Wikisage, de vrije encyclopedie van de tweede generatie, is digitaal erfgoed

Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.

  • Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
  • Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
rel=nofollow

John Denham Parsons: verschil tussen versies

Uit Wikisage
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
Geen bewerkingssamenvatting
Geen bewerkingssamenvatting
 
Regel 1: Regel 1:
'''John Denham Parsons''' ([[1861]] – [[14 september]] [[1936]])<!--- dode link: https://www.ancestry.com/genealogy/records/john-denham-parsons_98920523 ---> was een Engelse schrijver en parapsycholoog. Hij was lid van de [[Society for Psychical Research]]. Hij behandelde controversiële thema’s in zijn boeken.
'''John Denham Parsons''' ([[1861]] – [[14 september]] [[1936]])<!--- dode link: https://www.ancestry.com/genealogy/records/john-denham-parsons_98920523 ---> was een Engelse schrijver en parapsycholoog. Hij was lid van de [[Society for Psychical Research]]. Hij behandelde controversiële thema’s in zijn boeken.


Hij ging vooral in op de kwestie van het auteurschap van de werken van [[Shakespeare]]. Hij stelde dat de echte Shakespeare analfabeet was, maar dat [[Francis Bacon]] de auteur was van wat we kennen als het oeuvre van Shakespeare. In het drama van Hamlet komen de situaties aan het hof van de Deense koning overeen met de gebeurtenissen aan het hof van Elizabeth I, wat alleen Bacon destijds kon weten. Parsons verwikkelde zich hierover in een pamflettenstrijd met [[Sidney Lee]], een medewerker van het [[British Museum]] en Shakespeare-specialist.
Parsons stelde in zijn boek ''Our Sun-God: Or Christianity before Christ'' dat veel van de verhalen en concepten die we associëren met het [[christendom]] al lang vóór [[Jezus Christus|Christus]] bestonden en in feite afkomstig zijn van eerdere religies en tradities.


Parsons stelde ook dat het idee van het christendom al lang vóór [[Jezus Christus|Christus]] bestond. Naar zijn mening gaven sommige [[kerkvaders]] toe dat de basisideeën van de christelijke religie al eerder bestonden. Hij verwees vooral naar [[Augustinus]]. Volgens Parsons was de christelijke Christus afkomstig van de heidense cultus rond de zonnegod. Een man genaamd Jezus bestond zeker, maar volgens Parsons werden veel mythen van heidense oorsprong aan Jezus’ levensbeschrijving toegevoegd. Parsons vond dat dit niets afdeed aan de rol en betekenis van het [[christendom]], maar dat het zelfs de waarde ervan verhoogt.
Naar zijn mening gaven sommige [[kerkvaders]] toe dat de basisideeën van de christelijke religie al eerder bestonden. Hij verwees vooral naar [[Augustinus]]. Volgens Parsons was de christelijke Christus afkomstig van de heidense cultus rond de zonnegod. Een man genaamd Jezus bestond zeker, maar volgens Parsons werden veel mythen van heidense oorsprong aan Jezus’ levensbeschrijving toegevoegd. Parsons vond dat dit niets afdeed aan de rol en betekenis van het christendom, maar dat het zelfs de waarde ervan verhoogt.


Een van zijn bekende werken is ook ''The Non-Christian Cross'' (het niet-christelijke kruis), uit 1896, dat vaak aangehaald werd door de aanhangers van de zienswijze dat Jezus Christus in feite aan een [[martelpaal|paal]] stierf. Parsons schreef:
Een van zijn bekende werken is ook ''The Non-Christian Cross'' (het niet-christelijke kruis), uit 1896, dat vaak aangehaald werd door de aanhangers van de zienswijze dat Jezus Christus in feite aan een [[martelpaal|paal]] stierf. Parsons schreef:


