Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Emeke Buitelaar: verschil tussen versies
(-/- {{wiu|biografie zonder onafhankelijke bronnen|2=2012|3=07|4=13}}) |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
| (Een tussenliggende versie door dezelfde gebruiker niet weergegeven) | |||
| Regel 1: | Regel 1: | ||
'''Emeke Buitelaar''' ([[1958]]) is een [[Nederland]]s [[kunstschilder|schilderes]] | '''Emeke Buitelaar''' ([[1958]]) is een [[Nederland]]s [[kunstschilder|schilderes]]. | ||
Ze was eerst lerares, tot ze zich op het kunstenaarschap richtte. Aanvankelijk hield ze zich voornamelijk bezig met [[monoprint]]s, waarbij zij vooral geisha’s en ontmoetingen schilderde. Met het toenemen van haar belangstelling voor de [[Indianen|indiaanse culturen]] ging ze zich toeleggen op [[olieverf]]schilderijen en het beschilderen van objecten. | |||
Haar werk kenmerkt zich door kleur, en een mengeling van realistische en symbolische elementen. Vooral indiaanse invloeden spelen een grote rol in haar werk. Op [[10 oktober]] [[1995]] kreeg ze haar indiaanse naam ''Ala wa sta we-chez'', hetgeen staat voor ''Zij die de goede weg gaat''. | Haar werk kenmerkt zich door kleur, en een mengeling van [[realisme|realistische]] en [[symboliek|symbolische]] elementen. Vooral indiaanse invloeden spelen een grote rol in haar werk. Op [[10 oktober]] [[1995]] kreeg ze haar indiaanse naam ''Ala wa sta we-chez'', hetgeen staat voor ''Zij die de goede weg gaat''. | ||
Naast een beeldend kunstenaar is Buitelaar ook uitvoerend artiest: haar belangstelling voor de indianen geeft ze gestalte met [[sjamaan]]dansen onder andere te zien bij [[Man Bijt Hond]]. | Naast een beeldend kunstenaar is Buitelaar ook uitvoerend artiest: haar belangstelling voor de indianen geeft ze gestalte met [[sjamaan]]dansen onder andere te zien bij [[Man Bijt Hond]]. | ||
| Regel 9: | Regel 9: | ||
In 2000 nam Buitelaar deel aan het project [[12xHolland]], waarvoor ze in de maand augustus op [[Hirado]] in [[Japan]] werkte. In 2003 was Buitelaar een van de acht uiteindelijke kandidaten voor de titel van [[Kunstenaar van het jaar]]. Vanaf 2000 maakte zij olieverfschilderijen met het thema mens en dier en kreeg haar belangstelling voor het werken met mozaïek een steeds grotere plaats. In 2004 beschilderde zij in samenwerking met vier andere kunstenaars een PT Cruiser voor het project ''Kunst is ondernemen en ondernemen is kunst''. | In 2000 nam Buitelaar deel aan het project [[12xHolland]], waarvoor ze in de maand augustus op [[Hirado]] in [[Japan]] werkte. In 2003 was Buitelaar een van de acht uiteindelijke kandidaten voor de titel van [[Kunstenaar van het jaar]]. Vanaf 2000 maakte zij olieverfschilderijen met het thema mens en dier en kreeg haar belangstelling voor het werken met mozaïek een steeds grotere plaats. In 2004 beschilderde zij in samenwerking met vier andere kunstenaars een PT Cruiser voor het project ''Kunst is ondernemen en ondernemen is kunst''. | ||
Sinds lange tijd heeft zij zich verdiept in de tijdsbeleving van de [[Maya's]]. Buitelaar heeft een serie van de twintig zonnezegels gemaakt. En ook haar mozaïeken tonen de verhalen van de Maya | Sinds lange tijd heeft zij zich verdiept in de tijdsbeleving van de [[Maya's]]. Buitelaar heeft een serie van de twintig zonnezegels gemaakt. En ook haar mozaïeken tonen de verhalen van de [[Maya]]’s. | ||
Het jaar 2009 | Het jaar 2009 werd haar ''Time==Art'' jaar met de verwezenlijking van de „romantische ontmoetingsplaats” in het stadshart van [[Almere]]. Dit was een opdracht van de Gemeente Almere, bestaande uit vier banken en een klokkenzuil in mozaïek, in de kleuren van de Maya’s. | ||
== Externe link == | == Externe link == | ||
* | * [http://www.debuitelendemaan.nl/ Website van Emeke Buitelaar] | ||
{{DEFAULTSORT:Buitelaar, Emeke}} | {{DEFAULTSORT:Buitelaar, Emeke}} | ||
[[Categorie:Nederlands kunstschilder]] | [[Categorie:Nederlands kunstschilder]] | ||
[[Categorie: Geboren in 1958]] | |||
Huidige versie van 24 dec 2012 om 12:12
Emeke Buitelaar (1958) is een Nederlands schilderes.
Ze was eerst lerares, tot ze zich op het kunstenaarschap richtte. Aanvankelijk hield ze zich voornamelijk bezig met monoprints, waarbij zij vooral geisha’s en ontmoetingen schilderde. Met het toenemen van haar belangstelling voor de indiaanse culturen ging ze zich toeleggen op olieverfschilderijen en het beschilderen van objecten.
Haar werk kenmerkt zich door kleur, en een mengeling van realistische en symbolische elementen. Vooral indiaanse invloeden spelen een grote rol in haar werk. Op 10 oktober 1995 kreeg ze haar indiaanse naam Ala wa sta we-chez, hetgeen staat voor Zij die de goede weg gaat.
Naast een beeldend kunstenaar is Buitelaar ook uitvoerend artiest: haar belangstelling voor de indianen geeft ze gestalte met sjamaandansen onder andere te zien bij Man Bijt Hond.
In 2000 nam Buitelaar deel aan het project 12xHolland, waarvoor ze in de maand augustus op Hirado in Japan werkte. In 2003 was Buitelaar een van de acht uiteindelijke kandidaten voor de titel van Kunstenaar van het jaar. Vanaf 2000 maakte zij olieverfschilderijen met het thema mens en dier en kreeg haar belangstelling voor het werken met mozaïek een steeds grotere plaats. In 2004 beschilderde zij in samenwerking met vier andere kunstenaars een PT Cruiser voor het project Kunst is ondernemen en ondernemen is kunst.
Sinds lange tijd heeft zij zich verdiept in de tijdsbeleving van de Maya's. Buitelaar heeft een serie van de twintig zonnezegels gemaakt. En ook haar mozaïeken tonen de verhalen van de Maya’s.
Het jaar 2009 werd haar Time==Art jaar met de verwezenlijking van de „romantische ontmoetingsplaats” in het stadshart van Almere. Dit was een opdracht van de Gemeente Almere, bestaande uit vier banken en een klokkenzuil in mozaïek, in de kleuren van de Maya’s.