Wikisage, de vrije encyclopedie van de tweede generatie, is digitaal erfgoed

Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.

  • Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
  • Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
rel=nofollow

Lebesque Persoonlijke Interieurs B.V.: verschil tussen versies

Uit Wikisage
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
(https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Lebesque&oldid=44925013)
(https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Lebesque&oldid=44929791 Fred Lambert)
 
Regel 1: Regel 1:
'''Lebesque''' of voluit: ''Lebesque Persoonlijke Interieurs B.V.'' was een [[familiebedrijf]] te [[Eindhoven]]. Dit bedrijf hield zich bezig met de verkoop van tapijten en het ontwerpen van woninginterieurs.
'''Lebesque''' of voluit: ''Lebesque Persoonlijke Interieurs B.V.'' was een [[familiebedrijf]] te [[Eindhoven]]. Dit bedrijf hield zich bezig met de verkoop van meubelen en tapijten, en het ontwerpen van woninginterieurs.


==Geschiedenis==
Het bedrijf werd opgericht door Willem Lebesque, die zoon van een drukker was, doch zelf in 1907 een ''behangerij en stoffeerderij'' opende aan de [[Demer (straat)|Demer]] 42 te [[Eindhoven]]. Dit bedrijf ontwikkelde zich tot een interieurverzorgingsbedrijf dat vooral vanuit de toen opkomende klasse van fabrikanten tal van opdrachten verwierf. Het ging daarbij om textiel- en sigarenfabrikanten zoals [[Henri van Abbe]] (Karel I). Garvelink, van Hussen (Abonnee), en Kersten (Willem II). Daarbij kwamen ook leden van de families [[Philips (geslacht)|Philips]] en [[Hub van Doorne|Van Doorne]], alsmede de Gemeente Eindhoven.
Het bedrijf werd opgericht door Willem Lebesque, die zoon van een drukker was, doch zelf in 1907 een ''behangerij en stoffeerderij'' opende aan de [[Demer (straat)|Demer]] 42 te [[Eindhoven]]. Dit bedrijf ontwikkelde zich tot een interieurverzorgingsbedrijf dat vooral vanuit de toen opkomende klasse van fabrikanten tal van opdrachten verwierf. Het ging daarbij om textiel- en sigarenfabrikanten zoals [[Henri van Abbe]] (Karel I). Garvelink, van Hussen (Abonnee), en Kersten (Willem II). Daarbij kwamen ook leden van de families [[Philips (geslacht)|Philips]] en [[Hub van Doorne|Van Doorne]], alsmede de Gemeente Eindhoven.


Tijdens de [[Grote Depressie|crisisjaren]] '30 van de 20e eeuw werd er vooral reparatiewerk verricht, en ook tijdens de [[Tweede Wereldoorlog]], toen het moeilijk was om aan textiel te komen, moest vooral reparatiewerk worden verricht. Op 6 december 1942 werd het pand van Lebesque tijdens Britse bombardementen volledig verwoest. De 12 mensen die er werkten konden het werk voortzetten in gehuurde ruimten van Hotel Schimmelpenninck en Peek & Cloppenburg. In de Hooghuisstraat kwam een noodwinkel.
Tijdens de [[Grote Depressie|crisisjaren]] '30 van de 20e eeuw werd er vooral reparatiewerk verricht, en ook tijdens de [[Tweede Wereldoorlog]], toen het moeilijk was om aan textiel te komen, moest vooral reparatiewerk worden verricht. Op 6 december 1942 werd het pand van Lebesque tijdens Britse bombardementen volledig verwoest. De 12 mensen die er werkten konden het werk voortzetten in gehuurde ruimten van Hotel Schimmelpenninck en Peek & Cloppenburg. In de Hooghuisstraat kwam een noodwinkel.


