Wikisage, de vrije encyclopedie van de tweede generatie, is digitaal erfgoed
Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Otto Bekius: verschil tussen versies
Naar navigatie springen
Naar zoeken springen
kGeen bewerkingssamenvatting |
(kleine verschuivngen voor vloeiendheid + synoniem tegen woordherhaling + het haar dat) |
||
| (34 tussenliggende versies door 3 gebruikers niet weergegeven) | |||
| Regel 20: | Regel 20: | ||
| portaal = | | portaal = | ||
}} | }} | ||
'''Otto Bekius''' (De Bilt, [[22 mei]] [[1925]] – Victoria Brits-Columbia / [[Canada]], [[21 augustus]] [[2014]]) was een Nederlandse kapitein der Artillerie, die als [[Nederlands verzet in de Tweede Wereldoorlog|verzetsstrijder]] tijdens de [[Tweede Wereldoorlog]] opereerde in Rotterdam. | |||
'''Otto Bekius''' (De Bilt, [[22 mei]] [[1925]] – Victoria Brits-Columbia / [[ | |||
==Biografie== | ==Biografie== | ||
Otto Bekius was het oudste kind in het gezin. Hij volgde zijn opleiding aan de Hogereburgerschool . Zijn vader Nicolaas Bekius (1900-1978) was sergeant 1e klas en werkzaam bij het Nederlandse leger, bij het 2e Regiment Genietroepen, en heeft in 1940 de Strijd om de Maasbruggen | Otto Bekius was het oudste kind in het gezin. Hij volgde zijn opleiding aan de Hogereburgerschool. Zijn vader Nicolaas Bekius (1900-1978) was sergeant 1e klas en werkzaam bij het Nederlandse leger, bij het 2e Regiment Genietroepen, en heeft in 1940 de Strijd om de Maasbruggen in [[Rotterdam]] met zijn manschappen verdedigd. | ||
==Oorlogsjaren== | ==Oorlogsjaren== | ||
Na de HBS | Na de HBS wilde Otto Bekius in 1944 beginnen aan een studie aan de Hogere Zeevaartschool in Amsterdam, maar hij kon deze studie niet starten vanwege de oorlog. Hij besloot toen om zich aan te sluiten bij het [[Verzet (Tweede Wereldoorlog)|verzet]] in Rotterdam. | ||
Gedurende de jaren 1944 en 1945 was hij onderdeel van het Strijdend Gedeelte Binnenlandse Strijdkrachten in Rotterdam, hij werd opgeleid in ''Huize Padua'' <ref> | Gedurende de jaren 1944 en 1945 was hij onderdeel van het Strijdend Gedeelte Binnenlandse Strijdkrachten in Rotterdam, hij werd opgeleid in ''Huize Padua'',<ref>https://stadsarchief.rotterdam.nl, Stadsarchief Rotterdam</ref> dat in het laatste halfjaar van de Tweede Wereldoorlog onderdak bood aan het verzet. | ||
Deze verzetsgroep overviel onder andere distributiekantoren voor voedselbonnen en pleegde andere vormen van gewapend verzet.<ref name=tracesofwar >{{Citeer web|url=https://www.tracesofwar.nl/persons/63058/Bekius-Otto-Roy.htm|titel=Bekius, Otto "Roy" – TracesOfWar.nl|bezochtdatum=2020-12-13|werk=www.tracesofwar.nl}}</ref> | |||
Hij wist ternauwernood aan arrestatie te ontkomen toen de Duitsers een inval deden in zijn ouderlijk huis. Bekius wist te ontsnappen in zijn ondergoed door aan de achterkant van de woning over hekken te klimmen en via de buren, weer aangekleed, | Hij wist ternauwernood aan arrestatie te ontkomen toen de Duitsers, op zoek naar wapens, een inval deden in zijn ouderlijk huis. Bekius wist te ontsnappen in zijn ondergoed door aan de achterkant van de woning over hekken te klimmen en via de buren, weer aangekleed, – met geleende kleding – langs de voorkant te ontkomen. Nadien zette hij ondergedoken zijn verzet verder. | ||
Tijdens de hongerwinter in 1944 werd zijn 10-jarige jongere zusje Tjitske Bekius ondergebracht bij een boer op het Groninger platteland. | |||
Zijn vader, die na de ontbinding van het Nederlandse leger later commandant werd bij de brandweer voor de Rechter Maasoever in Rotterdam, werd gearresteerd en naar een gevangenenkamp in Duitsland gebracht; na de oorlog zou hij uit gevangenschap terugkeren. | |||
[[Bestand:Herinneringsinsigne_B_S_1944-1945_in_brons..jpg|thumb|100px|HiBS]] | [[Bestand:Herinneringsinsigne_B_S_1944-1945_in_brons..jpg|thumb|100px|HiBS]] | ||
