Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Boudewijn Chabot: verschil tussen versies
(https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Boudewijn_Chabot&diff=cur&oldid=43051743 20 jan 2015 Pallasploem 19 jan 2015) |
(https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Boudewijn_Chabot&oldid=43189497 Erik Wannee) |
||
| Regel 1: | Regel 1: | ||
{{Infobox medicus | {{Infobox medicus | ||
| naam = Boudewijn Chabot | | naam = Boudewijn Chabot | ||
| Regel 12: | Regel 13: | ||
| bekendvan = | | bekendvan = | ||
| specialisme = | | specialisme = | ||
| BIG-inschrijfnummer = | | BIG-inschrijfnummer = 99020451601 | ||
| zieook = | | zieook = | ||
| website = | | website = | ||
| portaal = | | portaal = | ||
}} | }} | ||
'''Boudewijn Elisha Chabot''' ([[Makassar]], 1941) is een Nederlandse [[psychiater]]-[[psychotherapeut]] | |||
'''Boudewijn Elisha Chabot''' ([[Makassar]], [[Nederlands-Indië]], 1941) is een Nederlandse [[psychiater]]-[[psychotherapeut]] die met name bekendheid kreeg vanwege zijn betrokkenheid in de maatschappelijke discussie omtrent het zelfgekozen levenseinde. | |||
== Jeugd en privéleven == | == Jeugd en privéleven == | ||
Boudewijn Chabot werd geboren als zoon van Nederlandse ouders te Makassar. Tijdens de [[Tweede Wereldoorlog]] was hij geïnterneerd in het burgerkamp [[Kampili]] op [[Zuid-Celebes]]. Hij trouwde in 1968; uit dit huwelijk werden 2 kinderen geboren. In 1981 ging het echtpaar uit elkaar. | Boudewijn Chabot werd geboren als zoon van Nederlandse ouders te Makassar. Tijdens de [[Tweede Wereldoorlog]] was hij geïnterneerd in het burgerkamp [[Kampili]] op [[Zuid-Celebes]]. Hij trouwde in 1968; uit dit huwelijk werden 2 kinderen geboren. In 1981 ging het echtpaar uit elkaar. | ||
== Opleiding en werkzame leven == | |||
Chabot studeerde [[Geneeskunde (studie)|geneeskunde]] aan de [[Universiteit van Amsterdam]] met als bijvak [[wetenschapsfilosofie]]. | |||
Na zijn artsexamen in 1968 volgde hij de opleiding tot psychiater aan de [[Erasmus Universiteit Rotterdam|Erasmus Universiteit]] met de specialisatie psychiatrische research aan het Maudsley Hospital in Londen. Daarna werkte hij als onderzoeker aan de faculteit psychologie van de UvA, als psychiater voor ouderen bij GGZ-instelling [[De Geestgronden]], als consulent voor palliatieve thuiszorg in de regio [[Brugge]] en als vrijgevestigd psychiater-psychotherapeut in [[Retranchement (plaats)|Retranchement]] ([[Zeeuws-Vlaanderen]]). | |||
In | == Het 'Chabot-arrest' == | ||
In 1993 kwam Chabot landelijk in de publiciteit in verband met hulp bij zelfdoding van een 50-jarige vrouw die niet lichamelijk ziek was. Zij had na de voortijdige dood van haar zoons een mislukte suïcidepoging gedaan met medicijnen en verzocht daarna Chabot om een dodelijk inslaapmiddel opdat zij niet voor een trein hoefde te sterven, maar humaan in bed en omringd door haar dierbaren. Chabot raadpleegde vier psychiaters die verschillend adviseerden en besloot tenslotte haar het dodelijk middel te geven. Direct na haar overlijden meldde Chabot dit aan justitie. Het Openbaar Ministerie legde de zaak voor aan de rechter die Chabot vrijspraak verleende. Het OM ging in hoger beroep. De [[Hoge Raad der Nederlanden|Hoge Raad]] oordeelde: ‘wel schuldig, maar geen straf’ want, zo luidde de toelichting in het arrest: ''De bron van het lijden doet niet af aan de mate waarin het lijden wordt ervaren.''<ref>[http://www.juridischeuitspraken.nl/19940621HRChabot.pdf arrest-Chabot: HR 21 juni 1994, NJ 1994, 656]</ref> Vijf bekende Nederlanders, waaronder [[Hans Achterhuis]] en [[Willem Jan Otten]], publiceerden scherpe kritiek op de euthanasie bij geestelijk lijden die Chabot had verleend.<ref>Achterhuis, H. e.a. Als de Dood voor het Leven, over professionele hulp bij zelfmoord. Uitg G.A. van Oorschot, Amsterdam, 1995</ref> | |||
