Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
René Leon Antoine Daem: verschil tussen versies
(https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Ren%C3%A9_Leon_Antoine_Daem&oldid=46931151 17 jun 2016) |
(https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Ren%C3%A9_Leon_Antoine_Daem&oldid=47104524 18 jul 2016) |
||
| Regel 16: | Regel 16: | ||
| wapen = | | wapen = | ||
}} | }} | ||
'''René Leon Antoine Daem''' ([[Wetteren]], [[17 augustus]] [[1912]] - [[Waerana]] ([[Flores]]), [[5 oktober]] [[1994]]) was een Belgisch priester uit Vlaanderen die | '''René Leon Antoine Daem''' ([[Wetteren]], [[17 augustus]] [[1912]] - [[Waerana]] ([[Flores]]), [[5 oktober]] [[1994]]) was een Belgisch priester uit Vlaanderen die 40 jaar lang [[Missie (katholieke Kerk)|missie]]werk verrichtte op het Indonesische eiland Flores. (1) Broer Marcel Daem. | ||
==Jeugdjaren== | |||
René was oudste zoon van Hector Daem en Adèle Lips. Het gezin woonde te Wetteren, waar hij de Lagere school volgde. In 1924 begon Daem z'n Latijnse studies aan het Sint-Franciscuscollege te Wetteren. Twee jaar later te Dendermonde en na het beëindigen van de [[Retorica]] in 1930 maakte hij bekend dat hij priester wilde worden. (1) Volgens zijn broer Marcel Daem. | |||
== | ==Priester== | ||
Na twee jaar [[klein seminarie]] te Gent volgde Daem vier jaar groot seminarie. | |||
Daem was actief in het Algemeen Katholiek Vlaams Studentenverbond. Hij werd tot priester gewijd te Gent in 1936. Van 1936 tot 1941 was hij leraar Latijn-Grieks te Geraardsbergen aan het Sint-Catharinacollege en vanaf het jaar 1937 was hij hulp-onderpastoor te Sint-Martens-Lierde. (1) Broer Marcel Daem. | |||
Na twee jaar seminarie te Gent volgde | |||
==De Tweede Wereldoorlog== | ==De Tweede Wereldoorlog== | ||
Tijdens de | Tijdens de 2de Wereldoorlog was Daem aangesteld als brancardier. De dag voor de Belgische capitulatie werd hij met vele andere Belgische militairen door de Duitse bezetter gevangen genomen en op transport gezet naar Duitsland. De inscheping gebeurde in het Nederlandse [[Walsoorden]], in vier schepen. Daem bevond zich op het binnenschip [[Rhenus 127]] dat op 30 mei 1940 ter hoogte van [[Willemstad (Noord-Brabant)|Willemstad]] op een magnetische [[zeemijn]] voer waarna het overvolle schip in twee brak. Vele Belgische soldaten verdronken.(2) Daem hielp als priester en als brancardier voor de berging van teruggevonden stoffelijke resten van de verdronken soldaten en hielp mee aan de verpleging van gewonden. Samen met zijn ouders stond hij in voor de opvang van de bedroefde ouders en verstrekte hen de nodige informatie. De Belgische militairen waaronder Daem werden naar Willemstad overgebracht alwaar hij twee maanden verbleef als krijgsgevangene-brancardier tot wanneer de laatste Belgische militair het hospitaal in Willemstad mocht verlaten. Hun krijgsgevangenschap was aldus van korte duur. In juli 1941 werd Daem benoemd tot Onderpastoor te Ledeberg op de Sint-Lievinusparochie, waar hij zou blijven tot maart 1951. Op 10 april 1944 werd het vormingsstation van Merelbeke, de omgeving en Ledeberg zwaar getroffen door vele Amerikaanse bommenwerpers. Opnieuw was Daem als priester en hulpverlener in de weer.(1) Volgens Henry Mainil. | ||
==Na-oorlogse periode== | ==Na-oorlogse periode== | ||
