Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Bertien Minco: verschil tussen versies
(sort) |
(sjabloon) |
||
| (Een tussenliggende versie door dezelfde gebruiker niet weergegeven) | |||
| Regel 1: | Regel 1: | ||
{{Persoon | |||
|voornaam =Bertien | |||
|achternaam =Minco | |||
|geboorteplaats =Groningen (stad){{!}}Groningen | |||
|geboorteland = | |||
|geboortedag =11 april | |||
|geboortejaar =1963 | |||
|overlijdensplaats = | |||
|overlijdensland = | |||
|overlijdensdag = | |||
|overlijdensjaar = | |||
}} is een Nederlandse schrijfster en oprichter van het Jeugdcultuurfonds: een fonds dat het mogelijk maakt dat kinderen uit gezinnen waar weinig geld is, toch kunst - en cultuurlessen kunnen volgen. Haar debuutroman ''Liever niet op reis'' verscheen in 2016 bij uitgeverij Magonia.<ref>[http://magonia.nl/auteurs/bertien-minco/ Magonia, Bertien Minco]</ref> | |||
Minco's grootmoeder, Bertha Henriette Denneboom, was de aanleiding voor het schrijven van ''Liever niet op reis''. Zij overleefde als enige van haar naaste familie de oorlog maar sprak daar nooit over. Het zwijgen van haar grootmoeder vormt de achtergrond waartegen Bertien Minco onderzoek doet naar haar familiegeschiedenis. | |||
Het boek vertelt het verhaal van Rivka die alleen achterblijft nadat haar man haar verlaten heeft en haar dochter vertrekt om een wereldreis te gaan maken. Voor Rivka aanleiding onderzoek te gaan doen naar het verzwegen verleden. Rivka besluit haar moeder en tante, overlevenden van de [[Holocaust]], te interviewen. Ook gaat ze mee op een boeddhistische groepsreis naar Auschwitz. Het boek gaat niet zozeer over de familiegeschiedenis maar gaat vooral over het verzwijgen ervan. Een zwijgen dat grote impact heeft op haarzelf, maar ook op Rivka's geliefden. Het boek levert een schrijnend, maar bij tijd en wijle ook hilarisch portret op van familiebanden, trauma en hoe die doorwerken bij volgende generaties. | |||
Minco werkt momenteel aan een tweede boek dat in 2019 verschijnt. | |||
==Jeugd== | |||
Minco groeide op in een joods gezin in Groningen, zij heeft één broer. Na de oorlog waren er niet veel Joodse gezinnen meer in [[Groningen (provincie)|Groningen]]. Haar opa van vaderskant en zijn broer startten er voor de oorlog een confectiefabriek die in een paar jaar tijd uitgroeide tot een grote onderneming. Er werd genoten van het rijke Joodse leven. Na de oorlog was alles anders, 42 familieleden kwamen om, onder anderen de Amsterdamse ouders van haar moeder. | |||
Minco’s ouders hebben er alles aan gedaan het normale leven zoveel mogelijk op te pakken waarbij er vooral gezwegen werd over de oorlog. Bertien Minco beschrijft haar jeugd als ‘een landschap na de atoombom’: kaal en leeg. Het verdriet was altijd en overal voelbaar. Het heeft Minco’s jeugd gekleurd. | |||
==Kunst en cultuur== | |||
Naast de verdrietige ondertoon van de verzwegen oorlog was er ook kunst in Minco’s leven. De kleine Bertien werd al op jonge leeftijd naar de muziekschool gestuurd waar ze na twee jaar AMV voor de viool koos. Muziek maken vond ze fantastisch, net als toneelspelen, dansen en zingen, dat ze op het Praedinius Gymnasium in Groningen ontdekte. ‘Als ik daarmee bezig was, leefde ik, het bevrijdde me even van dat zware, zorgelijke thuis. Het maakte me gelukkig.’ zegt Minco daarover. | |||
Na de middelbare school liet Minco het hoge noorden achter zich en vertrok naar [[Amsterdam]] waar ze de opleiding aan de Academie voor Kleinkunst doorliep. | |||
==Het Jeugdcultuurfonds== | |||
Het besef dat ze in haar jeugd door muziek, dans, toneel en zang uit haar eigen sombere wereld kon stappen, motiveerde Minco om in 2008 het jeugdcultuurfonds op te richten.<ref>[https://www.jeugdcultuurfonds.nl/ Jeugdcultuurfonds]</ref> In korte tijd, met het Jeugdsportfonds als voorbeeld en ‘grote broer’, groeide het Jeugdcultuurfonds uit tot een organisatie die jaarlijks duizenden kinderen en jongeren uit het hele land toegang geeft tot actieve kunstbeoefening. | |||
==Werk== | |||
Minco heeft lang gewerkt bij de publieke omroep. Zo werkte ze van 1993 – 1999 bij de [[VPRO]] waar ze betrokken was bij de redactie en productie van radiodocumentaires en boekenprogramma’s. Met [[Michaël Zeeman]] maakte ze de programma’s ‘Nachtsalon’ en ‘Zeeman met Boeken’. | |||
Ook werkte ze bij de toenmalige [[RVU]] en was ze beleidsadviseur bij de [[Stichting Nederlandse Publieke Omroep|NPO]]. Daarnaast vervult Minco talloze bestuursfuncties. | |||
==Andere activiteiten== | |||
Kunst, cultuur en maatschappelijke betrokkenheid lopen als een rode draad door Minco’s professionele leven. Als directeur, fondsenwerver, spreker, gespreksleider en schrijfster, levert ze een constructieve bijdrage aan een maatschappelijk betrokken culturele sector en een creatieve samenleving. Per 1 januari 2018 neemt ze afscheid als directeur van het Jeugdcultuurfonds en gaat ze verder als schrijfster en zelfstandig ondernemer in de culturele sector. | |||
Minco is getrouwd en heeft twee kinderen. Ze woont in Amsterdam maar verdeelt haar tijd tussen Amsterdam en haar schrijfhuisje op het Groninger [[Hogeland]]. | |||
{{Bron|bronvermelding= {{References}} }} | |||
{{authority control|TYPE=p|Wikidata= }} | |||
{{DEFAULTSORT:Minco, Bertien}} | {{DEFAULTSORT:Minco, Bertien}} | ||
[[Categorie:Nederlands schrijver]] | [[Categorie:Nederlands schrijver]] | ||
Huidige versie van 11 dec 2017 om 11:04
Bertien Minco (Groningen, 11 april 1963) is een Nederlandse schrijfster en oprichter van het Jeugdcultuurfonds: een fonds dat het mogelijk maakt dat kinderen uit gezinnen waar weinig geld is, toch kunst - en cultuurlessen kunnen volgen. Haar debuutroman Liever niet op reis verscheen in 2016 bij uitgeverij Magonia.[1]
Minco's grootmoeder, Bertha Henriette Denneboom, was de aanleiding voor het schrijven van Liever niet op reis. Zij overleefde als enige van haar naaste familie de oorlog maar sprak daar nooit over. Het zwijgen van haar grootmoeder vormt de achtergrond waartegen Bertien Minco onderzoek doet naar haar familiegeschiedenis.
