Wikisage, de vrije encyclopedie van de tweede generatie, is digitaal erfgoed

Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.

  • Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
  • Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
rel=nofollow

Otto Bekius: verschil tussen versies

Uit Wikisage
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
(https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Otto_Bekius&oldid=53166618 -1b- Mschapink 8 feb 2019)
 
(kleine verschuivngen voor vloeiendheid + synoniem tegen woordherhaling + het haar dat)
 
(48 tussenliggende versies door 4 gebruikers niet weergegeven)
Regel 1: Regel 1:
{{Infobox militair persoon
| naam = Otto Bekius
| afbeelding = Otto Bekius.jpg
| onderschrift = Otto Bekius
| bijnaam = Roy
| geboorteplaats = De Bilt
| geboortedatum = 22 mei 1925
| sterfplaats = Victoria (Brits-Columbia)|Victoria-BC
| sterfdatum = 21 augustus 2014
| begraven = Britsum, [[Friesland]]
| partij = {{NL}}
| onderdeel = Artillerie van de Koninklijke Landmacht
| dienstjaren = 1945 -1956
| rang = [[Bestand:Nl-landmacht-kapitein_ritmeester.png|25px]] Kapitein
| eenheid = Artillerie
| leiding =
| veldslagen = [[Tweede Wereldoorlog]],
| onderscheidingen = [[Verzetsherdenkingskruis]]
| anderwerk = Onderdeel van de Binnenlandse Strijdkrachten Zuid-Holland, Strijdend Onderdeel 1944 - 1945
| portaal =
}}
'''Otto Bekius''' (De Bilt, [[22 mei]] [[1925]] – Victoria Brits-Columbia / [[Canada]], [[21 augustus]] [[2014]]) was een Nederlandse kapitein der Artillerie, die als [[Nederlands verzet in de Tweede Wereldoorlog|verzetsstrijder]] tijdens de [[Tweede Wereldoorlog]] opereerde in Rotterdam.


==Biografie==
Otto Bekius was het oudste kind in het gezin. Hij volgde zijn opleiding aan de Hogereburgerschool. Zijn vader Nicolaas Bekius (1900-1978) was sergeant 1e klas en werkzaam bij het Nederlandse leger, bij het 2e Regiment Genietroepen, en heeft in 1940 de Strijd om de Maasbruggen in [[Rotterdam]] met zijn manschappen verdedigd.


Otto Bekius ( De Bilt 22 Mei 1925 - Victoria B.C. Canada 21 Augustus 2014 )
==Oorlogsjaren==
Na de HBS wilde Otto Bekius in 1944 beginnen aan een studie aan de Hogere Zeevaartschool in Amsterdam, maar hij kon deze studie niet starten vanwege de oorlog. Hij besloot toen om zich aan te sluiten bij het [[Verzet (Tweede Wereldoorlog)|verzet]] in Rotterdam.


Was een Nederlandse Kapitein der Artillerie ( b.d.) die in de oorlog als Verzetsstrijder opereerde in Rotterdam.
Gedurende de jaren 1944 en 1945 was hij onderdeel van het Strijdend Gedeelte Binnenlandse Strijdkrachten in Rotterdam, hij werd opgeleid in ''Huize Padua'',<ref>https://stadsarchief.rotterdam.nl, Stadsarchief Rotterdam</ref> dat in het laatste halfjaar van de Tweede Wereldoorlog onderdak bood aan het verzet.
Deze verzetsgroep overviel onder andere distributiekantoren voor voedselbonnen en pleegde andere vormen van gewapend verzet.<ref name=tracesofwar >{{Citeer web|url=https://www.tracesofwar.nl/persons/63058/Bekius-Otto-Roy.htm|titel=Bekius, Otto "Roy" – TracesOfWar.nl|bezochtdatum=2020-12-13|werk=www.tracesofwar.nl}}</ref>


'''Drager van het Verzetsherdenkingskruis'''
Hij wist ternauwernood aan arrestatie te ontkomen toen de Duitsers, op zoek naar wapens, een inval deden in zijn ouderlijk huis. Bekius wist te ontsnappen in zijn ondergoed door aan de achterkant van de woning over hekken te klimmen en via de buren, weer aangekleed, – met geleende kleding – langs de voorkant te ontkomen. Nadien zette hij ondergedoken zijn verzet verder.


