Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Askøy II: verschil tussen versies
(Nieuwe pagina aangemaakt met 'De '''Askøy II''' was een zeilschip dat werd gebouwd in opdracht van, en deels naar ontwerp van, de Belgische architect Hugo Van Kuyck. De Askøy was een...') |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
| (7 tussenliggende versies door dezelfde gebruiker niet weergegeven) | |||
| Regel 1: | Regel 1: | ||
De '''Askøy II''' was een zeilschip dat werd gebouwd in opdracht van, en deels naar ontwerp van, de [[Belgische]] architect [[Hugo Van Kuyck]]. | De '''Askøy II''' was een zeilschip dat werd gebouwd in opdracht van, en deels naar ontwerp van, de bekende [[Belgische]] architect [[Hugo Van Kuyck]]. Het schip werd echter vooral als de boot waar [[Jacques Brel]] naar de [[Stille Oceaan]] zeilde. | ||
De Askøy was een tweemaster | De Askøy II was een tweemaster van bijna 20 meter lang, 5 meter breed en bijna 40 ton.<ref>[https://www.nrc.nl/nieuws/2017/02/03/het-schip-van-jacques-brel-a1543160 De tijdreis van de Askoy II, het zeiljacht van Jacques Brel], [[NRC Handelsblad]] 4 februari 2017</ref> In de jaren '60 was het het grootste privé-jacht in België.<ref>[https://www.herita.be/nl/askoy-ii Askoy II], [[Herita]]</ref> | ||
==Hugo Van Kuyck== | |||
Het schip werd gebouwd in 1958, en ging te water in 1960. Er wordt gespeculeerd dat het schip een 'bibberschip' was, een schip waarmee West-Europeanen tijdens de [[Koude Oorlog]] zouden kunnen vluchten indien de [[Sovjet-Unie|Russen]] West-Europa zouden binnenvallen. | |||
Van Kuyck vaarde met het schip tijdens zijn vakanties naar [[Schotland]], [[Noorwegen]] en de [[Baltische zee]]. | |||
Als voorzitter van de Royal Yacht Club de Belgique kwam van Kuyck in contact met [[Jacques Brel]] en toen 72-jarige Van Kuyck vanwege zijn leeftijd zijn schip in 1974 te koop stelde werd het schip door Brel gekocht. | |||
==Jacques Brel== | |||
Jacques Brel liet het schip opkalefateren en bestelde nieuwe zeilen bij de familie Wittevrongel, en vertrok er vervolgens mee op wereldreis [[Maddly Bamy]] en zijn dochter Frances.<ref>[https://www.hln.be/nieuws/binnenland/jacques-brel-vertrok-40-jaar-geleden-met-zeiljacht-voor-reis-rond-de-wereld~a083b676/ Jacques Brel vertrok 40 jaar geleden met zeiljacht voor reis rond de wereld], [[Het Laatste Nieuws]] 24 juli 2014</ref> | |||
De reis ging via [[Spanje]] naar [[Madeira]]. Wegens ademhalingsklachten liet Brel zich onderzoeken, waarna de diagnose [[longkanker]] volgde. Brel vloog terug naar België om een deel van zijn linkerlong te laten verwijderen. Nadien keerde hij terug naar zijn schip op de reis verder te zetten via de [[Canarische eilanden]], de [[Azoren]] en het Caraïbisch gebied. Dochter Frances zeilde het hele stuk mee maar zou na een ruzie op [[Martinique]] van boord gaan. | |||
Brel zou de reis uiteindelijk staken op [[Hiva Oa]] waar hij zich zou vestigen. De zwaar zieke Brel schreef hier zijn laatste nummers, waaronder La Cathédrale, een ode aan het schip. | |||
==Kathy Cleveland en Lee Adamson== | |||
Brel verkocht zijn schip in 1976 aan de [[Verenigde Staten|Amerikanen]] [[Kathy Cleveland]] en [[Lee Adamson]], die op Hiva Oa belanden als bemanningslid op een zeilschip. Ze konden het goed vinden met Brel en kochten zijn schip enkele maanden na hun kennismaking. | |||
