Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Marie-Claire van der Bruggen: verschil tussen versies
(cats en wat bewerking) |
(sort) |
||
| Regel 23: | Regel 23: | ||
* [http://www.zielsgelukkig.nu Website Marie-Claire van der Bruggen] | * [http://www.zielsgelukkig.nu Website Marie-Claire van der Bruggen] | ||
{{DEFAULTSORT:Bruggen, Marie-Claire van der}} | |||
[[Categorie: Nederlands schrijver]] | [[Categorie: Nederlands schrijver]] | ||
[[Categorie: Geboren in 1969]] | [[Categorie: Geboren in 1969]] | ||
Huidige versie van 30 jan 2013 om 09:20
Marie-Claire van der Bruggen-Vinken (Tilburg, 1969) is een Nederlands auteur.
Levensloop
Marie-Claire werd geboren in Tilburg. Haar ouders scheidedn toen zij vier was en op haar vijfde verhuisde ze naar Oisterwijk, waar zij haar jeugd doorbrengt. Ze gaat er naar de Johannes van Oisterwijk school, die niet meer bestaat. De school is vernoemd naar de Nederlandse pater Joannes van Oisterwijk. Na de lagere school bezoekt ze Durendeal, dat inmiddels is omgedoopt tot 2College Durendael.
Op haar vijftiende ontmoette Marie-Claire haar huidige man. Na school ging ze werken als receptioniste en na de geboorte van haar oudste zoon, wijdde ze zich helemaal aan haar moederschap en stopte met werken. Ze kreeg vervolgens nog een zoon. Via Venlo, Tilburg en Oisterwijk kwam ze uiteindelijk in Beuningen terecht, waar ze nu nog steeds met haar gezin woont.
De dood van haar vader in 2002 speelde een grote rol in het leven van Marie-Claire. Gedurende haar leven had ze wel contact met hem, maar de laatste periode voor zijn sterven had ze het genoegen om hem te begeleiden en kreeg ze de kans om alsnog een goede band met hem op te bouwen.
Stervensbegeleider
Na de dood van haar vader besloot Marie-Claire om een tweejarige opleiding in stervensbegeleiding bij het Nederlands Instituut trainingen voor Stervensbegeleidingen (NIS) te volgen. Deze rondde zij succesvol af. In 2005 ook kon ze ook haar oma in haar laatse levensdagen begeleiden. Als stervensbegeleider werkte ze in een hospice en een kinderhospice. Later was ze op particuliere basis werkzaam als stervensbegeleider.
Auteur
De dood van haar vader was voor Marie-Claire bepalend om te gaan schrijven. Zij zag zijn ziel ziel afscheid nemen. Daardoor vielen dingen voor Marie-Claire op haar plaats. Na zijn dood werd ze op een morgen wakker met de titel van haar eerste boek in haar hoofd „’Het sprookje van de dood’”. In eerste instantie verzette ze zich verzet tegen het idee een boek te gaan schrijven. Het bleef echter in haar hoofd zitten en uiteindelijk gaf zij er aan toe.
Boeken
- Het sprookje van de dood: Dit boek kwam uit in 2006. Het gaat over een ziel die aan zijn eerste reis op aarde begint. Wat gaat er allemaal aan vooraf en wat gebeurt er als de ziel in een mensenlichaam wordt geboren en daar leeft? En wat gebeurt er als het lichaam sterft en de ziel weer naar huis gaat? De lezer wordt meegenomen op deze spannende reis. Het verhaal is eenvoudig en begrijpelijk geschreven, zodat het boek ook door veel kinderen wordt gelezen of aan hen wordt voorgelezen. In 2009 werd het boek vertaald in het Engels met de titel The Fairy Tale of Death en in het Duits met de titel Das Märchen vom Tod.
- De dag waarop mijn vader een Engel werd: In 2009 verscheen het tweede boek van Marie-Claire van der Bruggen. Ook met deze titel in haar hoofd werd zij op een morgen wakker. Ze beschrijft hierin de laatste dagen die zij met haar vader doorbracht voor zijn dood. Het geeft de lezer een hele andere kijk op het sterven en de dood.
- ZielsGelukkig: De ik-figuur in dit in 2011 verschenen boek kan niet genieten van het leven op aarde. Op een dag maakt zij een wandeling langs een bosvijver en ontmoet daar een aantal engelen en gidsen die stuk voor stuk een advies geven over hoe de ik-figuur hier op aarde gelukkig kan worden. Aan de hand van een aantal kernbegrippen geeft het boek wijze lessen voor het eigen levensgeluk.