Wikisage, de vrije encyclopedie van de tweede generatie, is digitaal erfgoed
Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Frietkotmuseum: verschil tussen versies
Naar navigatie springen
Naar zoeken springen
(+) |
|||
| (3 tussenliggende versies door een andere gebruiker niet weergegeven) | |||
| Regel 1: | Regel 1: | ||
Het '''Frietkotmuseum''' was een collectie kunstwerken over de frietcultuur, die tussen 1981 en 2005 rondreisde in België en Nederland. | |||
Het | |||
Het Frietkotmuseum werd opgericht in 1981 door Bernard Lefèvre, van 1983-2009 de eigenaar van Frituur Max en voorzitter van de Nationale Vereniging van Frituristen, als een rondreizende verzameling foto’s, schilderijen, tekeningen, sculpturen en objecten die het frietkot en de frietcultuur tot onderwerp hebben. Bij gebrek aan een museumgebouw bleef de collectie ruim twintig jaar rondreizen door België en Nederland, waarbij ze geleidelijk aangroeide door schenkingen en nieuwe artistieke bijdragen. | |||
Het Frietkotmuseum nam ook half-artistieke parafernalia op als displays en blikvangers | Het Frietkotmuseum nam ook half-artistieke parafernalia op als displays en blikvangers uit de frietkotwereld, postkaartjes en reclames, antieke frietsnijders en grammofoonplaten met frietliedjes, diverse types frietvorkjes, frietstrips en allerlei rariteiten en gadgets. | ||
In mei 2000 werd het Frietkotmuseum verrijkt met een vaste tentoonstellingsruimte boven Fritkot Max op de Antwerpse Groenplaats, waar tijdelijke tentoonstellingen werden gehouden. In april 2008 werd de volledige verzameling opgenomen in het [[Frietmuseum]] te [[Brugge]], gevestigd in de historische Saaihalle, Vlamingstraat 33. | |||
==Tentoonstellingen van het Frietkotmuseum== | |||
Tentoonstellingen van het Frietkotmuseum in Fritkot Max, Groenplaats Antwerpen | |||
* ''Imaginaire frituren'', frietkotstudies van Eric Legrain, van april tot mei 2001 | |||
* ''Nicole Van Goethem, tekeningen'', ontwerpen voor de animatiefilm ''De Zeven Hoofdzonden'', van nov 2001 tot feb 2002; | |||
* ''Frituren en fritkoten'', fototentoonstelling met werk van Raoul Vandenboom, Johan Van Geluwe, Niels Donckers en Paul Ilegems, van okt 2002 tot jan 2003; | |||
* ''Olie op doek'', werk van Jan Bucquoy, van maart tot mei 2003; | |||
* ''De zingende friet - La frite chantante,'' platenhoezen, muzikale cartoons van Christel Jacobs en een compilatie-cd met frietmuziek van o.m. Yves Montand, Georgette Plana, Jean-Claude Salémi, Bernard Debreyne, Valérie Lemercier, Les Brozeur, Jan De Smet, De Marlets, Big Bill, Anja Yelles, Paula Dennis, Mike Vincent, Ubel Zuiderveld & Hans Steenbergen, van nov 2004 tot feb 2005. | |||
==Frietmuziek== | |||
Yves Montand, ''Cornet de frites'', 1950; Georgette Plana, ''Là où il y a des frites'', 1962; Jean-Claude Salémi, ''L'amour en torpédo'', 2004; Jean-Paul Vandenbossche, ''Des moules et des frites'', zonder datum; Ben (Bernard Debreyne), ''La frite à Bébert'', 2003; Valérie Lemercier, ''Goûte mes frites,'' 1996; Ben (Bernard Debreyne), ''Avec des frites,'' 2003; Ben (Bernard Debreyne), ''Cha-cha moules,'' 2003; Les Brozeur, ''Les frites (aboule une fois une frite),'' 2003; Jan De Smet, ''Frituur, frituur, frituur!,'' 1993; De Marlets, ''Ik wil friet met mayonaise'', z.d.; Big Bill, ''Fritkot Blues,'' 1978; ''Frituursong,'' Van Vlaanderen, 1999; De zingende frietboeren, ''De frituurballade,'' z.d; Anja Yelles, ''Zonder bier zonder friet,'' 1989; Paula Dennis, ''Weet je wat ik graag zou willen,'' 1966; Mike Vincent, ''Friet met mayonaise,'' 1974; Ubel Zuiderveld & Hans Steenbergen: ''Patatje met,'' 2003; Verplanken, Psychedelic French Fries, z.d., Jan Bucquoy, ''De kreet van de friet,'' 2003. | |||