== Onderzoek, promotie en publicaties == | |||
Uit bezorgdheid over medicalisering van het sterven startte Chabot een jarenlang onderzoek naar levensbeëindiging in aanwezigheid van familie of vrienden zónder dat een arts hulp geeft: hoe vaak gebeurt het en met welke methode? Dat bleek veel vaker voor te komen dan uit de doodsoorzakenstatistiek van het CBS blijkt. Op dit empirische onderzoek [[Wetenschappelijke promotie|promoveerde]] hij in 2007 [[cum laude]] aan de UvA bij [[Sociologie|socioloog]] [[Abram de Swaan]] op onderzoek naar ‘[[zelfeuthanasie]]’ met dodelijke medicijnen of door bewust [[Versterving (dood)|versterven]].<ref>Proefschrift: Boudewijn Chabot, uitgeverij Bert Bakker, 2007: ''Auto-euthanasie. Verborgen stervenswegen in gesprek met naasten''</ref> Uit angst voor Justitie gebeurt dat nog vaak in het geheim waardoor het soms niet goed verloopt. Chabot betoogde als eerste dat zelfeuthanasie met dodelijke medicijnen, of bij hoogbejaarden door bewust stoppen met eten en drinken, meer kenmerken gemeen heeft met euthanasie door een arts dan met zelfdoding in eenzaamheid. | |||
In de hierop volgende jaren heeft Chabot diverse publicaties en films gemaakt over zelfeuthanasie. | |||
In | |||
Met hulp van journalist [[Stella Braam]] schreef Chabot het handboek 'Uitweg. Een waardig levenseinde in eigen hand'. Artsenorganisatie [[Koninklijke Nederlandsche Maatschappij tot bevordering der Geneeskunst|KNMG]] zag hierin redenen om een handreiking<ref>[http://knmg.artsennet.nl/Publicaties/KNMGpublicatie/140791/Handreiking-Zorg-voor-mensen-die-bewust-afzien-van-eten-en-drinken-om-het-levenseinde-te-bespoedigen-2015.htm KNMG: Handreiking 'Zorg voor mensen die bewust afzien van eten en drinken om het levenseinde te bespoedigen' (2015)]</ref> te publiceren hoe artsen zorg kunnen verlenen bij ‘bewust versterven’. Chabot zat in de commissie die deze handreiking schreef. | |||
In 2012 introduceerde Chabot [[helium]]gas als legale mogelijkheid voor een zelfgekozen dood in de slaap en in aanwezigheid van familie. [[Brandpunt (televisieprogramma)|KRO Brandpunt]] maakte hierover in 2013 een uitzending.<ref>[http://youtu.be/eD20lljsR_M Uitzending Brandpunt]</ref> Chabot gaf in NRC Handelsblad en Trouw kritiek op de praktijk van euthanasie door sommige artsen bij psychiatrische en dementerende patiënten. Daarover sprak [[Paul Witteman]] met hem in het tv-programma [[Buitenhof (televisieprogramma)|Buitenhof]].<ref>[http://youtu.be/RYRxAFABFbI uitzending bij Paul Witteman]</ref> | |||
== Bibliografie == | == Bibliografie == | ||
| Regel 47: | Regel 48: | ||
* ''Sterven op drift. Over doodsverlangen en onmacht'' (1996) | * ''Sterven op drift. Over doodsverlangen en onmacht'' (1996) | ||
* 'De vraag om hulp bij zelfdoding. Essay', in: ''Tijdschrift voor Psychiatrie'', 42: 759-766 (2000) | * 'De vraag om hulp bij zelfdoding. Essay', in: ''Tijdschrift voor Psychiatrie'', 42: 759-766 (2000) | ||
* ''Sterfwerk. De | * ''Sterfwerk. De dramaturgie van zelfdoding in eigen kring'' (2001) | ||
* ''Auto-euthanasie. Verborgen stervenswegen in gesprek met naasten'' (2007) | * ''Auto-euthanasie. Verborgen stervenswegen in gesprek met naasten'' (2007) | ||
* met [[Piet Admiraal|Pieter Admiraal]], ''Informatie over humane zelfdoding'' (2008) | * met [[Piet Admiraal|Pieter Admiraal]], ''Informatie over humane zelfdoding'' (2008) | ||
