Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Adelbert I van Ivrea: verschil tussen versies
(http://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Adelbert_I_van_Ivrea&oldid=29262012) |
(Linkcorrectie paus) |
||
| (Een tussenliggende versie door een andere gebruiker niet weergegeven) | |||
| Regel 1: | Regel 1: | ||
'''Adelbert I van Ivrea''' (932 | '''Adelbert I van Ivrea''' (932 – [[Autun]], 30 april 971) uit het [[Huis Ivrea]] was medekoning van [[Italië]]. | ||
Adelbert was zoon [[Berengarius II van Italië]] en van Willa van Arles. Zijn vader werd koning van Italië na de dood van [[Lotharius van Italië]] en Adelbert volgde hem op als markgraaf van [[Ivrea]] en graaf van [[Aosta]] en [[Lombardijen]]. Op 15 december 950 werd Adelbert tot medekoning gekroond in de San Michele Maggiore te [[Pavia (stad)|Pavia]]. Berengarius wilde Lotharius' weduwe [[Adelheid (heilige)]] laten trouwen met Adelbert maar Adelheid weigerde en vluchtte naar [[Canossa]]. Op haar verzoek greep koning [[Otto I de Grote]] in de Italiaanse zaken in. Otto veroverde Pavia op 29 september 951 en Berengarius en Adelbert vluchtten naar een kasteel in [[San Marino]]. Op 7 augustus 952 erkenden Berengarius en Adelbert, Otto als hun leenheer op de rijksdag te [[Augsburg (stad)|Augsburg]]. Ze konden verder hun positie als koning en medekoning van Italië behouden maar moesten wel de markgraafschappen [[Verona (stad)]] en [[Aquileia]] afstaan. | Adelbert was zoon [[Berengarius II van Italië]] en van Willa van Arles. Zijn vader werd koning van Italië na de dood van [[Lotharius van Italië]] en Adelbert volgde hem op als markgraaf van [[Ivrea]] en graaf van [[Aosta]] en [[Lombardijen]]. Op 15 december 950 werd Adelbert tot medekoning gekroond in de San Michele Maggiore te [[Pavia (stad)|Pavia]]. Berengarius wilde Lotharius' weduwe [[Adelheid (heilige)]] laten trouwen met Adelbert maar Adelheid weigerde en vluchtte naar [[Canossa]]. Op haar verzoek greep koning [[Otto I de Grote]] in de Italiaanse zaken in. Otto veroverde Pavia op 29 september 951 en Berengarius en Adelbert vluchtten naar een kasteel in [[San Marino]]. Op 7 augustus 952 erkenden Berengarius en Adelbert, Otto als hun leenheer op de rijksdag te [[Augsburg (stad)|Augsburg]]. Ze konden verder hun positie als koning en medekoning van Italië behouden maar moesten wel de markgraafschappen [[Verona (stad)]] en [[Aquileia]] afstaan. | ||
In 953 maakten Berengar en Adelbert gebruik van de opstand van [[Liudolf van Zwaben]] (oudste zoon van Otto) door zich onafhankelijk op te stellen van Otto. Adelbert hield een strafexpeditie naar Canossa. Toen Liudolf zich weer met zijn vader had verzoend, leidde hij in 957 een leger naar Italië en versloeg Adelbert bij Verona. Doordat Liudolf plotseling overleed bleef dit echter zonder verdere gevolgen. In 960 veroverde Adelbert [[Spoleto]] en bedreigde zo de positie van de paus. Nu was het de beurt van de paus om Otto om hulp te vragen. In 962 viel Otto daarop Italië binnen. Adelbert probeerde om hem bij Verona nog tegen te houden, maar zonder succes. Adalbert vluchtte eerst naar het kasteel van zijn broer Guido bij [[Como (stad)|Como]], daarna naar [[La Garde-Freinet|Fraxinetum]] (toen nog [[Saracenen|Saraceens]]) maar keerde via [[Corsica]] terug in Italië. In Rome sloot hij een bondgenootschap met de paus (!) [[ | In 953 maakten Berengar en Adelbert gebruik van de opstand van [[Liudolf van Zwaben]] (oudste zoon van Otto) door zich onafhankelijk op te stellen van Otto. Adelbert hield een strafexpeditie naar Canossa. Toen Liudolf zich weer met zijn vader had verzoend, leidde hij in 957 een leger naar Italië en versloeg Adelbert bij Verona. Doordat Liudolf plotseling overleed bleef dit echter zonder verdere gevolgen. In 960 veroverde Adelbert [[Spoleto]] en bedreigde zo de positie van de [[paus]]. Nu was het de beurt van de paus om Otto om hulp te vragen. In 962 viel Otto daarop Italië binnen. Adelbert probeerde om hem bij Verona nog tegen te houden, maar zonder succes. Adalbert vluchtte eerst naar het kasteel van zijn broer Guido bij [[Como (stad)|Como]], daarna naar [[La Garde-Freinet|Fraxinetum]] (toen