Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Sarwa Oedai: verschil tussen versies
(https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Sarwa_Oedai&diff=cur&oldid=47124344 Hinds027 23 jul 2016) |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
| (Een tussenliggende versie door een andere gebruiker niet weergegeven) | |||
| Regel 1: | Regel 1: | ||
''' | '''Sarwa Uday''' (ook ''Sarwa Oeday'' of ''Sarwa Oedai'') is een [[begraafplaats]] in [[Paramaribo]] in [[Suriname]] waar onder meer enkele slachtoffers van de [[Decembermoorden]] begraven zijn ([[Surendre Rambocus]], [[Jiwansingh Sheombar]] en [[John Baboeram]]). | ||
Een aantal vrienden | Een aantal vrienden nam in 2011 het initiatief om de sterk verwaarloosde begraafplaats wat toegankelijker te maken. De begraafplaats stond onder beheer van Stichting Sahajak Mandal, echter functioneerde deze niet meer omdat alle bestuursleden reeds overleden waren. Dit maakte dat er geen toezicht meer was en de begraafplaats sterk was verwaarloosd. Voorzitter Jeannette Durgaram nam daarom in 2011 met haar bestuur de leiding over van de begraafplaats aan de Jagernath Lachmonstraat. | ||
== Monument == | |||
Er is nu een monument ter nagedachtenis van hen die op Sarwa Uday begraven zijn, maar van wier graven niet meer te vinden zijn. Volgens de voorzitter is het monument een plek, gelegenheid voor nabestaanden om hun geliefden te gedenken, die niet te traceren zijn onder de 7000 graven. | |||
“Dit is iets tastbaars voor hen waar ze even kunnen bidden, praten en een bloemetje kunnen leggen.” | |||
Het monument is een vierzijdige zuil van gepolijst graniet. Er prijken vier symbolen op elke zijde: | Het monument is een vierzijdige zuil van gepolijst graniet. Er prijken vier symbolen op elke zijde: het hindoeïstische Om-teken, het christen kruis, de islamitische maan en ster en een universele afbeelding van gevouwen handen, alle goudkleurig. “Wij zijn één, wij verschillen cultureel gezien misschien van elkaar, maar leven samen als één met elkaar”. Deze gedachte is kenmerkend voor de overleden personen die vanaf 1969 een laatste rustplaats op Sarwa Oeday hebben gevonden. | ||
“Ja, wij zijn een Hindoestaanse begraafplaats”, beaamt Durgaram. Zo zijn er zes jaar lang, tot in 1975 een crematie-optie mogelijk werd, Hindoestanen begraven die het hindoeïsme, de islam of het christendom beleden. Maar ook namen van Javaanse immigranten zijn vaagjes nog te lezen op sommige grafstenen. | |||
{{Wikidata|}} | |||
[[Categorie:Begraafplaats]] | |||
[[Categorie:Paramaribo]] | |||
Huidige versie van 6 aug 2016 om 09:35
Sarwa Uday (ook Sarwa Oeday of Sarwa Oedai) is een begraafplaats in Paramaribo in Suriname waar onder meer enkele slachtoffers van de Decembermoorden begraven zijn (Surendre Rambocus, Jiwansingh Sheombar en John Baboeram).
Een aantal vrienden nam in 2011 het initiatief om de sterk verwaarloosde begraafplaats wat toegankelijker te maken. De begraafplaats stond onder beheer van Stichting Sahajak Mandal, echter functioneerde deze niet meer omdat alle bestuursleden reeds overleden waren. Dit maakte dat er geen toezicht meer was en de begraafplaats sterk was verwaarloosd. Voorzitter Jeannette Durgaram nam daarom in 2011 met haar bestuur de leiding over van de begraafplaats aan de Jagernath Lachmonstraat.
Monument
Er is nu een monument ter nagedachtenis van hen die op Sarwa Uday begraven zijn, maar van wier graven niet meer te vinden zijn. Volgens de voorzitter is het monument een plek, gelegenheid voor nabestaanden om hun geliefden te gedenken, die niet te traceren zijn onder de 7000 graven. “Dit is iets tastbaars voor hen waar ze even kunnen bidden, praten en een bloemetje kunnen leggen.”
Het monument is een vierzijdige zuil van gepolijst graniet. Er prijken vier symbolen op elke zijde: het hindoeïstische Om-teken, het christen kruis, de islamitische maan en ster en een universele afbeelding van gevouwen handen, alle goudkleurig. “Wij zijn één, wij verschillen cultureel gezien misschien van elkaar, maar leven samen als één met elkaar”. Deze gedachte is kenmerkend voor de overleden personen die vanaf 1969 een laatste rustplaats op Sarwa Oeday hebben gevonden.
“Ja, wij zijn een Hindoestaanse begraafplaats”, beaamt Durgaram. Zo zijn er zes jaar lang, tot in 1975 een crematie-optie mogelijk werd, Hindoestanen begraven die het hindoeïsme, de islam of het christendom beleden. Maar ook namen van Javaanse immigranten zijn vaagjes nog te lezen op sommige grafstenen.
