Wikisage, de vrije encyclopedie van de tweede generatie, is digitaal erfgoed

Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.

  • Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
  • Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
rel=nofollow

Anonieme Overeters: verschil tussen versies

Uit Wikisage
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
(https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Anonieme_Overeters&diff=cur&oldid=8386795 19 jun 2007 Dirk Kruisheer 19 jun 2005 -19 jun 2007 Lordmarchmain)
 
(https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Anonieme_Overeters&oldid=51053733 25 feb 2018 ‎ Henry Staverman 17 feb 2018 ‎ Anonieme Overeters vert wpen)
Regel 1: Regel 1:
'''Anonieme Overeters''' (Eng.: Overeaters Anonymous, '''O.A.''') is een [[twaalfstappenprogramma]] voor mensen met [[boulimie]], [[Anoreixa nervosa (eetstoornis)|anorexia nervosa]] of [[orthorexia nervosa]], of een [[eetstoornis]] met [[obesitas|overgewicht]] tot gevolg (bijvoorbeeld [[Eetbuienstoornis|EBS]]).
'''Anonieme Overeters''' (Eng.: Overeaters Anonymous, '''O.A.''') is een wereldwijde organisatie die groepsbijeenkomsten (meetings) organiseert voor mensen die leiden aan dwangmatig eetgedrag, vergelijkbaar met de aanpak van de Anonieme Alcoholisten. Het omvat een [[twaalfstappenprogramma]] voor mensen met onder meer [[boulimie]], [[anorexia nervosa]] of [[orthorexia nervosa]], of een [[eetstoornis]] met [[obesitas|overgewicht]] tot gevolg (bijvoorbeeld [[Eetbuienstoornis|EBS]]). Iedereen met een problematische relatie met voedsel is welkom. De derde traditie van OA stelt dat de enige vereiste voor het lidmaatschap een verlangen is om te stoppen met dwangmatig eten. <ref name="OA12AND12">{{cite book|title=The Twelve Steps and Twelve Traditions of Overeaters Anonymous|publisher=Overeaters Anonymous|year=1990|isbn=0-9609898-6-2|oclc=30004811}}</ref>


OA - Anonieme overeters, is een gemeenschap van individuen die door het delen van ervaring, kracht en hoop herstellende zijn van dwangmatig overeten. Iedereen is welkom die wil ophouden met dwangmatig eten. Leden zijn geen contributie of inschrijfgeld verschuldigd. De groepen bedruipen zichzelf door eigen bijdragen. Er wordt ook niet gevraagd om giften van derden en die worden ook niet geaccepteerd. OA is niet aangesloten bij welke openbare of privé-organisatie dan ook en is geen aanhanger van een politieke groepering, ideologie of religieuze leer. OA neemt geen positie in ten aanzien van zaken die niet direct betrokken zijn bij OA. De primaire doelstelling van OA is onthouding van dwangmatig overeten en het doorgeven van deze boodschap aan diegenen die nog aan de ziekte lijden.


==Introductie tot de twaalf stappen==
OA werd opgericht door Rozanne S. en twee andere vrouwen in januari 1960.<ref name="THOMAS1995">{{cite book |last=Thomas |first=Paul R. |title=Weighing the Options: Criteria for Evaluating Weight-management Programs |year=1995 |publisher=National Academies Press |isbn=0-309-05131-2 |oclc=31740377 |location=Washington, D.C.}}</ref><ref name="KRIZ2002">{{cite thesis |degree=PhD in Counselor Education |last=Kriz |first=Kerri-Lynn Murphy |title=The Efficacy of Overeaters Anonymous in Fostering Abstinence in Binge-Easting Disorder and Bulimia Nervosa |oclc=53298662 |year=2002 |publisher=[[Virginia Polytechnic Institute and State University]] |url=https://theses.lib.vt.edu/theses/available/etd-05092002-143548/}}</ref>
Dit is de introductie van het twaalf stappen programma van de Anonieme Overeters zoals verwoord in de literatuur van de Anonieme Overeters <ref>De twaalf stappen en twaalf tradities van de Anonieme Overeters</ref>
Anonieme Overeters schat zijn lidmaatschap op meer dan 60.000 mensen in ongeveer 6500 groepen, in meer dan 80 landen.<ref name="ABOUTOA">{{cite web |title=About OA |url=https://oa.org/newcomers/youre-not-alone/ |accessdate=2014-03-07 |publisher=Overeaters Anonymous, Inc.}}</ref>  OA heeft geen ledenlijst, en wordt gefinancierd uit vrijwillige bijdragen. OA heeft zijn eigen literatuur ontwikkeld voor mensen die dwangmatig eten, maar maakt ook gebruik van de Anonieme Alcoholisten-boeken Alcoholics Anonymous<ref name="BIGBOOK">{{cite book | last = Alcoholics Anonymous | title = Alcoholics Anonymous | publisher = Alcoholics Anonymous World Services | date = 1976-06-01 | isbn = 0-916856-59-3 | oclc = 32014950}}</ref> en Twelve Steps and Twelve Traditions<ref name="12AND12">{{cite book | last = Alcoholics Anonymous | title = Twelve Steps and Twelve Traditions | publisher = [[Hazelden]] | date = 2002-02-10 | isbn = 0-916856-01-1 | oclc = 13572433}}</ref>.


''Wij van OA - Anonieme Overeters - hebben in deze gemeenschap een manier gevonden om te herstellen van de ziekte van dwangmatig overeten. Na jarenlang een schuldgevoel te hebben gehad over herhaalde mislukte pogingen ons eten en gewicht te beheersen hebben we nu een oplossing gevonden die werkt. Onze oplossing is een herstelprogramma: een programma van 12 eenvoudige stappen. Door het volgen van deze stappen zijn al duizenden dwangmatige overeters gestopt met dwangmatig eten.''
Vanuit een ziektevisie op dwangmatig eten hanteren de anonieme overeters een stappenbenadering waarbij de nadruk op abstinentie en revalidatie liggen.


