Wikisage, de vrije encyclopedie van de tweede generatie, is digitaal erfgoed

Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.

  • Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
  • Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
rel=nofollow

Genia van der Grinten-Lücker: verschil tussen versies

Uit Wikisage
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
(https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Genia_van_der_Grinten-L%C3%BCcker&oldid=56861035 -1- Pediaivo 4 aug 2020)
 
(https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Genia_van_der_Grinten-L%C3%BCcker&oldid=56910662 13 aug 2020)
Regel 1: Regel 1:
Genia Lücker (1908-1996) werd geboren in Nijmegen als derde kind van [[Eugène Lücker]] en May Kerkhoffs. Haar oudste broer was Paul Lücker, pastoor in ‘s-Hertogenbosch in de St Pieterkerk van 1951-1970, en haar jongste broer was [[Joop Lücker]], die van 1945 tot 1964 de eerste hoofdredacteur van het dagblad de Volkskrant was na de Tweede Wereldoorlog. De katholieke emancipatie was in het begin van de twintigste eeuw volop in gang en dus gingen de drie dochters naar de net opgerichte katholieke mulo (1915) voor meisjes. Daarna bezocht Genia de opleiding tot onderwijzeres aan de katholieke kweekschool en vervolgens de Koninklijke school voor Kunst, Techniek en Ambacht, ook wel de Piet Slager Academie genoemd, in ‘s-Hertogenbosch. Zij begon daar in 1927 op 19-jarige leeftijd. Zij had een duidelijk artistiek talent, hielp haar vader regelmatig op zijn atelier en kreeg naast de Academie ook nog les van hem in de technieken van houtsnijden en gebrandschilderd glas. In 1932 trouwde zij met Huub van der Grinten en het jonge paar ging wonen in Asten. In die tijd maakte Genia houtsneden voor ‘Het Venster’, het studentenblad dat Huub had opgericht in Nijmegen, en maakte zij talloze ontwerpen voor ex-librissen, geboorte- en communiekaartjes en illustreerde zij kinderboekjes waarin heiligenlevens verteld werden.
'''Genia van der Grinten-Lücker''' ([[Nijmegen]], 6 maart 1908- [[Eindhoven]], 10 februari 1996) was een Nederlands sierkunstenaar, graficus en decoratieschilder.<ref>{{Citeer web|url=https://rkd.nl/nl/explore/artists/206532|titel=Ontdek sierkunstenaar, decoratieschilder (van voorwerpen), graficus Genia van der Grinten-Lücker|bezochtdatum=2020-08-06|werk=rkd.nl|taal=nl}}</ref> Zij is onder andere bekend door haar decoraties op [[Klok (bel)|klokken]], in het bijzonder de klokken van het [[Netherlands Carillon|carillon]] op [[Arlington National Cemetery]], dat na de oorlog door de Nederlandse regering aan het Amerikaanse volk is geschonken.


