Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Joseph Wolff: verschil tussen versies
Geen bewerkingssamenvatting |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
| (5 tussenliggende versies door 2 gebruikers niet weergegeven) | |||
| Regel 1: | Regel 1: | ||
'''Joseph Wolff''' (Weilersbach, bij Bamberg, [[1795]] – | '''Joseph Wolff''' (Weilersbach, bij Bamberg, [[1795]] – Isle Brewers, een civil parish in [[Somerset]], [[2 mei]] [[1862]]), was een christelijk zendeling van joodse afkomst. | ||
==Leven== | ==Leven== | ||
| Regel 8: | Regel 8: | ||
Op 13 september 1815 werd hij bij [[Praag]] gedoopt door de benedictijnse abt Leopold Zolda, en kreeg de doopnaam Joseph; zijn oorspronkelijke voornaam Wolff werd nu zijn familienaam. Voor een tijdje lijkt hij te zijn opgenomen in het gezin van graaf Stolberg. | Op 13 september 1815 werd hij bij [[Praag]] gedoopt door de benedictijnse abt Leopold Zolda, en kreeg de doopnaam Joseph; zijn oorspronkelijke voornaam Wolff werd nu zijn familienaam. Voor een tijdje lijkt hij te zijn opgenomen in het gezin van graaf Stolberg. | ||
Wolff studeerde Arabisch, Syrisch en Chaldeeuws aan de [[Universiteit van Tübingen]] en Rome. Hij kreeg in Rome de vier lagere wijdingen. Omdat hij zich openlijk verzette tegen de leer van de pauselijke onfeilbaarheid en in het publiek twistgesprekken voerde met de professoren, werd hij na twee jaar studie in Rome uit de universiteit gezet, uitgewezen uit Rome en door de politie naar Wenen gebracht. Na zeven maanden als novice in het | Wolff studeerde Arabisch, Syrisch en Chaldeeuws aan de [[Universiteit van Tübingen]] en Rome. Hij kreeg in Rome de vier lagere wijdingen. Omdat hij zich openlijk verzette tegen de leer van de pauselijke onfeilbaarheid en in het publiek twistgesprekken voerde met de professoren, werd hij na twee jaar studie in Rome uit de universiteit gezet, uitgewezen uit Rome en door de politie naar Wenen gebracht. Na zeven maanden als novice in het [[redemptoristen]]klooster bij Freiburg/Fribourg, ging hij naar Engeland op bezoek bij parlementariër [[Henry Drummond]], die hij in Rome had getroffen. Onder de [[London Society for Promoting Christianity Among the Jews]] zette hij zijn opleiding verder in Cambridge: oriëntaalse talen (Arabisch en Perzisch) leerde hij verder onder [[Samuel Lee]], en zijn studie theologie volgde hij bij [[Charles Simeon]]. | ||
In de lente van 1821 begon hij aan missiereizen in de Oriënt. Hij was de eerste christelijke missionaris of zendeling in Jeruzalem in moderne tijden. Op basis van Wolffs reisverslagen, gepubliceerd in drie delen, besloot het Londens genootschap een permanent missiecentrum te openen in Jeruzalem. | In de lente van 1821 begon hij aan missiereizen in de Oriënt. Hij was de eerste christelijke missionaris of zendeling in Jeruzalem in moderne tijden. Op basis van Wolffs reisverslagen, gepubliceerd in drie delen, besloot het Londens genootschap een permanent missiecentrum te openen in Jeruzalem. | ||
In de adventstijd van 1826 behoorde hij tot de kleine groep mannen die samenkwamen in het huis van Henry Drummond, om zes dagen lang de [[Bijbelstudie|Heilige Schriften te bestuderen]], wat later zou leiden tot de stichting van de „[[Katholiek Apostolische Kerk]]” onder leiding van [[Edward Irving]]. | In de adventstijd van 1826 behoorde hij tot de kleine groep mannen die samenkwamen in het huis van [[Henry Drummond]], om zes dagen lang de [[Bijbelstudie|Heilige Schriften te bestuderen]], wat later zou leiden tot de stichting van de „[[Katholiek Apostolische Kerk]]” onder leiding van [[Edward Irving]]. | ||
Via Irving kwam hij dat jaar in contact met de weduwe Georgina Mary Walpole, de zesde dochter van Horatio Walpole, graaf (earl) van Orford. Zij huwden op 6 februari 1827. | Via Irving kwam hij dat jaar in contact met de weduwe Georgina Mary Walpole, de zesde dochter van Horatio Walpole, graaf (earl) van Orford. Zij huwden op 6 februari 1827. | ||
| Regel 19: | Regel 19: | ||
