Lea Provo

Lea Provo (meisjesnaam: Lea Eggermont, Hoboken (België), 25 december 1921 – Sevapur, 30 september 1997) trok in 1968 als 48-jarige weduwe op eigen houtje naar India, waar ze zich inzette voor de armen en de paria’s.

Leven

Lea Eggermont werd geboren op 25 december 1921 te Hoboken. In 1942 huwde ze met André Provo uit Mortsel. Zij hadden één zoon: Paul. Het echtpaar was geïnteresseerd in natuurlijke geneeswijzen en in de principes van geweldloosheid. Lea Provo behoorde tot de pioniers van de vredesbeweging in België. Zij werkte een tijd als secretaresse voor de Federale Unie (wereldfederalistenbeweging), één van de groepen die zich later tot de vredesbeweging zouden verenigen. Wegens een ongeval van haar man op 30 juni 1962 zag ze zich gedwongen om zich uit deze functie terug te trekken.

Nadat het overlijden van haar echtgenoot in 1963, bleef Lea Provo’s belangstelling voor het geweldloos verzet toenemen. Ze had grote bewondering voor Gandhi, en zijn ideeën over geweldloosheid, natuurgeneeskunde, zelfontplooiing en handenarbeid, wilde ze zich inzetten voor de arme mensen in de landelijke gebieden.

Aangespoord door de Italiaanse geweldloosheidsactivist Lanza del Vasto vertrok Provo naar Zuid-Indië, waar ze in 1968 Inba Seva Sangam (ISS) stichtte, een organisatie die actief is in het district Karur in Tamil Nadu. De naam Inba Seva Sangam betekent letterlijk „vreugdevol dienen”.

Samen met vele plaatselijke vrijwilligers bouwde ze twee dorpen op: Sevapur en Vinobajipuram. In het dorp Sevapur konden de kastelozen, paria’s en armen in gemeenschap leven op basis van gelijkheid en coöperatie, zonder discriminatie op basis van kaste, religie of geslacht. Vanaf het begin van de jaren 1970 werd het dorp bewoond.

In 1984 werd een begin gemaakt met de bouw van een tweede dorp met dezelfde principes, Vinobajipuram, dat bedoeld was als een opvang voor Tamil die uit Sri Lanka gerepatrieerd werden. In het dorp wordt aangespoord tot ambachtelijk en huiselijk werk, zoals het spinnen en het weven van sari’s en matjes en het maken van sandalen. Nadat in de jaren ’80 onlusten uitbraken, besloot men om naast de Srilankezen ook arme families uit de omgeving hun intrek te laten nemen in het dorp.

De dorpen werken zo veel mogelijk op een ecologisch verantwoorde manier.

Na haar overlijden in 1997 werd het werk naar de door haar gevolgde principes verdergezet door plaatselijke medewerkers.

Hoewel ze in het Zuid-Indische Tamil Nadu als een heldin aanschouwd wordt en er „Mother Lea Provo” wordt genoemd, is ze in België vrij onbekend.

Haar zoon, Paul Provo, woonde jarenlang in Wommelgem in de „Moffenhoeven”. Wommelgem aanvaardde in 1980 het peterschap over Sevapur.

De vereniging Sawes te Wommelgem bekijkt mee of de budgetten en administratie van Inba Seva Sangam in orde zijn.

Bronnen

• http://www.hetlevenssnoer.be/Perspectieven/leaprovo.html
• http://weleda.be/onderneming/projecten/sevapur/
• http://www.wommelgem.be/product.aspx?id=1677
• http://www.bbbbbb.be/sevapur/content/mother-lea-provo (link dood)
  (gearchiveerde versie van 8 augustus 2009)

Andere weblinks

• http://www.sevapur.be
• Motherless, door green lens films Een documentairefilm over hoe het dorp Sevapur veranderd is sinds het overlijden van Lea Provo.

Verwijzingen