Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Ich: verschil tussen versies
Geen bewerkingssamenvatting |
(links) |
||
| (3 tussenliggende versies door 2 gebruikers niet weergegeven) | |||
| Regel 1: | Regel 1: | ||
[[Afbeelding:Es-Ich-%C3%9Cber-ich.jpg|190px|thumb|right|<center> Het [[Ich]] (ego) naast/tegenover het [[Es (psychoanalyse)|Es]], omvat door het [[Über-ich]] (super-ego). </center>]] | |||
In de theorieën van [[Sigmund Freud]] is het '''Ich''' of '''ego''' het [[reguleren]]d deel van de [[persoonlijkheid]] dat zich al gauw na de [[geboorte]] gaat [[ontwikkelen]]. | |||
De buitenwereld veroorzaakt ondanks de verzorging en bescherming [[frustratie]]s bij de [[zuigeling]] omdat bepaalde externe [[doelstelling]]en niet worden [[aanvaarding|aanvaard]] als [[bevrediging]]s[[object]]en voor de [[impuls]]en uit het [[Es (psychoanalyse)|Es]]. Dit leidt tot een omvorming van het [irrationele ''[[Es (psychoanalyse)|Es]]-gedrag'' tot het meer [[Rede|rationele]] ''Ich-gedrag''. | |||
Het Ich heeft als [[taak]] te zorgen voor het [[zelfbehoud]] van het [[individu]]. Het speelt een [[bemiddelen]]de rol tussen de [[wereld]], die [[eis]]en stelt op het gebied van de [[sociaal|sociale]] [[aanpassing]] en het [[Es (psychoanalyse)|Es]] dat naar onmiddellijke bevrediging [[streven|streeft]]. M.a.w. het Ich vertegenwoordigt het ''realiteitsprincipe''. Het Ich is ''realistisch'', ''[[redenering|redeneert]]'' en ''[[controle]]ert'' de [[drift]]en door hun bevrediging uit te stellen, af te remmen of te [[oriënteren]] naar aanvaardbare doelstellingen. Freud onderscheidt verder ook het [[Über-ich]] (superego), ook wel omschreven als "''het stemmetje in het achterhoofd''" dat [[jezelf]] toespreekt over wat het ''ego'' niet doet of laat en/of [[wil]]. Een persoonlijkheid is dan ook de [[som]] van van al die [[besluit]]en, [[keuze]]s, [[mening]]en, [[voorkeur]]en enz. die reeds gemaakt zijn/waren, en die hun doorwerking hebben op [[situatie]]s en [[ervaring]]en die nog komen of meegemaakt worden. Vanwege dat het ''ego'' in het middelpunt van ieders eigen [[denken]] staat, [[neiging|neigt]] dit denken in meerdere opzichten zich eveneens zo te ontwikkelen, te [[weten]] [[egocentrisch]]. | |||
Sigmund Freud maakt volgende vergelijking: ''de ruiter, het Ich, toomt het paard, het Es, in. Het is dus onvermijdelijk dat het Ich in [[conflict]] zal komen met het Es.'' | |||
Omdat het 'Ich' optreedt als bemiddelaar tussen Es en Über-ich wordt het afgebeeld als zijnde half in het bewuste, voor een kwart in het [[voorbewuste]], en voor een ander kwart in het onbewuste. Het ''Ich-gedrag'', de interactie met de buitenwereld, situeert zich op het [[bewuste]] niveau. Het Ich beschikt over een hele reeks [[mechanisme]]n om de driften binnen bepaalde grenzen te kanaliseren, de [[verdedigingsmechanisme]]n van het Ich namelijk. Hierbij kan men uit gaan van het [[principe]] dat ''Inborst ([[karakter (aard)|karakter]]) plus input is output'', wat zoveel zegt als dat het karakter bepalend is, en opgedane ervaringen invloed hebben, zodat uitingen anders zijn en worden. | |||
[[Uiting]]svormen van het ego zijn : [[egodystonie]], egocentrisme, [[egoïsme]], [[egotripper]] | |||
==Gerelateerde onderwerpen== | ==Gerelateerde onderwerpen== | ||
| Regel 19: | Regel 21: | ||
[[Categorie:Psychologie]] | [[Categorie:Psychologie]] | ||
[[Categorie:Perceptie]] | |||
Huidige versie van 8 aug 2011 om 20:52
In de theorieën van Sigmund Freud is het Ich of ego het regulerend deel van de persoonlijkheid dat zich al gauw na de geboorte gaat ontwikkelen.
De buitenwereld veroorzaakt ondanks de verzorging en bescherming frustraties bij de zuigeling omdat bepaalde externe doelstellingen niet worden aanvaard als bevredigingsobjecten voor de impulsen uit het Es. Dit leidt tot een omvorming van het [irrationele Es-gedrag tot het meer rationele Ich-gedrag.
Het Ich heeft als taak te zorgen voor het zelfbehoud van het individu. Het speelt een bemiddelende rol tussen de wereld, die eisen stelt op het gebied van de sociale aanpassing en het Es dat naar onmiddellijke bevrediging streeft. M.a.w. het Ich vertegenwoordigt het realiteitsprincipe. Het Ich is realistisch, redeneert en controleert de driften door hun bevrediging uit te stellen, af te remmen of te oriënteren naar aanvaardbare doelstellingen. Freud onderscheidt verder ook het Über-ich (superego), ook wel omschreven als "het stemmetje in het achterhoofd" dat jezelf toespreekt over wat het ego niet doet of laat en/of wil. Een persoonlijkheid is dan ook de som van van al die besluiten, keuzes, meningen, voorkeuren enz. die reeds gemaakt zijn/waren, en die hun doorwerking hebben op situaties en ervaringen die nog komen of meegemaakt worden. Vanwege dat het ego in het middelpunt van ieders eigen denken staat, neigt dit denken in meerdere opzichten zich eveneens zo te ontwikkelen, te weten egocentrisch.
Sigmund Freud maakt volgende vergelijking: de ruiter, het Ich, toomt het paard, het Es, in. Het is dus onvermijdelijk dat het Ich in conflict zal komen met het Es.
Omdat het 'Ich' optreedt als bemiddelaar tussen Es en Über-ich wordt het afgebeeld als zijnde half in het bewuste, voor een kwart in het voorbewuste, en voor een ander kwart in het onbewuste. Het Ich-gedrag, de interactie met de buitenwereld, situeert zich op het bewuste niveau. Het Ich beschikt over een hele reeks mechanismen om de driften binnen bepaalde grenzen te kanaliseren, de verdedigingsmechanismen van het Ich namelijk. Hierbij kan men uit gaan van het principe dat Inborst (karakter) plus input is output, wat zoveel zegt als dat het karakter bepalend is, en opgedane ervaringen invloed hebben, zodat uitingen anders zijn en worden.
Uitingsvormen van het ego zijn : egodystonie, egocentrisme, egoïsme, egotripper