nog [[Saracenen|Saraceens]]) maar keerde via [[Corsica]] terug in Italië. In Rome sloot hij een bondgenootschap met de paus (!) Paus [[Johannes XII|Johannes XII]]. Otto verdreef de paus in oktober 963 en Adelbert moest vluchten. Hij deed een poging om Pavia te veroveren maar werd op 25 juni 965 verslagen door hertog [[Burchard III van Zwaben]] en kon zich alleen in veiligheid brengen doordat zijn broer Guido zich voor hem doodvocht. Daarop zwierf Adelbert nog drie jaar lang door het [[Middellandse Zeegebied]] op zoek naar bondgenoten. Na mislukte onderhandelingen met het [[Byzantijnse Rijk]] vestigde hij zich uiteindelijk bij zijn schoonfamilie in [[Bourgondië (regio)|Bourgondië]]. | ||
Adelbert was zoon [[Berengarius II van Italië]] en van Willa van Arles, dochter van [[Boso III van Arles]] en Willa, dochter van [[Rudolf I van Bourgondië]] en Willa. Adelbert trouwde voor 960 met [[Gerberga van Dijon]], zij kregen de volgende kinderen: | Adelbert was zoon [[Berengarius II van Italië]] en van Willa van Arles, dochter van [[Boso III van Arles]] en Willa, dochter van [[Rudolf I van Bourgondië]] en Willa. Adelbert trouwde voor 960 met [[Gerberga van Dijon]], zij kregen de volgende kinderen: | ||
| Regel 10: | Regel 10: | ||
[[Categorie:Huis Ivrea]] | [[Categorie:Huis Ivrea]] | ||
[[Categorie:Geboren in 932]] | |||
[[Categorie:Overleden in 971]] | |||
Huidige versie van 17 nov 2018 om 13:08
Adelbert I van Ivrea (932 – Autun, 30 april 971) uit het Huis Ivrea was medekoning van Italië.
Adelbert was zoon Berengarius II van Italië en van Willa van Arles. Zijn vader werd koning van Italië na de dood van Lotharius van Italië en Adelbert volgde hem op als markgraaf van Ivrea en graaf van Aosta en Lombardijen. Op 15 december 950 werd Adelbert tot medekoning gekroond in de San Michele Maggiore te Pavia. Berengarius wilde Lotharius' weduwe Adelheid (heilige) laten trouwen met Adelbert maar Adelheid weigerde en vluchtte naar Canossa. Op haar verzoek greep koning Otto I de Grote in de Italiaanse zaken in. Otto veroverde Pavia op 29 september 951 en Berengarius en Adelbert vluchtten naar een kasteel in San Marino. Op 7 augustus 952 erkenden Berengarius en Adelbert, Otto als hun leenheer op de rijksdag te Augsburg. Ze konden verder hun positie als koning en medekoning van Italië behouden maar moesten wel de markgraafschappen Verona (stad) en Aquileia afstaan.
In 953 maakten Berengar en Adelbert gebruik van de opstand van Liudolf van Zwaben (oudste zoon van Otto) door zich onafhankelijk op te stellen van Otto. Adelbert hield een strafexpeditie naar Canossa. Toen Liudolf zich weer met zijn vader had verzoend, leidde hij in 957 een leger naar Italië en versloeg Adelbert bij Verona. Doordat Liudolf plotseling overleed bleef dit echter zonder verdere gevolgen. In 960 veroverde Adelbert Spoleto en bedreigde zo de positie van de paus. Nu was het de beurt van de paus om Otto om hulp te vragen. In 962 viel Otto daarop Italië binnen. Adelbert probeerde om hem bij Verona nog tegen te houden, maar zonder succes. Adalbert vluchtte eerst naar het kasteel van zijn broer Guido bij Como, daarna naar Fraxinetum (toen nog Saraceens) maar keerde via Corsica terug in Italië. In Rome sloot hij een bondgenootschap met de paus (!) Paus Johannes XII. Otto verdreef de paus in oktober 963 en Adelbert moest vluchten. Hij deed een poging om Pavia te veroveren maar werd op 25 juni 965 verslagen door hertog Burchard III van Zwaben en kon zich alleen in veiligheid brengen doordat zijn broer Guido zich voor hem doodvocht. Daarop zwierf Adelbert nog drie jaar lang door het Middellandse Zeegebied op zoek naar bondgenoten. Na mislukte onderhandelingen met het Byzantijnse Rijk vestigde hij zich uiteindelijk bij zijn schoonfamilie in Bourgondië.
Adelbert was zoon Berengarius II van Italië en van Willa van Arles, dochter van Boso III van Arles en Willa, dochter van Rudolf I van Bourgondië en Willa. Adelbert trouwde voor 960 met Gerberga van Dijon, zij kregen de volgende kinderen:
- Willem, bekend onder de naam Otto Willem van Bourgondië
- mogelijk een dochter gehuwd met Liutold, zoon van Koenraad I van Zwaben