Wikisage, de vrije encyclopedie van de tweede generatie, is digitaal erfgoed

Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.

  • Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
  • Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
rel=nofollow

Fred van Doorn: verschil tussen versies

Uit Wikisage
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
(https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Fred_van_Doorn&oldid=53261436 22 feb 2019 Tim van Doorn 18 feb 2019 Nina J. Vando)
 
(https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Fred_van_Doorn&action=edit&oldid=53279509 25 feb 2019)
Regel 1: Regel 1:
Fred van Doorn
Fred (Ferdinand) van Doorn (1941-2019)


Geboren: 14 augustus 1941, Amsterdam, overleden: 20 februari 2019
Hij werkte het grootste deel van zijn leven bij de tv, als regisseur en (mede)bedenker van programma’s als Ook Dat Nog, Voor een Briefkaart op de Eerste Rang, Spoorloos, Lieve Martine en Memories. Van 1991 tot 1998 was hij Hoofd Amusement KRO-televisie. Maar zijn passies waren film en jazz, en daarvan deed hij van 1969 tot 1992 op meeslepende wijze verslag in achtereenvolgens HP en HP/De Tijd.


Hij verdiende zijn brood het grootste deel van zijn leven bij de tv, als regisseur en (mede)bedenker van programma's als Ook Dat Nog, Voor een Briefkaart op de Eerste Rang, Spoorloos, Lieve Martine en Memories. Van 1991 tot 1998 was hij zelfs Hoofd Amusement KRO-televisie. Maar zijn passies waren film en jazz, en daarvan deed hij van 1969 tot 1992 op meeslepende wijze verslag in achtereenvolgens HP en HP/De Tijd.
Op 20 februari stierf Fred van Doorn, 77 jaar oud.
Op 20 februari stierf Fred van Doorn, 77 jaar oud, na een lange lijdensweg met kanker.
Hij heeft tientallen, waarschijnlijk zelfs honderden verhalen aan HP/ HP De Tijd bijgedragen. Ze waren altijd kleurrijk en inspirerend geschreven, vaak vertrekkend vanuit een herinnering aan zijn persoonlijke kijk- en luisterervaringen, maar onveranderlijk solide gedocumenteerd.
Hij heeft tientallen, waarschijnlijk zelfs honderden verhalen aan het blad bijgedragen. Ze waren altijd kleurrijk en inspirerend geschreven, vaak vertrekkend vanuit een herinnering aan zijn persoonlijke kijk- en luisterervaringen, maar onveranderlijk solide gedocumenteerd.
Fred van Doorn schreef graag, en sprak haast nog liever. Legendarisch is het verhaal over de busreis van HP-redacteuren, na een voetbalwedstrijd in Parijs terug naar Nederland. Bij het vertrek vroeg iemand hem wat hij vond van de toenmalige filmsituatie. Hij bleef ononderbroken aan het woord tot voorbij Antwerpen.
Fred van Doorn schreef graag, en sprak haast nog liever. Legendarisch is het verhaal over de busreis van HP-redacteuren, na een voetbalwedstrijd in Parijs terug naar Nederland. Bij het vertrek stelde iemand, bij wijze van experiment, hem de vraag: ‘Fred, wat vind je van de huidige filmsituatie?’ Hij bleef ononderbroken aan het woord tot voorbij Antwerpen.
In 1986 verscheen zijn bundel Lost Heroes: De vergeten helden van de jazz, in 2008 gevolgd door Blue Notes: Jazzportretten (beide alleen nog antiquarisch te vinden).
Op het laatst van zijn leven, in augustus 2018, heeft Fred van Doorn nog een boek bij Amazon gepubliceerd: Celluloid Heroes.
Uit de aankondiging van de uitgever: ‘Wie jong is heeft behoefte aan voorbeelden aan wie hij zich kan spiegelen, tegen wie hij kan opkijken. Aan helden. Wie na de Tweede Wereldoorlog in Nederland opgroeide, had het daar moeilijk mee. Helden waren schaars. Dus zochten kleine jongens in die tijd naar vervangende helden. De plek waar die helden te zien en te bewonderen waren, was de bioscoop. Daar werd iedere week de oorlog opnieuw gewonnen door Amerikaanse filmhelden die dat deden met een overtuiging alsof ze echt in de oorlog gevochten hadden. In Celluloid Heroes portretteert Fred van Doorn een aantal van deze filmhelden en vertelt hij hun levensverhaal, dat soms in schrille tegenstelling stond tot het beeld dat ze op de witte doek uitdroegen en dat de bioscoopbezoeker van hen had.’


In 1986 verscheen zijn bundel Lost Heroes: De vergeten helden van de jazz, in 2008 gevolgd door Blue Notes: Jazzportretten.
Op het laatst van zijn leven, in augustus 2018, heeft Fred van Doorn nog een boek gepubliceerd: Celluloid Heroes.
Uit de aankondiging van de uitgever: “Wie jong is heeft behoefte aan voorbeelden aan wie hij zich kan spiegelen, tegen wie hij kan opkijken. Aan helden. Wie na de Tweede Wereldoorlog in Nederland opgroeide, had het daar moeilijk mee. Helden waren schaars. Dus zochten kleine jongens in die tijd naar vervangende helden. De plek waar die helden te zien en te bewonderen waren, was de bioscoop. Daar werd iedere week de oorlog opnieuw gewonnen door Amerikaanse filmhelden die dat deden met een overtuiging alsof ze echt in de oorlog gevochten hadden. In Celluloid Heroes portretteert Fred van Doorn een aantal van deze filmhelden en vertelt hij hun levensverhaal, dat soms in schrille tegenstelling stond tot het beeld dat ze op de witte doek uitdroegen en dat de bioscoopbezoeker van hen had.
Bron: HP/De Tijd.