==De 12 stappen==
Deze 12 stappen bestaan uit een reeks activiteiten die inhouden dat:
1. Wij gaven toe dat wij machteloos stonden tegenover voedsel, dat ons leven stuurloos was geworden.


2. Wij kwamen tot het geloof dat een kracht groter dan wijzelf ons weer geestelijk gezond kon maken.
- de dwangmatig eter zijn ziektebeeld accepteert;


3. Wij namen het besluit onze wil en ons leven over te geven in de hoede van God, hoe ieder van ons dan ook persoonlijk hem aanvaard.
- vervolgens wordt het ziektebeeld grondig geanalyseerd en geïnventariseerd, waardoor het bewustzijn van de problematiek groeit;


4. Wij maakten grondig en onbevreesd een morele inventaris van onszelf op.  
- Daarna worden er vanderingen doorgevoerd die leiden tot herstel, en wordt dit geïntegreerd in de levenshouding.<ref name="OA12ANyewD12" />


5. Wij beleden tegenover God, aan onszelf en aan een medemens de juiste aard van onze misstappen.  
== Definities ==
* OA definieert dwangmatigheid als "elke impuls of het gevoel onweerstaanbaar te worden gedreven in de richting van een of andere irrationele actie."<ref name="PAMPHLET170">{{cite web | author = Overeaters Anonymous | title = Pamphlet #170: Questions and Answers |url=http://oa.org/quest.htm |archiveurl = https://web.archive.org/web/20000209015158/oa.org/quest.htm |archivedate=2000-02-09 | accessdate = 2008-07-07}}</ref>
* OA definieert dwangmatig overmatig eten als een progressieve, verslavende ziekte.<ref name="PAMPHLET170">{{cite web | author = Overeaters Anonymous | title = Pamphlet #170: Questions and Answers |url=http://oa.org/quest.htm |archiveurl = https://web.archive.org/web/20000209015158/oa.org/quest.htm |archivedate=2000-02-09 | accessdate = 2008-07-07}}</ref>
* OA beschouwt dwangmatig overeten als een chronische aandoening en maakt deel uit van een poging om psychologische stress te verlichten.<ref name="KRIZ2002">{{cite thesis |degree=PhD in Counselor Education |last=Kriz |first=Kerri-Lynn Murphy |title=The Efficacy of Overeaters Anonymous in Fostering Abstinence in Binge-Easting Disorder and Bulimia Nervosa |oclc=53298662 |year=2002 |publisher=[[Virginia Polytechnic Institute and State University]] |url=https://theses.lib.vt.edu/theses/available/etd-05092002-143548/}}</ref>


6. Wij waren volkomen bereid om God al deze karaktergebreken te laten wegnemen.  
Net als andere twaalfstappenprogramma's, ziet OA dwangmatig eten als een drievoudige ziekte, waarbij drie dimensies worden onderscheiden: fysiek, mentaal en spiritueel. Dwangmatig eten manifesteert zich in elke dimensie.<ref name="LERNER1989">{{cite book |last=Lerner |first=Helen |author2=R., Helene |title=Take It Off and Keep It Off |publisher=McGraw-Hill Professional |chapter=Chapter 6: Putting Recovery First |pages=73–81|isbn=0-8092-4493-4 |year=1989 |oclc=19887525}}</ref>
Om potentiële leden te helpen beslissen of ze het programma al dan niet nodig hebben, biedt OA een vragenlijst aan met vragen als: "Geef je te veel tijd aan eten en denk je teveel aan eten?" "Ja" antwoorden op drie of meer van deze vragen wordt beschouwd als een goede indicatie van problemen waarmee OA mogelijk kan helpen.<ref name="ISOAFORYOU">{{cite web |url=http://www.oa.org/is_oa.html |archiveurl=https://web.archive.org/web/20080615021059/http://www.oa.org/is_oa.html |title=Is OA For You?|date=2008-04-02 |accessdate=2014-02-25 |archivedate=2008-06-15}}</ref>
"Onthouding bij overeten" is de actie om af te zien van dwangmatig eten en dwangmatig voedselgedrag tijdens het werken aan of het behouden van een gezond lichaamsgewicht.<ref>Frequently Asked Questions https://oa.org/newcomers/how-do-i-start/frequently-asked-questions/#7</ref>


7. Wij vroegen hem nederig onze tekortkomingen weg te nemen.  
"Dwangmatig eten" en "dwangmatig eetgedrag" (zoals die termen worden gebruikt in OA's definitie van onthouding) betekenen irrationeel eten, of irrationeel voedselgedrag, dat wordt opgevat als een resultaat van een impuls of gevoel dat onweerstaanbaar aanvoelt. Dus, volgens Overeaters Anonymous, "onthouding" is de handeling om af te zien van "dwangmatig eten" en "dwangmatig voedselgedrag". Het doel van OA's definitie van onthouding is dat de dwangmatige eter onthouding heeft van dwangmatig eten en dwangmatig voedselgedrag.


8. Wij maakten een lijst op van alle mensen die wij kwaad hadden gedaan en werden bereid dit tegen hen allen weer goed te maken.  
OA pleit er voor dat de dwangmatige eter zijn of haar eigen eetplan bepaalt, waardoor de dwangmatige eter zich kan onthouden van dwangmatig eten en dwangmatig voedselgedrag.


9. Wij maakten, waar mogelijk, het rechtstreeks bij deze mensen weer goed, tenzij dit hen of anderen zou krenken.  
== Herstelhulpmiddelen en –strategieën ==
Het OA-programma is gebaseerd op de twaalf stappen en twaalf tradities van [[Anonieme Alcoholisten]]. Er zijn minimale wijzigingen aangebracht om deze toepasbaar te maken op eetstoornissen.  