{{citaat|het is niet slechts een beetje misleidend van de kant van onze leraren om het woord ''stauros'' te vertalen als ’kruis’ bij het weergeven van de Griekse kerkdocumenten in onze moedertaal, en dit te ondersteunen door ’kruis’ in onze lexicons op te nemen als de betekenis van ''stauros'' zonder zorgvuldig uit te leggen dat dit zeker niet de primaire betekenis van dit woord was in de tijd van de apostelen, en dat dit pas veel later de hoofdbetekenis werd, enkel omdat men, ondanks het ontbreken van bewijsmateriaal, om een of andere reden aannam dat de specifieke ''stauros'' waarop Jezus werd geëxecuteerd die specifieke vorm had.<ref>Eigen vertaling. Origineel: „it is not a little misleading upon the part of our teachers to translate the word stauros as ‘cross’ when rendering the Greek documents of the Church into our native tongue, and to support that action by putting ‘cross’ in our lexicons as the meaning of stauros without carefully explaining that that was at any rate not the primary meaning of the word in the days of the Apostles, did not become its primary signification till long afterwards, and became so then, if at all, only because, despite the absence of corroborative evidence, it was for some reason or other assumed that the particular stauros upon which Jesus was executed had that particular shape. – ''The Non-Christian Cross'', Londen, 1896, p. 23-24.</ref>}}
{{citaat|het is niet slechts een beetje misleidend van de kant van onze leraren om het woord ''stauros'' te vertalen als ’kruis’ bij het weergeven van de Griekse kerkdocumenten in onze moedertaal, en dit te ondersteunen door ’kruis’ in onze lexicons op te nemen als de betekenis van ''stauros'' zonder zorgvuldig uit te leggen dat dit zeker niet de primaire betekenis van dit woord was in de tijd van de apostelen, en dat dit pas veel later de hoofdbetekenis werd, enkel omdat men, ondanks het ontbreken van bewijsmateriaal, om een of andere reden aannam dat de specifieke ''stauros'' waarop Jezus werd geëxecuteerd die specifieke vorm had.<ref>Eigen vertaling. Origineel: „it is not a little misleading upon the part of our teachers to translate the word stauros as ‘cross’ when rendering the Greek documents of the Church into our native tongue, and to support that action by putting ‘cross’ in our lexicons as the meaning of stauros without carefully explaining that that was at any rate not the primary meaning of the word in the days of the Apostles, did not become its primary signification till long afterwards, and became so then, if at all, only because, despite the absence of corroborative evidence, it was for some reason or other assumed that the particular stauros upon which Jesus was executed had that particular shape. – ''The Non-Christian Cross'', Londen, 1896, p. 23-24.</ref>}}
Hoewel deze werken interessante standpunten bieden en reflecteren op de bredere trend van vergelijkende religiestudies van die tijd, zijn ze ook enigszins controversieel en worden ze niet noodzakelijkerwijs als definitief of volledig accuraat beschouwd binnen de academische gemeenschap. Parsons boeken zijn representatief voor een tijdperk waarin er veel belangstelling was voor het vergelijken van wereldreligies en het zoeken naar parallellen en oorsprongen van religieuze symbolen en ideeën. Veel schrijvers en onderzoekers uit die periode wilden de verbanden tussen verschillende geloofssystemen verkennen en de mogelijkheid aankaarten dat veel van wat we als uniek voor een bepaalde religie beschouwden, eigenlijk universele thema’s en symbolen waren die in vele culturen terug te vinden waren.
Later ging hij vooral in op de kwestie van het auteurschap van de werken van [[Shakespeare]] van Stratford-upon-Avon. Hij stelde dat de echte Shakespeare analfabeet was, maar dat [[Francis Bacon]] de auteur was van wat we kennen als het oeuvre van Shakespeare. In het drama van Hamlet komen de situaties aan het hof van de Deense koning overeen met de gebeurtenissen aan het hof van Elizabeth I, wat alleen Bacon destijds kon weten. Parsons verwikkelde zich hierover in een pamflettenstrijd met [[Sidney Lee]], een medewerker van het [[British Museum]] en Shakespeare-specialist.
De Shakespeare-auteurschapsvraag is een eeuwenoud debat waarbij sommige geleerden en onderzoekers betwijfelen of William Shakespeare van Stratford-upon-Avon daadwerkelijk de auteur is van de werken die aan hem zijn toegeschreven. Er zijn verschillende alternatieve kandidaten voorgesteld. De auteurschapsvraag wordt niet algemeen geaccepteerd in de academische gemeenschap, en de overgrote meerderheid van de Shakespeare-geleerden gelooft dat Shakespeare wel degelijk de auteur was van de aan hem toegeschreven werken.
Desalniettemin vormen werken als die van Parsons een interessant aspect van de bredere studie en interpretatie van Shakespeares leven en werken.


==Noten==
==Noten==
<references/>
{{reflist}}
 
== Werken ==
== Werken ==
* [https://archive.org/details/oursungodorchri00parsgoog ''Our Sun-God: Or Christianity before Christ''], 1895
* [https://archive.org/details/oursungodorchri00parsgoog ''Our Sun-God: Or Christianity before Christ''], 1895

Huidige versie van 21 okt 2023 om 13:46

John Denham Parsons (186114 september 1936) was een Engelse schrijver en parapsycholoog. Hij was lid van de Society for Psychical Research. Hij behandelde controversiële thema’s in zijn boeken.