==Publicaties van het Frietkotmuseum== | |||
*''Frieten bakken,'' dichtbundel van Paul Ilegems, 1981 | |||
*''Het frietkot, catalogus & commentaar,'' tekst Paul Ilegems, CC Berchem, 1982 | |||
*''Mijn eerste Frietboek,'' tekst Paul Ilegems, CC De Warande Turnhout, 1983 | |||
*''Het Frietkotmuseum - De Frietkotcultuur,'' tekst Paul Ilegems, 1986 | |||
* {{ts.|Metronieuws}}, 25 juli 2011, [http://www.metronieuws.nl/nieuws/het-frietkot-is-t-enige-symbool-voor-belgie/SrZkgx!5OsekrTatUm/ ''„Het frietkot is ’t enige symbool voor België”''] | |||
{{Uitklappen |achtergrond=#F5F5DC |titel= Aan de tentoonstellingen van het ambulante Frietkotmuseum namen volgende kunstenaars deel:|afb= |align= |tekstgrootte=90% |inhoud= | |||
Michaël Beauvent, Ben Vautier, Guillaume Bijl, Jan Bosschaert, Jan Bucquoy, Jacques Charlier, de Creative Factory, Luc Cromheecke, Anne Daems, Honoré Daumier, Geoffrey de Beer, Goele De Bruyn, Jaak De Koninck, Benjamin Demeyere, Jan De Smet, Daniël Dewaele, Jan De Zutter, Drs. P (Heinz Polzer), Niels Donckers, Juan d'Oultremont, Jan Eyskens, Gunther Fasoel, GAL (Gerard Alsteens), Philippe Hoornaert, Paul Huf, Paul Ilegems, Christel Jacobs, Kamagurka & Herr Seele, Jan Kempenaers, Klaas Koppe, Jacques Lennep, Willy Linthout, Roger Laute, Eric Legrain, Jacques Lizène, Frank Maieu, Yves Malfliet, Maria Gabriëlle, Marcel Mariën, Jacqueline Mesmaecker, Marc Payot, Albert Pepermans, Jean-Claude Salemi, Herman Selleslags, Mark Sleen, André Stas, Bob Stikkers, Chris Straetling, Joost Swarte, Luc Tegenbos, Martin Toussaint, Carlo Valkenborgh, Lucas Vandenabeele, Theo van den Boogaard, Raoul Vandenboom, Sieg Van der Kruys, Willy Vandersteen, Peter Van Eyck, Johan Van Geluwe, Nicole Van Goethem, Benoît Van Innis, [[Marcel Van Maele]], Jan Van Riet, Martijn Vogelaers, Bruno Wouters en Janet Wishnetsky. | |||
}} | |||
{{Uitklappen |achtergrond=#F5F5DC |titel= Tentoonstellingen van het rondreizende Frietkotmuseum|afb= |align= |tekstgrootte=90% |inhoud= | |||
De collectie was te zien op volgende locaties: | De collectie was te zien op volgende locaties: | ||
*Amsterdam, stripantiquariaat Lambik, nov. 1981; | *Amsterdam, stripantiquariaat Lambik, nov. 1981; | ||
*Waasmunster, Galerij van de Academie, maart 1982; | *Waasmunster, Galerij van de Academie, maart 1982; | ||
*Oostende, St Paulusfeesten, zomer 1982; | *Oostende, St.-Paulusfeesten, zomer 1982; | ||
*Hasselt, Het Magazijn, sept. 1982; | *Hasselt, Het Magazijn, sept. 1982; | ||
*Luchtbal, Cultureel Centrum, okt. 1982; | *Luchtbal, Cultureel Centrum, okt. 1982; | ||
| Regel 43: | Regel 65: | ||
*Antwerpen, Fins Cultureel Centrum, maart 2005; | *Antwerpen, Fins Cultureel Centrum, maart 2005; | ||
*Rotterdam, Kunsthal, juni-sept 2005. | *Rotterdam, Kunsthal, juni-sept 2005. | ||
}} | |||
<!-- | <!-- | ||
'''Een Belgisch symbool''' | '''Een Belgisch symbool''' | ||
| Regel 67: | Regel 72: | ||
Paul Ilegems, zelfbenoemd conservator van het Frietkotmuseum, beschouwt het frietkot als | Paul Ilegems, zelfbenoemd conservator van het Frietkotmuseum, beschouwt het frietkot als | ||
