Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Jean-Michel Coulon: verschil tussen versies
(https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Jean-Michel_Coulon&oldid=52030576 1 aug 2018 Thehomard08 23 jul 2018 vert Wpfr) |
(-/- foto's) |
||
| Regel 15: | Regel 15: | ||
De kunsthistoricus Lydia Harambourg bracht verschillende antwoordelementen in een eerste monografie van Jean-Michel Coulon (gepubliceerd in juni 2018). | De kunsthistoricus Lydia Harambourg bracht verschillende antwoordelementen in een eerste monografie van Jean-Michel Coulon (gepubliceerd in juni 2018). | ||
{{Appendix|2= | {{Appendix|2= | ||
Huidige versie van 10 aug 2018 om 19:13
Jean-Michel Coulon (Bordeaux, 10 oktober 1920 - Parijs, 24 oktober 2014) is een Franse kunstschilder van de Nieuwe School van Parijs. Opvallend is dat hij de ruim 600 schilderijen van eigen werk vrijwel geheim gehouden heeft tijdens de overgrote meerderheid van zijn leven als kunstenaar. Hij exposeerde in 1949 en 1950 in de galerie Jeanne Bucher in Parijs en in 1971 in Brussel.
Coulon raakte bekend met de artistieke samenleving van de jaren 40 en 50 en bezocht in die tijd regelmatig Nicolas de Staël, Serge Poliakoff, Andre Lanskoy, Maria Helena Vieira da Silva, hij ontmoet Picasso, met name met zijn schoonbroer Olivier Debré, maar isoleert zich vervolgens geleidelijk tot het punt waarbij hij zelden zijn schilderijen bekijkt.
Hij is de kleinzoon van Georges Coulon, vicepresident van de Raad van State van 1898 tot 1912, en is de achterkleinzoon van Eugène Pelletan en Eugène Scribe.
Beschrijving van het werk
Jean-Michel Coulon schilderde in het grootste geheim tot zijn dood eind 2014: hij liet niemand zijn studio betreden en hij heeft zijn schilderijen nooit getoond, zelfs niet aan zijn familieleden.
Meer dan 600 schilderijen werden ontdekt de dag na zijn dood bij de opening van zijn atelier dat hij enkele jaren niet had kunnen bezoeken zonder het gebruik van zijn benen te hebben verloren. Vanwege de recente ontdekking en het ontbreken van commentaar van de kunstenaar, is de algemene visie op het werk van Jean-Michel Coulon in aanbouw en onderwerp van discussie.
De belangrijkste aandachtspunten betreffen met name:
- De positionering van Jean-Michel Coulon in de geschiedenis van de 20ste-eeuwse kunst en in relatie tot de schilders waarmee hij na de Tweede Wereldoorlog werkte (Nicolas de Stael, Maria Helena Vieira da Silva, André Lanskoy en Olivier Debré, onder andere) De evolutie van zijn schilderkunst (vormen, kleuren, steun) gedurende de zeventig jaar van zijn leven als kunstenaar De impact van de drama's van zijn leven op zijn artistieke keuzes (inclusief de brutale dood van zijn twee broers in 1944 en 1952 en het verbranden van zijn huis en enkele van zijn werken in 1955) Het geheim dat zijn artistieke benadering omringde De mogelijkheid om te zoeken naar een sleutel tot begrip van het werk in correspondentie tijdens zijn reizen, met name in de Verenigde Staten en Italië.
De kunsthistoricus Lydia Harambourg bracht verschillende antwoordelementen in een eerste monografie van Jean-Michel Coulon (gepubliceerd in juni 2018).
| Bronnen, noten en/of referenties |
