The Legacy of Heorot

The Legacy of Heorot (vertaald als Heorot) is een science-faction roman van Larry Niven, Jerry Pournelle, en Steven Barnes. Het is het eerste deel van de Heorot-serie, en beschijft de levenscyclus van een buitenaardse predator. Het thema vertoont enige gelijkenissen met Jurassic Park: de mens verstoort onbedoeld met zijn tussenkomst een kwetsbare ecologische situatie met onbedoelde en catastrofale gevolgen.

Het verhaal

Leeswaarschuwing — Onderstaande tekst bevat details van de plot en/of de afloop van het verhaal

Tweehonderd kolonisten arriveren op de aardachtige vierde planeet van het Tau Ceti stelsel, Avalon. De planeet heeft leven en een adembare atmosfeer en de kolonisten stichten een nederzetting op het eiland Camelot. Tot hun frustratie ontdekken ze dat de cryoslaap waarin ze de 100-jarige reis hebben doorgebracht hun intellectuele capaciteiten in mindere maar soms ook in meerdere mate heeft beschadigd. Het eiland is echter prachtig en paradijselijk en al snel raken de kolonisten zorgeloos en overmoedig, tot grote frustratie van veiligheidsofficier Cadmann Weyland. Zijn waarschuwingen worden echter afgedaan als paranoide. De fauna is zeer eenvoudig met slechts een soort plantenetende vis, de zwemmers. De kolonisten zetten daarbij Aardse vissen uit in de zoete wateren van het eiland.

Na enige tijd worden dieren aangevallen. Cadmann en een van zijn weinige aanhangers proberen de predator te vinden maar dit moet Cadmanns volgeling met zijn leven bekopen. Het monster neemt kort daarop wraak en valt het kamp aan, wat tien kolonisten het leven kost. Na aanvankelijk tegenstribbelen helpt Cadmann de groep te beschermen en weet het monster te doden.

De autopsie is verbijsterend. Het monster, door de kolonisten grendel genoemd naar het monster uit Beowulf, is amfibisch en leguaanachtig maar heeft veel sterkere botten en kaken dan Aardse krokodillen. Het kan evengoed ruiken als een hond en is ongeveer even intelligent als een gorilla. Bovendien kan het gebruik maken van een speciale chemische verbinding die nog efficienter dan hemoglobine zuurstof naar de spieren kan transporteren, een soort 'super-hemoglobine'. Dit stelt de grendel in staat tot sprints van 100 km/uur en sneller.

De superhemoglobine is tevens de zwakte van de grendel omdat hij na zo'n sprint onmiddellijk het water in moet om af te koelen. Zoniet dan raakt het dier oververhit en sterft het. Cadmann en zijn mannen maken hier gebruik van door de overige grendels op het eiland een voor een te doden, namelijk door de grendel het water uit te drijven met explosieven en in een supersterk net te verstrikken waarna de geagiteerde grendel probeert weg te komen en hierbij zichzelf oververhit. Cadmann is nu de held van de kolonie die er daadwerkelijk een onbedreigd paradijs van heeft gemaakt.

Maar schijn bedriegt. Een voormalige geleerde droomt over grendels, kikkers en diamanten. Uiteindelijk blijkt deze droom een onbewuste conclusie die de geleerde ondanks haar hersenbeschadiging had getrokken: het is een verwijzing naar bepaalde kikkersoorten in Afrika (vandaar de diamanten) die van geslacht veranderen. Dit geldt ook voor de grendels: de zwemmers en de grendels zijn dezelfde soort. Blijkbaar hebben de grendels in een ver verleden alle andere prooidieren uitgeroeid op Camelot waardoor ze gedwongen kannibalistisch werden. Zwemmers zijn juveniele grendels: aquatisch, mannelijk en herbivoor. Grendels zijn amfibisch, vrouwelijk en carnivoor. De grendels joegen op de zwemmers en slechts een enkeling haalde hierdoor het volwassen stadium. Bevruchting kon plaatsvinden zonder paring doordat grendels onbevruchte eieren legden en de zwemmers spermasporen in het water loosden.

De mensen hadden onbewust door het uitzetten van Aardse vissen een extra voedselbron toegevoegd, waardoor te veel grendels volwassen werden en ze uit voedselgebrek de kolonisten begonnen aan te vallen. Nu er echter geen grendels meer zijn om zwemmers te eten, worden alle zwemmers volwassen met als resultaat duizenden grendels. En omdat grendels exclusief carnivoor zijn en slechts kannibalistisch zijn indien geen andere voedselbron voorhanden, en bovendien alle zwemmers opgegeten of volwassen zijn, keren ze zich en masse tegen de kolonisten.

De kolonisten trekken zich terug op makkelijk verdedigbare punten zoals een rotswand en het sterrenschip, waar duizenden grendels hen belegeren. Dit leidt tot massaslachtingen onder de grendels, ook doordat de extreem geagiteerde dieren elkaar beginnen aan te vallen. Na enige tijd staken ze de aanval omdat ze realiseren dat mensen een te riskante prooi vormen en dat (dode) soortgenoten een veel eenvoudiger voedselbron vormen. De kolonisten keren terug en kammen systematisch het eiland uit, waarbij zowel grendels als zwemmers door Cadmann tot het laatste dier toe worden uitgeroeid. De kolonie is gered.