Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Hedwig Speliers: verschil tussen versies
Geen bewerkingssamenvatting |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
| Regel 2: | Regel 2: | ||
== Biografie == | == Biografie == | ||
Speliers werd geboren als Edwig Nestor Leon. In 1952 begon Speliers met het schrijven van gedichten. Hij was toen leerling van het college te [[Kortrijk]]. Zijn debuutpublicatie, het in eigen beheer uitgebrachte bundeltje | Speliers werd geboren als Edwig Nestor Leon. In 1952 begon Speliers met het schrijven van gedichten. Hij was toen leerling van het college te [[Kortrijk]]. Zijn debuutpublicatie, het in eigen beheer uitgebrachte bundeltje ''Exotische diergedichten'', werd opgedragen aan zijn inspirator en leermeester ’poësis’ van dat college. In 1959 werd Speliers zelf leerkracht Nederlands te [[Nieuwpoort (België)|Nieuwpoort]]. Twee jaar later publiceert hij zijn officiële debuut ''Ons bergt een cenotaaf''. De weinige respons op deze en de volgende bundel ''Een bruggehoofd'' zorgde ervoor dat Speliers een [[polemiek|polemist]] werd. Hij werd in 1963 uitgenodigd door Julien Weverbergh om mee te werken aan het tijdschrift ''BOK'', nadat hij reeds voor het tijdschrift ''Diagram'' schreef. Van Speliers verschenen vanaf dan ook vooral polemieken, kritieken en essays, toch bleef hij aan zijn dichtkunst sleutelen. Vanaf 1974 besloot hij zich volledig aan poëzie en de poëzietheorie te wijden. Hij ging onderdeel uitmaken van de post-experimentele en verzette zich hevig tegen de nieuw-realistische stroming binnen de Nederlandstalige literatuur. Vanaf ''Bel-etage'' in 1992 werd zijn poëzie heel wat toegankelijker. | ||
== Werk == | == Werk == | ||
Speliers’ poëzie is metaforisch met een constructivistische en rationele inslag. Zijn verzen berusten op een psychologische, filosofische of taalwetenschappelijke grondslag en zijn bundels getuigen vaak van een structurele, organische eenheid. In het essay ''De ongeleefde lijnen van ons lichaam, of het metaforisch denken'' (1975-1976) drukt Speliers zijn geloof in een objectieve poëtica uit, die benaderd wordt via het fonologische, syntactische en semantische niveau. Speliers is van mening dat het de taak van de dichter is om via experimenten de begrenzingen van de taal verder te benaderen. De thema’s die voorkomen in zijn werk zijn: het creatieve proces en het dichterschap, de dood, de tijd, zelfreflectie, de liefde. | |||
Met ''Dag Streuvels'' in 1994 schreef Speliers het eerste deel van een biografische [[Streuvels]]<nowiki />trilogie. De onbekende Franse romantische dichter [[Maurice de Guérin]] werd het onderwerp van zowel een uitvoerige biografie als van een dichtwerk. Voorts publiceerde Speliers regelmatig over de poëzie van [[Hans Faverey]], waarvan hij vurig het autonomistische karakter verdedigde. De dichter Peter Theunynck stelde eind 2011 een nieuwe bloemlezing uit zijn poëzie samen met de titel ' | |||
Met ''Dag Streuvels'' in 1994 schreef Speliers het eerste deel van een biografische [[Stijn Streuvels|Streuvels]]<nowiki />trilogie. De onbekende Franse romantische dichter [[Maurice de Guérin]] werd het onderwerp van zowel een uitvoerige biografie als van een dichtwerk. Voorts publiceerde Speliers regelmatig over de poëzie van [[Hans Faverey]], waarvan hij vurig het autonomistische karakter verdedigde. De dichter Peter Theunynck stelde eind 2011 een nieuwe bloemlezing uit zijn poëzie samen met de titel ''Fortuna’s lieveling''. In 2016 verzamelde Speliers alle gedichten die hij over Frankrijk schreef in de omvangrijke bundel ''Als God in Frankrijk''. In datzelfde jaar verscheen de bibliofiele cyclus ''Beeldsonnetten'' met het beeldhouwkundige werk van Lieven Debrabandere als inspiratiebron. | |||
