Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Schumannresonantie: verschil tussen versies
Geen bewerkingssamenvatting |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
| Regel 2: | Regel 2: | ||
== Ontdekking == | == Ontdekking == | ||
Het verschijnsel werd in 1952 ontdekt door Winfried Otto Schumann en Herbert L. König en in 1960 met experimenten onderzocht.<ref>R. | Het verschijnsel werd in 1952 ontdekt door Winfried Otto Schumann en Herbert L. König en in 1960 met experimenten onderzocht.<ref>R. Barr, D. Llanwyn Jones, C. J. Rodger (2000): ''ELF and VLF radio waves'' in: ''Journal of Atmospheric and Solar-Terrestrial Physics 62'', Elsevier, {{doi|10.1016/S1364-6826(00)00121-8}}</ref> Het bestaan van dergelijke resonanties was al eerder gepostuleerd en onder andere door [[Nikola Tesla]] beschreven, hoewel hij ze niet systematisch kon classificeren. In 1893 merkte George Francis FitzGerald op dat de bovenste lagen van de atmosfeer vrij goede geleiders moeten zijn. Ervan uitgaande dat de hoogte van deze lagen ongeveer 100 km boven de grond is, schatte hij dat oscillaties (in dit geval de laagste modus van de Schumannresonanties) een periode van 0,1 seconde zouden hebben. | ||
Ten slotte behandelde Schumann van 1952 tot 1957 het fenomeen verder in een reeks artikelen, waarbij hij rekening hield met de verzwakking en versterking van resonanties veroorzaakt door bliksem. | Ten slotte behandelde Schumann van 1952 tot 1957 het fenomeen verder in een reeks artikelen, waarbij hij rekening hield met de verzwakking en versterking van resonanties veroorzaakt door bliksem. | ||
De elektromagnetische golven kunnen plaatselijk gemakkelijk gemaskeerd worden door kunstmatig opgewekte wisselvelden. Bij het meten van het frequentiespectrum in dit laagfrequente bereik kunnen ook sterkere kunstmatig gegenereerde golven worden waargenomen, bijvoorbeeld de frequenties van de Europese en Amerikaanse elektriciteitsnetwerken (respectievelijk 50 Hz en 60 Hz) en Amerikaanse en Russische onderzeese communicatiesystemen (respectievelijk 76 Hz en 82 Hz). | De elektromagnetische golven kunnen plaatselijk gemakkelijk gemaskeerd worden door kunstmatig opgewekte wisselvelden. Bij het meten van het frequentiespectrum in dit laagfrequente bereik kunnen ook sterkere kunstmatig gegenereerde golven worden waargenomen, bijvoorbeeld de frequenties van de Europese en Amerikaanse elektriciteitsnetwerken (respectievelijk 50 Hz en 60 Hz) en Amerikaanse en Russische onderzeese communicatiesystemen (respectievelijk 76 Hz en 82 Hz). | ||
==Verwijzingen== | |||
{{reflist}} | |||
{{authority control|TYPE=t|Wikidata=Q916906}} | {{authority control|TYPE=t|Wikidata=Q916906}} | ||
[[Categorie:Atmosferische elektriciteit]] | [[Categorie:Atmosferische elektriciteit]] | ||
{{zaadje}} | {{zaadje}} | ||
Huidige versie van 2 jan 2024 om 04:01
De Schumannresonantie (genoemd naar de Duitse natuurkundige en elektrotechnisch ingenieur Winfried Otto Schumann) zijn wereldwijde elektromagnetische resonanties, vooral opgewekt door bliksemontladingen in de holte gevormd door het aardoppervlak en de ionosfeer. Het geleidende oppervlak van de aarde (meestal zout water) en de sterk geleidende ionosfeer erboven vormen een sferische holteresonator, waarvan de afmetingen kunnen worden gebruikt om mogelijke resonantiefrequenties te berekenen. Deze kunnen worden opgewekt door bliksem, maar zijn van zo’n lage amplitude dat ze alleen kunnen worden gedetecteerd met zeer gevoelige instrumenten.
Ontdekking
Het verschijnsel werd in 1952 ontdekt door Winfried Otto Schumann en Herbert L. König en in 1960 met experimenten onderzocht.[1] Het bestaan van dergelijke resonanties was al eerder gepostuleerd en onder andere door Nikola Tesla beschreven, hoewel hij ze niet systematisch kon classificeren. In 1893 merkte George Francis FitzGerald op dat de bovenste lagen van de atmosfeer vrij goede geleiders moeten zijn. Ervan uitgaande dat de hoogte van deze lagen ongeveer 100 km boven de grond is, schatte hij dat oscillaties (in dit geval de laagste modus van de Schumannresonanties) een periode van 0,1 seconde zouden hebben.
Ten slotte behandelde Schumann van 1952 tot 1957 het fenomeen verder in een reeks artikelen, waarbij hij rekening hield met de verzwakking en versterking van resonanties veroorzaakt door bliksem.
De elektromagnetische golven kunnen plaatselijk gemakkelijk gemaskeerd worden door kunstmatig opgewekte wisselvelden. Bij het meten van het frequentiespectrum in dit laagfrequente bereik kunnen ook sterkere kunstmatig gegenereerde golven worden waargenomen, bijvoorbeeld de frequenties van de Europese en Amerikaanse elektriciteitsnetwerken (respectievelijk 50 Hz en 60 Hz) en Amerikaanse en Russische onderzeese communicatiesystemen (respectievelijk 76 Hz en 82 Hz).
Verwijzingen
- º R. Barr, D. Llanwyn Jones, C. J. Rodger (2000): ELF and VLF radio waves in: Journal of Atmospheric and Solar-Terrestrial Physics 62, Elsevier, doi: 10.1016/S1364-6826(00)00121-8
Hulp genealogie en geschiedenis (Nederland)Deepl vertaler • Schrijfassistent VRT] • ChatGPT (Opgepast! Altijd verifiëren!)] • Claude.ai (Opgepast! Altijd verifiëren!)] • Bing Copilot (Opgepast! Altijd verifiëren!)] • tekst herschrijven met scribbr.io •