Het koppel voer met enkele vrienden langs onder meer [[Tuherahera]], [[Huahine]], [[Raiatea]], [[Maupiti]], [[Fiji]] en [[Nieuw-Zeeland]]. Hierna eindigde de relatie van het koppel waarna Kathy Cleveland met vrienden verder over de Stille Oceaan zeilde. Het schip droeg ondertussen in grote letters de boodschap 'No Nukes' en het schip vaarde naar [[Tahiti]] om te protesteren tegen de [[Frankrijk|Franse]] atoomproeven op [[Moruroa]]. | |||
Het protest haalde niets uit en Cleveland verkocht het schip aan [[Harlow Jones]], een Amerikaan die in [[Honolulu]] woonde. | |||
==Harlow Jones== | |||
Jones verbouwde het schip en installeerde een diepvriesinstallatie. Tevens richtte hij de Harlow’s Island Packet and Trading Company op. Het bedrijf kocht vis op van plaatselijke vissers op eilandjes in de Stille Oceaan en verkocht deze in [[Hawaii]]. | |||
==Smokkelschip== | |||
In 1988 verkocht Jones de Askøy II voor 130.000 dollar aan voormalige hippies die drugssmokkelaars waren geworden. De deal wordt beklonken in [[Las Vegas]] en werd deels cash betaald, deels in [[Krugerrand]] en deels in [[Canada|Canadese]] goudmunten. | |||
Diezelfde zomer legde het schip aan in Hawaii, met tien ton marihuana uit [[Thailand]]. De smokkelwaar werd overgeladen in een kleinere boot die 's nachts aanlegde in [[Californië]], nabij [[Santa Cruz (Californië)|Santa Cruz]] waar de drugs met speedbootjes aan land werden gebracht. De operatie werd ontdekt door een kampeerder en de smokkelaars werden gearresteerd. De drugs, straatwaarde 66 miljoen dollar, werden geconfisqueerd. | |||
De Amerikaanse politie ontdekte de rol van de Askøy II en het schip, ondertussen voor anker in [[Suva]] (de hoofdstad van Fiji) werd voor anker gelegd. De bemanning werd in 1993 uitgeleverd aan de Verenigde Staten. | |||
Tijdens de jaren dat het schip aan de ketting lag werd het niet of nauwelijks onderhouden. | |||
== Lindsay Wright == | |||
De overheid van Fiji bood de Askøy II in 1993 openbaar te koop aan. | |||
De Nieuw Zeelandse zeiler [[Lindsay Wright]] (later onder meer eerste stuurman op de [[Rainbow Warrior II]] die op weg was naar [[Japan]] hield onderweg halt in Fiji. Wright kocht de Askøy II voor zo'n 10.000 [[Amerikaanse dollar|dollar]]. Hij wilde het schip als expeditieschip gebruiken naar subarctische eilanden zoals de [[Antipodeneilanden]], [[Campbell-eiland]] en [[Macquarie-eiland]]. | |||
Wright herstelde het schip en zeilde in 1994 op zijn eentje naar Nieuw-Zeeland. Het schip kwam in een storm terecht en tijdens de storm begaf de overbelastte motor het, waarna het schip strandde op [[Baylys Beach]]. Wright verliet het schip dat vervolgens jarenlang op het strand bleef verkommeren. | |||
==Berging en restauratie== | |||
In 2007 werden overblijfselen van het schip geborgen in opdracht van de broers Piet en Staf Wittevrongel die de vzw Save Askoy II hebben opgericht.<ref>[https://www.hln.be/in-de-buurt/antwerpen/broers-willen-boot-jacques-brel-naar-antwerpse-thuishaven-brengen~a33f2da3/ Broers willen boot Jacques Brel naar Antwerpse thuishaven brengen], Het Laatste Nieuws 25 juli 2014</ref><ref>[https://www.hln.be/nieuws/buitenland/nieuwe-reddingspoging-voor-brel-s-zeilboot-in-nieuw-zeeland~a93828d5/ Nieuwe reddingspoging voor Brel’s zeilboot in Nieuw-Zeeland], Het Laatste Nieuws 23 november 2007</ref> De broers Wittewrongel stammen af van scheepsbedrijf Wittewrongel waar Jacques Brel de Askøy II liet restaureren voor hij aan zijn wereldreis begon. Staf heeft Brel destijds ontmoet en de bestelling opgenomen. | |||