'''Jeugd:'''
Tijdens de hongerwinter in 1944 werd zijn 10-jarige jongere zusje Tjitske Bekius ondergebracht bij een boer op het Groninger platteland.
Zijn vader, die na de ontbinding van het Nederlandse leger later commandant werd bij de brandweer voor de Rechter Maasoever in Rotterdam, werd gearresteerd en naar een gevangenenkamp in Duitsland gebracht; na de oorlog zou hij uit gevangenschap terugkeren.


Otto Bekius werd als oudste kind geboren in 1925 in de Bilt, zijn vader Nicolaas Bekius ( 1900 - 1978 ) was toentertijd onderofficier en werkzaam bij het Nederlandse Leger bij de Genie. In 1940 heeft deze met gevaar voor eigen leven de Maasbruggen met zijn manschappen verdedigd , waarbij indien noodzakelijk deze bruggen opgeblazen zouden zijn. Tijdens de Tweede wereldoorlog, aangezien Otto zijn studie na de HBS aan de hogere zeevaartschool niet kon voortzetten heeft hij zich aangesloten bij het verzet in Rotterdam. Gedurende de jaren 1944 en 1945 verbleef hij in Huize Padua, waar meer mensen van de ondergrondse verzet pleegden, o.a. door Distributie Kantoren voor voedselbonnen te overvallen. Bij een inval bij zijn ouderlijk huis wist hij ternauwernood aan een Duitse inval te ontsnappen, die op zoek naar hem en wapens waren. Hij wist te ontsnappen in zijn ondergoed door aan de achterkant van de woning over hekken te klimmen en via de buren weer aangekleed met geleende kleding aan de voorkant te ontsnappen. Nadien heeft hij ondergedoken zijn verzet verder gepleegd. Tijdens de hongerwinter werd zijn 10 jarige jongere zusje Tjitske ondergebracht bij een boer op het Groninger Platteland. De vader van Otto die na de ontbinding van het Nederlandse Leger commandant werd bij de brandweer voor de Rechter Maasoever werd gearresteerd en naar een gevangenkamp in Duitsland gebracht, hij zou na de WOII weer heelhuids thuis komen.
[[Bestand:Herinneringsinsigne_B_S_1944-1945_in_brons..jpg|thumb|100px|HiBS]]
===Onderscheidingen===
* Voor zijn activiteiten bij de Binnenlandse Strijdkrachten ontving Otto Bekius het Herinneringsinsigne Binnenlandse Strijdkrachten 1944-1945 (HiBS).
* In 1984 werd hem tevens het [[Verzetsherdenkingskruis]] (VHK) toegekend.


Voor zijn activiteiten bij de Binnenlandse strijdkrachten zou Otto later een Herinneringsinsigne Binnenlandse Strijdkrachten 1944 -1945 krijgen. Later kreeg hij in 1986, ook het Verzetsherdenkingskruis toegekend.
[[Bestand:Verzetsherdenkingskruis_1980.jpg|thumb|100px|VHK]]


'''Opleiding:'''
In latere jaren sprak Bekius weinig over zijn oorlogsverleden naar zijn familie en militaire vrienden.<ref name=aldefrysketsjerken>{{Citeer web|url=https://aldefrysketsjerken.nl/p/Laatste+nieuws/saft%7cfe38896c-4e45-49d2-b242-509115a01b42/all/ |titel=Emigrant laat stichting geld na|bezochtdatum=2020-12-13|auteur=|achternaam=|voornaam=|datum=|werk=aldefrysketsjerken.nl|uitgever=|taal=nl}}</ref>


