Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Arthur Võõbus: verschil tussen versies
(Stuk uit wikipedia:de:special:redirect/revision/185451145 vertaald met deepl.com) |
(Proeflezen) |
||
| Regel 2: | Regel 2: | ||
==Leven== | ==Leven== | ||
Arthur Võõbus | Arthur Võõbus werd geboren in Tartu, Estland, als zoon van een leraar. In 1926 studeerde hij af aan de Hugo Treffner Grammatica School in Tartu en in 1932 aan de Faculteit Theologie van de Universiteit van Tartu. In hetzelfde jaar werd hij tot geestelijke gewijd. 1933-1940 was hij predikant in de Estse Evangelische Lutherse Paulijnse gemeente in Tartu. In 1934 ontving hij zijn Master’s degree in theologie uit een scriptie over "Het ware christelijke, het ware christelijke leven en de ware christelijke kerk na [[Sören Kierkegaard]]. Een van zijn docenten aan de faculteit was de oudtestamenticus Alexander von Bulmerincq. Tegelijkertijd werkte Arthur Võõbus aan Syrische theologische teksten in bibliotheken en manuscriptenverzamelingen in [[Rome]], [[Parijs]], [[Londen]], [[Berlijn]] en [[Leipzig]]. Zijn talenkennis verwierf hij aan de Uku Masing University. In 1936 trouwde hij met Ilse Luksep, een dochter van een rijke koopmansfamilie, die hem, samen met zijn ambt in een grote gemeente, de materiële basis voor zijn onderzoek gaf. In 1940 vluchtte hij van de Sovjetbezetting van Estland naar Duitsland. Zijn kritische houding ten opzichte van het regime leidde tot observatie door de [[Gestapo]]. Nadat Estland door de Duitse troepen werd ingenomen, verhuisde Arthur Võõbus terug naar Estland. Zijn proefschrift in 1943 aan de Universiteit van Tartu ging over het monnikendom in Syrië, Mesopotamië en Perzië tot in de 10e eeuw. | ||
In 1944 vluchtte Arthur Võõbus voor de tweede keer de | In 1944 vluchtte Arthur Võõbus voor de tweede keer voor de Sovjets naar Duitsland. Van 1944 tot 1948 was hij actief als predikant in vluchtelingenkampen, van 1946 tot 1948 was hij hoogleraar voor oudere kerkgeschiedenis aan de 1946-1949 bestaande[3] Baltische Universiteit, die van 1946 tot 1949 in Pinneberg bij Hamburg gevestigd was. Nadat deze universiteit sloot, werkte hij in Londen in het [[British Museum]] en vervolgens tot 1977 als professor in de wetenschap van het Nieuwe Testament en oudere kerkgeschiedenis aan de Lutheran School of Theology in Chicago (LSTC). Arthur Võõbus was lid van verschillende wetenschappelijke academies, waaronder de Koninklijke Academie van Wetenschappen en Kunsten. | ||
Er zijn drie kinderen uit zijn huwelijk. | Er zijn drie kinderen uit zijn huwelijk. | ||
Versie van 10 feb 2019 17:31
Arthur (Karl) Võõbus, ook wel Vööbus of Voobus (15 april(jul.)/28 april(greg.) 1909) was een luthers theoloog, oriëntalist en kerkhistoricus
Leven
Arthur Võõbus werd geboren in Tartu, Estland, als zoon van een leraar. In 1926 studeerde hij af aan de Hugo Treffner Grammatica School in Tartu en in 1932 aan de Faculteit Theologie van de Universiteit van Tartu. In hetzelfde jaar werd hij tot geestelijke gewijd. 1933-1940 was hij predikant in de Estse Evangelische Lutherse Paulijnse gemeente in Tartu. In 1934 ontving hij zijn Master’s degree in theologie uit een scriptie over "Het ware christelijke, het ware christelijke leven en de ware christelijke kerk na Sören Kierkegaard. Een van zijn docenten aan de faculteit was de oudtestamenticus Alexander von Bulmerincq. Tegelijkertijd werkte Arthur Võõbus aan Syrische theologische teksten in bibliotheken en manuscriptenverzamelingen in Rome, Parijs, Londen, Berlijn en Leipzig. Zijn talenkennis verwierf hij aan de Uku Masing University. In 1936 trouwde hij met Ilse Luksep, een dochter van een rijke koopmansfamilie, die hem, samen met zijn ambt in een grote gemeente, de materiële basis voor zijn onderzoek gaf. In 1940 vluchtte hij van de Sovjetbezetting van Estland naar Duitsland. Zijn kritische houding ten opzichte van het regime leidde tot observatie door de Gestapo. Nadat Estland door de Duitse troepen werd ingenomen, verhuisde Arthur Võõbus terug naar Estland. Zijn proefschrift in 1943 aan de Universiteit van Tartu ging over het monnikendom in Syrië, Mesopotamië en Perzië tot in de 10e eeuw.
In 1944 vluchtte Arthur Võõbus voor de tweede keer voor de Sovjets naar Duitsland. Van 1944 tot 1948 was hij actief als predikant in vluchtelingenkampen, van 1946 tot 1948 was hij hoogleraar voor oudere kerkgeschiedenis aan de 1946-1949 bestaande[3] Baltische Universiteit, die van 1946 tot 1949 in Pinneberg bij Hamburg gevestigd was. Nadat deze universiteit sloot, werkte hij in Londen in het British Museum en vervolgens tot 1977 als professor in de wetenschap van het Nieuwe Testament en oudere kerkgeschiedenis aan de Lutheran School of Theology in Chicago (LSTC). Arthur Võõbus was lid van verschillende wetenschappelijke academies, waaronder de Koninklijke Academie van Wetenschappen en Kunsten.
Er zijn drie kinderen uit zijn huwelijk.