Reeds ten tijde van de ramp met de Rhenus had Daem plannen en contacten gelegd met de hoofdalmoezenier van het Nederlandse leger om zich als missionaris te verbinden met het Nederlandse missiewerk "Societas Verbi Divini". In 1953, toen Daem onderpastoor was te Gent op de Sint-Paulusparochie, had hij contacten met de Indonesische bisschop van Bekkum die hem vroeg om naar het eiland Flores in Indonesië te komen voor missiewerk. Een professor natuurrecht aan de universiteit van Jakarta en adviseur van president [[Soekarno]] zorgde ervoor dat Daem een [[permanente verblijfsvergunning]] kreeg. Later werd hij ontvangen door Soekarno. (1) Volgens pater Ben Van der Schueren) | |||
==Flores Indonesië== | ==Flores Indonesië== | ||
Daem verliet | Daem verliet Vlaanderen en koos ervoor te gaan werken bij een nog zeer traditioneel levende bevolkingsgroep in Waerana op het Flores, waar aanvankelijk alleen de gezondheidszorg prioritair was. Zijn ouders schreef hij: "De inheemse bevolking loopt hier met niets om het lijf! Hun natuurlijke behoeften doen ze waar ze staan! Maar ik voel mij in het paradijs" Omtrent het jaar 1964 beschreef hij zijn strijd tegen de wrede huidziekte; "Kulit Dua" Toen ondernam hij een bedeltocht tot in Gent. In het Universitair Ziekenhuis aldaar kreeg hij de nodige medicatie. De geestelijke bijstand kwam later, gevolgd door de landbouwontwikkeling. 1955: Een aantal mensen verzamelt zich rond René Daem die op Flores Indonesië werkt rond gezondheidszorg en armoedebestrijding. De organisatie Flores-vrienden werd opgericht. 1973: Flores-vrienden wordt een niet-gouvernementele ontwikkelingsorganisatie met activiteiten in Indonesië, Senegal, Bolivia en op de Filippijnen. Daem was een pionier met veertig jaren diensttijd in een ver land waarover hij tijdens zijn levensavond liet optekenen: "Het heeft geen zin meer terug te keren naar Vlaanderen. Ik hou van deze mensen hier in Flores en wil tussen hen begraven worden!" Aan die wens werd voldaan op 7 oktober 1994. (1) Volgens pater Ben van der Schueren. | ||
{{Appendix | {{Appendix|2= | ||
'''Noten''' | |||
{{References}} | |||
* | '''Bronnen''' | ||
* De | * (1) Gedenboek "Bapak René Daem Flores" Verantwoordelijke uitgever: Ben Van der Schueren. Pater Societas Jesu (S.J.) Collegelaan, Borgerhout. België. | ||
Met bijdragen van Luk De Hovre S.J. - Raf Dammekens - Jos Mertens - Henry Mainil - Xavier Morel de Westgaver - Chris Daem - Luc Van de Velde - Marcel Daem. Zonder jaartal. 45 foto's. | |||
* (2) Boek "De Ramp met de Rhenus 127" op 30 mei 1940 te Willemstad. Door Constant van Nispen. Oud-gemeentesecretaris van Willemstad. Uitgave gemeentebestuur Willemstad 1985. 58 blz. | |||
{{Wikidata|Q24347888}}}} | {{Wikidata|Q24347888}}}} | ||
{{DEFAULTSORT:Daem, Rene}} | {{DEFAULTSORT:Daem, Rene}} | ||
[[Categorie:Priester]] | [[Categorie:Priester]] | ||
[[Categorie:Belgisch geestelijke]] | [[Categorie:Belgisch geestelijke]] | ||
Huidige versie van 19 jul 2016 om 09:29
| René Leon Antoine Daem | ||
| Bestand:René Daem1.jpeg | ||
| Priester van de Rooms-Katholieke Kerk | ||
| ||
| Geboren | 17 augustus 1912 | |
| Plaats | Wetteren | |
| Overleden | 5 oktober 1994 | |
| Plaats | Waerana Flores, Indonesië | |
| Wijdingen | ||
| Priester | 1936 | |
René Leon Antoine Daem (Wetteren, 17 augustus 1912 - Waerana (Flores), 5 oktober 1994) was een Belgisch priester uit Vlaanderen die 40 jaar lang missiewerk verrichtte op het Indonesische eiland Flores. (1) Broer Marcel Daem.
Jeugdjaren
René was oudste zoon van Hector Daem en Adèle Lips. Het gezin woonde te Wetteren, waar hij de Lagere school volgde. In 1924 begon Daem z'n Latijnse studies aan het Sint-Franciscuscollege te Wetteren. Twee jaar later te Dendermonde en na het beëindigen van de Retorica in 1930 maakte hij bekend dat hij priester wilde worden. (1) Volgens zijn broer Marcel Daem.