10. Wij gingen door met het opmaken van onze persoonlijke inventaris en gaven fouten die wij gemaakt hadden onmiddellijk toe.  
Om de twaalf stappen en de twaalf tradities in praktijk te brengen, beveelt de OA-programmatuurliteratuur acht 'Tools of Recovery' aan. Deze omvatten:
* Een voedselplan;
* Sponsoring;
* Groepsbijeenkomsten (meetings)
* Telefoon;
* Schrijven; 
* Literatuur;
* Anonimiteit;
* Service.
Deze hulpmiddelen worden als essentieel beschouwd voor het verkrijgen en behouden van onthouding. <ref name="TOOLS1994">{{cite web | author = Overeaters Anonymous World Service | title = Tools of Recovery | publisher = Overeaters Anonymous World Service | date = 1994 | location = [[Rio Rancho, New Mexico]] |url=http://www.oa.org/tools_of_recovery.html |archiveurl = https://web.archive.org/web/20081220195635/http://www.oa.org/tools_of_recovery.html |archivedate=2008-12-20}}</ref> Groepsbijeenkomsten (meetings) dienen om elkaar praktische en emotionele steun te bieden, en om gevoelens van schuld en schaamte te verminderen. Een sponsor biedt begeleiding via het OA-programma en ondersteuning waar nodig, maar stimuleert geleidelijk de autonomie. <ref name="WASSON2004" />


11. Wij trachtten door gebed en meditatie ons bewuste contact met God - hoe ieder van ons dan ook persoonlijk hem aanvaardt - te verdiepen en baden hem slechts ons zijn wil kenbaar te maken en ons de kracht te geven die te volbrengen.
== Voedselplan ==
OA adviseert geen specifiek voedselplan of dieet, noch sluit het persoonlijk gebruik ervan uit. OA beveelt aan dat elk lid een gekwalificeerde arts of diëtist raadpleegt.<ref name="TOOLS1994">{{cite web | author = Overeaters Anonymous World Service | title = Tools of Recovery | publisher = Overeaters Anonymous World Service | date = 1994 | location = [[Rio Rancho, New Mexico]] |url=http://www.oa.org/tools_of_recovery.html |archiveurl = https://web.archive.org/web/20081220195635/http://www.oa.org/tools_of_recovery.html |archivedate=2008-12-20}}</ref>


12. Door deze stappen tot geestelijk bewustwording gekomen, probeerden wij deze boodschap uit te dragen aan dwangmatige eters en deze beginselen in al ons doen en laten toe te passen.
== Demografie OA ==
In 2002 vergeleek een proefschrift de resultaten van een onderzoek onder 231 OA-leden in het gebied rond [[Washington D.C.|Washington DC]], uitgevoerd in 2001 met de bevindingen van onderzoeken van OA-leden uit 1981. Uit de enquête van 2001 bleek dat 84% van de OA-leden last hadden van [[Eetbuistoornis|eetbuien]], 15% [[boulimia nervosa]] en 1% van  [[anorexia nervosa]].  


==De 12 tradities==
Uit de enquête van 1981 bleek dat 44,5% van de OA-leden als binge-eaters werd geïdentificeerd, 40,7% als boulimisch en 14,8% als lijdend aan anorexia. De enquête vond ook een toename van het percentage mannen bij OA van 9% in 1981 tot 16% in 2001. Beide cijfers zijn over het algemeen in overeenstemming met de schattingen van de American Psychological Association dat de verhouding tussen man en vrouw van mensen met een eetstoornis varieert van 1:6 tot 1:10.  
Deze twaalf tradities doen voor de groep wat de twaalf stappen doen voor het individu. Deze principes waarborgen de overleving en groei van de groepen die samen Anonieme Overeters vormen. Zo zijn OA leden verzekerd van de eenheid in de groep die zo belangrijk is voor het herstel van de individuele leden.  


1. Ons gemeenschappelijk welzijn dient voorop te staan: persoonlijk herstel is afhankelijk van de eendracht in de OA.  
De onderzoeker verklaarde dat het typische OA-lid in Washington blank en hoog opgeleid was. Het typische OA-lid dat in 2001 werd ondervraagd, werkte voltijds en huisvrouwen hadden slechts 6% van de OA-populatie van 2001, in tegenstelling tot 30% van de ondervraagden in 1981. Dit weerspiegelt de trend dat steeds meer vrouwen een baan hebben. Verder had 80% van de deelnemers in 2001 een bachelor-opleiding voltooid behaald, vergeleken met 59% van de ondervraagden in 1981. Het percentage OA-leden dat gescheiden of gescheiden was, was gestegen van 10% in 1981 tot 21% in 2001, ook als gevolg van trends onder de algemene bevolking.<ref name="KRIZ2002" />


2. Wij erkennen in onze groep slechts één uiteindelijk gezagg, een liefhebbende God zoals hij zich openbaart in het geweten van onze groep. Onze leiders zijn slechts dienaren, zij regeren niet.  
== Correlaties met behoud van onthouding ==
Onderzoek heeft een aantal OA-activiteiten geïdentificeerd die leiden tot onthouding:
* het naleven van een voedingsplan (inclusief het wegen en meten van voedsel);
* communicatie met andere leden (met name sponsors);
* tijd doorbrengen in gebed en meditatie;
* servicewerkzaamheden uitvoeren;
* het uitvoeren de vierde stap (het uitschrijven van het eetprobleem);
* het neerschrijven van gedachten en gevoelens;
* het bijwonen van groepsbijeenkomsten (meetings);
* het lezen van OA / AA literatuur.  