De restanten van het schip werden overgebracht naar [[Oostende]], twee jaar later werden ze overgebracht naar een scheepswerf in [[Rupelmonde]] waar de restauratie werd aangevat.<ref>[https://www.nieuwsblad.be/cnt/hl38np6c Jacques Brels zeiljacht Askoy II gerestaureerd in Rupelmonde], [[Het Nieuwsblad]]</ref><ref>[https://www.focus-wtv.be/video/askoy-ii-voor-80-procent-klaar ASKOY II VOOR 80 PROCENT KLAAR], [[Focus-WTV]] 2017</ref> | |||
Het schip verhuisde vervolgens naar [[Zeebrugge]]. De restauratie, die oorspronkelijk werd geraamd op een duurtijd van ca. 2 jaar liep meermaals vertraging op, onder meer wegens een faillissement van een scheepshersteller.<ref>[https://www.hln.be/in-de-buurt/brugge/daar-is-de-mast-legendarisch-schip-van-jacques-brel-bijna-volledig-gerestaureerd~a0bc915f/ Daar is de mast! Legendarisch schip van Jacques Brel bijna volledig gerestaureerd], Het Laatste Nieuws 10 april 2019</ref><ref>[https://www.focus-wtv.be/nieuws/brels-askoy-ii-krijgt-een-nieuwe-mast BRELS ASKOY II KRIJGT EEN NIEUWE MAST], Focus-WTV 8 april 2019</ref><ref>[https://www.oostendevooranker.be/brels-askoy-ii-gered-door-twee-believers/ Brel’s Askoy II gered door twee believers]</ref> | |||
{{Appendix}} | {{Appendix}} | ||
[[Categorie:Schip gebouwd in België]] | |||
[[Categorie:Jacques Brel]] | |||
Huidige versie van 16 nov 2024 om 20:22
De Askøy II was een zeilschip dat werd gebouwd in opdracht van, en deels naar ontwerp van, de bekende Belgische architect Hugo Van Kuyck. Het schip werd echter vooral als de boot waar Jacques Brel naar de Stille Oceaan zeilde.
De Askøy II was een tweemaster van bijna 20 meter lang, 5 meter breed en bijna 40 ton.[1] In de jaren '60 was het het grootste privé-jacht in België.[2]
Hugo Van Kuyck
Het schip werd gebouwd in 1958, en ging te water in 1960. Er wordt gespeculeerd dat het schip een 'bibberschip' was, een schip waarmee West-Europeanen tijdens de Koude Oorlog zouden kunnen vluchten indien de Russen West-Europa zouden binnenvallen.
Van Kuyck vaarde met het schip tijdens zijn vakanties naar Schotland, Noorwegen en de Baltische zee.
Als voorzitter van de Royal Yacht Club de Belgique kwam van Kuyck in contact met Jacques Brel en toen 72-jarige Van Kuyck vanwege zijn leeftijd zijn schip in 1974 te koop stelde werd het schip door Brel gekocht.
Jacques Brel
Jacques Brel liet het schip opkalefateren en bestelde nieuwe zeilen bij de familie Wittevrongel, en vertrok er vervolgens mee op wereldreis Maddly Bamy en zijn dochter Frances.[3]
De reis ging via Spanje naar Madeira. Wegens ademhalingsklachten liet Brel zich onderzoeken, waarna de diagnose longkanker volgde. Brel vloog terug naar België om een deel van zijn linkerlong te laten verwijderen. Nadien keerde hij terug naar zijn schip op de reis verder te zetten via de Canarische eilanden, de Azoren en het Caraïbisch gebied. Dochter Frances zeilde het hele stuk mee maar zou na een ruzie op Martinique van boord gaan.
Brel zou de reis uiteindelijk staken op Hiva Oa waar hij zich zou vestigen. De zwaar zieke Brel schreef hier zijn laatste nummers, waaronder La Cathédrale, een ode aan het schip.