1962-1964 Nederlandse Filmacademie, afgestudeerd scenario en regie.
1962-1964 Nederlandse Filmacademie, afgestudeerd scenario en regie.

Versie van 4 mrt 2019 11:19

Fred (Ferdinand) van Doorn (1941-2019)

Hij werkte het grootste deel van zijn leven bij de tv, als regisseur en (mede)bedenker van programma’s als Ook Dat Nog, Voor een Briefkaart op de Eerste Rang, Spoorloos, Lieve Martine en Memories. Van 1991 tot 1998 was hij Hoofd Amusement KRO-televisie. Maar zijn passies waren film en jazz, en daarvan deed hij van 1969 tot 1992 op meeslepende wijze verslag in achtereenvolgens HP en HP/De Tijd.

Op 20 februari stierf Fred van Doorn, 77 jaar oud. Hij heeft tientallen, waarschijnlijk zelfs honderden verhalen aan HP/ HP De Tijd bijgedragen. Ze waren altijd kleurrijk en inspirerend geschreven, vaak vertrekkend vanuit een herinnering aan zijn persoonlijke kijk- en luisterervaringen, maar onveranderlijk solide gedocumenteerd. Fred van Doorn schreef graag, en sprak haast nog liever. Legendarisch is het verhaal over de busreis van HP-redacteuren, na een voetbalwedstrijd in Parijs terug naar Nederland. Bij het vertrek vroeg iemand hem wat hij vond van de toenmalige filmsituatie. Hij bleef ononderbroken aan het woord tot voorbij Antwerpen.

In 1986 verscheen zijn bundel Lost Heroes: De vergeten helden van de jazz, in 2008 gevolgd door Blue Notes: Jazzportretten. Op het laatst van zijn leven, in augustus 2018, heeft Fred van Doorn nog een boek gepubliceerd: Celluloid Heroes. Uit de aankondiging van de uitgever: “Wie jong is heeft behoefte aan voorbeelden aan wie hij zich kan spiegelen, tegen wie hij kan opkijken. Aan helden. Wie na de Tweede Wereldoorlog in Nederland opgroeide, had het daar moeilijk mee. Helden waren schaars. Dus zochten kleine jongens in die tijd naar vervangende helden. De plek waar die helden te zien en te bewonderen waren, was de bioscoop. Daar werd iedere week de oorlog opnieuw gewonnen door Amerikaanse filmhelden die dat deden met een overtuiging alsof ze echt in de oorlog gevochten hadden. In Celluloid Heroes portretteert Fred van Doorn een aantal van deze filmhelden en vertelt hij hun levensverhaal, dat soms in schrille tegenstelling stond tot het beeld dat ze op de witte doek uitdroegen en dat de bioscoopbezoeker van hen had.

Bron: HP/De Tijd.

1962-1964 Nederlandse Filmacademie, afgestudeerd scenario en regie.


JOURNALIST/SCHRIJVER


1962-1972 Filmcriticus filmblad Skoop

1968-1973 Filmcriticius dagblad Het Parool

1969-1992 Filmredacteur weekblad Haagse Post (Later HP, HP/De Tijd)

1970-2011 Filmredacteur programmabladen KRO (Studio, KRO Magazine, Mikro)

1972-1982 Oprichter/redacteur filmtijdschrift Filmfan

Diverse publicaties over film, o.a. Nouvelle Vague, Western, Journalist in de film, Film en popmuziek, Film en Jazz.


Boek over film

Celluloid Heroes (2018)


1975-1992 Muziekbijdragen popmuziek en jazz Haagse Post (later HP, HP/De Tijd)

1985-2018 Profiles jazzmusici jazztijdschrift Jazz/Jazzism


Boeken over Jazz

Lost Heroes (Van Gennep, 1986)

Blue Notes (Thomas Rap, 2008)


REGISSEUR/REDACTEUR FILM EN TELEVISIE


1964 Korte film: De Lengte van een Ster

1967 Korte film: Objectief Gezien

1969-1985 Regisseur KRO-tv (o.a Voor een Briefkaart op de Eerste Rang, BB-Quiz Berend Boudewijn Kwis, Voetbalquiz, TV van Gisteren, Schatten en Schieten)

1978-1979 AVRO-tv Films over schrijvers, o.a. ALberto Moravia, Georges Simenon, Hugo Claus

1977-1991 Redacteur div KRO-programma's (Alles is Anders Show, Gedane Zaken, Made in Holland, medepresentatie Middageditie en Brandpunt Middageditie, Ook Dat Nog!)

1991-1998 Hoofd Amusement KRO-televisie

(mede)Bedenker van programma's als Ook Dat Nog, Voor een Briefkaart op de Eerste Rang, Het Gevoel Van, Spoorloos, Lieve Martine en Memories.