3. Het enige vereiste voor OA lidmaatschap is het verlangen op te houden met dwangmatig eten.  
Onderzoekers hebben daarom geconcludeerd dat uitvoeren van OA-activiteiten direct kan helpen bij het bevorderen van onthouding en het verminderen van de frequentie van terugval bij mensen met een eetbuistoornis, boulimia nervosa en anorexia nervosa.<ref name="KRIZ2002"/>


4. Iedere groep dient autonoom te zijn behalve in aangelegenheden die andere groepen danwel OA als geheel betreffen.  
=== Eerlijkheid ===
Hoewel niet in onderzoek als significant wordt gevonden, antwoordde een aantal OA-leden dat eerlijkheid een zeer belangrijke OA-praktijk was. Onderzoekers hebben gewezen op het hoge niveau van eerlijkheid bij OA-vergaderingen en wezen erop dat het werken met de Twaalf Stappen deze kwaliteit versterkt.<ref name="KRIZ2002">{{cite thesis |degree=PhD in Counselor Education |last=Kriz |first=Kerri-Lynn Murphy |title=The Efficacy of Overeaters Anonymous in Fostering Abstinence in Binge-Easting Disorder and Bulimia Nervosa |oclc=53298662 |year=2002 |publisher=[[Virginia Polytechnic Institute and State University]] |url=https://theses.lib.vt.edu/theses/available/etd-05092002-143548/}}</ref>


5. Iedere groep heeft slecht één uitgesproken doel, de boodschap door te geven aan de dwangmatige overeter die noig steeds lijdt.  
===Spiritualiteit===
OA is niet religieus, maar spiritueel. Het is de bedoeling, dat er gezocht wordt in de mogelijkheden van de spiritualiteit, teneinde hier zaken te vinden die helpen om dwangmatig eetgedrag af te laten nemen.<ref name="KRIZ2002">{{cite thesis |degree=PhD in Counselor Education |last=Kriz |first=Kerri-Lynn Murphy |title=The Efficacy of Overeaters Anonymous in Fostering Abstinence in Binge-Easting Disorder and Bulimia Nervosa |oclc=53298662 |year=2002 |publisher=[[Virginia Polytechnic Institute and State University]] |url=https://theses.lib.vt.edu/theses/available/etd-05092002-143548/}}</ref><ref name="WASSON2004"/><ref name="SMITH2003">{{cite journal |last=Smith |first=Faune Taylor |author2=Hardman, Randy K.|author3= Richards, P. Scott|author4= Fischer, Lane |title=Intrinsic Religiousness and Spiritual Well-Being as Predictors of Treatment Outcome Among Women with Eating Disorders |journal=Eating Disorders |year=2003 |volume=11 |issue=1 |pages=15–26 |doi= 10.1080/10640260390167456-2199|issn=1532-530X |pmid=16864284}}</ref>


6. Een OA groep mag nooit als gemachtigde optreden voor enige instelling, die een aanverwant doel nastreeft of aanverwant werk doet, dan wel voor een buiten OA staande onderneming; zij mag deze nooit financieren of helpen door het gebruik van de naam "Anonieme Overeters" of de afkorting OA toe te staan, opdat geen moeilijkheden verband houdend met geld, eigendom of prestige, ons van ons voornaamste doel afhouden.  
===Resultaten===
Onderzoeksresultaten tonen aan dat 90 procent van de leden van de OA hebben aangegeven dat hun emotionele, spirituele, sociale leven, en hun carrière "enigszins, veel of zeer veel" zijn verbeterd.
OA's nadruk op groepsbetrokkenheid en psychologische en spirituele ontwikkeling leidt tot een positieve, adaptieve en zelfbevorderende omgeving. <ref name="KRIZ2002">{{cite thesis |degree=PhD in Counselor Education |last=Kriz |first=Kerri-Lynn Murphy |title=The Efficacy of Overeaters Anonymous in Fostering Abstinence in Binge-Easting Disorder and Bulimia Nervosa |oclc=53298662 |year=2002 |publisher=[[Virginia Polytechnic Institute and State University]] |url=https://theses.lib.vt.edu/theses/available/etd-05092002-143548/}}</ref><ref name="WASSON2004"/>


7. Elke OA groep dient zichzelf volledig te bedruipen, onder afwijzing van bijdragen van buitenaf.
===Veranderingen in het wereldbeeld===
Veranderingen in het wereldbeeld worden als essentieel beschouwd voor herstellende dwangmatig eters, omdat ze meestal gepaard gaan met aanzienlijke gedragsveranderingen. Voorbeelden van veranderingen:


8. De OA moet zich altijd bepalen tot vrijwillige medewerkers, maar onze dienstencentra mogen beroepeskrachten in dienst nemen.
- Van het idee dat "het slecht is om te eten" naar  "iemand moet eten om in leven te blijven en moet zich er niet schuldig over voelen";


9. OA als zodanig mag nooit worden georganiseerd, maar wij kunnen dienstencentra of commissies in het leven roepen, die rechtstreeks verantwoordelijk zijn aan hen, die zij dienen.
- Van "men is gewoon te zwaar en moet kilo's kwijtraken" naar "men heeft onderliggende psychologische en interpersoonlijke problemen";


10. De Anonieme Overeters houdt er geen mening op na over aangelegenheden, die geen verband houden met de OA; de naam OA mag daarom nooit worden betrokken bij enig openbaar meningsverschil.
- Van "zichzelf ontkennen en afkeuren" naar  "het is oke om positieve gevoelens over zichzelf te uiten en voor je behoeften te zorgen";  


11. Onze gedragslijn inzake publiciteit is meer gebaseerd op aantrekkingskracht dan op reclame. We moeten altijd onze persoonlijke anonimiteit handhaven ten aanzien van pers, radio, tv , film en andere openbare communicatiemedia.
- Van "voedsel is het antwoord op alle problemen, de bron van troost" naar "psychologische en emotionele behoeften moeten worden vervuld in relaties met mensen";


