Benin-expeditie van 1897

Benin-expeditie
Datum	9-18 februari 1897
Plaats	Nigerdelta, koninkrijk van Benin
Strijdende partijen
Niger Kust protectoraat Koninkrijk Benin
Leiders
Harry Rawson Ovonramwen

De Benin-expeditie is een Britse strafexpeditie uit 1897. Het doel was het koninkrijk Benin te straffen voor het feit dat er een maand eerder een Britse delegatie naar het land werd afgeslacht.

Achtergrond

In de late 19e eeuw wilden alle Europese machten een stuk van Afrika in hun macht krijgen, de zogeheten Wedloop om Afrika. De Britten hadden hun zinnen gezet op onder andere Nigeria. Het gigantische land bestond toen nog uit vele kleine koninkrijkjes en sultanaten. Alleen aan de kust hebben de Britten iets te zeggen, de Nigerdelta werd beheersd door het Britse Olierivierenprotectoraat, het latere Niger Kustprotectoraat, en de rest van de kust viel onder de heerschappij van de Britse Koninklijke Niger Compagnie. Naast de Britse gebieden lagen dus de inheemse koninkrijken, de sterkste en grootste daarvan was Benin. Het land werd geleid door een heerser die de Oba werd genoemd, hij was een soort halfgod en had zeer veel aanzien onder de inwoners. Het koninkrijk Benin had een naar Afrikaanse maatstaven groot leger, het was echter niet erg modern, het had namelijk niet veel vuurwapens. Benin had in de regio ook de macht over de handel. Voor de Britten was Benin veel te machtig in de regio, zij wilden in het gebied dat rijk was aan grondstoffen, voornamelijk olie, palmolie en ivoor, zelf de macht hebben.

In maart 1892 vertrok een Britse delegatie, onder leiding van Henry Gallwey, naar de hoofdstad van Benin in een poging om het gebied te annexeren. Hij stelde de Oba een overeenkomst voor. De Oba zag dit als een vriendschaps- en handelsovereenkomst, maar in de overeenkomst stond onder andere dat er in Benin geen slaven meer mochten worden verhandeld en dat er geen mensen meer mochten worden geofferd. Voor Benin was dat ongehoord, een poging tot annexatie van de Britten. Toen de Oba erachter kwam dat dat in de overeenkomst stond, zag hij er vanaf. Dit schaadde de relatie van het Britse Rijk met Benin ernstig. De Oba liet alle Britten uit zijn rijk verwijderen.

De leider van het Niger Kust protectoraat, Majoor Claude Maxwell Macdonald, zag het verdrag met de Oba echter als gesloten. Voor hem is de Oba's verwijdering van alle Britten uit zijn territorium een oorlogsverklaring.

De Hinderlaag

In november 1896 vroeg de toenmalige gouverneur Philips toestemming aan Londen om Benin aan te vallen. Op een antwoord werd niet gewacht, dus hij besloot om op eigen houtje het land binnen te vallen. Hij stelde een leger samen van 2 officieren, 1 dokter, 2 zakenmannen en 250 Afrikaanse soldaten die vermomd waren als dragers. De wapens die het leger bij zich had zaten verstopt in de bagage. Dit was gedaan zodat de Beniners zouden denken dat de Britten in vrede kwamen. Philips had naar Londen geschreven dat hij Benin wilde veroveren en een nieuwe leider wilde instaleren. Voor de expeditie zou betaald worden met ivoor, dat ermee verkregen zou worden. Naar de Oba had hij een bericht gestuurd waarin stond dat hij wilde onderhandelen over vrede. Maar de weg waarover hij naar edo, de hoofdstad van Benin, kwam was eigenlijk verboden gebied voor de Britten. De Beniners waren gewaarschuwd door lokale mensen dat de Britten niet in vrede kwamen. De Oba riep een nood vergadering bijeen. Zijn stamhoofden wilde aanvallen, hij wilde wachten. Maar de stamhoofden trokken zelf plan. Op 4 januari 1897 werden bij het dorpje Ugbine de Britten totaal verrast. alleen 2 officieren overleefde de slachting.

De Strafexpeditie

Op 12 Januari 1897 werd admiraal Rawson, van het Kaap eskader gevraagd om een strafexpeditie te leidden tegen Benin. Met 1.200 mariniers veroverde hij de stad en nam de Oba gevangen. het was het einde van het koninkrijk Benin.

Nasleep

De Britten nemen uit Edo vele kunststukken mee, veel van deze stukken liggen nog steeds in het British Museum.