Frans Wennekes: verschil tussen versies
(https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Frans_Wennekes&oldid=44613554 - Tharzang - 28 jul 2015) |
(https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Frans_Wennekes&diff=cur&oldid=44618704 29 jul 2015) |
||
| Regel 2: | Regel 2: | ||
==Biografie== | ==Biografie== | ||
Frans Wennekes groeide als jongste van vijf kinderen op in het bakkersmilieu van zijn ouders Christianus Theodorus (Chris) Wennekes (1892-1967) en Bartholomea Maria Juliana (Berta) Brocken (1886-1962) | Frans Wennekes groeide als jongste van vijf kinderen op in het bakkersmilieu van zijn ouders Christianus Theodorus (Chris) Wennekes (1892-1967) en Bartholomea Maria Juliana (Berta) Brocken (1886-1962). Na de middelbareschoolopleiding volgde Wennekes enkele semesters theologie en vergelijkende godsdienstwetenschappen aan de Katholieke Universiteit van Nijmegen. In 1943 sloot die universiteit onder dwang van de Duitse bezetter de deur en en viel het grootste deel van de studenten onder de Arbeitseinsatz. Wennekes werd ingedeeld om te werken in de melkfabriek Praets bij Emmerik, net over de Duitse grens. In september 1944 was hij getuige van de heftige gevechten tussen de troepen van de geallieerden en de Duitse Wehrmacht in de Nijmeegse wijk Kelfkensbos.{{Bron?|hoe kan dat? Hij zat in Emmerik volgens de voorgaande zin|2015|07|28}} | ||
Eind jaren veertig werd hij bij ''[[De Gelderlander]]'' sportverslaggever. Daarna werd hij lid van de redactie binnenland om onder leiding van zijn mentor [[Louis Frequin]]<ref>[http://www.nrc.nl/handelsblad/van/1998/oktober/14/katholieke-rebel-louis-frequin-1914-1998-7418657 nrc.nl]</ref>, de toenmalige hoofdredacteur, te worden toegevoegd aan de redactie buitenland. In de jaren 50 van de vorige eeuw verzorgde Wennekes de vertaling en bewerking van "Recht op eigen geweten" van Nikolai Chochlof<ref>[http://www.boekenverkoper.nl/titels/recht-op-eigen-geweten/2153009627/ boekenverkoper.nl]</ref>. In 1958 werd hij door de Audet NV uitgezonden als buitenlandcorrespondent met standplaats [[Bonn]], de toenmalige hoofdstad van de Bondsrepubliek Duitsland. In 1959 zond de NCRV zijn hoorspel "[http://www.hoorspelen.eu/Hoorspelen/Titelcatalogus/Hoorspeltitels1959.html De vlucht]" over Titus Brandsma twee keer uit. | |||
Wennekes trad meerdere malen op in het ''[[Der Internationale Frühschoppen]]'' van de Duitse zender [[ARD]].<ref>ro-ro-ro tele (1969) "Der Internationale Frühschoppen - Die Ereignisse des Jahres", p. 202-204</ref>. Daarnaast was hij werkzaam voor [[Actueel (radioprogramma)|Actueel]]. Zijn artikelenreeks over [[Adolf Hitler]] verscheen als gebundelde uitgave in 1983 onder de titel "Adolf Hitler - De man die uit het niets kwam"<ref>[http://www.worldcat.org/title/hitler-de-man-die-uit-het-niets-kwam/oclc/901041882 WorldCat]</ref>. | |||
==Erkenning== | |||
Wennekes werd in de jaren tachtig van de vorige eeuw drie keer onderscheiden als [[Officier in de Orde van Oranje-Nassau]], als [[[http://www.vertalen.nl/httpdocs/wp-includes/images/Wennekes_Leopold%20II_De%20Gelderlander.jpg Orde van Leopold II|Officier in de Orde van Leopold II]]] en met het [[Orde van Verdienste van de Bondsrepubliek Duitsland|Bundesverdienstkreuz Erster Klasse]]].{{Bron?|en dat geld voor alle drie|2015|07|28}} | |||