* met [[Arnold Goedhart]], 'A survey of self-directed dying attended by proxies in the Dutch population', in: ''Social Science & Medicine'', 68: 1745-1751 (2009) | * met [[Arnold Goedhart]], 'A survey of self-directed dying attended by proxies in the Dutch population', in: ''Social Science & Medicine'', 68: 1745-1751 (2009) | ||
* met [[Stella Braam]], ''Uitweg. Handboek. Een waardig levenseinde in eigen hand'' (2010) | * met [[Stella Braam]], ''Uitweg. Handboek. Een waardig levenseinde in eigen hand'' (2010) | ||
* met [[Christian Walther]], ''Ausweg am Lebenseinde. Sterbefasten – Selbstbestimmtes Sterben durch | * met [[Christian Walther]], ''Ausweg am Lebenseinde. Sterbefasten – Selbstbestimmtes Sterben durch freiwilligen Verzicht auf Essen und Trinken'' (2012) | ||
* ''Taking Control of your Death by Stopping Eating and Drinking'' (2014) | * ''Taking Control of your Death by Stopping Eating and Drinking'' (2014) | ||
* ''A Way to Die. Methods for a Self-Chosen and Humane Death'' (2014) | * ''A Way to Die. Methods for a Self-Chosen and Humane Death'' (2014) | ||
== Filmografie == | == Filmografie == | ||
* ''Sterven in eigen regie – Ooggetuigen''. Regie: Diego Pos <ref>[http://youtu.be/3FTPfKFOZpk Trailer]</ref> | * ''Sterven in eigen regie – Ooggetuigen''. Regie: Diego Pos <ref>[http://youtu.be/3FTPfKFOZpk Nederlandstalige Trailer]</ref> (eveneens verschenen in het Engels: ''Eyewitnesses. Personal Narratives of Self-Chosen and Humane Deaths''<ref>[http://youtu.be/FgR3PKm8kEc Engelstalige Trailer]</ref> en in het Duits: ''Abschied vom Leben. Augenzeugen Berichten von Selbstbestimmtem Sterben''<ref>[http://youtu.be/ItVcmn5tsoU Duitstalige Trailer]</ref>) | ||
* ''De helium methode''. Regie: Diego Pos (eveneens verschenen in het Engels: ''The helium method. Dying at home with helium'' en in het Duits: ''Die Helium Methode. Sterben zu Hause mit Helium'') | |||
* ''De helium methode''. Regie: Diego Pos | |||
== Externe links == | == Externe links == | ||
| Regel 68: | Regel 65: | ||
* [http://deeinder.nl/ Stichting De Einder] | * [http://deeinder.nl/ Stichting De Einder] | ||
* {{Link VIAF|id=85966020}} | * {{Link VIAF|id=85966020}} | ||
{{Wikidata|Q18923035}} | |||
{{Appendix}} | {{Appendix}} | ||
[[Categorie:Nederlands psychiater|Chabot]] | [[Categorie:Nederlands psychiater|Chabot]] | ||
[[Categorie:Pro-euthanasieactivist|Chabot]] | |||
Huidige versie van 2 feb 2015 om 02:06
| Boudewijn Chabot | ||
| Algemene informatie | ||
| Volledige naam | Boudewijn Elisha Chabot | |
| Geboren | Makassar, 1941 | |
| Nationaliteit |  Nederland
| |
| Beroep | Psychiater | |
Boudewijn Elisha Chabot (Makassar, Nederlands-Indië, 1941) is een Nederlandse psychiater-psychotherapeut die met name bekendheid kreeg vanwege zijn betrokkenheid in de maatschappelijke discussie omtrent het zelfgekozen levenseinde.
Jeugd en privéleven
Boudewijn Chabot werd geboren als zoon van Nederlandse ouders te Makassar. Tijdens de Tweede Wereldoorlog was hij geïnterneerd in het burgerkamp Kampili op Zuid-Celebes. Hij trouwde in 1968; uit dit huwelijk werden 2 kinderen geboren. In 1981 ging het echtpaar uit elkaar.
Opleiding en werkzame leven
Chabot studeerde geneeskunde aan de Universiteit van Amsterdam met als bijvak wetenschapsfilosofie. Na zijn artsexamen in 1968 volgde hij de opleiding tot psychiater aan de Erasmus Universiteit met de specialisatie psychiatrische research aan het Maudsley Hospital in Londen. Daarna werkte hij als onderzoeker aan de faculteit psychologie van de UvA, als psychiater voor ouderen bij GGZ-instelling De Geestgronden, als consulent voor palliatieve thuiszorg in de regio Brugge en als vrijgevestigd psychiater-psychotherapeut in Retranchement (Zeeuws-Vlaanderen).
