Easycratie

De term Easycratie [easycratisch] werd geïntroduceerd in 2010 door respectievelijk Martijn Aslander en Erwin Witteveen. In 2010 volgde het gelijknamige boek (2e druk 2011). Easycratie beslaat een werkwijze waar zowel Aslander als Witteveen zich kritisch tot verhouden. De term is bekend en wordt met name gebruikt binnen management en overheid. Organisaties maken gebruik van de terminologie om processen aan te duiden, die semantisch lastig in één woord te vangen zijn.

Prof. dr. Wim J. De Ridder (hoogleraar toekomstonderzoek universiteit Twente) vertelt dezelfde literatuur te hebben gebruikt en tot dezelfde bevinden te zijn gekomen. Wetenschappelijke onderbouwing is o.a. te vinden in de sociale netwerkanalyse (Granovetter) en Human en Social Capital (Coleman).

Easycratisch handelen laat een aantal kenmerken zien:

• Met gebruik van zwermintelligentie
• Digitale vaardigheden
• Als bondgenoot van de manager, om veranderingsprocessen optimaal te benutten

Een 'Easycraat' vindt, volgens Aslander en Witteveen, altijd manieren om werkprocessen en organisaties te verbeteren. Dit doet de Easycraat door beweeglijk, open voor verandering en zich bewust te zijn van zijn persoonlijk proces. Alles ten bate van het overkoepelend doel: Het leuk en gemakkelijk maken van werken.

Het Easycratisch gedachtengoed is te onderscheiden in een aantal deelgebieden: 1. Organizonderen - het werkwoord waarmee het individu easycratie tot een geïntegreerd element binnen de persoonlijkheid kan maken. 2. Innovatief zijn - het open staan voor nieuwe mogelijkheden en het altijd veranderlijke bestaan van organisaties. 3. Digitale vaardigheden - het gebruik kunnen maken van digitale middelen helpt de Easycraat. Zo kan hij snel keuzes maken om zijn werk te optimaliseren en leuk te maken.

Direct afgeleide, en sterk verbonden methoden zijn o.a. Lifehacking (gericht op het individu) en Slimmer Werken (het behulp van digitale vaardigheden).

Trivia: Anja Wassenaar bedacht het woord, als ludieke tegenhanger van bureaucratie.