http://www.vertalen.nl/wp-includes/images/Wennekes_Bundesverdienstkreuz_Dagblad%20van%20Noord-Limburg_12-01_1979.jpg | |||
[https://books.google.nl/books/about/Hitler.html?id=TxskrgEACAAJ&hl=en Google books] | |||
{{Appendix}} | |||
<!--Het waren de periodes van het Duitse Wirtschaftswunder, de Koude Oorlog, het terrorisme door extreem linkse groeperingen in Duitsland, waaronder de Rote Armee Fraktion onder Andreas Baader, Gudrun Ensslin, Horst Mahler, Ulrike Meinhof die Frans Wennekes handenvol journalistiek werk gaven. | |||
Voor zijn objectieve en heldere berichtgeving werd Frans Wennekes in de jaren 80 van de vorige eeuw drievoudig onderschijden als Officier in de Orde van Oranje Nassau (Nederland), als Officier in de Orde van Leopold II (België) en met het Bundesverdienstkreuz Erster Klasse (Duitsland). | |||
--> | |||
[[Categorie:Nederlands journalist]] | [[Categorie:Nederlands journalist]] | ||
Versie van 10 aug 2015 22:34
Franciscus Leonardus Joseph (Frans) Wennekes (Nijmegen, 13 maart 1923 – Amersfoort, 5 juli 2004) was een Nederlandse journalist. Tussen 1958 en 1975 was hij voor de stichting Zuid-Oost-Pers en de Audet NV buitenlands correspondent in de toenmalige Duitse hoofdstad Bonn.
Biografie
Frans Wennekes groeide als jongste van vijf kinderen op in het bakkersmilieu van zijn ouders Christianus Theodorus (Chris) Wennekes (1892-1967) en Bartholomea Maria Juliana (Berta) Brocken (1886-1962). Na de middelbareschoolopleiding volgde Wennekes enkele semesters theologie en vergelijkende godsdienstwetenschappen aan de Katholieke Universiteit van Nijmegen. In 1943 sloot die universiteit onder dwang van de Duitse bezetter de deur en en viel het grootste deel van de studenten onder de Arbeitseinsatz. Wennekes werd ingedeeld om te werken in de melkfabriek Praets bij Emmerik, net over de Duitse grens. In september 1944 was hij getuige van de heftige gevechten tussen de troepen van de geallieerden en de Duitse Wehrmacht in de Nijmeegse wijk Kelfkensbos.[bron?]
Eind jaren veertig werd hij bij De Gelderlander sportverslaggever. Daarna werd hij lid van de redactie binnenland om onder leiding van zijn mentor Louis Frequin[1], de toenmalige hoofdredacteur, te worden toegevoegd aan de redactie buitenland. In de jaren 50 van de vorige eeuw verzorgde Wennekes de vertaling en bewerking van "Recht op eigen geweten" van Nikolai Chochlof[2]. In 1958 werd hij door de Audet NV uitgezonden als buitenlandcorrespondent met standplaats Bonn, de toenmalige hoofdstad van de Bondsrepubliek Duitsland. In 1959 zond de NCRV zijn hoorspel "De vlucht" over Titus Brandsma twee keer uit.
Wennekes trad meerdere malen op in het Der Internationale Frühschoppen van de Duitse zender ARD.[3]. Daarnaast was hij werkzaam voor Actueel. Zijn artikelenreeks over Adolf Hitler verscheen als gebundelde uitgave in 1983 onder de titel "Adolf Hitler - De man die uit het niets kwam"[4].
Erkenning
Wennekes werd in de jaren tachtig van de vorige eeuw drie keer onderscheiden als Officier in de Orde van Oranje-Nassau, als [[Orde van Leopold II|Officier in de Orde van Leopold II]] en met het Bundesverdienstkreuz Erster Klasse].[bron?]
| Bronnen, noten en/of referenties |