het volmaakte symbool voor België, beter zelfs dan het Atomium. In ''Frietgeheimen'' uit 2005 stelt hij: 'Een symbool moet iets betekenen. Voor het Atomium geldt dat het altijd hetzelfde is, van welke kant je het ook bekijkt, en dat is met België ook zo. De Waal is een ondersteboven gezette Vlaming, de Vlaming een binnenstebuiten gekeerde Waal. Maar met het frietkot is de identificatie veel sterker dan met het Atomium, en het is ook veel ouder, ongeveer zo oud als België zelf. Het frietkot weerspiegelt perfect de Belgische levenshouding, hun zin voor improvisatie, korte-termijnoplossingen en loodgieterij. Hun mentaliteit van laisser-aller, hun nonchalance en de gezellige Belgische chaos die zich overal weerspiegelt, in de taal, in de omgangsvormen, in architectuur en ruimtelijke ordening. Telkens als ik in verband met België het woord ‘ruimtelijke ordening’ uitspreek, schiet ik in een lach, en ik ben zeker niet de enige… Het vermogen tot zelfspot is ook een typisch Belgische eigenschap, door de eeuwen verworven. Het zit in Boon, in Elsschot, in Magritte, Broodthaers of Bijl. De Nederlandse zelfspot is niet helemaal geloofwaardig, want er zit altijd een toontje bij van "Kijk toch eens hoe typisch Nederlands wij wel zijn, hoe onverbeterlijk Hollands op zijn smalst." Ik heb het nu niet over figuren als Komrij of Hermans, want die kunnen echt verwoestend zijn in hun kritiek. Ik bedoel vooral het toontje dat in Nederlandse televisieprogramma's gangbaar is. De Franse zelfspot is zelfs nog chauvinistischer, dat is puur narcisme.'--> | het volmaakte symbool voor België, beter zelfs dan het Atomium. In ''Frietgeheimen'' uit 2005 stelt hij: 'Een symbool moet iets betekenen. Voor het Atomium geldt dat het altijd hetzelfde is, van welke kant je het ook bekijkt, en dat is met België ook zo. De Waal is een ondersteboven gezette Vlaming, de Vlaming een binnenstebuiten gekeerde Waal. Maar met het frietkot is de identificatie veel sterker dan met het Atomium, en het is ook veel ouder, ongeveer zo oud als België zelf. Het frietkot weerspiegelt perfect de Belgische levenshouding, hun zin voor improvisatie, korte-termijnoplossingen en loodgieterij. Hun mentaliteit van laisser-aller, hun nonchalance en de gezellige Belgische chaos die zich overal weerspiegelt, in de taal, in de omgangsvormen, in architectuur en ruimtelijke ordening. Telkens als ik in verband met België het woord ‘ruimtelijke ordening’ uitspreek, schiet ik in een lach, en ik ben zeker niet de enige… Het vermogen tot zelfspot is ook een typisch Belgische eigenschap, door de eeuwen verworven. Het zit in Boon, in Elsschot, in Magritte, Broodthaers of Bijl. De Nederlandse zelfspot is niet helemaal geloofwaardig, want er zit altijd een toontje bij van "Kijk toch eens hoe typisch Nederlands wij wel zijn, hoe onverbeterlijk Hollands op zijn smalst." Ik heb het nu niet over figuren als Komrij of Hermans, want die kunnen echt verwoestend zijn in hun kritiek. Ik bedoel vooral het toontje dat in Nederlandse televisieprogramma's gangbaar is. De Franse zelfspot is zelfs nog chauvinistischer, dat is puur narcisme.'--> | ||
{{authority control|TYPE=t|Wikidata=Q106557296}} | |||
[[Categorie:Museum]] | [[Categorie:Museum]]<!-- rijdend --> | ||
[[Categorie:Friet]] | [[Categorie:Friet]] | ||
[[Categorie:Brugge]] | [[Categorie:Cultuur in Brugge]] | ||
[[Categorie:Museum in West-Vlaanderen]] | |||
Huidige versie van 10 nov 2024 om 10:28
Het Frietkotmuseum was een collectie kunstwerken over de frietcultuur, die tussen 1981 en 2005 rondreisde in België en Nederland.