== Bibliografie == | == Bibliografie == | ||
| Regel 36: | Regel 37: | ||
* Bel-etage. Gedichten (1992) | * Bel-etage. Gedichten (1992) | ||
* De tong van de dichter. Essays (1992) | * De tong van de dichter. Essays (1992) | ||
* Dag Streuvels. | * Dag Streuvels. „Ik ken den weg alleen”. Biografie (1994) | ||
* Het oog van Hölderlin. Gedichten (1994) | * Het oog van Hölderlin. Gedichten (1994) | ||
* Grote gevleugelde. Gedichten (1994) | * Grote gevleugelde. Gedichten (1994) | ||
| Regel 46: | Regel 47: | ||
* Engelengeduld. Gedichten (2006) | * Engelengeduld. Gedichten (2006) | ||
* De Eliassonnetten. Gedichten (2007) | * De Eliassonnetten. Gedichten (2007) | ||
* Len de | * Len de l’El. Gedichten (2009) | ||
* Dichter naast God. Biografie van Maurice de Guérin (2009) | * Dichter naast God. Biografie van Maurice de Guérin (2009) | ||
* Willem Vermandere. Monografie (2010) | * Willem Vermandere. Monografie (2010) | ||
* Het land Gods. Gedichten (2011) | * Het land Gods. Gedichten (2011) | ||
* | * Fortuna’s lieveling. Bloemlezing (2011) | ||
* De stem van de stad. Brugse stadsgedichten (2013) | * De stem van de stad. Brugse stadsgedichten (2013) | ||
* Als God in Frankrijk. Gedichten (2016) | * Als God in Frankrijk. Gedichten (2016) | ||
| Regel 56: | Regel 57: | ||
== Trivia == | == Trivia == | ||
* [[Herman de Coninck]] heeft Speliers | * [[Herman de Coninck]] heeft Speliers ’Le Syntaxier Flamand’ genoemd. | ||
== Externe link == | == Externe link == | ||
| Regel 64: | Regel 65: | ||
[[Categorie:Vlaams dichter]] | [[Categorie:Vlaams dichter]] | ||
[[Categorie:Geboren in 1935]] | [[Categorie:Geboren in 1935]] | ||
[[Categorie:Geboren in Diksmuide]] | |||
Huidige versie van 24 jan 2024 om 07:29
Hedwig Speliers (Diksmuide, 12 juni 1935) is een Vlaams dichter, essayist en criticus.
Biografie
Speliers werd geboren als Edwig Nestor Leon. In 1952 begon Speliers met het schrijven van gedichten. Hij was toen leerling van het college te Kortrijk. Zijn debuutpublicatie, het in eigen beheer uitgebrachte bundeltje Exotische diergedichten, werd opgedragen aan zijn inspirator en leermeester ’poësis’ van dat college. In 1959 werd Speliers zelf leerkracht Nederlands te Nieuwpoort. Twee jaar later publiceert hij zijn officiële debuut Ons bergt een cenotaaf. De weinige respons op deze en de volgende bundel Een bruggehoofd zorgde ervoor dat Speliers een polemist werd. Hij werd in 1963 uitgenodigd door Julien Weverbergh om mee te werken aan het tijdschrift BOK, nadat hij reeds voor het tijdschrift Diagram schreef. Van Speliers verschenen vanaf dan ook vooral polemieken, kritieken en essays, toch bleef hij aan zijn dichtkunst sleutelen. Vanaf 1974 besloot hij zich volledig aan poëzie en de poëzietheorie te wijden. Hij ging onderdeel uitmaken van de post-experimentele en verzette zich hevig tegen de nieuw-realistische stroming binnen de Nederlandstalige literatuur. Vanaf Bel-etage in 1992 werd zijn poëzie heel wat toegankelijker.