Na de oorlog sloot hij zich als oorlogsvrijwilliger aan bij het Nederlandse Leger en kreeg hij een opleiding in Engeland tot officier bij de Artillerie. Deze heeft hij afgemaakt waarna hij in Nederland snel opklom tot de rang van Kapitein. Hij heeft hij in 1956 eervol ontslag aangevraagd en gekregen door het Nederlands Leger.
==Militaire jaren==
Na de oorlog sloot Bekius zich in september 1945 als oorlogsvrijwilliger aan bij het Nederlandse leger en kreeg hij een opleiding in Engeland tot officier bij de artillerie. Hij ontmoete daar zijn eerste vrouw de Engelse Peggy. Na het afronden van deze opleiding keerde hij met haar terug naar Nederland, waar hij opklom tot de rang van kapitein. In 1956 vroeg en kreeg hij eervol ontslag uit het Nederlands leger, tevens scheidde hij van zijn vrouw die terugkeerde naar Engeland.


'''Emigratie:'''  
==Emigratie==
Na zijn diensttijd emigreerde Bekius in maart 1956 naar [[Canada]]. Hij verkreeg de Canadese nationaliteit, werkte een aantal jaren bij een transportbedrijf van een familielid ( Bekius / Bekins Transport ) en trad wederom in het huwelijk, nu met een Canadese vrouw. Hij was in zijn latere levensjaren op Prinsjesdag een trouw bezoeker van de ere saluutschoten op het Malieveld, als lid van de ''Vereniging voor Artillerie Officieren'' (VAO).


Nadien is hij naar Canada vertrokken waar hij de Canadese Nationaliteit verkreeg en werkzaam was bij een bevriend familielid die eigenaar was van een Transportfirma met de naam 'Bekins'. Hij trouwde er later met Joan Hutchinson, uit dit huwelijk zijn geen kinderen geboren. Hij zou nadien vele malen terugkeren naar Nederland waar hij contacten hield met zijn Verzet Vrienden en Familie. Hij was in latere levensjaren een trouw bezoeker van de ere saluutschoten op het Malieveld, als lid van de Vereniging voor Artillerie Officieren (VAO).
==Overlijden==
[[Bestand:Grafsteen, Otto Bekius.jpg|thumb|200px|Grafsteen]]
In 2014 overleed Bekius in Victoria aan een hartaanval. Het was de wens van zijn vrouw om zijn as bij te zetten in een familiegraf in Britsum in Friesland. Zijn neef, Martijn Schapink, heeft daarvoor de laatste resten van zijn oom opgehaald uit Canada.<ref>[https://www.omropfryslan.nl/nieuws/371942-bekius-bijgezet-britsum Bekius bijgezet in Britsum], Omroep Friesland, 15 oktober 2014</ref><ref>''Laatste eer in Britsum voor verzetsheld Otto Bekius'', ''Friesch Dagblad'', 16 oktober 2014</ref><ref>[https://www.lc.nl/archief/Urn-verzetsstrijder-terug-naar-roots-20888625.html ''Urn verzetsstrijder terug naar roots''], ''Leeuwarder Courant'', 16 oktober 2014</ref>


'''Terugkeer naar Nederland'''
In Bekius’ testament stond de wens opgenomen om een fonds op te richten voor studenten aan de Universiteit van Victoria in Canada, om onderzoek te doen naar de militaire geschiedenis van Nederland en het [[Verenigd Koninkrijk]]. Studenten kunnen hiervoor jaarlijks een beurs aanvragen. In februari 2020 is het Fonds gerealiseerd, met de naam ''Otto and'' ''Joan Bekius Scholarship'',<ref>{{Citeer web|url=https://www.uvic.ca/graduatestudies/finances/search-funding/award-pages/otto-and-joan-bekius-scholarship.php|titel=Otto and Joan Bekius Scholarship Uvic|bezochtdatum=12 september 2023|auteur=|achternaam=|voornaam=|datum=|uitgever=|taal=en|archiefurl=http://web.archive.org/web/20230511164549/https://www.uvic.ca/graduatestudies/finances/search-funding/award-pages/otto-and-joan-bekius-scholarship.php |archiefdatum=2023-05-11}}</ref> genoemd naar beide echtgenoten die reeds een fonds op naam hebben aan de Universiteit van Victoria.