Het Frietkotmuseum werd opgericht in 1981 door Bernard Lefèvre, van 1983-2009 de eigenaar van Frituur Max en voorzitter van de Nationale Vereniging van Frituristen, als een rondreizende verzameling foto’s, schilderijen, tekeningen, sculpturen en objecten die het frietkot en de frietcultuur tot onderwerp hebben. Bij gebrek aan een museumgebouw bleef de collectie ruim twintig jaar rondreizen door België en Nederland, waarbij ze geleidelijk aangroeide door schenkingen en nieuwe artistieke bijdragen.
Het Frietkotmuseum nam ook half-artistieke parafernalia op als displays en blikvangers uit de frietkotwereld, postkaartjes en reclames, antieke frietsnijders en grammofoonplaten met frietliedjes, diverse types frietvorkjes, frietstrips en allerlei rariteiten en gadgets.
In mei 2000 werd het Frietkotmuseum verrijkt met een vaste tentoonstellingsruimte boven Fritkot Max op de Antwerpse Groenplaats, waar tijdelijke tentoonstellingen werden gehouden. In april 2008 werd de volledige verzameling opgenomen in het Frietmuseum te Brugge, gevestigd in de historische Saaihalle, Vlamingstraat 33.
Tentoonstellingen van het Frietkotmuseum
Tentoonstellingen van het Frietkotmuseum in Fritkot Max, Groenplaats Antwerpen
- Imaginaire frituren, frietkotstudies van Eric Legrain, van april tot mei 2001
- Nicole Van Goethem, tekeningen, ontwerpen voor de animatiefilm De Zeven Hoofdzonden, van nov 2001 tot feb 2002;
- Frituren en fritkoten, fototentoonstelling met werk van Raoul Vandenboom, Johan Van Geluwe, Niels Donckers en Paul Ilegems, van okt 2002 tot jan 2003;
- Olie op doek, werk van Jan Bucquoy, van maart tot mei 2003;
- De zingende friet - La frite chantante, platenhoezen, muzikale cartoons van Christel Jacobs en een compilatie-cd met frietmuziek van o.m. Yves Montand, Georgette Plana, Jean-Claude Salémi, Bernard Debreyne, Valérie Lemercier, Les Brozeur, Jan De Smet, De Marlets, Big Bill, Anja Yelles, Paula Dennis, Mike Vincent, Ubel Zuiderveld & Hans Steenbergen, van nov 2004 tot feb 2005.
Frietmuziek
Yves Montand, Cornet de frites, 1950; Georgette Plana, Là où il y a des frites, 1962; Jean-Claude Salémi, L'amour en torpédo, 2004; Jean-Paul Vandenbossche, Des moules et des frites, zonder datum; Ben (Bernard Debreyne), La frite à Bébert, 2003; Valérie Lemercier, Goûte mes frites, 1996; Ben (Bernard Debreyne), Avec des frites, 2003; Ben (Bernard Debreyne), Cha-cha moules, 2003; Les Brozeur, Les frites (aboule une fois une frite), 2003; Jan De Smet, Frituur, frituur, frituur!, 1993; De Marlets, Ik wil friet met mayonaise, z.d.; Big Bill, Fritkot Blues, 1978; Frituursong, Van Vlaanderen, 1999; De zingende frietboeren, De frituurballade, z.d; Anja Yelles, Zonder bier zonder friet, 1989; Paula Dennis, Weet je wat ik graag zou willen, 1966; Mike Vincent, Friet met mayonaise, 1974; Ubel Zuiderveld & Hans Steenbergen: Patatje met, 2003; Verplanken, Psychedelic French Fries, z.d., Jan Bucquoy, De kreet van de friet, 2003.