Tot hun vriendenkring in Asten behoorde ook Tuur Eijsbouts en zijn vrouw Lidy. Tuur was directeur van de [[Klokkengieterij Eijsbouts]], oorspronkelijk begonnen als Bonaventura Eijsbouts, die voornamelijk torenuurwerken maakte. Na de oorlog, toen in Nederland talrijke kerktorens door de Duitsers van hun klokken beroofd waren, besloot Tuur zich te gaan toeleggen op het gieten van klokken ter vervanging van alle verloren klokken. Genia ging met het bedrijf samenwerken, specialiseerde zich in religieuze symboliek en legde zich toe op de vereisten die het ontwerpen van decoraties voor klokken met zich meebracht. Zij ontwikkelde een eigen stijl, een mengeling van klassieke motieven met Jugendstil en Art Deco elementen, en introduceerde daarmee een nieuw element in het tot dan toe gangbare repertoire. Na enig experimenteren ging zij over tot het diepsnijden in linoleum, een materiaal dat minder stug is dan hout en daardoor een soepele lijnvoering mogelijk maakt.  
Genia Lücker (1908-1996) werd geboren in Nijmegen als derde kind van Eugène Lücker, een bekend Nijmeegse schilder en graficus, en May Kerkhoffs. Na de lagere school ging Genia naar de net opgerichte katholieke mulo (1915) voor meisjes en haalde vervolgens haar diploma voor onderwijzeres aan de Kweekschool. Zij had een duidelijk artistiek talent en hielp als jong meisje haar vader regelmatig op zijn atelier. Na de Kweekschool bezocht zij de Koninklijke school voor Kunst, Techniek en Ambacht, ook wel de Piet Slager Academie genoemd, in ‘s-Hertogenbosch. Zij kreeg er les in de decoratieve elementen en de bouwstijlen van het verre verleden, vanaf de Assyrische kunst tot en met de toen nieuwe Art Deco-stijl. Daarnaast kreeg zij ook nog les van haar vader in de technieken van houtsnijden en gebrandschilderd glas.
In 1932 trouwde zij met Huub van der Grinten en ging wonen in Asten. In die tijd maakte zij houtsneden voor ‘Het Venster’, het studentenblad dat Huub had opgericht in Nijmegen, alsmede ontwerpen voor ex librissen, geboorte- en communiekaartjes. Ook illustreerde zij kinderboekjes over levens van heiligen.  


Na de oorlog besloot de Nederlandse regering een [[Netherlands Carillon|carillon]] te schenken aan Amerika als dank voor de hulp in de oorlog en de Marshall hulp daarna.[i] Naast van Bergen uit Heiligerlee en Petit & Fritsen uit Aarle-Rixtel, was Eijsbouts een van de drie klokkengieterijen die samen het carillon zouden gieten. Er werden drie kunstenaars aangezocht, een schilder (Meys), een beeldhouwer (Van Remmen) en Genia Lücker. Gezien haar ervaring als graficus en het maken van ontwerpen voor klokken, kreeg zij de leiding over het decoratieve gedeelte van de opdracht en onderhield zij de contacten met de andere kunstenaars. Als vanouds werkte zij samen met de graveur Ernest Goyarts uit Weert, die de ontwerpen in koper graveerde. In 1952 werd het carillon door koningin Juliana symbolisch aangeboden, en in 1954 ging het hele carillon naar Amerika. Pas zes jaar later werd, na veel discussie, het carillon in gebruik genomen op de plek waar het nu staat, Arlington National Cemetary in Washington. Op 5 mei 1960 werd het carillon, in de monumentale klokkentoren van Joost Boks, officieel in gebruik genomen.[ii]
Na de Tweede Wereldoorlog, toen in Nederland talrijke kerktorens met de klokkenroof door de Duitsers hun klokken kwijtgeraakt waren, legde zij zich ook toe op het ontwerp van decoraties voor de nieuw te gieten klokken die overal in het land nodig waren. Zij specialiseerde zich in religieuze symboliek en ontwikkelde een eigen stijl, een mengeling van klassieke motieven met Jugendstil- en Art Deco-elementen, en introduceerde daarmee een nieuw element in het tot dan toen gangbare repertoire. In het verleden werden klokkendecoraties vervaardigd door diepsnijden in hout. Na enig experimenteren ging zij echter over op diepsnijden in linoleum, een materiaal dat minder stug is en daardoor een soepele lijnvoering mogelijk maakt. Deze zogenaamde linosnede was tot dan toe alleen nog gebruikt voor vlakdruk. Tijdens het snij-proces maakte zij afdrukken met hete was om te controleren of het uiteindelijke hoog-reliëf voldeed aan de eisen. Vervolgens werd de afbeelding uitgerekend in millimeters en naar de graveur gestuurd.


