Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Isabelle Andriessen: verschil tussen versies
(https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Isabelle_Andriessen&oldid=57104805 11 sep 2020) |
(https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Isabelle_Andriessen&oldid=57107191 11 sep 2020 Chescargot) |
||
Regel 16: | Regel 16: | ||
== Biografie == | == Biografie == | ||
Isabelle Andriessen studeerde aan de [[Gerrit Rietveld Academie|Rietveld Academie]] en aan [[Rijksakademie van beeldende kunsten|De Rijksakademie]] in [[Amsterdam]]. | Isabelle Andriessen is geboren in 1986 in Haarlem.<ref name=":2">{{Citeer web|url=http://daac.ac-lyon.fr/biennale-art-contemporain-lyon-2019/?url=les-oeuvres-fagor&article=76|titel="Isabelle Andriessen" in Les oeuvres Fagor|bezochtdatum=11 september 2020|auteur=|achternaam=Geisler|voornaam=Laura|datum=4 oktober 2019|uitgever=Biennale de Lyon|taal=fr}}</ref> Haar vader was [[Jurriaan Andriessen (beeldend kunstenaar)|Jurriaan Andriessen]], uit de [[familie Andriessen]]. | ||
Ze studeerde aan de [[Gerrit Rietveld Academie|Rietveld Academie]] en aan [[Rijksakademie van beeldende kunsten|De Rijksakademie]] in [[Amsterdam]]. Ze woont en werkt sindsdien in Amsterdam.<ref name=":2" /> | |||
Haar werk werd tentoongesteld in onder andere [[Mariakapel (Hoorn)|Hotel Mariakapel]] Hoorn,<ref>{{Citeer web |url=https://www.nrc.nl/nieuws/2017/02/01/de-postapocalyptische-landschappen-van-isabelle-andriessen-6500898-a1543966 |titel=De postapocalyptische landschappen van Isabelle Andriessen |datum=1 februari 2017 |auteur=Lucette ter Borg |uitgever=''[[NRC Handelsblad]]'' ||bezochtdatum=8 september 2020}}</ref> het Stedelijk Museum Amsterdam (2018), Lafayette Anticipations (2018), 15e editie van de Lyon Biënnale (2019) en in Museum of Modern Art Warsaw (2020). In 2020 werd zij genomineerd voor de Volkskrant Beeldende Kunst Prijs. | Haar werk werd tentoongesteld in onder andere [[Mariakapel (Hoorn)|Hotel Mariakapel]] Hoorn,<ref>{{Citeer web |url=https://www.nrc.nl/nieuws/2017/02/01/de-postapocalyptische-landschappen-van-isabelle-andriessen-6500898-a1543966 |titel=De postapocalyptische landschappen van Isabelle Andriessen |datum=1 februari 2017 |auteur=Lucette ter Borg |uitgever=''[[NRC Handelsblad]]'' ||bezochtdatum=8 september 2020}}</ref> het Stedelijk Museum Amsterdam (2018), Lafayette Anticipations (2018), 15e editie van de Lyon Biënnale (2019) en in Museum of Modern Art Warsaw (2020). In 2020 werd zij genomineerd voor de Volkskrant Beeldende Kunst Prijs. | ||
== | == Oeuvre == | ||
=== Tidal Spill === | |||
In tegenstelling tot de suggestie van starheid die kunstwerken gewoonlijk oproepen, is ''Tidal Spill'' een groep sculpturen die “zweten, stollen en druipen”. Ze wekken de suggestie dat ze op elkander reageren: wanneer een chemische of mechanische reactie optreedt in een sculptuur lijken de anderen te volgen met eveneens en diverse chemische en mechanische reacties. De anorganische massa’s lijken daardoor een eigen leven te leiden zonder menselijke ingrijpen. De oppervlakken van deze sculpturen tonen patronen die op ziekelijke patronen die doorgaans bij de mens voorkomen. Andriessen noemt deze objecten dan ook ‘zombiestructuren’, omdat met deze levenloze objecten de grens tussen leven en levenloosheid wordt verkend. Ze lijkt hiermee het conventionele idee te ondermijnen dat voor het maken en ervaren van kunst de mens en het object twee noodzakelijke elementen zijn.<ref name=":0">{{Citeer web|url=https://www.stedelijk.nl/nl/digdeeper/isabelle-andriessen|titel=Isabelle Andriessen|bezochtdatum=11 september 2020|auteur=|achternaam=|voornaam=|datum=23 november 2018|formaat=Profiel|uitgever=Stedelijk.nl|taal=}}</ref><ref name=":1">{{aut|Dominiek Ruyters}} (2019), "[https://drive.google.com/file/d/1vp4YrqMloI44LuIXw37vlSeEOeyCR8pB/view The earth is listening in]", in C. Driessen ; H. Van Mierlo (Eds.) ''[https://lustwarande.org/winkel/publicaties/delirious-lustwarande-excursions-in-contemporary-sculpture-iii Delirious Lustwarande - Excursions in Contemporary Sculpture III],'' uitgever Lustwarande ISBN 9789090322780</ref> | |||