In 2014 overleed hij in Victoria ( Canada ) aan een hartaanval, de wens van zijn vrouw was, om zijn as bij te zetten in een familiegraf te Britsum in Friesland. Zijn neef Martijn Schapink heeft daarbij de laatste resten van zijn Oom opgehaald uit Canada om de bijzetting mogelijk te maken. Dit als afsluiting van de familietak Bekius die uitsterft , Otto was een rechtstreekse afstammeling van Benjamin Bekius ( Predikant te Britsum, geboren **-11-1656 / overleden 14-11-1733 ) en Francois Bekius ( geboren 22-11-1694 / overleden 11-04-1726 ) .
In zijn testament was ook bepaald dat er geld gedoneerd zou worden aan de Stichting Alde Fryske Tsjerken, voor het behoud van de [[Johanneskerk (Britsum)]].<ref>https://www.wikiwand.com/nl/Johanneskerk_(Britsum)</ref><ref>[https://www.rd.nl/kerk-religie/kerk-in-britsum-staat-op-e-terp-1.436945 ''Emigrant helpt Johanneskerk in Britsum'', voetnoot] [http://web.archive.org/web/20230819155913/https://www.rd.nl/artikel/592386-kerk-in-britsum-staat-op-e-terp A], ''Reformatorisch Dagblad'', 16 december 2014</ref>
[[Bestand:Plakkaat , In Memoriam .jpg|thumb|200px|Plakkaat]]
Bij leven heeft Otto Bekius een gedenkteken laten maken met het verzoek om na zijn dood ook zijn naam op dit gedenkteken te plaatsen (zie afbeelding ). Het gedenkteken hangt tot op heden in de kerk te Britsum. Otto Bekius was een nazaat van de ds. Benjamin Johannes Baekius/Bekius (1656-1733)<ref>{{Citeer web|url=http://www.biografischportaal.nl/persoon/73947023|titel=Biografie Benjamin Bekius|bezochtdatum=25 oktober 2020|auteur=|achternaam=|voornaam=|datum=|uitgever=|taal=}}</ref> die in Britsum predikant is geweest en in deze kerk begraven ligt.<ref name=aldefrysketsjerken /> Over een andere nazaat, ds. François Bekius,<ref>[http://www.biografischportaal.nl/persoon/70944079  ds. François Bekius]</ref> die ook dominee was, is een boek geschreven met de titel ''François Bekius, De Duivel dominee uit de Friesche Wouden'',<ref>[https://www.digibron.nl/search/detail/d95193a7543dc4ed5ca0ea20e146ccc6/duiveldominee-uit-de-wouden ''De Duivel-Dominee uit de Wouden''], ''Reformatorisch Dagblad'', 12 juni 2008</ref> auteur H.G. Cannegieter.


'''The Soldiers of the House of Orange Fund''':
<gallery>
Bestand:Otto Bekius In memoriam.jpg|Otto Bekius voor het gedenkteken
Bestand:Plakkaat, In_Memoriam_Fam._Bekius.jpg|thumb|Gedenkteken familie Bekius
Bestand:Grafsteen_Otto_Bekius.jpg|thumb|Grafsteen Otto Bekius
</gallery>


Bij zijn overlijden en nadat zijn vrouw in december 2018 overleden is , is bekend gemaakt dat er een fonds opgericht gaat worden aan de Universiteit van Victoria, waarbij het doel is studenten te helpen, in onderzoek en promotie voor Militaire Geschiedenis van Nederland en het Verenigd Koninkrijk, dit zal jaarlijks beogen een beurs hiervoor toe te kennen.
==Trivia==
* De schuilnaam van Otto Bekius was ''Roy,'' vanwege zijn rode haar, dat hij sinds hij aan de Duitsers was ontsnapt zwart verfde.<ref name=aldefrysketsjerken />
* Afgesproken met de Stichting Alde Fryske Tsjerken is, dat na de termijn van 25 jaar (in 2040) als de rechten van de graf op het begraafplaats aflopen, de grafsteen van Otto Bekius in de kerk zelf zal komen te liggen, in de nabijheid van de grafsteen van zijn voorouder Benjamin Bekius.