Parsons stelde in zijn boek Our Sun-God: Or Christianity before Christ dat veel van de verhalen en concepten die we associëren met het christendom al lang vóór Christus bestonden en in feite afkomstig zijn van eerdere religies en tradities.

Naar zijn mening gaven sommige kerkvaders toe dat de basisideeën van de christelijke religie al eerder bestonden. Hij verwees vooral naar Augustinus. Volgens Parsons was de christelijke Christus afkomstig van de heidense cultus rond de zonnegod. Een man genaamd Jezus bestond zeker, maar volgens Parsons werden veel mythen van heidense oorsprong aan Jezus’ levensbeschrijving toegevoegd. Parsons vond dat dit niets afdeed aan de rol en betekenis van het christendom, maar dat het zelfs de waarde ervan verhoogt.

Een van zijn bekende werken is ook The Non-Christian Cross (het niet-christelijke kruis), uit 1896, dat vaak aangehaald werd door de aanhangers van de zienswijze dat Jezus Christus in feite aan een paal stierf. Parsons schreef:

„het is niet slechts een beetje misleidend van de kant van onze leraren om het woord stauros te vertalen als ’kruis’ bij het weergeven van de Griekse kerkdocumenten in onze moedertaal, en dit te ondersteunen door ’kruis’ in onze lexicons op te nemen als de betekenis van stauros zonder zorgvuldig uit te leggen dat dit zeker niet de primaire betekenis van dit woord was in de tijd van de apostelen, en dat dit pas veel later de hoofdbetekenis werd, enkel omdat men, ondanks het ontbreken van bewijsmateriaal, om een of andere reden aannam dat de specifieke stauros waarop Jezus werd geëxecuteerd die specifieke vorm had.[1]

Hoewel deze werken interessante standpunten bieden en reflecteren op de bredere trend van vergelijkende religiestudies van die tijd, zijn ze ook enigszins controversieel en worden ze niet noodzakelijkerwijs als definitief of volledig accuraat beschouwd binnen de academische gemeenschap. Parsons boeken zijn representatief voor een tijdperk waarin er veel belangstelling was voor het vergelijken van wereldreligies en het zoeken naar parallellen en oorsprongen van religieuze symbolen en ideeën. Veel schrijvers en onderzoekers uit die periode wilden de verbanden tussen verschillende geloofssystemen verkennen en de mogelijkheid aankaarten dat veel van wat we als uniek voor een bepaalde religie beschouwden, eigenlijk universele thema’s en symbolen waren die in vele culturen terug te vinden waren.

Later ging hij vooral in op de kwestie van het auteurschap van de werken van Shakespeare van Stratford-upon-Avon. Hij stelde dat de echte Shakespeare analfabeet was, maar dat Francis Bacon de auteur was van wat we kennen als het oeuvre van Shakespeare. In het drama van Hamlet komen de situaties aan het hof van de Deense koning overeen met de gebeurtenissen aan het hof van Elizabeth I, wat alleen Bacon destijds kon weten. Parsons verwikkelde zich hierover in een pamflettenstrijd met Sidney Lee, een medewerker van het British Museum en Shakespeare-specialist.

De Shakespeare-auteurschapsvraag is een eeuwenoud debat waarbij sommige geleerden en onderzoekers betwijfelen of William Shakespeare van Stratford-upon-Avon daadwerkelijk de auteur is van de werken die aan hem zijn toegeschreven. Er zijn verschillende alternatieve kandidaten voorgesteld. De auteurschapsvraag wordt niet algemeen geaccepteerd in de academische gemeenschap, en de overgrote meerderheid van de Shakespeare-geleerden gelooft dat Shakespeare wel degelijk de auteur was van de aan hem toegeschreven werken.

Desalniettemin vormen werken als die van Parsons een interessant aspect van de bredere studie en interpretatie van Shakespeares leven en werken.

Noten

rel=nofollow

Werken

  • Our Sun-God: Or Christianity before Christ, 1895
  • The Non-Christian Cross: An Enquiry into the Origin and History of the Symbol Eventually Adopted as That of Our Religion, 1896
  • The Nature and Purpose of the Universe, 1906
  • The great taboo in English literary circles, 1919
  • Ben Johnson and Sir Sidney Lee, 1920
  • Boycotted Shakespeare facts: Being a Preliminary Report Upon the Admissible (1920)
  • Bacon: Being an account of seven years of refusal by the accepted authorities to supply a reasoned judgement concerning certain new evidence affecting the identity of the poet Shakespeare, 1922
  • The British Museum and Shakespeare’s identity, 1924
  • Did “Shake-speare” signal?

Weblinks

rel=nofollow