Laatst gevestigd aan de [[Hoogstraat (Eindhoven)|Hoogstraat]] 301 in een oude pastorie naast de [[Sint-Lambertuskerk (Eindhoven)|Sint Lambertuskerk]]. Het bedrijf is in 2013 failliet gegaan.
Na de Bevrijding op 18 september 1944, en gestimuleerd door de [[wederopbouw]], bloeide het bedrijf weer op. Diverse industriële opdrachtgevers, waaronder opnieuw de families Philips en Van Doorne, maar ook de Gemeente Eindhoven en het Binnenziekenhuis, waren in die tijd belangrijke opdrachtgevers. In 1951 werd het pand aan Stationsplein 4 betrokken, een voormalig bankgebouw. De eigenaar reisde meermalen naar de Oriënt om [[Perzisch tapijt|handgeknoopte tapijten]] in te kopen. In 1965, toen een tweede zaak in Tilburg werd geopend, was de [[Iran|Iraanse]] zaakgelastigde aanwezig.


== Geschiedenis ==
Na 1980 ontwikkelde het bedrijf zich van meubel- en tapijtenzaak tot een interieurontwerpbedrijf.
=== 2e Generatie ===
==== Economische crisis ====
In de jaren ’30 ondervond W. Lebesque Jr. veel last van de Het personeel werd gevraagd om [[deeltijd]] te gaan werken en het speerpunt werd reparatie en herstoffering. Ondanks de malaise kreeg Lebesque een regionale functie. In 1937 startte de 2e generatie in de persoon van Wim Lebesque zijn carrière als 17-jarige bediende.


==== 2e Wereldoorlog ====
In 1993 verhuisde het bedrijf naar het pand Hoogstraat 301, de voormalige pastorie van de [[Sint-Lambertuskerk (Eindhoven)|Sint-Lambertuskerk]] te [[Gestel (Eindhoven)|Gestel]]. Hier werd onder meer een showroom gevestigd.
De opgaande lijn werd verstoord door het uitbreken van de [[Tweede Wereldoorlog]]. De leveranties van de benodigde materialen werd verstoord, maar door middel van onder andere [[ruilhandel]] werd het hoofd geboden aan de moeilijke tijden.


In het 5 december-bombardement van de [[Royal Air Force]] om de Philips fabrieken aan de Demer te treffen, werd ook een groot gedeelte van de Demer en de binnenstad geraakt. Het monumentale pand aan de Demer 42 werd volledig verwoest. Doordat het op een zondag plaatsvond, was de familie Lebesque bij toeval niet thuis en vielen er geen slachtoffers te betreuren. Om de twaalf man personeel aan de gang te houden, werd er snel onderdak gevonden in onder andere Hotel Schimmelpenninck en later in noodwinkels aan de Hooghuisstraat.
In 2007 werd nog het 100-jarig jubileum gevierd en aldus verkreeg het bedrijf in 2008 het predicaat [[Hofleverancier]].  


Na de Bevrijding, die in Eindhoven op 18 september 1944 plaatsvond, kon het bedrijf weer tot bloei komen. Er kwamen weer vele belangrijke opdrachtgevers, opnieuw vanuit Philips, maar ook bijvoorbeeld het [[Binnenziekenhuis]].  
==Neergang==
Ondanks alle feestelijkheden ging het gaandeweg slechter met het bedrijf: Het aantal personeelsleden liep terug van 12 naar 4 en in 2013 ging het bedrijf failliet. Als oorzaak werd door de bedrijfsleiding -die nog steeds in handen van de familie Lebesque was- de aanhoudende economische crisis opgegeven. Niettemin werd naar een doorstart toegewerkt en in 2014 werd een nieuwe structuur van het bedrijf bekend gemaakt, waarbij het in drie takken werd opgedeeld: Particulier, zakelijk en een veilingtak. Het bedrijf is tegenwoordig gevestigd aan Antigonelaan 10 te Eindhoven.