Publicaties van het Frietkotmuseum
- Frieten bakken, dichtbundel van Paul Ilegems, 1981
- Het frietkot, catalogus & commentaar, tekst Paul Ilegems, CC Berchem, 1982
- Mijn eerste Frietboek, tekst Paul Ilegems, CC De Warande Turnhout, 1983
- Het Frietkotmuseum - De Frietkotcultuur, tekst Paul Ilegems, 1986
- Metronieuws, 25 juli 2011, „Het frietkot is ’t enige symbool voor België”
Aan de tentoonstellingen van het ambulante Frietkotmuseum namen volgende kunstenaars deel:
Michaël Beauvent, Ben Vautier, Guillaume Bijl, Jan Bosschaert, Jan Bucquoy, Jacques Charlier, de Creative Factory, Luc Cromheecke, Anne Daems, Honoré Daumier, Geoffrey de Beer, Goele De Bruyn, Jaak De Koninck, Benjamin Demeyere, Jan De Smet, Daniël Dewaele, Jan De Zutter, Drs. P (Heinz Polzer), Niels Donckers, Juan d'Oultremont, Jan Eyskens, Gunther Fasoel, GAL (Gerard Alsteens), Philippe Hoornaert, Paul Huf, Paul Ilegems, Christel Jacobs, Kamagurka & Herr Seele, Jan Kempenaers, Klaas Koppe, Jacques Lennep, Willy Linthout, Roger Laute, Eric Legrain, Jacques Lizène, Frank Maieu, Yves Malfliet, Maria Gabriëlle, Marcel Mariën, Jacqueline Mesmaecker, Marc Payot, Albert Pepermans, Jean-Claude Salemi, Herman Selleslags, Mark Sleen, André Stas, Bob Stikkers, Chris Straetling, Joost Swarte, Luc Tegenbos, Martin Toussaint, Carlo Valkenborgh, Lucas Vandenabeele, Theo van den Boogaard, Raoul Vandenboom, Sieg Van der Kruys, Willy Vandersteen, Peter Van Eyck, Johan Van Geluwe, Nicole Van Goethem, Benoît Van Innis, Marcel Van Maele, Jan Van Riet, Martijn Vogelaers, Bruno Wouters en Janet Wishnetsky.
Tentoonstellingen van het rondreizende Frietkotmuseum
De collectie was te zien op volgende locaties:
- Amsterdam, stripantiquariaat Lambik, nov. 1981;
- Waasmunster, Galerij van de Academie, maart 1982;
- Oostende, St.-Paulusfeesten, zomer 1982;
- Hasselt, Het Magazijn, sept. 1982;
- Luchtbal, Cultureel Centrum, okt. 1982;
- Brussel, auditorium Fnac, nov. 1982;
- Strombeek-Bever, Cultureel Centrum, feb. 1983;
- Antwerpen, AnHyp galerie, maart 1983;
- Luik, Cirque Divers, mei 1983;
- Zwevegem, Cultureel Centrum, juni 1983;
- Waregem, Cultureel Centrum, aug. 1983;
- Berchem, Cultureel Centrum, okt. 1983;
- Turnhout, Cultureel Centrum De Warande, nov. 1983;
- Tilburg, Stadsschouwburg, dec. 1983;
- Bornem, Cultureel Centrum Ter Dilft, feb. 1984;
- Menen, Cultureel Centrum, maart-april 1984;
- Bierbeek, Cultureel Centrum De Borre, mei-juni 1984;
- Kortrijk-Marke, Cultureel Centrum, juni 1984;
- Alkmaar, Cultureel Centrum De Vest, sept. 1984;
- Amstelveen, Stadstheater, 1984;
- Delft, Technische Hogeschool, nov 1984;
- Ternat, Cultureel Centrum, 1985;
- Kalmthout, cultureel centrum, winter 1985;
- Deventer, Speelgoed- en Blikmuseum, jan. 1987;
- Veendam, schouwburg Veenlust, mei 1985;
- Luik, Musée d'art moderne et d'art contemporain, mei-juni 1995;
- Assenede, kunstenfestival Artsenede, aug. 1999;
- Etterbeek, RHoK, sept. 2002;
- Hermalle-sous-Huy, Musée de la gourmandise, juni-juli 2003;
- Luik, Festival de Liège, jan-feb 2005;
- Brussel, Goethe Institut, feb-maart 2005;
- Antwerpen, Fins Cultureel Centrum, maart 2005;
- Rotterdam, Kunsthal, juni-sept 2005.