Het 'Chabot-arrest'
In 1993 kwam Chabot landelijk in de publiciteit in verband met hulp bij zelfdoding van een 50-jarige vrouw die niet lichamelijk ziek was. Zij had na de voortijdige dood van haar zoons een mislukte suïcidepoging gedaan met medicijnen en verzocht daarna Chabot om een dodelijk inslaapmiddel opdat zij niet voor een trein hoefde te sterven, maar humaan in bed en omringd door haar dierbaren. Chabot raadpleegde vier psychiaters die verschillend adviseerden en besloot tenslotte haar het dodelijk middel te geven. Direct na haar overlijden meldde Chabot dit aan justitie. Het Openbaar Ministerie legde de zaak voor aan de rechter die Chabot vrijspraak verleende. Het OM ging in hoger beroep. De Hoge Raad oordeelde: ‘wel schuldig, maar geen straf’ want, zo luidde de toelichting in het arrest: De bron van het lijden doet niet af aan de mate waarin het lijden wordt ervaren.[1] Vijf bekende Nederlanders, waaronder Hans Achterhuis en Willem Jan Otten, publiceerden scherpe kritiek op de euthanasie bij geestelijk lijden die Chabot had verleend.[2]
Onderzoek, promotie en publicaties
Uit bezorgdheid over medicalisering van het sterven startte Chabot een jarenlang onderzoek naar levensbeëindiging in aanwezigheid van familie of vrienden zónder dat een arts hulp geeft: hoe vaak gebeurt het en met welke methode? Dat bleek veel vaker voor te komen dan uit de doodsoorzakenstatistiek van het CBS blijkt. Op dit empirische onderzoek promoveerde hij in 2007 cum laude aan de UvA bij socioloog Abram de Swaan op onderzoek naar ‘zelfeuthanasie’ met dodelijke medicijnen of door bewust versterven.[3] Uit angst voor Justitie gebeurt dat nog vaak in het geheim waardoor het soms niet goed verloopt. Chabot betoogde als eerste dat zelfeuthanasie met dodelijke medicijnen, of bij hoogbejaarden door bewust stoppen met eten en drinken, meer kenmerken gemeen heeft met euthanasie door een arts dan met zelfdoding in eenzaamheid.
In de hierop volgende jaren heeft Chabot diverse publicaties en films gemaakt over zelfeuthanasie.
Met hulp van journalist Stella Braam schreef Chabot het handboek 'Uitweg. Een waardig levenseinde in eigen hand'. Artsenorganisatie KNMG zag hierin redenen om een handreiking[4] te publiceren hoe artsen zorg kunnen verlenen bij ‘bewust versterven’. Chabot zat in de commissie die deze handreiking schreef.
In 2012 introduceerde Chabot heliumgas als legale mogelijkheid voor een zelfgekozen dood in de slaap en in aanwezigheid van familie. KRO Brandpunt maakte hierover in 2013 een uitzending.[5] Chabot gaf in NRC Handelsblad en Trouw kritiek op de praktijk van euthanasie door sommige artsen bij psychiatrische en dementerende patiënten. Daarover sprak Paul Witteman met hem in het tv-programma Buitenhof.[6]
Bibliografie
- Over argumenten voor en tegen abortus provocatus (1968)
- 'Het recht op zorgen voor elkaar en zijn onopgemerkte uitholling', in: Tijdschrift voor Psychotherapie, 5: 199-216 (1979)
- 'Psychotherapie: een zelden verwoorde moraal', in: Tijdschrift voor Psychotherapie, 8: 96-111 (1982)
- 'Psychotherapie: De gemeenschappelijke kern', in: Tijdschrift voor Psychotherapie, 14: 299-320 (1988)
- Zelf Beschikt (1993)
- Sterven op drift. Over doodsverlangen en onmacht (1996)
- 'De vraag om hulp bij zelfdoding. Essay', in: Tijdschrift voor Psychiatrie, 42: 759-766 (2000)
- Sterfwerk. De dramaturgie van zelfdoding in eigen kring (2001)
- Auto-euthanasie. Verborgen stervenswegen in gesprek met naasten (2007)
- met Pieter Admiraal, Informatie over humane zelfdoding (2008)
- met Arnold Goedhart, 'A survey of self-directed dying attended by proxies in the Dutch population', in: Social Science & Medicine, 68: 1745-1751 (2009)
- met Stella Braam, Uitweg. Handboek. Een waardig levenseinde in eigen hand (2010)
- met Christian Walther, Ausweg am Lebenseinde. Sterbefasten – Selbstbestimmtes Sterben durch freiwilligen Verzicht auf Essen und Trinken (2012)
- Taking Control of your Death by Stopping Eating and Drinking (2014)
- A Way to Die. Methods for a Self-Chosen and Humane Death (2014)
Filmografie
- Sterven in eigen regie – Ooggetuigen. Regie: Diego Pos [7] (eveneens verschenen in het Engels: Eyewitnesses. Personal Narratives of Self-Chosen and Humane Deaths[8] en in het Duits: Abschied vom Leben. Augenzeugen Berichten von Selbstbestimmtem Sterben[9])
- De helium methode. Regie: Diego Pos (eveneens verschenen in het Engels: The helium method. Dying at home with helium en in het Duits: Die Helium Methode. Sterben zu Hause mit Helium)
Externe links
- Stichting Waardig Levenseinde
- Stichting De Einder
- Virtual International Authority File (VIAF): 85966020
Intertaalkoppelingen via Wikidata (via reasonator)
Bronnen, noten en/of referenties
|