Priester
Na twee jaar klein seminarie te Gent volgde Daem vier jaar groot seminarie. Daem was actief in het Algemeen Katholiek Vlaams Studentenverbond. Hij werd tot priester gewijd te Gent in 1936. Van 1936 tot 1941 was hij leraar Latijn-Grieks te Geraardsbergen aan het Sint-Catharinacollege en vanaf het jaar 1937 was hij hulp-onderpastoor te Sint-Martens-Lierde. (1) Broer Marcel Daem.
De Tweede Wereldoorlog
Tijdens de 2de Wereldoorlog was Daem aangesteld als brancardier. De dag voor de Belgische capitulatie werd hij met vele andere Belgische militairen door de Duitse bezetter gevangen genomen en op transport gezet naar Duitsland. De inscheping gebeurde in het Nederlandse Walsoorden, in vier schepen. Daem bevond zich op het binnenschip Rhenus 127 dat op 30 mei 1940 ter hoogte van Willemstad op een magnetische zeemijn voer waarna het overvolle schip in twee brak. Vele Belgische soldaten verdronken.(2) Daem hielp als priester en als brancardier voor de berging van teruggevonden stoffelijke resten van de verdronken soldaten en hielp mee aan de verpleging van gewonden. Samen met zijn ouders stond hij in voor de opvang van de bedroefde ouders en verstrekte hen de nodige informatie. De Belgische militairen waaronder Daem werden naar Willemstad overgebracht alwaar hij twee maanden verbleef als krijgsgevangene-brancardier tot wanneer de laatste Belgische militair het hospitaal in Willemstad mocht verlaten. Hun krijgsgevangenschap was aldus van korte duur. In juli 1941 werd Daem benoemd tot Onderpastoor te Ledeberg op de Sint-Lievinusparochie, waar hij zou blijven tot maart 1951. Op 10 april 1944 werd het vormingsstation van Merelbeke, de omgeving en Ledeberg zwaar getroffen door vele Amerikaanse bommenwerpers. Opnieuw was Daem als priester en hulpverlener in de weer.(1) Volgens Henry Mainil.
Na-oorlogse periode
Reeds ten tijde van de ramp met de Rhenus had Daem plannen en contacten gelegd met de hoofdalmoezenier van het Nederlandse leger om zich als missionaris te verbinden met het Nederlandse missiewerk "Societas Verbi Divini". In 1953, toen Daem onderpastoor was te Gent op de Sint-Paulusparochie, had hij contacten met de Indonesische bisschop van Bekkum die hem vroeg om naar het eiland Flores in Indonesië te komen voor missiewerk. Een professor natuurrecht aan de universiteit van Jakarta en adviseur van president Soekarno zorgde ervoor dat Daem een permanente verblijfsvergunning kreeg. Later werd hij ontvangen door Soekarno. (1) Volgens pater Ben Van der Schueren)
Flores Indonesië
Daem verliet Vlaanderen en koos ervoor te gaan werken bij een nog zeer traditioneel levende bevolkingsgroep in Waerana op het Flores, waar aanvankelijk alleen de gezondheidszorg prioritair was. Zijn ouders schreef hij: "De inheemse bevolking loopt hier met niets om het lijf! Hun natuurlijke behoeften doen ze waar ze staan! Maar ik voel mij in het paradijs" Omtrent het jaar 1964 beschreef hij zijn strijd tegen de wrede huidziekte; "Kulit Dua" Toen ondernam hij een bedeltocht tot in Gent. In het Universitair Ziekenhuis aldaar kreeg hij de nodige medicatie. De geestelijke bijstand kwam later, gevolgd door de landbouwontwikkeling. 1955: Een aantal mensen verzamelt zich rond René Daem die op Flores Indonesië werkt rond gezondheidszorg en armoedebestrijding. De organisatie Flores-vrienden werd opgericht. 1973: Flores-vrienden wordt een niet-gouvernementele ontwikkelingsorganisatie met activiteiten in Indonesië, Senegal, Bolivia en op de Filippijnen. Daem was een pionier met veertig jaren diensttijd in een ver land waarover hij tijdens zijn levensavond liet optekenen: "Het heeft geen zin meer terug te keren naar Vlaanderen. Ik hou van deze mensen hier in Flores en wil tussen hen begraven worden!" Aan die wens werd voldaan op 7 oktober 1994. (1) Volgens pater Ben van der Schueren.
| Bronnen, noten en/of referenties
Noten Bronnen
Met bijdragen van Luk De Hovre S.J. - Raf Dammekens - Jos Mertens - Henry Mainil - Xavier Morel de Westgaver - Chris Daem - Luc Van de Velde - Marcel Daem. Zonder jaartal. 45 foto's.
|
