Wikisage, de vrije encyclopedie van de tweede generatie, is digitaal erfgoed

Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.

  • Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
  • Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
rel=nofollow

Henry Rollins: verschil tussen versies

Uit Wikisage
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
(extra info)
(+ afbeelding)
Regel 1: Regel 1:
[[Bestand:HenryRollins Singing.jpg|thumb|right|Henry Rollins live, december 2008]]
[[Bestand:Henry Rollins.jpg|thumb|right|Henry Rollins]]
'''Henry Rollins''', geboren als ''Henry Lawrence Garfield'' ([[Washington D.C.]], [[13 februari]] [[1961]]) is een Amerikaans zanger, dichter, schrijver en allround artiest.
'''Henry Rollins''', geboren als ''Henry Lawrence Garfield'' ([[Washington D.C.]], [[13 februari]] [[1961]]) is een Amerikaans zanger, dichter, schrijver en allround artiest.



Versie van 1 okt 2014 11:43

Henry Rollins

Henry Rollins, geboren als Henry Lawrence Garfield (Washington D.C., 13 februari 1961) is een Amerikaans zanger, dichter, schrijver en allround artiest.

Biografie

Als kind was hij hyperactief. Naar eigen zeggen werd hij door zijn ouders verwaarloosd, en werd hij na de scheiding van zijn ouders regelmatig door de nieuwe vriendjes van zijn moeder mishandeld. Hij groeide op in Washington D.C.. Na zijn vijftiende begon hij op aanraden van een decaan op school te bodybuilden, en stopte met het gebruik van pillen zoals Rilatine (Ritalin). Hij uitte zijn hyperactiviteit in bodybuilden en muziek. Van 1981 tot 1986 maakte hij deel uit van de hardcore punkband Black Flag. Bij de optredens van deze ruige band braken regelmatig vechtpartijen uit in het publiek. Ook de bandleden zelf raakten meerdere malen betrokken bij dergelijke geweldsuitbarstingen. Na een uit de hand gelopen concert ging bij Rollins de knop om en wou hij Black Flag de rug toe keren. Dit bleek echter niet nodig, want de bandleider Greg Ginn had al besloten de band op heffen en deed dit door een simpel telefoontje naar ieder bandlid.

In 1987 richtte Henry Rollins zijn eigen band op: de Rollins Band, die meer 'metal' publiek aantrok dan hardcore/punk publiek. Henry werd na zijn concerten soms stevig aan de tand gevoeld door de hardcore/punk mensen wat betreft de teksten die hij zong. Met de Rollins Band, heeft hij veel meer 'metal' fans, die Henry Rollins als 'lui' beschouwt. Ze hangen de hele dag rond bij zijn tourcaravan voor een handtekening en doen dus niks anders als rondhangen en bier drinken. Dit in tegenstelling tot de Black Flag bezoekers waarmee hij echt discussies voerde na een concert.

Doorbraak

Vooral door de single "Liar" is de Rollins Band in 1994 doorgebroken naar het grotere publiek. Het album waar de single "Liar" opstond, genaamd 'Weight', verkocht twee keer zo goed als de voorganger "The End Of Silence". Het laatste nummer van het album "Weight, genaamd "Shine", was tevens een soundtrack aan het einde van de film 'The Chase' met onder andere Charlie Sheen, waar Henry Rollins tevens een bijrol in had als politieagent.

Rollins staat bekend als workaholic en vindt het belangrijk zoveel mogelijk van je leven te maken, wat vooral terug te vinden is in zijn oppeppende nummers zoals Lo-So (Low Self Opinion), Do It en Shine. De boosheid over 'het leven' komt hierin ook naar voren. Naast muziek maken en zijn "spoken word" sessies is Rollins ook op andere gebieden actief. Hij heeft zich ingezet voor de drie Amerikaanse tieners ("The West Memphis Three") die volgens hem ten onrechte zijn veroordeeld vanwege de moord op drie jongetjes. Ook werkt Rollins met bestaande en beginnende bands uit vooral de hardrock en heavymetalscene, maar ook bands met muziek uit de oude punk/hardcoretijd.

In de jaren '90 had Rollins veel kritiek op de hip hop muziek aangezien zij moord en doodslag in hun songteksten verwerken alsof het de normaalste zaak is. Henry Rollins heeft zijn beste vriend Joe Cole verloren door een moord, waar hij bij was. Ook de neerbuigende manier waarop rappers zingen over vrouwen bevalt hem niet.

In het begin van de 21e eeuw kreeg Rollins zijn eigen show, "The Henry Rollins Show", waar hij praat over uiteenlopende onderwerpen, een gedeelte waarin hij mensen op de hak neemt en een groot deel gaat over muziek, waar er elke week wel een bekende tot zeer bekende band of persoon te gast is. Na een kort optreden krijgen ze nog een interview met Rollins. In 2014 bestaat de show nog steeds en Rollins (inmiddels een vijftiger) is voorlopig nog niet van plan om te stoppen, ondanks zijn vrijwel altijd drukke agenda, die iets minder druk is geworden omdat hij vrijwel geen muziek meer maakt.


Henry Rollins als persoon

Henry Rollins beschrijft zichzelf als iemand die door keihard te werken en gewoon te doen in plaats van te denken veel dingen bereikt heeft. Ook zijn pijnlijke jeugd speelt hierin een rol. Dit alles is terug te vinden in zijn songteksten zoals in het nummer "Do It" en in zijn "spoken word" sessies en interviews. Ook zet hij zich vaak in voor in zijn ogen belangrijke of goede doelen en is zijn agenda volgens zijn eigen zeggen zo vol dat er soms met moeite nog een gaatje te vinden is. Ook zijn afkeer van wapens, die in de V.S. in ieder huishouden aanwezig mogen zijn, en zijn kwaadheid over de oorlog in Irak en president Bush, en de gelijkheid van mensen, bijvoorbeeld homorechten, zijn onderwerpen waar Rollins zich voor inzet. Ook de 'West Memphis Three', drie tieners met heavymetalkleding, die 15 km vanaf een drievoudige moord op jongetjes werden gearresteerd, steunde hij, omdat hij geloofde in hun onschuld. Vanwege hun muziek en kledingkeuze werden ze opgepakt. Een van de tieners had bekend na veel druk bij verhoren en werd door zijn twee vrienden beschreven als een 'labiel' type. Alleen op basis van de ene verklaring werden de tieners veroordeeld tot zeer lange gevangenisstraffen. Na 12 jaar kwamen ze toch vrij, mede door de inzet van Rollins die zijn aandacht op het trio bleef vestigen met benefietconcerten en dergelijke. De 'West Memphis Three' zijn nu onschuldig verklaard en hebben daarvoor ook schadevergoedingen ontvangen.

Externe links