Wikisage, de vrije encyclopedie van de tweede generatie, is digitaal erfgoed

Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.

  • Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
  • Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
rel=nofollow

Aśoka: verschil tussen versies

Uit Wikisage
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
Geen bewerkingssamenvatting
Geen bewerkingssamenvatting
Regel 1: Regel 1:
Koning '''Ashoka''' (Sanskriet: अशोक, '''Aśoka''', in het Nederlands vaak als '''Asoka''') was een heerser in de Indische dynastie van de Maurya. Zijn grootvader, Chandragupta Maurya, had het land beschermd tegen de invallen van [[Alexander de Grote]]. Volgens een legende zou Chandragupta zijn zwaard hebben weggegooid en voor het [[jainisme|jainistische]] kloosterleven hebben gekozen, maar Ashoka zou het zwaard naar verluidt het zwaard gevonden hebben en voor zich hebben gehouden. Volgens de legenden was Ashoka bijzonder wreed en liet hij verschillende van zijn broers vermoorden om zelf plaats te kunnen nemen op de koningstroon.<ref name=edicts>[http://www.cs.colostate.edu/~malaiya/ashoka.html#INTRODUCTION The Edicts of King Ashoka. Introduction], The Wheel Publication No. 386/387, Buddhist Publication Society, Kandy, Sri Lanka, 1993, ISBN 955-24-0104-6, op cs.colostate.edu</ref>
Koning '''Ashoka''' (Sanskriet: अशोक, '''Aśoka''', ook geschreven als '''Asoka''') was een heerser in de Indische dynastie van de Maurya. Zijn grootvader, Chandragupta Maurya, had het land beschermd tegen de invallen van [[Alexander de Grote]]. Volgens een legende zou Chandragupta zijn zwaard hebben weggegooid en voor het [[jainisme|jainistische]] kloosterleven hebben gekozen. Ashoka zou het zwaard gevonden en voor zichzelf gehouden hebben. Volgens de legenden was hij bijzonder wreed en liet verschillende van zijn broers vermoorden om zelf plaats te kunnen nemen op de koningstroon.<ref name=edicts>[http://www.cs.colostate.edu/~malaiya/ashoka.html#INTRODUCTION The Edicts of King Ashoka. Introduction], The Wheel Publication No. 386/387, Buddhist Publication Society, Kandy, Sri Lanka, 1993, ISBN 955-24-0104-6, op cs.colostate.edu</ref>


Gedurende de aanvangstijd van zijn regering zette hij zich in om het groeiende rijk door nieuwe veroveringen uit te breiden. Een laatste veldslag was de inname van het koninkrijk Kálinga, met de hoofdstad Toshali, in het oosten van India (gebied van het huidige Orissa) in 261 v.Chr. Hierbij vielen meer dan 200&nbsp;000 slachtoffers.
Gedurende de aanvangstijd van zijn regering zette hij zich in om het groeiende rijk door nieuwe veroveringen uit te breiden. Een laatste veldslag was de inname van het koninkrijk Kálinga, met de hoofdstad Toshali, in het oosten van India (gebied van het huidige Orissa) in 261 v.Chr. Hierbij vielen meer dan 200&nbsp;000 slachtoffers.


Moe van al dit bloedvergieten, en zich bewust van het lijden dat hij de overwonnenen had aangedaan, had hij zo sterke [[wroeging]] dat hij gewapende veroveringen voortaan afzwoer en besloot het rijk in vrede te regeren. In die periode kwam hij in contact met het boedhhisme en werd ervan overtuigd. Hij bouwde hospitalen voor mensen en dieren, rustplaatsen voor reizigers langs de wegen en liet waterputten graven.
Moe van al dit bloedvergieten, en zich bewust van het lijden dat hij de overwonnenen had aangedaan, had hij zo sterke [[wroeging]] dat hij gewapende veroveringen voortaan afzwoer en besloot het rijk in vrede te regeren. In die periode kwam hij in contact met het boedhhisme en werd hiervan overtuigd. Hij bouwde hospitalen voor mensen en dieren, rustplaatsen voor reizigers langs de wegen en liet waterputten graven.


In 250 v.Chr. vond een derde boeddhistische raadsvergadering plaats onder zijn bescherming. Na afloop stuurde koning Ashoka groepen van monniken als zendelingen naar alle windrichtingen. Het boeddhisme ontwikkelde zich hierdoor van een plaatselijke religie tot een wereldreligie. In latere generaties werd hij in het boeddhisme als „ideale heerser” beschouwd.
Hij liet een aantal stoepa’s en kloosters bouwen en nam maatregelen om de [[schisma]]’s binnen de [[sangha]] (de boeddhistische gemeenschap) op te lossen.