12. Anonimiteit is de geestelijke grondslag van al deze tradities en herinnert ons er steeds aan dat onze principes voorrang hebben boven personen.  
- Van "Ik ben een persoon die ongecontroleerd eet" naar "Ik ben iemand die beperkingen heeft en niet eet wat schadelijk voor mij is." <ref name="RONEL2003">{{cite journal |last=Ronel |first=Natti |author2=Libman, Galit |title=Eating Disorders and Recovery: Lessons from Overeaters Anonymous |journal=Clinical Social Work Journal |volume=31 |issue=2 |date=June 2003 |issn=1573-3343 |pages=155–171 |doi=10.1023/A:1022962311073}}</ref>


== Literatuur ==
===Stuurloosheid en controle===
*''Overeaters Anonymous'', Torrance, California: Overeaters Anonymous, 1980, ISBN 0960989811.
Dwangmatig eetgedrag is vergelijkbaar met het zelfdestructieve gedrag van het innemen van bedwelmende middelen; de gebruiker ervaart eerst tijdelijk comfort en genot, om zich daarna gestraft te voelen.<ref name="KRIZ2002">{{cite thesis |degree=PhD in Counselor Education |last=Kriz |first=Kerri-Lynn Murphy |title=The Efficacy of Overeaters Anonymous in Fostering Abstinence in Binge-Easting Disorder and Bulimia Nervosa |oclc=53298662 |year=2002 |publisher=[[Virginia Polytechnic Institute and State University]] |url=https://theses.lib.vt.edu/theses/available/etd-05092002-143548/}}</ref>
*''The Twelve Steps and Twelve Traditions of Overeaters Anonymous'', Torrance, California: Overeaters Anonymous, 1993, ISBN 0960989862.
 
In relaties bevestigden veel OA-leden dat ze probeerden hun eigen leven en die van anderen te beheersen. De ervaring van de OA-leden werd echter ook gekenmerkt door sterke gevoelens van persoonlijk falen, afhankelijkheid, wanhoop, stress, nervositeit, laag zelfbeeld, machteloosheid, gebrek aan controle, zelfmedelijden, frustratie en eenzaamheid.
 
Harde zelfkritiek is een typisch kenmerk, vergezeld van gevoelens van "Ik verdien het niet" en "Ik ben minder waard dan anderen." Dergelijke gevoelens bleken een dominante invloed te hebben op relaties met anderen.<ref name="RONEL2003">{{cite journal |last=Ronel |first=Natti |author2=Libman, Galit |title=Eating Disorders and Recovery: Lessons from Overeaters Anonymous |journal=Clinical Social Work Journal |volume=31 |issue=2 |date=June 2003 |issn=1573-3343 |pages=155–171 |doi=10.1023/A:1022962311073}}</ref>
 
Leden beschrijven hun gevoel van ontspanning en bevrijding, en de toenemende waarde van terughoudendheid en bescheidenheid in hun leven. Hun getuigenissen tonen aan dat, door zich bewust te worden van hun stuurloosheid en ontkenning, ze kunnen transformeren naar acceptatie; Daarnaast beginnen ze de groeiende kracht van het herstellende zelf te voelen.  
 
Tegelijkertijd vervangt persoonlijke verantwoordelijkheid zelfmedelijden en de verwachting dat anderen zullen handelen voor je welbevinden.
 
In de periode dat hun eetstoornis actief was, beweerden veel OA-leden dat hun leven werd gedomineerd door een obsessief streven naar perfectie, dat hun gevoel van waardeloosheid verborgen hield.<ref name="RONEL2003">{{cite journal |last=Ronel |first=Natti |author2=Libman, Galit |title=Eating Disorders and Recovery: Lessons from Overeaters Anonymous |journal=Clinical Social Work Journal |volume=31 |issue=2 |date=June 2003 |issn=1573-3343 |pages=155–171 |doi=10.1023/A:1022962311073}}</ref> 
 
===Vergelijkingen===
Een significant verschil tussen twaalfstappenwerk en cognitieve gedragstherapie is de acceptatie van een Hogere Macht en het bieden van collegiale ondersteuning. Een grote studie, bekend als Project Match, vergeleek de twee benaderingen en motiverende enhancement-therapie bij de behandeling van alcoholisten. De Twaalf Stap-programma's bleken effectiever in het bevorderen van onthouding.
 
Elke OA-groep heeft zijn eigen karakter en toekomstige leden worden aangemoedigd om verschillende groepen te proberen.<ref name="TSAL2005">{{cite journal |last1=Tsal |first1=Adam Gllden |last2=Wadden |first2=Thomas A. |title=Systematic Review: An Evaluation of Major Commercial Weight Loss Programs in the United States |journal=Annals of Internal Medicine |pages=56–66 |date=January 2005 |volume=142 |issue=1 |issn=0003-4819 |pmid=15630109 |url=http://www.tf4life.com/TSFL/ReveiwOfCommercialWtLossPROGRAMS.pdf |doi=10.7326/0003-4819-142-1-200501040-00012}}</ref>
 
OA stelt dat de context van stuurloosheid binnen het programma niet verwijst naar iemands tekortkomingen, maar eenvoudigweg naar de acceptatie dat ze een probleem hebben met voedsel, dat ze individueel niet kunnen overwinnen. Door te accepteren dat ze stuurloos zijn in hun eetgedrag, kunnen ze de controle hierover weer herwinnen.  