Werk
Speliers’ poëzie is metaforisch met een constructivistische en rationele inslag. Zijn verzen berusten op een psychologische, filosofische of taalwetenschappelijke grondslag en zijn bundels getuigen vaak van een structurele, organische eenheid. In het essay De ongeleefde lijnen van ons lichaam, of het metaforisch denken (1975-1976) drukt Speliers zijn geloof in een objectieve poëtica uit, die benaderd wordt via het fonologische, syntactische en semantische niveau. Speliers is van mening dat het de taak van de dichter is om via experimenten de begrenzingen van de taal verder te benaderen. De thema’s die voorkomen in zijn werk zijn: het creatieve proces en het dichterschap, de dood, de tijd, zelfreflectie, de liefde.
Met Dag Streuvels in 1994 schreef Speliers het eerste deel van een biografische Streuvelstrilogie. De onbekende Franse romantische dichter Maurice de Guérin werd het onderwerp van zowel een uitvoerige biografie als van een dichtwerk. Voorts publiceerde Speliers regelmatig over de poëzie van Hans Faverey, waarvan hij vurig het autonomistische karakter verdedigde. De dichter Peter Theunynck stelde eind 2011 een nieuwe bloemlezing uit zijn poëzie samen met de titel Fortuna’s lieveling. In 2016 verzamelde Speliers alle gedichten die hij over Frankrijk schreef in de omvangrijke bundel Als God in Frankrijk. In datzelfde jaar verscheen de bibliofiele cyclus Beeldsonnetten met het beeldhouwkundige werk van Lieven Debrabandere als inspiratiebron.
Bibliografie
- Exotische diergedichten(1957)
- Ons bergt een cenotaaf. Gedichten (1961)
- Een bruggehoofd. Gedichten (1963)
- Met Priapus een dag in de hel. Vertaalde gedichten (1964)
- Wij, galspuwers. Polemieken (1965)
- De astronaut. Gedichten (1968)
- Omtrent Streuvels. Het einde van een mythe. Monografie (1968)
- Afscheid van Streuvels. Monografie (1971)
- Horrible dictu. Gedichten (1972)
- Die verrekte gelijkhebber. Polemieken (1973)
- Gerard Cornelis van het Reve en De groene anjelier. Monografie (1973)
- Leven met Lorenz. Gedichten (1973)
- Ten zuiden van. Gedichten (1973)
- De ongeleefde lijnen van ons lichaam, of Het metaforische denken. Essay (1975-1976)
- De mens van Paracelsus. Gedichten (1977)
- Van het wolkje af. Gedichten (1980)
- De pool van de droom. Van en over Johan Daisne. Monografie (1983)
- Het heraldieke dier. Gedichten (1983)
- Album Stijn Streuvels (&984)
- Met verpauperde pen. Essays (1984)
- Alpestre. Gedichten (1986)
- Tiaar van mijn taal. Essay (1986)
- Villers-la-Ville. Gedichten (1988)
- Magica Materia. Gedichten (1990)
- Spiegel van Horta. Gedicht (1990)
- Bel-etage. Gedichten (1992)
- De tong van de dichter. Essays (1992)
- Dag Streuvels. „Ik ken den weg alleen”. Biografie (1994)
- Het oog van Hölderlin. Gedichten (1994)
- Grote gevleugelde. Gedichten (1994)
- Ongehoord. Een keuze uit de gedichten 1957-1997 (1997)
- Als een oude Germaanse eik. Biografie (1999)
- Suites françaises. Gedichten (2001)
- Met politiek bemoei ik mij niet. Essays (2003)
- Heen. Gedichten (2004)
- Engelengeduld. Gedichten (2006)
- De Eliassonnetten. Gedichten (2007)
- Len de l’El. Gedichten (2009)
- Dichter naast God. Biografie van Maurice de Guérin (2009)
- Willem Vermandere. Monografie (2010)
- Het land Gods. Gedichten (2011)
- Fortuna’s lieveling. Bloemlezing (2011)
- De stem van de stad. Brugse stadsgedichten (2013)
- Als God in Frankrijk. Gedichten (2016)
- Beeldsonnetten. Gedichten (2016)
Trivia
- Herman de Coninck heeft Speliers ’Le Syntaxier Flamand’ genoemd.
Externe link
|
Profiel bij de Digitale Bibliotheek voor de Nederlandse Letteren (dbnl) |