechte staat van de woningen was er onder de bewoners veel verzet tegen de voorgenomen sloop. Ze eisten renovatie van hun woningen. Woningcorporatie Mitros (in 1998 ontstaan uit enkele fusies) stemde in met deze eisen. Samen met de bewoners werd in 2002 een renovatieplan opgesteld. Vanaf 2005 hebben Mitros en de gemeente gezamenlijk de wijk gerenoveerd. Net als bij de bouw van de buurt, is dus bij de renovatie ervan de betrokkenheid van de bewoners belangrijk geweest.
De woningen zouden in principe in bewoonde staat worden gerenoveerd, omdat de vele oudere bewoners opzagen tegen verhuizen. De werkzaamheden bleken echter alsnog erg zwaar voor sommige bejaarde bewoners. Hoewel iedereen tevreden is over het resultaat was de renovatie een moeizaam proces, dat flink wat stress heeft opgeleverd voor zowel Mitros, de aannemers als de bewoners.
De basisrenovatie was niet kostendekkend. De huur van de zittende bewoners kan slechts beperkt worden opgehoogd, omdat veel van de renovatiewerkzaamheden niet direct tot zogeheten 'geriefsverbetering' leidden. Leegstaande woningen en woningen die gedurende de renovatieperiode vrij kwamen, werden ook aan de binnenkant ingrijpend aangepast en opgeknapt. De huur van deze woningen werd flink opgetrokken zodat dit deel van de renovatie wel kostendekkend was. Bovendien was het idee hiermee meer draagkrachtige bewoners aan te trekken.
De gemeente heeft tijdens de renovatie van de woningen de openbare ruimte opgeknapt, met nieuwe bestrating en lantaarnpalen. Dit heeft circa twee miljoen euro gekost.
Beschermd stadsgezicht
De buurt is sinds december 2013 officieel (Rijks)beschermd stadsgezicht.
Bronnen
- KEI, Utrecht, Lessepsbuurt
- Gemeente Utrecht brochure over de geschiedenis van de De Lessepsbuurt
- Mitros Leven in de De Lessepsbuurt
- Museum van Zuilen
Referenties