==Referenties==
Enquêtes onder OA-leden hebben aangetoond dat ze regelmatig sporten, religieuze diensten bijwonen, individuele psychotherapie volgen en antidepressiva krijgen voorgeschreven. Dit toont aan dat deelnemers andere therapeutische interventies buiten het Twaalfstappen-programma accepteren, als dat bijdraagt aan herstel.
<references/>


== Externe links ==
== Externe links ==
*[http://www.anonieme-overeters.nl/ Anonieme Overeters Nederland]
*[http://www.anonieme-overeters.nl/ Anonieme Overeters Nederland]
*[http://www.anoniemeovereters.be/ Anonieme Overeters Vlaanderen]
*[http://www.oa.org/ Overeaters Anonymous World Service]
*[http://www.oa.org/ Overeaters Anonymous World Service]


== Literatuur ==
* ''Overeaters Anonymous'', Torrance, California: Overeaters Anonymous, 1980, {{ISBN|0960989811}}.
* ''The Twelve Steps and Twelve Traditions of Overeaters Anonymous'',  Torrance, California: Overeaters Anonymous, 1993, {{ISBN|0960989862}}.
{{Appendix|1=Bron|2=
{{Bronvermelding anderstalige Wikipedia | taal=en | titel=Overeaters Anonymous | oldid=821902847 | datum=20180216}}
{{References}}}}
{{authority control|TYPE=o|Wikidata=Q2042328 }}
[[Categorie:Twaalfstappenprogramma]]
[[Categorie:Twaalfstappenprogramma]]
[[Categorie:Verslaving]]
[[de:Overeaters Anonymous]]
[[en:Overeaters Anonymous]]
[[fr:Outremangeurs Anonymes]]
[[he:אכלני יתר אנונימיים]]

Versie van 5 mrt 2018 11:49

Anonieme Overeters (Eng.: Overeaters Anonymous, O.A.) is een wereldwijde organisatie die groepsbijeenkomsten (meetings) organiseert voor mensen die leiden aan dwangmatig eetgedrag, vergelijkbaar met de aanpak van de Anonieme Alcoholisten. Het omvat een twaalfstappenprogramma voor mensen met onder meer boulimie, anorexia nervosa of orthorexia nervosa, of een eetstoornis met overgewicht tot gevolg (bijvoorbeeld EBS). Iedereen met een problematische relatie met voedsel is welkom. De derde traditie van OA stelt dat de enige vereiste voor het lidmaatschap een verlangen is om te stoppen met dwangmatig eten. [1]


OA werd opgericht door Rozanne S. en twee andere vrouwen in januari 1960.[2][3] Anonieme Overeters schat zijn lidmaatschap op meer dan 60.000 mensen in ongeveer 6500 groepen, in meer dan 80 landen.[4] OA heeft geen ledenlijst, en wordt gefinancierd uit vrijwillige bijdragen. OA heeft zijn eigen literatuur ontwikkeld voor mensen die dwangmatig eten, maar maakt ook gebruik van de Anonieme Alcoholisten-boeken Alcoholics Anonymous[5] en Twelve Steps and Twelve Traditions[6].

Vanuit een ziektevisie op dwangmatig eten hanteren de anonieme overeters een stappenbenadering waarbij de nadruk op abstinentie en revalidatie liggen.

Deze 12 stappen bestaan uit een reeks activiteiten die inhouden dat:

- de dwangmatig eter zijn ziektebeeld accepteert;

- vervolgens wordt het ziektebeeld grondig geanalyseerd en geïnventariseerd, waardoor het bewustzijn van de problematiek groeit;

- Daarna worden er vanderingen doorgevoerd die leiden tot herstel, en wordt dit geïntegreerd in de levenshouding.[7]

Definities

  • OA definieert dwangmatigheid als "elke impuls of het gevoel onweerstaanbaar te worden gedreven in de richting van een of andere irrationele actie."[8]
  • OA definieert dwangmatig overmatig eten als een progressieve, verslavende ziekte.[8]
  • OA beschouwt dwangmatig overeten als een chronische aandoening en maakt deel uit van een poging om psychologische stress te verlichten.[3]

Net als andere twaalfstappenprogramma's, ziet OA dwangmatig eten als een drievoudige ziekte, waarbij drie dimensies worden onderscheiden: fysiek, mentaal en spiritueel. Dwangmatig eten manifesteert zich in elke dimensie.[9]

Om potentiële leden te helpen beslissen of ze het programma al dan niet nodig hebben, biedt OA een vragenlijst aan met vragen als: "Geef je te veel tijd aan eten en denk je teveel aan eten?" "Ja" antwoorden op drie of meer van deze vragen wordt beschouwd als een goede indicatie van problemen waarmee OA mogelijk kan helpen.[10]

"Onthouding bij overeten" is de actie om af te zien van dwangmatig eten en dwangmatig voedselgedrag tijdens het werken aan of het behouden van een gezond lichaamsgewicht.[11]

"Dwangmatig eten" en "dwangmatig eetgedrag" (zoals die termen worden gebruikt in OA's definitie van onthouding) betekenen irrationeel eten, of irrationeel voedselgedrag, dat wordt opgevat als een resultaat van een impuls of gevoel dat onweerstaanbaar aanvoelt. Dus, volgens Overeaters Anonymous, "onthouding" is de handeling om af te zien van "dwangmatig eten" en "dwangmatig voedselgedrag". Het doel van OA's definitie van onthouding is dat de dwangmatige eter onthouding heeft van dwangmatig eten en dwangmatig voedselgedrag.

OA pleit er voor dat de dwangmatige eter zijn of haar eigen eetplan bepaalt, waardoor de dwangmatige eter zich kan onthouden van dwangmatig eten en dwangmatig voedselgedrag.

Herstelhulpmiddelen en –strategieën

Het OA-programma is gebaseerd op de twaalf stappen en twaalf tradities van Anonieme Alcoholisten. Er zijn minimale wijzigingen aangebracht om deze toepasbaar te maken op eetstoornissen.