Andriessen stelt zich middels ''Tidal Spill'' een wereld in de verre toekomst voor waar de mens uit verdwenen is, en dat slechts gevuld is met niet-afbreekbare door de mens geproduceerde materialen. Dit beeld wordt naast de chemische en mechanische reacties verder versterkt door toevoeging van geuren en geluiden. Het geheel heeft tot effect dat de grens tussen haar werk en de omgeving vervaagd. De combinatie van zowel oeroude als moderne industriële materialen moet het geheel een tijdloze dimensie geven.<ref name=":0" /><ref name=":1" /> | |||
=== Ivory Dampers (Battery) - 2019 === | |||
''Ivory Dampers'' is een expliciete voorstelling van een apocalyptisch scenario:<ref>Zie [http://daac.ac-lyon.fr/biennale-art-contemporain-lyon-2019/?url=les-oeuvres-fagor&article=76 "Isabelle Andriessen", op ''Les Oeuvres Fago''r] voor een afbeelding van Ivory Dampers (batter)</ref> amorfisch gevormde figuren hangen in metalen frames. Deze vormloze figuren zijn verbonden met een kluit aan slangen. Een onbekende vloeistof druppelt in poeltjes op de vloer. Deze sculpturen worden beschreven als zijnde "een transformatie aan het ondergaan als ware het organismes besmet door een vreemd virus of enge mutanten uit een denkbeeldige toekomst.”<ref>{{Citeer web|url=https://flash---art.com/article/where-water-comes-together-with-other-water-15th-biennale-de-lyon/#|titel=Where Water Comes Together with Other Water / 15th Biennale de Lyon|bezochtdatum=11 september 2020|auteur=|achternaam=Diner|voornaam=Eli|datum=8 januari 2020|formaat=Review|uitgever=Flash Art|taal=en}}</ref> | |||
==Externe | ==Externe link== | ||
* [http://www.isabelleandriessen.com | * [http://www.isabelleandriessen.com Officiële website] | ||
{{Appendix}} | {{Appendix}} |
Versie van 27 sep 2020 12:56
Isabelle Andriessen | ||
Afbeelding gewenst | ||
Persoonsgegevens | ||
Geboren | Heemstede, 1986 | |
Geboorteland | Nederland | |
Beroep(en) | kunstenaar | |
Website |
Isabelle Andriessen (Heemstede, 1986)[1] is een Nederlands kunstenaar die woont en werkt in Amsterdam.
Biografie
Isabelle Andriessen is geboren in 1986 in Haarlem.[2] Haar vader was Jurriaan Andriessen, uit de familie Andriessen.
Ze studeerde aan de Rietveld Academie en aan De Rijksakademie in Amsterdam. Ze woont en werkt sindsdien in Amsterdam.[2]
Haar werk werd tentoongesteld in onder andere Hotel Mariakapel Hoorn,[3] het Stedelijk Museum Amsterdam (2018), Lafayette Anticipations (2018), 15e editie van de Lyon Biënnale (2019) en in Museum of Modern Art Warsaw (2020). In 2020 werd zij genomineerd voor de Volkskrant Beeldende Kunst Prijs.
Oeuvre
Tidal Spill
In tegenstelling tot de suggestie van starheid die kunstwerken gewoonlijk oproepen, is Tidal Spill een groep sculpturen die “zweten, stollen en druipen”. Ze wekken de suggestie dat ze op elkander reageren: wanneer een chemische of mechanische reactie optreedt in een sculptuur lijken de anderen te volgen met eveneens en diverse chemische en mechanische reacties. De anorganische massa’s lijken daardoor een eigen leven te leiden zonder menselijke ingrijpen. De oppervlakken van deze sculpturen tonen patronen die op ziekelijke patronen die doorgaans bij de mens voorkomen. Andriessen noemt deze objecten dan ook ‘zombiestructuren’, omdat met deze levenloze objecten de grens tussen leven en levenloosheid wordt verkend. Ze lijkt hiermee het conventionele idee te ondermijnen dat voor het maken en ervaren van kunst de mens en het object twee noodzakelijke elementen zijn.[4][5]
Andriessen stelt zich middels Tidal Spill een wereld in de verre toekomst voor waar de mens uit verdwenen is, en dat slechts gevuld is met niet-afbreekbare door de mens geproduceerde materialen. Dit beeld wordt naast de chemische en mechanische reacties verder versterkt door toevoeging van geuren en geluiden. Het geheel heeft tot effect dat de grens tussen haar werk en de omgeving vervaagd. De combinatie van zowel oeroude als moderne industriële materialen moet het geheel een tijdloze dimensie geven.[4][5]
Ivory Dampers (Battery) - 2019
Ivory Dampers is een expliciete voorstelling van een apocalyptisch scenario:[6] amorfisch gevormde figuren hangen in metalen frames. Deze vormloze figuren zijn verbonden met een kluit aan slangen. Een onbekende vloeistof druppelt in poeltjes op de vloer. Deze sculpturen worden beschreven als zijnde "een transformatie aan het ondergaan als ware het organismes besmet door een vreemd virus of enge mutanten uit een denkbeeldige toekomst.”[7]
Externe link
Bronnen, noten en/of referenties
|