Lange tijd waren legenden de enige infoermatiebfon over konkng Ashoka, tot in de 19e grote aantallen van zijn besluiten teruggevonden werden als inscripties op zuilen en rotsen.<ref name=edicts/>
In 250 v.Chr. vond een derde boeddhistische raadsvergadering plaats onder zijn bescherming. Na afloop stuurde koning Ashoka groepen van monniken als missionarissen naar alle windrichtingen. Zijn eigen zoon en dochter gingen als boeddhistische zendelingen naar [[Sri Lanka]]. Het boeddhisme ontwikkelde zich hierdoor van een plaatselijke religie tot een wereldreligie. Tegenover andere religies nam hij een respectvolle houding aan en garandeerde hen de vrijheid om volgens hun eigen principes te leven.


In latere generaties werd hij in het boeddhisme als „ideale heerser” beschouwd.
Lange tijd waren legenden de enige informatiebron over koning Ashoka, tot in de 19e grote aantallen van zijn besluiten teruggevonden werden als inscripties op zuilen en rotsen.<ref name=edicts/>
==Weblinks==
* http://www.britannica.com/biography/Ashoka
==Verwijzingen==
==Verwijzingen==
<references/>
<references/>
[[Categorie: Indiaas koning]]
[[Categorie: Indiaas koning]]
[[Categorie: Geschiedenis van het boeddhisme]]
{{Beginnetje}}
{{Beginnetje}}

Versie van 19 jan 2016 17:40

Koning Ashoka (Sanskriet: अशोक, Aśoka, ook geschreven als Asoka) was een heerser in de Indische dynastie van de Maurya. Zijn grootvader, Chandragupta Maurya, had het land beschermd tegen de invallen van Alexander de Grote. Volgens een legende zou Chandragupta zijn zwaard hebben weggegooid en voor het jainistische kloosterleven hebben gekozen. Ashoka zou het zwaard gevonden en voor zichzelf gehouden hebben. Volgens de legenden was hij bijzonder wreed en liet verschillende van zijn broers vermoorden om zelf plaats te kunnen nemen op de koningstroon.[1]

Gedurende de aanvangstijd van zijn regering zette hij zich in om het groeiende rijk door nieuwe veroveringen uit te breiden. Een laatste veldslag was de inname van het koninkrijk Kálinga, met de hoofdstad Toshali, in het oosten van India (gebied van het huidige Orissa) in 261 v.Chr. Hierbij vielen meer dan 200 000 slachtoffers.

Moe van al dit bloedvergieten, en zich bewust van het lijden dat hij de overwonnenen had aangedaan, had hij zo sterke wroeging dat hij gewapende veroveringen voortaan afzwoer en besloot het rijk in vrede te regeren. In die periode kwam hij in contact met het boedhhisme en werd hiervan overtuigd. Hij bouwde hospitalen voor mensen en dieren, rustplaatsen voor reizigers langs de wegen en liet waterputten graven.

Hij liet een aantal stoepa’s en kloosters bouwen en nam maatregelen om de schisma’s binnen de sangha (de boeddhistische gemeenschap) op te lossen.

In 250 v.Chr. vond een derde boeddhistische raadsvergadering plaats onder zijn bescherming. Na afloop stuurde koning Ashoka groepen van monniken als missionarissen naar alle windrichtingen. Zijn eigen zoon en dochter gingen als boeddhistische zendelingen naar Sri Lanka. Het boeddhisme ontwikkelde zich hierdoor van een plaatselijke religie tot een wereldreligie. Tegenover andere religies nam hij een respectvolle houding aan en garandeerde hen de vrijheid om volgens hun eigen principes te leven.

In latere generaties werd hij in het boeddhisme als „ideale heerser” beschouwd.

Lange tijd waren legenden de enige informatiebron over koning Ashoka, tot in de 19e grote aantallen van zijn besluiten teruggevonden werden als inscripties op zuilen en rotsen.[1]

Weblinks

Verwijzingen

  1. 1,0 1,1 The Edicts of King Ashoka. Introduction, The Wheel Publication No. 386/387, Buddhist Publication Society, Kandy, Sri Lanka, 1993, ISBN 955-24-0104-6, op cs.colostate.edu
 
rel=nofollow