Om de twaalf stappen en de twaalf tradities in praktijk te brengen, beveelt de OA-programmatuurliteratuur acht 'Tools of Recovery' aan. Deze omvatten:

  • Een voedselplan;
  • Sponsoring;
  • Groepsbijeenkomsten (meetings)
  • Telefoon;
  • Schrijven;
  • Literatuur;
  • Anonimiteit;
  • Service.

Deze hulpmiddelen worden als essentieel beschouwd voor het verkrijgen en behouden van onthouding. [12] Groepsbijeenkomsten (meetings) dienen om elkaar praktische en emotionele steun te bieden, en om gevoelens van schuld en schaamte te verminderen. Een sponsor biedt begeleiding via het OA-programma en ondersteuning waar nodig, maar stimuleert geleidelijk de autonomie. [13]

Voedselplan

OA adviseert geen specifiek voedselplan of dieet, noch sluit het persoonlijk gebruik ervan uit. OA beveelt aan dat elk lid een gekwalificeerde arts of diëtist raadpleegt.[12]

Demografie OA

In 2002 vergeleek een proefschrift de resultaten van een onderzoek onder 231 OA-leden in het gebied rond Washington DC, uitgevoerd in 2001 met de bevindingen van onderzoeken van OA-leden uit 1981. Uit de enquête van 2001 bleek dat 84% van de OA-leden last hadden van eetbuien, 15% boulimia nervosa en 1% van anorexia nervosa.

Uit de enquête van 1981 bleek dat 44,5% van de OA-leden als binge-eaters werd geïdentificeerd, 40,7% als boulimisch en 14,8% als lijdend aan anorexia. De enquête vond ook een toename van het percentage mannen bij OA van 9% in 1981 tot 16% in 2001. Beide cijfers zijn over het algemeen in overeenstemming met de schattingen van de American Psychological Association dat de verhouding tussen man en vrouw van mensen met een eetstoornis varieert van 1:6 tot 1:10.

De onderzoeker verklaarde dat het typische OA-lid in Washington blank en hoog opgeleid was. Het typische OA-lid dat in 2001 werd ondervraagd, werkte voltijds en huisvrouwen hadden slechts 6% van de OA-populatie van 2001, in tegenstelling tot 30% van de ondervraagden in 1981. Dit weerspiegelt de trend dat steeds meer vrouwen een baan hebben. Verder had 80% van de deelnemers in 2001 een bachelor-opleiding voltooid behaald, vergeleken met 59% van de ondervraagden in 1981. Het percentage OA-leden dat gescheiden of gescheiden was, was gestegen van 10% in 1981 tot 21% in 2001, ook als gevolg van trends onder de algemene bevolking.[3]

Correlaties met behoud van onthouding

Onderzoek heeft een aantal OA-activiteiten geïdentificeerd die leiden tot onthouding:

  • het naleven van een voedingsplan (inclusief het wegen en meten van voedsel);
  • communicatie met andere leden (met name sponsors);
  • tijd doorbrengen in gebed en meditatie;
  • servicewerkzaamheden uitvoeren;
  • het uitvoeren de vierde stap (het uitschrijven van het eetprobleem);
  • het neerschrijven van gedachten en gevoelens;
  • het bijwonen van groepsbijeenkomsten (meetings);
  • het lezen van OA / AA literatuur.

Onderzoekers hebben daarom geconcludeerd dat uitvoeren van OA-activiteiten direct kan helpen bij het bevorderen van onthouding en het verminderen van de frequentie van terugval bij mensen met een eetbuistoornis, boulimia nervosa en anorexia nervosa.[3]

Eerlijkheid

Hoewel niet in onderzoek als significant wordt gevonden, antwoordde een aantal OA-leden dat eerlijkheid een zeer belangrijke OA-praktijk was. Onderzoekers hebben gewezen op het hoge niveau van eerlijkheid bij OA-vergaderingen en wezen erop dat het werken met de Twaalf Stappen deze kwaliteit versterkt.[3]

Spiritualiteit

OA is niet religieus, maar spiritueel. Het is de bedoeling, dat er gezocht wordt in de mogelijkheden van de spiritualiteit, teneinde hier zaken te vinden die helpen om dwangmatig eetgedrag af te laten nemen.[3][13][14]

Resultaten

Onderzoeksresultaten tonen aan dat 90 procent van de leden van de OA hebben aangegeven dat hun emotionele, spirituele, sociale leven, en hun carrière "enigszins, veel of zeer veel" zijn verbeterd. OA's nadruk op groepsbetrokkenheid en psychologische en spirituele ontwikkeling leidt tot een positieve, adaptieve en zelfbevorderende omgeving. [3][13]

Veranderingen in het wereldbeeld

Veranderingen in het wereldbeeld worden als essentieel beschouwd voor herstellende dwangmatig eters, omdat ze meestal gepaard gaan met aanzienlijke gedragsveranderingen. Voorbeelden van veranderingen:

- Van het idee dat "het slecht is om te eten" naar "iemand moet eten om in leven te blijven en moet zich er niet schuldig over voelen";

- Van "men is gewoon te zwaar en moet kilo's kwijtraken" naar "men heeft onderliggende psychologische en interpersoonlijke problemen";

- Van "zichzelf ontkennen en afkeuren" naar "het is oke om positieve gevoelens over zichzelf te uiten en voor je behoeften te zorgen";

- Van "voedsel is het antwoord op alle problemen, de bron van troost" naar "psychologische en emotionele behoeften moeten worden vervuld in relaties met mensen";

- Van "Ik ben een persoon die ongecontroleerd eet" naar "Ik ben iemand die beperkingen heeft en niet eet wat schadelijk voor mij is." [15]

Stuurloosheid en controle

Dwangmatig eetgedrag is vergelijkbaar met het zelfdestructieve gedrag van het innemen van bedwelmende middelen; de gebruiker ervaart eerst tijdelijk comfort en genot, om zich daarna gestraft te voelen.[3]

In relaties bevestigden veel OA-leden dat ze probeerden hun eigen leven en die van anderen te beheersen. De ervaring van de OA-leden werd echter ook gekenmerkt door sterke gevoelens van persoonlijk falen, afhankelijkheid, wanhoop, stress, nervositeit, laag zelfbeeld, machteloosheid, gebrek aan controle, zelfmedelijden, frustratie en eenzaamheid.