{{appendix|2=
* [https://www.tracesofwar.nl/persons/63058/Bekius-Otto.htm?c=aw, Traces of War], geraadpleegd op 5 april 2021.
* [https://www.tracesofwar.nl/books/124/Verzetsherdenkingskruis.htm Otto Bekius], Verzetsherdenkingskruis, Gedenkboek Verzetsherdenkingskruis waarin opgenomen register dragers verzetsherdenkingskruis, schrijver Heuvel, C.C. van den e.a. 1985.
* [http://www.zuidfront-holland1940.nl/index.php?page=maasbruggen-rotterdam-2e-fase Nicolaas Bekius], Zuid Front Holland 1940, Maasbruggen Rotterdam 2e fase (paragraaf 258)
* [http://www.zuidfront-holland1940.nl/index.php?page=namenlijst Nicolaas Bekius], Nederlandse personen in actie tijdens WOII van 10 mei 1940 tot 14 mei 1940, Zuidfront Holland
----


[https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Otto_Bekius.pdf Afbeelding Otto Bekius in 1946]
{{references}}
}}


Bronnen:
{{authority control|TYPE=p|Wikidata=Q61741103 }}
 
{{DEFAULTSORT:Bekius, Otto}}
1 [https://www.tracesofwar.nl/persons/63058/Bekius-Otto.htm Traces of war]
[[Categorie: Nederlands verzetsstrijder in de Tweede Wereldoorlog]]
 
[[Categorie: Geboren in 1925]]
2 [https://www.tracesofwar.nl/books/124/Verzetsherdenkingskruis.htm Verzetsherdenkingskruis]
[[Categorie: Overleden in 2014]]
 
3 [http://aldefrysketsjerken.nl/a/Nieuws/saft%7Cfe38896c-4e45-49d2-b242-509115a01b42/saft%7Cc1292633-4208-4d46-9efd-60b601703807/ Alde Fryske Tsjerken]
 
4 [https://www.omropfryslan.nl/nieuws/371942-bekius-bijgezet-britsum Omroep Friesland]

Huidige versie van 14 sep 2023 om 00:41

Otto Bekius
Otto Bekius
Otto Bekius
Bijnaam Roy
Geboren 22 mei 1925
De Bilt
Overleden 21 augustus 2014
Victoria (Brits-Columbia)
Begraven Britsum, Friesland
Land/partij Vlag van Nederland Nederland
Onderdeel Artillerie van de Koninklijke Landmacht
Dienstjaren 1945 -1956
Eenheid Artillerie
Slagen/oorlogen Tweede Wereldoorlog,
Onderscheidingen Verzetsherdenkingskruis
Ander werk Onderdeel van de Binnenlandse Strijdkrachten Zuid-Holland, Strijdend Onderdeel 1944 - 1945
rel=nofollow

Otto Bekius (De Bilt, 22 mei 1925 – Victoria Brits-Columbia / Canada, 21 augustus 2014) was een Nederlandse kapitein der Artillerie, die als verzetsstrijder tijdens de Tweede Wereldoorlog opereerde in Rotterdam.

Biografie

Otto Bekius was het oudste kind in het gezin. Hij volgde zijn opleiding aan de Hogereburgerschool. Zijn vader Nicolaas Bekius (1900-1978) was sergeant 1e klas en werkzaam bij het Nederlandse leger, bij het 2e Regiment Genietroepen, en heeft in 1940 de Strijd om de Maasbruggen in Rotterdam met zijn manschappen verdedigd.