==== De opbouw ====
{{Appendix|2=
Toen op 18 september 1944 Eindhoven werd bevrijd, startte de wederopbouw die voor Lebesque resulteert in de gebruikname van het statige pand (voormalige Reifeissenbank) aan het Stationsplein 4 in Eindhoven. Deze periode, die liep tot aan 1980, kenmerkt zich door een grote ecomische bloei voor Eindhoven, waarin Lebesque zowel bij particulieren, als in de zakelijke markt toonaangevend werd.
*[http://www.lebesque.com/Lebesque/ Officiële website]
*[http://www.ed.nl/economie/interieurbedrijf-lebesque-eindhoven-failliet-1.3899283 Eindhovens Dagblad: Faillissement]
{{Wikidata|}} }}
[[Categorie:Geschiedenis van Eindhoven]]
[[Categorie:Economie in Eindhoven]]
[[Categorie:Hofleverancier]]


 
[[Categorie: Nederlands bedrijf]]
 
[[Categorie: Interieur]]
Wim Lebesque specialiseerde zicht verder en het assortiment breidt zich gestadig uit met buitenlandse (meubel)merken. De vele reizen naar het midden en verre Oosten ten behoeve van de inkoop van Perzische en andere oosterse handgeknoopte tapijten zorgen voor een verdere groei van het bedrijf.
 
In 1963 werd een filiaal geopend in [[Tilburg]] welke geleid gaat worden door dhr. Gerard Coolen. Dit bedrijf zou onder de gelijknamige naam Lebesque, tot aan zijn pensionering in 2006, zijn sporen in de regio achterlaten.
 
=== 3e Generatie ===
In 1980 begon de derde generatie in de persoon van Marcel Lebesque aan zijn carrière bij Lebesque.
 
Van 1980 tot 1985 was er economische tegenwind door de teruglopende [[Vastgoed|huizenmarkt]]. Vanaf dan werd de weg naar boven weer gevonden en Marcel Lebesque richtte zich meer op complete interieurarchitectuur. Door de veranderende vraag werd er in 1993 besloten het pand aan Stationsplein 4 te verwisselen voor de [[pastorie]] van de Lambertuskerk aan de Hoogstraat in Eindhoven.
 
==== Erkend Leerbedrijf ====
Ook werd Lebesque in deze jaren een officieel leerbedrijf met contacten met opleidingen in het vakgebied zoals Nimeto en St. Lucas college. Tussen 1996 en 1998 presenteerde Marcel Lebesque voor [[SBS 6]] en de KRO interieurprogamma’s. Door deze landelijke bekendheid wordt ook het werkterrein vergroot tot heel Nederland, en daarbuiten. Vanaf 2001 komt mevrouw Lebesque-van Rooij het bedrijf intern samen met meneer Lebesque leiden.
 
==== Predicaat Hofleverancier ====
2007 markeerde het honderdjarig bestaan en werd het [[predicaat Hofleverancier]] door [[Beatrix der Nederlanden|koningin Beatrix]] aan het bedrijf verleend. Het koninklijk wapen werd onthuld door burgemeester [[Rob van Gijzel|van Gijzel]].
 
==== Salone del Mobile ====
Het honderdjarig bestaan werd in gesloten kring uitbundig gevierd. Daarnaast gaf Lebesque in 2008 de ruimte aan 6 jonge, veelbelovende afgestudeerden van de [[Design Academy Eindhoven]] om unieke ontwerpen te maken, welke eenmaal uitgevoerd worden gepresenteerd tijdens de ''[[Salone del Mobile]]'' in Milaan. De zes ontwerpers zijn [[Kiki van Eijk]], [[Joost van Bleiswijk]], Bob Copray, Maarten Kolk, Rebecca Wijsbeek en Sebastian Brajkovic.
 
==== Recente Jaren ====
De recente jaren werden gekenmerkt door een verdergaande specialisatie op interieur architectuur met extra aandacht voor technische verlichting en akoestiek.
 