Harde zelfkritiek is een typisch kenmerk, vergezeld van gevoelens van "Ik verdien het niet" en "Ik ben minder waard dan anderen." Dergelijke gevoelens bleken een dominante invloed te hebben op relaties met anderen.[15]

Leden beschrijven hun gevoel van ontspanning en bevrijding, en de toenemende waarde van terughoudendheid en bescheidenheid in hun leven. Hun getuigenissen tonen aan dat, door zich bewust te worden van hun stuurloosheid en ontkenning, ze kunnen transformeren naar acceptatie; Daarnaast beginnen ze de groeiende kracht van het herstellende zelf te voelen.

Tegelijkertijd vervangt persoonlijke verantwoordelijkheid zelfmedelijden en de verwachting dat anderen zullen handelen voor je welbevinden.

In de periode dat hun eetstoornis actief was, beweerden veel OA-leden dat hun leven werd gedomineerd door een obsessief streven naar perfectie, dat hun gevoel van waardeloosheid verborgen hield.[15]

Vergelijkingen

Een significant verschil tussen twaalfstappenwerk en cognitieve gedragstherapie is de acceptatie van een Hogere Macht en het bieden van collegiale ondersteuning. Een grote studie, bekend als Project Match, vergeleek de twee benaderingen en motiverende enhancement-therapie bij de behandeling van alcoholisten. De Twaalf Stap-programma's bleken effectiever in het bevorderen van onthouding.

Elke OA-groep heeft zijn eigen karakter en toekomstige leden worden aangemoedigd om verschillende groepen te proberen.[16]

OA stelt dat de context van stuurloosheid binnen het programma niet verwijst naar iemands tekortkomingen, maar eenvoudigweg naar de acceptatie dat ze een probleem hebben met voedsel, dat ze individueel niet kunnen overwinnen. Door te accepteren dat ze stuurloos zijn in hun eetgedrag, kunnen ze de controle hierover weer herwinnen.

Enquêtes onder OA-leden hebben aangetoond dat ze regelmatig sporten, religieuze diensten bijwonen, individuele psychotherapie volgen en antidepressiva krijgen voorgeschreven. Dit toont aan dat deelnemers andere therapeutische interventies buiten het Twaalfstappen-programma accepteren, als dat bijdraagt aan herstel.

Externe links

Literatuur

  • Overeaters Anonymous, Torrance, California: Overeaters Anonymous, 1980, ISBN 0960989811.
  • The Twelve Steps and Twelve Traditions of Overeaters Anonymous, Torrance, California: Overeaters Anonymous, 1993, ISBN 0960989862.

Bronnen, noten en/of referenties

Bron
  1. º The Twelve Steps and Twelve Traditions of Overeaters Anonymous. Overeaters Anonymous, 1990
  2. º Thomas, Paul R., Weighing the Options: Criteria for Evaluating Weight-management Programs. National Academies Press, Washington, D.C., 1995
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 3,5 3,6 3,7 Sjabloon:Cite thesis
  4. º About OA. Overeaters Anonymous, Inc.. Geraadpleegd op 2014-03-07.
  5. º Alcoholics Anonymous, Alcoholics Anonymous. Alcoholics Anonymous World Services (1976-06-01)
  6. º Alcoholics Anonymous, Twelve Steps and Twelve Traditions. Hazelden (2002-02-10)
  7. º Citefout: Onjuist label <ref>; er is geen tekst opgegeven voor referenties met de naam OA12ANyewD12
  8. ↑ 8,0 8,1 Overeaters Anonymous. Pamphlet #170: Questions and Answers. Gearchiveerd van de originele website op 2000-02-09. Geraadpleegd op 2008-07-07.
  9. º Lerner, Helen, “Chapter 6: Putting Recovery First”, Take It Off and Keep It Off. McGraw-Hill Professional, 1989, p. 73–81
  10. º Is OA For You? (2008-04-02). Gearchiveerd van de originele website op 2008-06-15. Geraadpleegd op 2014-02-25.
  11. º Frequently Asked Questions https://oa.org/newcomers/how-do-i-start/frequently-asked-questions/#7
  12. ↑ 12,0 12,1 Overeaters Anonymous World Service (1994). Tools of Recovery. Overeaters Anonymous World Service. Gearchiveerd van de originele website op 2008-12-20.
  13. ↑ 13,0 13,1 13,2 Citefout: Onjuist label <ref>; er is geen tekst opgegeven voor referenties met de naam WASSON2004
  14. º Smith, Faune Taylor (2003). Intrinsic Religiousness and Spiritual Well-Being as Predictors of Treatment Outcome Among Women with Eating Disorders. Eating Disorders 11 (1): 15–26. DOI:10.1080/10640260390167456-2199.
  15. ↑ 15,0 15,1 15,2 Ronel, Natti (June 2003). Eating Disorders and Recovery: Lessons from Overeaters Anonymous. Clinical Social Work Journal 31 (2): 155–171. DOI:10.1023/A:1022962311073.
  16. º (January 2005)Systematic Review: An Evaluation of Major Commercial Weight Loss Programs in the United States. Annals of Internal Medicine 142 (1): 56–66. DOI:10.7326/0003-4819-142-1-200501040-00012.
rel=nofollow
rel=nofollow
rel=nofollow
Overgenomen van "https://nl.wikisage.org/w/index.php?title=Anonieme_Overeters&oldid=233025"