Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Oostindische inkt: verschil tussen versies
Geen bewerkingssamenvatting |
kGeen bewerkingssamenvatting |
||
| Regel 1: | Regel 1: | ||
[[Afbeelding:800px-Theo_van_Doesburg_A_J_J_de_Winter.jpg| | [[Afbeelding:800px-Theo_van_Doesburg_A_J_J_de_Winter.jpg|410px|thumb|right|<center> Een [[tekening]] met [[Oostindische inkt]] (door [[Theo van Doesburg]]). </center>]] | ||
'''Oostindische inkt''' is een lichtechte diepzwarte [[inkt]] die veel door [[kunstenaar]]s wordt gebruikt. Voordat de [[computer]] zijn intrede deed op de [[tekenkamer]] werd deze inkt daar ook gebruikt voor het maken van technische tekeningen op [[calqueerpapier]]. Vanwege z'n grote kleurvastheid werd de inkt ook veel gebruikt om mee te [[tatoeage|tatoeëren]]. Het is een van de oudst bekende soorten inkt. | '''Oostindische inkt''' is een lichtechte diepzwarte [[inkt]] die veel door [[kunstenaar]]s wordt gebruikt. Voordat de [[computer]] zijn intrede deed op de [[tekenkamer]] werd deze inkt daar ook gebruikt voor het maken van technische tekeningen op [[calqueerpapier]]. Vanwege z'n grote kleurvastheid werd de inkt ook veel gebruikt om mee te [[tatoeage|tatoeëren]]. Het is een van de oudst bekende soorten inkt. | ||
Huidige versie van 31 aug 2010 om 08:14
Oostindische inkt is een lichtechte diepzwarte inkt die veel door kunstenaars wordt gebruikt. Voordat de computer zijn intrede deed op de tekenkamer werd deze inkt daar ook gebruikt voor het maken van technische tekeningen op calqueerpapier. Vanwege z'n grote kleurvastheid werd de inkt ook veel gebruikt om mee te tatoeëren. Het is een van de oudst bekende soorten inkt.
De inkt bestaat uit moleculen zuivere koolstof (roet) die door wrijving in water zijn gesuspendeerd en zich blijvend in colloïdale suspensie bevinden. Er is dus geen sprake van een pigment. Er is ook geen bindmiddel, arabische gom of een soortgelijke stof, nodig om na het drogen deeltjes aan het papier en aan elkaar te binden. De moleculen slaan na droging van het water op de drager neer in een door water onoplosbare brosse koolstoffilm.
De naam "Oostindische inkt" werd en wordt echter voor allerlei inkten gebruikt waar roet (lampenzwart) inzit en de meeste daarvan hadden wel degelijk Arabische gom of schellak als bestanddeel om de film minder bros te maken; dit vermindert echter in het eerste geval de watervastheid; schellak is echter zelf ook watervast.
Hoewel de gebruikelijke vorm van Oostindische inkt vloeibaar is, kwam deze inkt vroeger in de handel in de vorm van blokjes die op een wrijfsteen fijngewreven werden met water. Deze blokjes werden gevormd door het roet met een gom te mengen, de taaie massa in stukken te snijden en deze brokken te bakken. Traditioneel bevatte de inkt hierdoor een gombestanddeel.
Zelfs na eeuwen verbleekt de inkt niet - pure koolstof kan immers niet door het licht afgebroken worden - en het is ook op zeer afgesleten papyri en perkamenten nog mogelijk de tekst te lezen, vaak belangrijk beter met behulp van infrarood licht.
Zie ook
- Oostindisch (doorverwijzing).