Guido van Waveren

Guido van Waveren (1944-2006) was de jongste telg uit de familie van Waveren. De familie van Waveren was een vooraanstaande en invloedrijke familie van bollentelers uit Heemstede. De familie van Waveren is vooral bekend vanwege de vier broers die de Keukenhof hebben opgericht.

In 2012 kwam Guido in de publiciteit. Dat begon toen Filmmaker Wim van der Aar in April 1996 op het Waterlooplein een kartonnen doos met 29 geluidsbanden kocht. De banden dragen opschriften als ‘Tape vol geouwehoer’, 'Ruzie over wijnflessen', ‘Nel commune zinnig’ en ‘Ma goed gek’. Ze bevatten in totaal meer dan 60 uur aan dialogen. Van der Aar komt erachter dat de tapes zijn gemaakt door Guido van Waveren. De tapes, die door Guido zelf zijn opgenomen in de jaren 70, bevatten voornamelijk audiofragmenten van telefoongesprekken die Guido voerde met zijn moeder, vriendin en psycholoog. Van der Aar besluit hierop de zoektocht naar zijn levensverhaal te vergroten.

In 2012 zond de KRO zijn documentaire uit onder de naam 'De Van Waveren tapes'. De documentaire bevat veel van de originele audiofragmenten. De geluidstapes geven een negatief beeld van zijn leven. Zo kom je te weten over zijn eenzame jeugd en zijn bizarre opvoeding in Heemstede tot aan zijn verdere maatschappelijke problemen (vervreemding) in Amsterdam. Daar leeft hij zonder opleiding en werk van geld van zijn moeder en volgt hij experimentele therapien. Hij lijkt zich, sinds dat hij opzichzelf ging wonen, volledig te hebben losgetrokken van zijn sociaal-maatschappelijke klasse. De tapes leggen duidelijk de vele problemen en vreemde gedragingen bloot die binnen de familie speelden.

Het gezin bestond uit mevrouw Alida (Lidy) Johanna van Waveren-Scheltema (de moeder), Tom Marie Hendrik van Waveren (16-01-1899 08-04-1959) (vader), Guido van Waveren (zoon) en nog 3 andere zoons. Tom Marie Hendrik van Waveren was directeur van NV M. van Waveren & Zn. Exportbedrijf van bloembollen te Hillegom. Ook was hij mede-oprichter en voorzitter van de Keukenhof Nationale Bloembollenmarkt.

De villa waarin de familie woont aan de Tooropkade 1 in Heemstede. De villa die door Alida Johanna van Waveren-Scheltema zelf is ontworpen, heeft door de torenachtige opbouwen, de hoge trappen en de veelheid aan versieringen een geheimzinnige uitstraling, die versterkt werd door de aanvankelijk eenzame ligging en achterstallig onderhoud. De villa staat daarom ook bekend onder de naam ‘het spookhuis'.

Guido wordt als kind door zijn moeder in een groot isolement geplaatst. Na het volgen van slechts vier jaar lagere school wil zijn moeder dat hij niet meer langer naar school gaat. Ook moet hij thuis op de plek van zijn in 1959 overleden vader slapen. De familie (met name Alida) was een groot verzamelaar van schilderijen. Alida zou deze schilderijen hebben ingezet om Guido te hebben geïndoctrineerd met haar visie over de verhalen achter alle kunstwerken. Zo zou hij naar zeggen van haar regelmatig toetsen hierover hebben gekregen, die door haar streng werden beoordeeld. Tot zijn vijfentwintigste woont hij thuis in Heemstede. Daarna verhuist hij naar Amsterdam. Later verwoordt Guido zijn situatie als volgt: 'Ik heb partij voor haar gekozen en heb me daarmee aan de hoogste boom opgeknoopt.' Met 'haar' bedoelt hij zijn moeder. In 2006 wordt zijn levenloze lichaam in een gracht gevonden. Aangezien Guido de laatste erfgenaam was van de familie, is de gehele inboedel van het huis van zijn moeder inclusief het huis zelf aan opkopers verkocht. Een groot deel van de schilderijen van de familie is via veilinghuis Sotheby's geveild.

In 2015 is er een theatervoorstelling over de familie en het leven van Guido gemaakt, genaamd 'van Waveren'.

• De Van Waveren Tapes KRO
• De Van Waveren Tapes VPRO
• [http://www.documentairenet.nl/review/de-van-waveren-tapes/
• Van Waveren ROtheater

[[Categorie:]]