Oorlogsjaren

Na de HBS wilde Otto Bekius in 1944 beginnen aan een studie aan de Hogere Zeevaartschool in Amsterdam, maar hij kon deze studie niet starten vanwege de oorlog. Hij besloot toen om zich aan te sluiten bij het verzet in Rotterdam.

Gedurende de jaren 1944 en 1945 was hij onderdeel van het Strijdend Gedeelte Binnenlandse Strijdkrachten in Rotterdam, hij werd opgeleid in Huize Padua,[1] dat in het laatste halfjaar van de Tweede Wereldoorlog onderdak bood aan het verzet. Deze verzetsgroep overviel onder andere distributiekantoren voor voedselbonnen en pleegde andere vormen van gewapend verzet.[2]

Hij wist ternauwernood aan arrestatie te ontkomen toen de Duitsers, op zoek naar wapens, een inval deden in zijn ouderlijk huis. Bekius wist te ontsnappen in zijn ondergoed door aan de achterkant van de woning over hekken te klimmen en via de buren, weer aangekleed, – met geleende kleding – langs de voorkant te ontkomen. Nadien zette hij ondergedoken zijn verzet verder.

Tijdens de hongerwinter in 1944 werd zijn 10-jarige jongere zusje Tjitske Bekius ondergebracht bij een boer op het Groninger platteland. Zijn vader, die na de ontbinding van het Nederlandse leger later commandant werd bij de brandweer voor de Rechter Maasoever in Rotterdam, werd gearresteerd en naar een gevangenenkamp in Duitsland gebracht; na de oorlog zou hij uit gevangenschap terugkeren.

HiBS

Onderscheidingen

  • Voor zijn activiteiten bij de Binnenlandse Strijdkrachten ontving Otto Bekius het Herinneringsinsigne Binnenlandse Strijdkrachten 1944-1945 (HiBS).
  • In 1984 werd hem tevens het Verzetsherdenkingskruis (VHK) toegekend.
VHK

In latere jaren sprak Bekius weinig over zijn oorlogsverleden naar zijn familie en militaire vrienden.[3]

Militaire jaren

Na de oorlog sloot Bekius zich in september 1945 als oorlogsvrijwilliger aan bij het Nederlandse leger en kreeg hij een opleiding in Engeland tot officier bij de artillerie. Hij ontmoete daar zijn eerste vrouw de Engelse Peggy. Na het afronden van deze opleiding keerde hij met haar terug naar Nederland, waar hij opklom tot de rang van kapitein. In 1956 vroeg en kreeg hij eervol ontslag uit het Nederlands leger, tevens scheidde hij van zijn vrouw die terugkeerde naar Engeland.

Emigratie

Na zijn diensttijd emigreerde Bekius in maart 1956 naar Canada. Hij verkreeg de Canadese nationaliteit, werkte een aantal jaren bij een transportbedrijf van een familielid ( Bekius / Bekins Transport ) en trad wederom in het huwelijk, nu met een Canadese vrouw. Hij was in zijn latere levensjaren op Prinsjesdag een trouw bezoeker van de ere saluutschoten op het Malieveld, als lid van de Vereniging voor Artillerie Officieren (VAO).

Overlijden

Grafsteen

In 2014 overleed Bekius in Victoria aan een hartaanval. Het was de wens van zijn vrouw om zijn as bij te zetten in een familiegraf in Britsum in Friesland. Zijn neef, Martijn Schapink, heeft daarvoor de laatste resten van zijn oom opgehaald uit Canada.[4][5][6]

In Bekius’ testament stond de wens opgenomen om een fonds op te richten voor studenten aan de Universiteit van Victoria in Canada, om onderzoek te doen naar de militaire geschiedenis van Nederland en het Verenigd Koninkrijk. Studenten kunnen hiervoor jaarlijks een beurs aanvragen. In februari 2020 is het Fonds gerealiseerd, met de naam Otto and Joan Bekius Scholarship,[7] genoemd naar beide echtgenoten die reeds een fonds op naam hebben aan de Universiteit van Victoria.