==== Faillissement ====
Het bedrijf ging in 2013 failliet. Dit door de aanhoudende crisis vanaf 2008.<ref>{{Citeer web|url = http://www.ed.nl/economie/interieurbedrijf-lebesque-eindhoven-failliet-1.3899283|titel = Interieurbedrijf Lebesque Eindhoven failliet|bezochtdatum = 2015-09-18|datum = 2013-07-04|uitgever = Eindhovens Dagblad}}</ref>{{Appendix}}
<references />
 
[[Categorie:Nederlands bedrijf]]

Huidige versie van 30 sep 2015 om 22:43

Lebesque of voluit: Lebesque Persoonlijke Interieurs B.V. was een familiebedrijf te Eindhoven. Dit bedrijf hield zich bezig met de verkoop van meubelen en tapijten, en het ontwerpen van woninginterieurs.

Geschiedenis

Het bedrijf werd opgericht door Willem Lebesque, die zoon van een drukker was, doch zelf in 1907 een behangerij en stoffeerderij opende aan de Demer 42 te Eindhoven. Dit bedrijf ontwikkelde zich tot een interieurverzorgingsbedrijf dat vooral vanuit de toen opkomende klasse van fabrikanten tal van opdrachten verwierf. Het ging daarbij om textiel- en sigarenfabrikanten zoals Henri van Abbe (Karel I). Garvelink, van Hussen (Abonnee), en Kersten (Willem II). Daarbij kwamen ook leden van de families Philips en Van Doorne, alsmede de Gemeente Eindhoven.

Tijdens de crisisjaren '30 van de 20e eeuw werd er vooral reparatiewerk verricht, en ook tijdens de Tweede Wereldoorlog, toen het moeilijk was om aan textiel te komen, moest vooral reparatiewerk worden verricht. Op 6 december 1942 werd het pand van Lebesque tijdens Britse bombardementen volledig verwoest. De 12 mensen die er werkten konden het werk voortzetten in gehuurde ruimten van Hotel Schimmelpenninck en Peek & Cloppenburg. In de Hooghuisstraat kwam een noodwinkel.

Na de Bevrijding op 18 september 1944, en gestimuleerd door de wederopbouw, bloeide het bedrijf weer op. Diverse industriële opdrachtgevers, waaronder opnieuw de families Philips en Van Doorne, maar ook de Gemeente Eindhoven en het Binnenziekenhuis, waren in die tijd belangrijke opdrachtgevers. In 1951 werd het pand aan Stationsplein 4 betrokken, een voormalig bankgebouw. De eigenaar reisde meermalen naar de Oriënt om handgeknoopte tapijten in te kopen. In 1965, toen een tweede zaak in Tilburg werd geopend, was de Iraanse zaakgelastigde aanwezig.

Na 1980 ontwikkelde het bedrijf zich van meubel- en tapijtenzaak tot een interieurontwerpbedrijf.

In 1993 verhuisde het bedrijf naar het pand Hoogstraat 301, de voormalige pastorie van de Sint-Lambertuskerk te Gestel. Hier werd onder meer een showroom gevestigd.

In 2007 werd nog het 100-jarig jubileum gevierd en aldus verkreeg het bedrijf in 2008 het predicaat Hofleverancier.

Neergang

Ondanks alle feestelijkheden ging het gaandeweg slechter met het bedrijf: Het aantal personeelsleden liep terug van 12 naar 4 en in 2013 ging het bedrijf failliet. Als oorzaak werd door de bedrijfsleiding -die nog steeds in handen van de familie Lebesque was- de aanhoudende economische crisis opgegeven. Niettemin werd naar een doorstart toegewerkt en in 2014 werd een nieuwe structuur van het bedrijf bekend gemaakt, waarbij het in drie takken werd opgedeeld: Particulier, zakelijk en een veilingtak. Het bedrijf is tegenwoordig gevestigd aan Antigonelaan 10 te Eindhoven.

Bronnen, noten en/of referenties

Bronnen, noten en/of referenties

Zoek op Wikidata

rel=nofollow
rel=nofollow