In 1995 kwamen de 36 kleinste klokken terug naar Nederland om opnieuw gestemd te worden. Het was voor Genia Lücker, inmiddels 87, een bijzonder moment om een gedeelte van haar werk, dat immers altijd in een toren hing, weer terug te zien.[iii]
De in Asten gevestigde Klokkengieterij Eijsbouts was een van Genia's belangrijkste opdrachtgevers, evenals de Klokkengieterij Petit & Fritsen in het naburige Aarle-Rixtel. 
Na de oorlog besloot de Nederlandse regering een carillon te schenken aan Amerika als dank voor de hulp in de oorlog en de Marshallhulp daarna.<ref>{{Citeer web|url=https://www.anv.nl/tijdschrift/inhoudsopgaven/2018-2/nederlands-zelfbeeld-in-brons/|titel=Diederik Oostdijk, Zelfbeeld in Brons|bezochtdatum=2020-08-13|werk=anv.nl|taal=nl}}</ref> Naast Van Bergen uit Heiligerlee en Petit & Fritsen uit Aarle-Rixtel, was Eijsbouts een van de drie klokkengieterijen die samen het carillon zouden gieten. Naast Genia werden nog twee andere kunstenaars aangezocht, te weten de schilder Louis Meys en de beeldhouwer Gerard van Remmen. Gezien haar ervaring als graficus en het maken van ontwerpen voor klokken, kreeg Genia de leiding van het decoratieve proces.<ref>{{Citeer web|url=https://www.psupress.org/books/titles/978-0-271-08377-3.html |titel=Diederik Oostdijk, Klokken voor Amerika, 78-83, Boom, Amsterdam 2020; Amerikaanse editie: Bells for America, 98-104, Penn State University Press, 2019; |bezochtdatum=2020-08-13|werk=psupress.org|taal=nl}}</ref> 
In 1960 werd het Netherlands Carillon in gebruik genomen op de plek waar het nu staat, Arlington National Cemetary in Washington.
Genia heeft de decoraties verzorgd van talloze klokken en carillons. Haar werk hangt op vele plaatsen in de wereld. Nog steeds worden haar ontwerpen gebruikt door Klokkengieterij Koninklijke Eijsbouts.
Naast het ontwerpen van klokkendecoraties bleef Genia ontwerpen maken voor omslagen van tijdschriften en catalogi, affiches voor tentoonstellingen, gebrandschilderde ramen, huismerken voor stichtingen en talloze ex librissen. Zij bleef dit doen tot haar 75e jaar.


----
In 2019 kwamen alle klokken van het Netherlands Carillon naar de Klokkengieterij Eijsbouts in Asten om schoongemaakt en opnieuw gestemd te worden. Naar aanleiding daarvan werd een tentoonstelling georganiseerd door het Museum Klok & Peel, waar een aantal klokken te bezichtigen zijn evenals een aantal oorspronkelijke ontwerptekeningen van Genia Lücker.
[i]      Diederik Oostdijk, ''Zelfbeeld in Brons'', <nowiki>https://www.anv.nl/tijdschrift/inhoudsopgaven/2018-2/nederlands-zelfbeeld-in-brons/</nowiki>
 
[ii]     Diederik Oostdijk, ''Klokken voor Amerika,'' 78-83, Boom, Amsterdam 2020; zie ook de Amerikaanse editie: ''Bells for America'', 98-104, Penn State University Press, 2019; <nowiki>https://www.psupress.org/books/titles/978-0-271-08377-3.html</nowiki>
 
[iii]    Diederik Oostdijk, ''Klokken voor Amerika'', 166-167.

Versie van 17 aug 2020 18:40

Genia van der Grinten-Lücker (Nijmegen, 6 maart 1908- Eindhoven, 10 februari 1996) was een Nederlands sierkunstenaar, graficus en decoratieschilder.[1] Zij is onder andere bekend door haar decoraties op klokken, in het bijzonder de klokken van het carillon op Arlington National Cemetery, dat na de oorlog door de Nederlandse regering aan het Amerikaanse volk is geschonken.