In zijn testament was ook bepaald dat er geld gedoneerd zou worden aan de Stichting Alde Fryske Tsjerken, voor het behoud van de Johanneskerk (Britsum).[8][9]

Plakkaat

Bij leven heeft Otto Bekius een gedenkteken laten maken met het verzoek om na zijn dood ook zijn naam op dit gedenkteken te plaatsen (zie afbeelding ). Het gedenkteken hangt tot op heden in de kerk te Britsum. Otto Bekius was een nazaat van de ds. Benjamin Johannes Baekius/Bekius (1656-1733)[10] die in Britsum predikant is geweest en in deze kerk begraven ligt.[3] Over een andere nazaat, ds. François Bekius,[11] die ook dominee was, is een boek geschreven met de titel François Bekius, De Duivel dominee uit de Friesche Wouden,[12] auteur H.G. Cannegieter.

  • Otto Bekius voor het gedenkteken

    Otto Bekius voor het gedenkteken

  • Gedenkteken familie Bekius

    Gedenkteken familie Bekius

  • Grafsteen Otto Bekius

    Grafsteen Otto Bekius

Trivia

  • De schuilnaam van Otto Bekius was Roy, vanwege zijn rode haar, dat hij sinds hij aan de Duitsers was ontsnapt zwart verfde.[3]
  • Afgesproken met de Stichting Alde Fryske Tsjerken is, dat na de termijn van 25 jaar (in 2040) als de rechten van de graf op het begraafplaats aflopen, de grafsteen van Otto Bekius in de kerk zelf zal komen te liggen, in de nabijheid van de grafsteen van zijn voorouder Benjamin Bekius.

Bronnen, noten en/of referenties

Bronnen, noten en/of referenties
  • Traces of War, geraadpleegd op 5 april 2021.
  • Otto Bekius, Verzetsherdenkingskruis, Gedenkboek Verzetsherdenkingskruis waarin opgenomen register dragers verzetsherdenkingskruis, schrijver Heuvel, C.C. van den e.a. 1985.
  • Nicolaas Bekius, Zuid Front Holland 1940, Maasbruggen Rotterdam 2e fase (paragraaf 258)
  • Nicolaas Bekius, Nederlandse personen in actie tijdens WOII van 10 mei 1940 tot 14 mei 1940, Zuidfront Holland
  1. º https://stadsarchief.rotterdam.nl, Stadsarchief Rotterdam
  2. º Bekius, Otto "Roy" – TracesOfWar.nl. www.tracesofwar.nl Geraadpleegd op 2020-12-13
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 (nl) Emigrant laat stichting geld na. aldefrysketsjerken.nl Geraadpleegd op 2020-12-13
  4. º Bekius bijgezet in Britsum, Omroep Friesland, 15 oktober 2014
  5. º Laatste eer in Britsum voor verzetsheld Otto Bekius, Friesch Dagblad, 16 oktober 2014
  6. º Urn verzetsstrijder terug naar roots, Leeuwarder Courant, 16 oktober 2014
  7. º (en) Otto and Joan Bekius Scholarship Uvic Gearchiveerd van het origineel op 2023-05-11 Geraadpleegd op 12 september 2023
  8. º https://www.wikiwand.com/nl/Johanneskerk_(Britsum)
  9. º Emigrant helpt Johanneskerk in Britsum, voetnoot A, Reformatorisch Dagblad, 16 december 2014
  10. º Biografie Benjamin Bekius Geraadpleegd op 25 oktober 2020
  11. º ds. François Bekius
  12. º De Duivel-Dominee uit de Wouden, Reformatorisch Dagblad, 12 juni 2008
rel=nofollow
rel=nofollow
rel=nofollow
Overgenomen van "https://nl.wikisage.org/w/index.php?title=Otto_Bekius&oldid=353357"