Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Wet van Parkinson: verschil tussen versies
(Wat zijn Wikipedia artiklen toch slordig zeg! Wordt neergedonderd, en geen hond kijkt er meer naar om!) |
kGeen bewerkingssamenvatting |
||
| (8 tussenliggende versies door dezelfde gebruiker niet weergegeven) | |||
| Regel 1: | Regel 1: | ||
De '''wet van Parkinson''' stelt dat | De '''wet van Parkinson''' stelt dat werk of een opdracht uitdijt naarmate er meer beschikbare tijd is. ("Work expands to fill the time available for its completion.") | ||
[[Cyril Northcote Parkinson]] formuleerde deze op waarneming gebaseerde wet in zijn boek ''Parkinson's Law: The Pursuit of Progress'' (London, John Murray, 1958). Parkinson stelde vast dat de omvang van het Britse imperium afnam terwijl het ambtelijk apparaat van het Britse imperium in omvang toenam. De oorzaak hiervan was volgens Parkinson tweeledig: | [[Cyril Northcote Parkinson]] formuleerde deze op waarneming gebaseerde wet in zijn boek ''Parkinson's Law: The Pursuit of Progress'' (London, John Murray, 1958). Parkinson stelde vast dat de omvang van het Britse imperium afnam terwijl het ambtelijk apparaat van het Britse imperium in omvang toenam. De oorzaak hiervan was volgens Parkinson tweeledig: | ||
* Een [[manager]] wil, in plaats van meer rivalen, meer ondergeschikten. | * Een [[manager]] wil, in plaats van meer rivalen, meer ondergeschikten. | ||
* Een manager creëert werk | * Een manager creëert werk om meer ondergeschikten nodig te hebben. | ||
De wet van Parkinson is in algemene bewoordingen als volgt te formuleren: de vraag naar iets zal zich altijd aanpassen aan de maximale beschikbaarheid van dat iets. | De wet van Parkinson is in algemene bewoordingen als volgt te formuleren: de vraag naar een ongedefinieerd "iets" zal zich altijd aanpassen aan de maximale beschikbaarheid van dat "iets". | ||
Parkinson nam namenllijk waar dat het aantal mensen werkzaam in een [[bureaucratie]], onafhankelijk van het werkaanbod, met 5-7% per jaar toenam zonder dat hiervoor een logische verklaring te vinden was, en trachtte dit te alsnog verklaren. | Parkinson nam namenllijk waar dat het aantal mensen werkzaam in een [[bureaucratie]], onafhankelijk van het werkaanbod, met 5-7% per jaar toenam zonder dat hiervoor een logische verklaring te vinden was, en trachtte dit te alsnog verklaren. | ||
== Andere wetten van Parkinson == | == Andere wetten van Parkinson == | ||
Naast de hierboven beschreven wet heeft Parkinson nog enkele wetten gedefinieerd, zoals de [[Trivialiteitswet van Parkinson|trivialiteitswet]] die geldt bij vergaderingen: ''de tijd besteed aan een agendapunt is omgekeerd evenredig met het bedrag waarom het gaat.'' Andere wetten van Parkinson betreffen het onderhoud van een bedrijf, ''hoe netter een bedrijf er uit ziet, hoe slechter het draait'' en ''de optimale grootte van commissies en de verbreiding van jaloezie en incompetentie binnen een onderneming is evenredig''. | Naast de hierboven beschreven wet heeft Parkinson nog enkele wetten gedefinieerd, zoals de [[Trivialiteitswet van Parkinson|trivialiteitswet]] die geldt bij vergaderingen: ''de tijd besteed aan een agendapunt is omgekeerd evenredig met het bedrag waarom het gaat.'' Andere wetten van Parkinson betreffen het onderhoud van een bedrijf, ''hoe netter een bedrijf er uit ziet, hoe slechter het draait'' en ''de optimale grootte van commissies en de verbreiding van jaloezie en incompetentie binnen een onderneming is evenredig''. | ||
<br>Verwant aan dit laatste is het [[Peterprincipe]]: ''In een hiërarchie stijgt elke werknemer tot zijn niveau van incompetentie.'' | |||
== | ===Verdere verwante onderwerpen zijn:=== | ||
* [[Wet (wetenschap)|Wet]] | * [[Wet (wetenschap)|Wet]] | ||
* [[Wet van Murphy]] | * [[Wet van Murphy]] | ||
Huidige versie van 30 jan 2018 om 15:21
De wet van Parkinson stelt dat werk of een opdracht uitdijt naarmate er meer beschikbare tijd is. ("Work expands to fill the time available for its completion.")
Cyril Northcote Parkinson formuleerde deze op waarneming gebaseerde wet in zijn boek Parkinson's Law: The Pursuit of Progress (London, John Murray, 1958). Parkinson stelde vast dat de omvang van het Britse imperium afnam terwijl het ambtelijk apparaat van het Britse imperium in omvang toenam. De oorzaak hiervan was volgens Parkinson tweeledig:
- Een manager wil, in plaats van meer rivalen, meer ondergeschikten.
- Een manager creëert werk om meer ondergeschikten nodig te hebben.
De wet van Parkinson is in algemene bewoordingen als volgt te formuleren: de vraag naar een ongedefinieerd "iets" zal zich altijd aanpassen aan de maximale beschikbaarheid van dat "iets". Parkinson nam namenllijk waar dat het aantal mensen werkzaam in een bureaucratie, onafhankelijk van het werkaanbod, met 5-7% per jaar toenam zonder dat hiervoor een logische verklaring te vinden was, en trachtte dit te alsnog verklaren.
Andere wetten van Parkinson
Naast de hierboven beschreven wet heeft Parkinson nog enkele wetten gedefinieerd, zoals de trivialiteitswet die geldt bij vergaderingen: de tijd besteed aan een agendapunt is omgekeerd evenredig met het bedrag waarom het gaat. Andere wetten van Parkinson betreffen het onderhoud van een bedrijf, hoe netter een bedrijf er uit ziet, hoe slechter het draait en de optimale grootte van commissies en de verbreiding van jaloezie en incompetentie binnen een onderneming is evenredig.
Verwant aan dit laatste is het Peterprincipe: In een hiërarchie stijgt elke werknemer tot zijn niveau van incompetentie.
Verdere verwante onderwerpen zijn:
Referentie
- Parkinson's Law, in The Economist (November 1955) – Engelse tekst met een wiskundige formule.
- Hans van Maanen (1989): De wet van..., Boom, blz. 117-119