Genia Lücker (1908-1996) werd geboren in Nijmegen als derde kind van Eugène Lücker, een bekend Nijmeegse schilder en graficus, en May Kerkhoffs. Na de lagere school ging Genia naar de net opgerichte katholieke mulo (1915) voor meisjes en haalde vervolgens haar diploma voor onderwijzeres aan de Kweekschool. Zij had een duidelijk artistiek talent en hielp als jong meisje haar vader regelmatig op zijn atelier. Na de Kweekschool bezocht zij de Koninklijke school voor Kunst, Techniek en Ambacht, ook wel de Piet Slager Academie genoemd, in ‘s-Hertogenbosch. Zij kreeg er les in de decoratieve elementen en de bouwstijlen van het verre verleden, vanaf de Assyrische kunst tot en met de toen nieuwe Art Deco-stijl. Daarnaast kreeg zij ook nog les van haar vader in de technieken van houtsnijden en gebrandschilderd glas. In 1932 trouwde zij met Huub van der Grinten en ging wonen in Asten. In die tijd maakte zij houtsneden voor ‘Het Venster’, het studentenblad dat Huub had opgericht in Nijmegen, alsmede ontwerpen voor ex librissen, geboorte- en communiekaartjes. Ook illustreerde zij kinderboekjes over levens van heiligen.

Na de Tweede Wereldoorlog, toen in Nederland talrijke kerktorens met de klokkenroof door de Duitsers hun klokken kwijtgeraakt waren, legde zij zich ook toe op het ontwerp van decoraties voor de nieuw te gieten klokken die overal in het land nodig waren. Zij specialiseerde zich in religieuze symboliek en ontwikkelde een eigen stijl, een mengeling van klassieke motieven met Jugendstil- en Art Deco-elementen, en introduceerde daarmee een nieuw element in het tot dan toen gangbare repertoire. In het verleden werden klokkendecoraties vervaardigd door diepsnijden in hout. Na enig experimenteren ging zij echter over op diepsnijden in linoleum, een materiaal dat minder stug is en daardoor een soepele lijnvoering mogelijk maakt. Deze zogenaamde linosnede was tot dan toe alleen nog gebruikt voor vlakdruk. Tijdens het snij-proces maakte zij afdrukken met hete was om te controleren of het uiteindelijke hoog-reliëf voldeed aan de eisen. Vervolgens werd de afbeelding uitgerekend in millimeters en naar de graveur gestuurd.

De in Asten gevestigde Klokkengieterij Eijsbouts was een van Genia's belangrijkste opdrachtgevers, evenals de Klokkengieterij Petit & Fritsen in het naburige Aarle-Rixtel. Na de oorlog besloot de Nederlandse regering een carillon te schenken aan Amerika als dank voor de hulp in de oorlog en de Marshallhulp daarna.[2] Naast Van Bergen uit Heiligerlee en Petit & Fritsen uit Aarle-Rixtel, was Eijsbouts een van de drie klokkengieterijen die samen het carillon zouden gieten. Naast Genia werden nog twee andere kunstenaars aangezocht, te weten de schilder Louis Meys en de beeldhouwer Gerard van Remmen. Gezien haar ervaring als graficus en het maken van ontwerpen voor klokken, kreeg Genia de leiding van het decoratieve proces.[3] In 1960 werd het Netherlands Carillon in gebruik genomen op de plek waar het nu staat, Arlington National Cemetary in Washington. Genia heeft de decoraties verzorgd van talloze klokken en carillons. Haar werk hangt op vele plaatsen in de wereld. Nog steeds worden haar ontwerpen gebruikt door Klokkengieterij Koninklijke Eijsbouts. Naast het ontwerpen van klokkendecoraties bleef Genia ontwerpen maken voor omslagen van tijdschriften en catalogi, affiches voor tentoonstellingen, gebrandschilderde ramen, huismerken voor stichtingen en talloze ex librissen. Zij bleef dit doen tot haar 75e jaar.

In 2019 kwamen alle klokken van het Netherlands Carillon naar de Klokkengieterij Eijsbouts in Asten om schoongemaakt en opnieuw gestemd te worden. Naar aanleiding daarvan werd een tentoonstelling georganiseerd door het Museum Klok & Peel, waar een aantal klokken te bezichtigen zijn evenals een aantal oorspronkelijke ontwerptekeningen van Genia Lücker.