Na een schipbreuk voor Kefalonia werd hij gered door de generaal Sir [[Charles James Napier|Charles Napier]], die levenslang een vriend bleef. Hij bezocht [[Jeruzalem]], [[Alexandrië]], [[Anatolië]], [[Constantinopel]], [[Armenië]] en [[Chorassan]], waar men hem tot slaaf maakte tot hij werd bevrijd door [[Abbas Mirza]]. Hij reisde door Bochara en Balch. Na beroofd te zijn, liep hij honderden kilometers naakt door Centraal-Azië tot hij in Kaboel aankwam. | Na een schipbreuk voor Kefalonia werd hij gered door de generaal Sir [[Charles James Napier|Charles Napier]], die levenslang een vriend bleef. Hij bezocht [[Jeruzalem]], [[Alexandrië]], [[Anatolië]], [[Constantinopel]], [[Armenië]] en [[Chorassan]], waar men hem tot slaaf maakte tot hij werd bevrijd door [[Abbas Mirza]]. Hij reisde door Bochara en Balch. Na beroofd te zijn, liep hij honderden kilometers naakt door Centraal-Azië tot hij in Kaboel aankwam. | ||
Tijdens zijn reizen in Bochara vond hij bij een afgelegen volk de zienswijze dat de Heer weldra zou wederkeren. <!--The Arabs of Yemen, he says, “are in possession of a book called ‘Seera,’ which gives notice of the coming of Christ and His reign in glory, and they expect great events to take place in the year 1840.” “In Yemen I spent six days with the Rechabites. They drink no wine, plant no vineyards, sow no seed, live in tents, and remember the words of Jonadab, the son of Rechab. With them were the children of Israel of the tribe of Dan, . . . who expect, in common with the children of Rechab, the speedy arrival of the Messiah in the clouds of heaven.”---> | |||
Op 21 december 1829 publiceerde hij op [[Cyprus]] een verhandeling, waarin hij concludeerde dat Christus’ Wederkomst zou plaatsvinden in [[1847]], de joden oproept tot bekering, en zichzelf voorstelt als Gods bijzondere instrument tot bekering der joden. Dit bereikte in 1830 de internationale pers. | Op 21 december 1829 publiceerde hij op [[Cyprus]] een verhandeling, waarin hij concludeerde dat Christus’ Wederkomst zou plaatsvinden in [[1847]], de joden oproept tot bekering, en zichzelf voorstelt als Gods bijzondere instrument tot bekering der joden. Dit bereikte in 1830 de internationale pers. | ||
| Regel 51: | Regel 53: | ||
{{DEFAULTSORT:Wolff, Joseph}} | {{DEFAULTSORT:Wolff, Joseph}} | ||
[[Categorie: Zendeling]] | [[Categorie: Zendeling]] | ||
[[Categorie: | [[Categorie: Persoon met Joodse afkomst]] | ||
[[Categorie: Oriëntalist]] | |||
[[Categorie: Geboren in Beieren]] | |||
[[Categorie: Overleden in Somerset]] | |||
[[Categorie: Geboren in 1795]] | [[Categorie: Geboren in 1795]] | ||
[[Categorie: Overleden in 1862]] | [[Categorie: Overleden in 1862]] | ||
[[Categorie: Overleden op 2 mei]] | [[Categorie: Overleden op 2 mei]] | ||
Huidige versie van 3 aug 2024 om 10:54
Joseph Wolff (Weilersbach, bij Bamberg, 1795 – Isle Brewers, een civil parish in Somerset, 2 mei 1862), was een christelijk zendeling van joodse afkomst.
Leven
Joseph Wolff werd geboren als zoon van rabbijn met de naam David, uit de stam Levi, en diens echtgenote Sara. In 1806 werd de vader rabbijn in Württemberg en stuurde zijn zoon naar het protestantse lyceum in Stuttgart. Reeds in zijn jeugdjaren leerde hij Hebreeuws, Latijn en Grieks.
Wolff werd geïnteresseerd in het christendom, onder andere door de gesprekken met de kapper en later het lezen van een boek van Johann Michael von Sailer, de bisschop van Regensburg.
Op 13 september 1815 werd hij bij Praag gedoopt door de benedictijnse abt Leopold Zolda, en kreeg de doopnaam Joseph; zijn oorspronkelijke voornaam Wolff werd nu zijn familienaam. Voor een tijdje lijkt hij te zijn opgenomen in het gezin van graaf Stolberg.
Wolff studeerde Arabisch, Syrisch en Chaldeeuws aan de Universiteit van Tübingen en Rome. Hij kreeg in Rome de vier lagere wijdingen. Omdat hij zich openlijk verzette tegen de leer van de pauselijke onfeilbaarheid en in het publiek twistgesprekken voerde met de professoren, werd hij na twee jaar studie in Rome uit de universiteit gezet, uitgewezen uit Rome en door de politie naar Wenen gebracht. Na zeven maanden als novice in het redemptoristenklooster bij Freiburg/Fribourg, ging hij naar Engeland op bezoek bij parlementariër Henry Drummond, die hij in Rome had getroffen. Onder de London Society for Promoting Christianity Among the Jews zette hij zijn opleiding verder in Cambridge: oriëntaalse talen (Arabisch en Perzisch) leerde hij verder onder Samuel Lee, en zijn studie theologie volgde hij bij Charles Simeon.
In de lente van 1821 begon hij aan missiereizen in de Oriënt. Hij was de eerste christelijke missionaris of zendeling in Jeruzalem in moderne tijden. Op basis van Wolffs reisverslagen, gepubliceerd in drie delen, besloot het Londens genootschap een permanent missiecentrum te openen in Jeruzalem.
