Bonifatius (missionaris)

Bonifatius, (ca. 673 – Dokkum, 5 juni 754 of 755), geboren als Wynfreth (ook geschreven als Wynfrith, Winfrid, Winfried), was een van de belangrijkste Angelsaksische missionarissen en kerkhervormers in het Frankische rijk.

Wegens zijn omvangrijke activiteiten wordt Bonifatius ook de Apostel van de Duitsers genoemd.

Leven

Wynfreth werd geboren rond 673, uiterlijk 675 in een adellijke familie in Crediton in het kleine koninkrijk Wessex in het zuidwesten van Engeland en groeide op in de benedictijnenkloosters Exeter (oud Engels Aet Exanceastre) en Nursling (Nhutscelle) bij Southampton. In dit laatstgenoemde werd hij op 30-jarige leeftijd tot priester gewijd. Wynfreth werkte als leraar grammatica en poëzie tot hij zijn zendingswerk begon in het oostelijke deel van het Frankische Rijk en zijn perifere gebieden. Hij stond toen al bekend als geleerde, onder andere als auteur van een nieuwe Latijnse grammatica.

In 716 ondernam Wynfreth zijn eerste zendingsreis naar de Friezen. Dit mislukte echter door de Friese hertog Radbod, een heiden en tegenstander van de Franken, die net Zuidwest-Friesland van hen had veroverd. Wynfreth keerde in de herfst van 716 terug naar Nursling, waar hij het jaar daarop tot abt werd gekozen. In hoeverre hij toen contact had met Willibrord, een andere Angelsaksische zendeling in Friesland, is niet precies bekend. Willibrord was al in 695 begonnen met het missioneren van de Friezen, maar moest nu ervaren hoe zijn werk instortte door het succes van Radbod. Uit deze ervaringen trok Bonifatius later de consequentie voor zijn verdere zendingswerk door naar een nauwe verbinding met de geestelijke macht van de paus en de wereldlijke macht van de Frankische heersers te zoeken.

In 718 gaf Wynfreth zijn positie als abt op en verliet Engeland voor altijd om een pelgrimstocht naar Rome te maken. Daar gaf paus Gregorius II hem op 15 mei 719 de opdracht „het mysterie van het geloof bekend te maken aan de ongelovige volkeren”. Onder de naam Bonifatius, hem door de paus gegeven, begon hij zijn zending opnieuw bij de Friezen, ditmaal in samenwerking met Willibrord. Hoewel de externe omstandigheden dit keer veel gunstiger waren dan tijdens Bonifatius’ eerste zendingsreis – Radbod was inmiddels overleden – leek er sprake te zijn van een grote spanning tussen de twee zendelingen, en daarom scheidden zij zich in 721, waarna Bonifatius ruim twaalf jaar door gebieden van het huidige Hessen, Thüringen en Beieren reisde.

Iconografie

Bonifatius wordt vaak afgebeeld met zwaard en bijbel, omdat hij zich zou hebben beschermd met een evangeliën-codex, maar dit gegeven komt niet voor in de vroegste levensbeschrijving (vita). De in Mainz bewaarde codex met sporen van zwaardslagen is geen bijbel, maar een boek met traktaten tegen de arianen, die in Bonifatius’ ogen ketters waren.

	Werk in uitvoering
	Iemand is nog met dit artikel bezig. Kom later terug om het resultaat te bekijken.