Kathy Cleveland en Lee Adamson
Brel verkocht zijn schip in 1976 aan de Amerikanen Kathy Cleveland en Lee Adamson, die op Hiva Oa belanden als bemanningslid op een zeilschip. Ze konden het goed vinden met Brel en kochten zijn schip enkele maanden na hun kennismaking.
Het koppel voer met enkele vrienden langs onder meer Tuherahera, Huahine, Raiatea, Maupiti, Fiji en Nieuw-Zeeland. Hierna eindigde de relatie van het koppel waarna Kathy Cleveland met vrienden verder over de Stille Oceaan zeilde. Het schip droeg ondertussen in grote letters de boodschap 'No Nukes' en het schip vaarde naar Tahiti om te protesteren tegen de Franse atoomproeven op Moruroa.
Het protest haalde niets uit en Cleveland verkocht het schip aan Harlow Jones, een Amerikaan die in Honolulu woonde.
Harlow Jones
Jones verbouwde het schip en installeerde een diepvriesinstallatie. Tevens richtte hij de Harlow’s Island Packet and Trading Company op. Het bedrijf kocht vis op van plaatselijke vissers op eilandjes in de Stille Oceaan en verkocht deze in Hawaii.
Smokkelschip
In 1988 verkocht Jones de Askøy II voor 130.000 dollar aan voormalige hippies die drugssmokkelaars waren geworden. De deal wordt beklonken in Las Vegas en werd deels cash betaald, deels in Krugerrand en deels in Canadese goudmunten.
Diezelfde zomer legde het schip aan in Hawaii, met tien ton marihuana uit Thailand. De smokkelwaar werd overgeladen in een kleinere boot die 's nachts aanlegde in Californië, nabij Santa Cruz waar de drugs met speedbootjes aan land werden gebracht. De operatie werd ontdekt door een kampeerder en de smokkelaars werden gearresteerd. De drugs, straatwaarde 66 miljoen dollar, werden geconfisqueerd.
De Amerikaanse politie ontdekte de rol van de Askøy II en het schip, ondertussen voor anker in Suva (de hoofdstad van Fiji) werd voor anker gelegd. De bemanning werd in 1993 uitgeleverd aan de Verenigde Staten.
Tijdens de jaren dat het schip aan de ketting lag werd het niet of nauwelijks onderhouden.
Lindsay Wright
De overheid van Fiji bood de Askøy II in 1993 openbaar te koop aan.
De Nieuw Zeelandse zeiler Lindsay Wright (later onder meer eerste stuurman op de Rainbow Warrior II die op weg was naar Japan hield onderweg halt in Fiji. Wright kocht de Askøy II voor zo'n 10.000 dollar. Hij wilde het schip als expeditieschip gebruiken naar subarctische eilanden zoals de Antipodeneilanden, Campbell-eiland en Macquarie-eiland.
Wright herstelde het schip en zeilde in 1994 op zijn eentje naar Nieuw-Zeeland. Het schip kwam in een storm terecht en tijdens de storm begaf de overbelastte motor het, waarna het schip strandde op Baylys Beach. Wright verliet het schip dat vervolgens jarenlang op het strand bleef verkommeren.
Berging en restauratie
In 2007 werden overblijfselen van het schip geborgen in opdracht van de broers Piet en Staf Wittevrongel die de vzw Save Askoy II hebben opgericht.[4][5] De broers Wittewrongel stammen af van scheepsbedrijf Wittewrongel waar Jacques Brel de Askøy II liet restaureren voor hij aan zijn wereldreis begon. Staf heeft Brel destijds ontmoet en de bestelling opgenomen.
De restanten van het schip werden overgebracht naar Oostende, twee jaar later werden ze overgebracht naar een scheepswerf in Rupelmonde waar de restauratie werd aangevat.[6][7]
Het schip verhuisde vervolgens naar Zeebrugge. De restauratie, die oorspronkelijk werd geraamd op een duurtijd van ca. 2 jaar liep meermaals vertraging op, onder meer wegens een faillissement van een scheepshersteller.[8][9][10]
Bronnen, noten en/of referenties
|