In de adventstijd van 1826 behoorde hij tot de kleine groep mannen die samenkwamen in het huis van Henry Drummond, om zes dagen lang de Heilige Schriften te bestuderen, wat later zou leiden tot de stichting van de „Katholiek Apostolische Kerk” onder leiding van Edward Irving.
Via Irving kwam hij dat jaar in contact met de weduwe Georgina Mary Walpole, de zesde dochter van Horatio Walpole, graaf (earl) van Orford. Zij huwden op 6 februari 1827.
De daaropvolgende jaren was hij actief onder de joodse gemeenschappen in Engeland, Schotland, Ierland en Nederland en publiceerde verslagen hierover in de Jewish Expositor. Toen hij in 1828 terugkeerde naar het Midden-Oosten, begon hij ook aan een zoektocht naar de „tien verloren stammen van Israël”, een zoektocht die hem ertoe bracht tot in India joodse gemeenschappen te bezoeken.
Na een schipbreuk voor Kefalonia werd hij gered door de generaal Sir Charles Napier, die levenslang een vriend bleef. Hij bezocht Jeruzalem, Alexandrië, Anatolië, Constantinopel, Armenië en Chorassan, waar men hem tot slaaf maakte tot hij werd bevrijd door Abbas Mirza. Hij reisde door Bochara en Balch. Na beroofd te zijn, liep hij honderden kilometers naakt door Centraal-Azië tot hij in Kaboel aankwam.
Tijdens zijn reizen in Bochara vond hij bij een afgelegen volk de zienswijze dat de Heer weldra zou wederkeren.
Op 21 december 1829 publiceerde hij op Cyprus een verhandeling, waarin hij concludeerde dat Christus’ Wederkomst zou plaatsvinden in 1847, de joden oproept tot bekering, en zichzelf voorstelt als Gods bijzondere instrument tot bekering der joden. Dit bereikte in 1830 de internationale pers.
Zijn zoon Henry Drummond Wolff werd geboren op Malta op 12 oktober 1830. Wanneer Joseph Wolff eind 1830 opnieuw op reis vertrok, bleef zijn vrouw met het kind op Malta. Deze keer werd hij beheerst door de voorstelling, de verloren stammen van Israël te vinden. In 1835 liet hij zijn reisdagboek drukken.
In 1836 reisde hij naar Abessinië, en daarna naar Sana in Jemen, waar hij tot de wahabieten predikte. Later dat jaar ondernam hij een reis naar Amerika om daar de verloren stammen te gaan zoeken, maar vond deze ook daar niet. Hij gaf een preek voor het Amerikaanse Congress, kreeg de doctorsgraad in de theologie te Annapolis, Maryland. De bisschop van New Jersey ordineerde hem tot diaken, en in 1838 wijdde de bisschop van Dromore hem tot priester.
In 1843 reisde hij opnieuw naar Bochara om op zoek te gaan naar luitenant-kolonel Charles Stoddart en kapitein Arthur Conolly. Een comité in Londen had voor dit doel 500 pond bijeengebracht voor de reisonkosten. De beide mannen die gezocht werden, bleken geëxecuteerd te zijn, en volgens zijn autobiografie stond Wolff bijna hetzelfde te wachten. Toen men hem vroeg om moslim te worden, weigerde hij. Door bemiddeling van de Perzische ambassadeur kwam hij vrij.
In 1845 nam hij ten slotte zijn intrek in de pastorij van Isle Brewers bij Taunton in het graafschap Bristol, waar hij zich de rest van zijn leven rustig gedroeg.
Na het overlijden van zijn eerste echtgenote op 16 januari 1859, hertrouwde hij op 14 mei 1861 met Louisa Decima, de jongste dochter van James King (1767–1842) uit Staunton Court, Herefordshire, de rector van St. Peter-le-Poer, Londen.
De zoon van Joseph en Georgina Wolff, Sir Henry Drummond Wolff (1830-1908), was een bekend Engels diplomaat en conservatief politicus.
Bibliografie
- Joseph Wolff, Travels and adventures of the Rev. Joseph Wolff https://archive.org/details/travelsadventure00wolfuoft
Bronnen en weblinks
(en) Wolff, Joseph, in: Jewish Encyclopedia, New York: Funk & Wagnalls, 1901-1906. (vertaal via: 
)
(en) Wolff,_Joseph in: Encyclopædia Britannica, 1911. (Wegens ouderdom in het publiek domein)
- Wolff, Joseph in: Dictionary of National Biography
- Joseph Wolff in Buchara op historiek.net
- Southern literary messenger; devoted to every department of literature and the fine arts. Joseph Wolff, Missionary, Volume 4, Issue 3, Mar 1838; pp. 152-156, http://quod.lib.umich.edu/m/moajrnl/acf2679.0004.003/160
- Ellen White, Citaten over Joseph Wolff, in The Great Controversy
- Wolff, Joseph op http://www.deutsche-biographie.de/sfz86086.html
- Genealogie op http://www.thepeerage.com/p3833.htm
Q6288052 (reasonator)