Het boek vertelt het verhaal van Rivka die alleen achterblijft nadat haar man haar verlaten heeft en haar dochter vertrekt om een wereldreis te gaan maken. Voor Rivka aanleiding onderzoek te gaan doen naar het verzwegen verleden. Rivka besluit haar moeder en tante, overlevenden van de Holocaust, te interviewen. Ook gaat ze mee op een boeddhistische groepsreis naar Auschwitz. Het boek gaat niet zozeer over de familiegeschiedenis maar gaat vooral over het verzwijgen ervan. Een zwijgen dat grote impact heeft op haarzelf, maar ook op Rivka's geliefden. Het boek levert een schrijnend, maar bij tijd en wijle ook hilarisch portret op van familiebanden, trauma en hoe die doorwerken bij volgende generaties. Minco werkt momenteel aan een tweede boek dat in 2019 verschijnt.
Jeugd
Minco groeide op in een joods gezin in Groningen, zij heeft één broer. Na de oorlog waren er niet veel Joodse gezinnen meer in Groningen. Haar opa van vaderskant en zijn broer startten er voor de oorlog een confectiefabriek die in een paar jaar tijd uitgroeide tot een grote onderneming. Er werd genoten van het rijke Joodse leven. Na de oorlog was alles anders, 42 familieleden kwamen om, onder anderen de Amsterdamse ouders van haar moeder. Minco’s ouders hebben er alles aan gedaan het normale leven zoveel mogelijk op te pakken waarbij er vooral gezwegen werd over de oorlog. Bertien Minco beschrijft haar jeugd als ‘een landschap na de atoombom’: kaal en leeg. Het verdriet was altijd en overal voelbaar. Het heeft Minco’s jeugd gekleurd.
Kunst en cultuur
Naast de verdrietige ondertoon van de verzwegen oorlog was er ook kunst in Minco’s leven. De kleine Bertien werd al op jonge leeftijd naar de muziekschool gestuurd waar ze na twee jaar AMV voor de viool koos. Muziek maken vond ze fantastisch, net als toneelspelen, dansen en zingen, dat ze op het Praedinius Gymnasium in Groningen ontdekte. ‘Als ik daarmee bezig was, leefde ik, het bevrijdde me even van dat zware, zorgelijke thuis. Het maakte me gelukkig.’ zegt Minco daarover. Na de middelbare school liet Minco het hoge noorden achter zich en vertrok naar Amsterdam waar ze de opleiding aan de Academie voor Kleinkunst doorliep.
Het Jeugdcultuurfonds
Het besef dat ze in haar jeugd door muziek, dans, toneel en zang uit haar eigen sombere wereld kon stappen, motiveerde Minco om in 2008 het jeugdcultuurfonds op te richten.[2] In korte tijd, met het Jeugdsportfonds als voorbeeld en ‘grote broer’, groeide het Jeugdcultuurfonds uit tot een organisatie die jaarlijks duizenden kinderen en jongeren uit het hele land toegang geeft tot actieve kunstbeoefening.
Werk
Minco heeft lang gewerkt bij de publieke omroep. Zo werkte ze van 1993 – 1999 bij de VPRO waar ze betrokken was bij de redactie en productie van radiodocumentaires en boekenprogramma’s. Met Michaël Zeeman maakte ze de programma’s ‘Nachtsalon’ en ‘Zeeman met Boeken’. Ook werkte ze bij de toenmalige RVU en was ze beleidsadviseur bij de NPO. Daarnaast vervult Minco talloze bestuursfuncties.
Andere activiteiten
Kunst, cultuur en maatschappelijke betrokkenheid lopen als een rode draad door Minco’s professionele leven. Als directeur, fondsenwerver, spreker, gespreksleider en schrijfster, levert ze een constructieve bijdrage aan een maatschappelijk betrokken culturele sector en een creatieve samenleving. Per 1 januari 2018 neemt ze afscheid als directeur van het Jeugdcultuurfonds en gaat ze verder als schrijfster en zelfstandig ondernemer in de culturele sector.
Minco is getrouwd en heeft twee kinderen. Ze woont in Amsterdam maar verdeelt haar tijd tussen Amsterdam en haar schrijfhuisje op het Groninger Hogeland.
Bronvermelding
