Wikisage, de vrije encyclopedie van de tweede generatie, is digitaal erfgoed

Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.

  • Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
  • Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
rel=nofollow

Nic Bal: verschil tussen versies

Uit Wikisage
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
(https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Nic_Bal&oldid=49583682)
 
Geen bewerkingssamenvatting
 
Regel 23: Regel 23:
| website          =  
| website          =  
}}
}}
'''Nic Bal''' ([[Vilvoorde]], [[1916]] - [[1999]] (?)) was een Vlaams verzetsstrijder tijdens de [[Tweede Wereldoorlog]], journalist en programmadirecteur televisie bij de [[Belgische Radio en Televisie|BRT]] (1972-1980).
'''Nic Bal''' ([[Vilvoorde]], [[1916]] - [[Ukkel]] [[12 april]] [[1999]]) was een Vlaams verzetsstrijder tijdens de [[Tweede Wereldoorlog]], journalist en programmadirecteur televisie bij de [[Belgische Radio en Televisie|BRT]] (1972-1980).


==Biografie==
==Biografie==

Huidige versie van 16 feb 2019 om 19:55

rel=nofollow

Nic Bal (Vilvoorde, 1916 - Ukkel 12 april 1999) was een Vlaams verzetsstrijder tijdens de Tweede Wereldoorlog, journalist en programmadirecteur televisie bij de BRT (1972-1980).

Biografie

Jeugd

Bal was afkomstig uit een arbeidersmilieu. Hij werd gevormd door de Rode Valken en het cultuursocialisme van de Centrale Voor Arbeidersopvoeding. Hij werd als autodidact journalist voor de krant Le Peuple, waar hij zich onderwees door de ganse documentatiedienst door te nemen. Via deze zelfstudie wist Bal toch zijn universiteitsdiploma journalist te halen.[1]

Verzet tijdens de Tweede Wereldoorlog

Tijdens de Tweede Wereldoorlog was Bal actief in het verzet. Hij publiceerde o.m. in het clandestiene socialistische blad Morgenrood en werkte samen met Camille Van Euckem, François De Troyer, Freddy Legrand, Louis Major en Ernest Piot.[2] Bal bleef zijn ganse leven een overtuigd socialist, maar werd nooit lid van de Belgische Socialistische Partij.[1]

Radiocarrière

Bal begon zijn carrière na de bevrijding als radioverslaggever bij het NIR. Hij reisde toen als reporter vrijwel heel Europa af, waaronder Berlijn.[3]

Televisiecarrière

Ter voorbereiding van de eerste uitzending van de Vlaamse openbare televisie-omroep bezocht Bal in 1951 samen met Rik Van den Abbeele en Bert Janssens zowel de BBC in Groot-Brittannië als de NTS in Nederland. In 1953, nadat de zender was opgericht, werd Bal benoemd tot sectiehoofd Informatie. Hij werkte mee aan de eindredactie van het journaal en de actualiteitenrubriek Panorama.[4][5] Volgens weerman Armand Pien was Bal ook degene die op het idee kwam om aan elke journaaluitzending ook het weerbericht te koppelen, zoals men dat bij de BBC ook deed.[6] Bal ontdekte ook samen met Paul Van Dessel cabaretier Tony Corsari toen deze in het Apollotheater in Antwerpen toerde en boden hem hierna een contract aan als televisiepresentator.

Vanaf 1955 was Bal adjunct directeur-generaal van het NIR onder Bert Leysen. Toen Leysen in 1959 en administrateur-generaal Jan Boon in 1960 overleden vond er een machtswisseling plaats aan de top van de BRT. Paul Vandenbussche werd de nieuwe administrateur-generaal, terwijl Bert Janssens programmadirecteur televisie werd. Nic Bal werd tot directeur van de culturele uitzendingen benoemd. Toen Janssens in 1973 overleed werd Bal programmadirecteur televisie. Vanaf 1980 tot zijn pensioen in 1981[3] was hij directeur-generaal.

In 1960 becommentarieerde Bal het Eurovisiesongfestival.

Bals socialistische standpunten brachten hem geregeld in aanvaring met de zeer conservatieve katholieke administrateur-generaal van de BRT; Paul Vandenbussche.

Film

Bal hield zich ook actief bezig met film. Hij leidde de coproductie van André Delvaux' De man die zijn haar kort liet knippen (1966), evenals Roland Verhaverts De Loteling (1973). Voor laatstgenoemde film schreef Bal ook de screenplay.[4]

Overlijden

Bal is overleden in Brussel, 12 april 1999.[bron?]

Bibliografie

  • BAL, Nic; VAN CASTEREN, Anton; VANDENBUSSCHE, Paul, 25 dozijn rode rozen: een kwarteeuw Vlaamse televisie, Het Volk, 1978.
  • BAL, Nic, Mijn wankele wereld: vier jaar in het socialistisch verzet, Kritak, 1984.
  • BAL, Nic, De mens is wat hij doet. BRT-memoires, Kritak, Leuven, 1985.
  • BAL, Nic, Zij droegen de rode vlag: de legendarische leiders van de socialistische strijd, De Standaard, 1988.
  • BAL, Nic, De clandestiene pers in Vlaanderen: 1940-1944, Instructieve Omroep-BRT, 1991.

Meer informatie

Bronnen, noten en/of referenties

Bronnen, noten en/of referenties
rel=nofollow
rel=nofollow