Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Emiel Ferfaille: verschil tussen versies
Geen bewerkingssamenvatting |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
| (Een tussenliggende versie door dezelfde gebruiker niet weergegeven) | |||
| Regel 1: | Regel 1: | ||
'''Emiel Ferfaille''' ([[Menen]] [[25 november]] [[1891]] - [[Veurne]] [[26 maart]] [[1918]]) was de laatste Belg bij wie om niet-oorlogsgebonden zaken de doodstraf werd uitgevoerd.<ref>[https://inventaris.onroerenderfgoed.be/erfgoedobjecten/95022 Graf Rachel Ryckewaert], [[Agentschap Onroerend Erfgoed]]</ref><ref>[http://www.lalibre.be/debats/opinions/la-derniere-decapitation-belge-51b8925ae4b0de6db9af6667 La dernière décapitation belge], [[La Libre Belgique]] 19 maart 2007</ref><ref> | '''Emiel Ferfaille''' ([[Menen]] [[25 november]] [[1891]] - [[Veurne]] [[26 maart]] [[1918]]) was de laatste Belg bij wie om niet-oorlogsgebonden zaken de doodstraf werd uitgevoerd.<ref>[https://inventaris.onroerenderfgoed.be/erfgoedobjecten/95022 Graf Rachel Ryckewaert], [[Agentschap Onroerend Erfgoed]]</ref><ref>[http://www.lalibre.be/debats/opinions/la-derniere-decapitation-belge-51b8925ae4b0de6db9af6667 La dernière décapitation belge], [[La Libre Belgique]] 19 maart 2007</ref><ref>Het Belgisch Militair Gerecht tijdens de Eerste Wereldoorlog. Een portret van de geëxecuteerden, Jacques Maes</ref> | ||
In 1910 nam Ferfaille als beroepsvrijwilliger dienst in het Belgische leger. | In 1910 nam Ferfaille als beroepsvrijwilliger dienst in het Belgische leger. | ||
| Regel 9: | Regel 9: | ||
Ferfaille kreeg op 15 januari 1918 de doodstraf, die op 29 januari in beroep werd bevestigd dor het [[Militair Gerechtshof]]. Koning [[Albert I van België|Albert I]] weigerde gratie. | Ferfaille kreeg op 15 januari 1918 de doodstraf, die op 29 januari in beroep werd bevestigd dor het [[Militair Gerechtshof]]. Koning [[Albert I van België|Albert I]] weigerde gratie. | ||
De uitvoering van de doodstraf was niet zo evident: omdat de koningen vorige | De uitvoering van de doodstraf was niet zo evident: omdat de Belgische koningen vorige terdoodveroordeelden al een hele poos telkens gratie verleenden was er al 55 jaar geen doodstraf meer uitgevoerd en was er geen beul met ervaring meer beschikbaar, evenmin was er in de Westhoek een [[guillotine]] beschikbaar. | ||
Emiel Ferfaille werd op 26 maart 1918, dus nog tijdens de oorlogstijd onthoofd. De straf werd uitgevoerd met een van Frankrijk geleende guillotine. De straf werd uitgevoerd door de Franse beul [[Anatole Deibler]]. | Emiel Ferfaille werd op 26 maart 1918, dus nog tijdens de oorlogstijd, onthoofd. De straf werd uitgevoerd met een van Frankrijk geleende guillotine. De straf werd uitgevoerd door de Franse beul [[Anatole Deibler]]. | ||
{{Appendix}} | {{Appendix}} | ||
Huidige versie van 11 sep 2019 om 21:15
Emiel Ferfaille (Menen 25 november 1891 - Veurne 26 maart 1918) was de laatste Belg bij wie om niet-oorlogsgebonden zaken de doodstraf werd uitgevoerd.[1][2][3]
In 1910 nam Ferfaille als beroepsvrijwilliger dienst in het Belgische leger.
Tijdens de Eerste Wereldoorlog belandde hij na de val van Antwerpen met zijn regiment aan het IJzerfront. Ferfaille was wachtmeester-foerier bij het 2de regiment Zwaar Geschut. Door zijn dienst als foerier moest hij vaak inkopen doen, die hij ondermeer deed in de zaak van Florimond Seru in Veurne, waar hij de toen 20jarige Rachel Ryckeart leerde kennen.
Op 27 oktober 1917 vermoorde hij de zwangere Ryckewaert omdat hij ondertussen en relatie had met de boerendochter Augusta uit Hoogstade, met wie hij wilde trouwen. Hij had schrik dat Ryckewaert's zwangerschap het huwelijk in de weg zou komn te zitten.
Ferfaille kreeg op 15 januari 1918 de doodstraf, die op 29 januari in beroep werd bevestigd dor het Militair Gerechtshof. Koning Albert I weigerde gratie.
De uitvoering van de doodstraf was niet zo evident: omdat de Belgische koningen vorige terdoodveroordeelden al een hele poos telkens gratie verleenden was er al 55 jaar geen doodstraf meer uitgevoerd en was er geen beul met ervaring meer beschikbaar, evenmin was er in de Westhoek een guillotine beschikbaar.
Emiel Ferfaille werd op 26 maart 1918, dus nog tijdens de oorlogstijd, onthoofd. De straf werd uitgevoerd met een van Frankrijk geleende guillotine. De straf werd uitgevoerd door de Franse beul Anatole Deibler.
Bronnen, noten en/of referenties
|