===Onderscheidingen=== | ===Onderscheidingen=== | ||
Voor zijn activiteiten bij de Binnenlandse Strijdkrachten ontving Otto Bekius het Herinneringsinsigne Binnenlandse Strijdkrachten 1944-1945 (HiBS). In 1984 werd hem tevens het [[Verzetsherdenkingskruis]] (VHK) toegekend. | * Voor zijn activiteiten bij de Binnenlandse Strijdkrachten ontving Otto Bekius het Herinneringsinsigne Binnenlandse Strijdkrachten 1944-1945 (HiBS). | ||
* In 1984 werd hem tevens het [[Verzetsherdenkingskruis]] (VHK) toegekend. | |||
[[Bestand:Verzetsherdenkingskruis_1980.jpg|thumb|100px|VHK]] | [[Bestand:Verzetsherdenkingskruis_1980.jpg|thumb|100px|VHK]] | ||
=== | In latere jaren sprak Bekius weinig over zijn oorlogsverleden naar zijn familie en militaire vrienden.<ref name=aldefrysketsjerken>{{Citeer web|url=https://aldefrysketsjerken.nl/p/Laatste+nieuws/saft%7cfe38896c-4e45-49d2-b242-509115a01b42/all/ |titel=Emigrant laat stichting geld na|bezochtdatum=2020-12-13|auteur=|achternaam=|voornaam=|datum=|werk=aldefrysketsjerken.nl|uitgever=|taal=nl}}</ref> | ||
==Militaire jaren== | ==Militaire jaren== | ||
Na de oorlog sloot Bekius zich in september 1945 als oorlogsvrijwilliger aan bij het Nederlandse leger en kreeg hij een opleiding in Engeland tot officier bij de artillerie. Na het afronden van deze opleiding | Na de oorlog sloot Bekius zich in september 1945 als oorlogsvrijwilliger aan bij het Nederlandse leger en kreeg hij een opleiding in Engeland tot officier bij de artillerie. Hij ontmoete daar zijn eerste vrouw de Engelse Peggy. Na het afronden van deze opleiding keerde hij met haar terug naar Nederland, waar hij opklom tot de rang van kapitein. In 1956 vroeg en kreeg hij eervol ontslag uit het Nederlands leger, tevens scheidde hij van zijn vrouw die terugkeerde naar Engeland. | ||
==Emigratie== | ==Emigratie== | ||
Na zijn diensttijd | Na zijn diensttijd emigreerde Bekius in maart 1956 naar [[Canada]]. Hij verkreeg de Canadese nationaliteit, werkte een aantal jaren bij een transportbedrijf van een familielid ( Bekius / Bekins Transport ) en trad wederom in het huwelijk, nu met een Canadese vrouw. Hij was in zijn latere levensjaren op Prinsjesdag een trouw bezoeker van de ere saluutschoten op het Malieveld, als lid van de ''Vereniging voor Artillerie Officieren'' (VAO). | ||
==Overlijden== | ==Overlijden== | ||
In 2014 overleed Bekius in Victoria aan een hartaanval. Het was de wens van zijn vrouw om zijn as bij te zetten in een familiegraf in Britsum in Friesland. Zijn neef, Martijn Schapink, heeft daarvoor de laatste resten van zijn oom opgehaald uit Canada<ref>[https://www.omropfryslan.nl/nieuws/371942-bekius-bijgezet-britsum Bekius bijgezet in Britsum], Omroep Friesland, 15 oktober 2014</ref><ref>'Laatste eer in Britsum voor verzetsheld Otto Bekius', ''Friesch Dagblad'', 16 oktober 2014</ref><ref>[https://www.lc.nl/archief/Urn-verzetsstrijder-terug-naar-roots-20888625.html 'Urn verzetsstrijder terug naar roots'], ''Leeuwarder Courant'', 16 oktober 2014</ref> | [[Bestand:Grafsteen, Otto Bekius.jpg|thumb|200px|Grafsteen]] | ||
In 2014 overleed Bekius in Victoria aan een hartaanval. Het was de wens van zijn vrouw om zijn as bij te zetten in een familiegraf in Britsum in Friesland. Zijn neef, Martijn Schapink, heeft daarvoor de laatste resten van zijn oom opgehaald uit Canada.<ref>[https://www.omropfryslan.nl/nieuws/371942-bekius-bijgezet-britsum Bekius bijgezet in Britsum], Omroep Friesland, 15 oktober 2014</ref><ref>''Laatste eer in Britsum voor verzetsheld Otto Bekius'', ''Friesch Dagblad'', 16 oktober 2014</ref><ref>[https://www.lc.nl/archief/Urn-verzetsstrijder-terug-naar-roots-20888625.html ''Urn verzetsstrijder terug naar roots''], ''Leeuwarder Courant'', 16 oktober 2014</ref> | |||
In | In Bekius’ testament stond de wens opgenomen om een fonds op te richten voor studenten aan de Universiteit van Victoria in Canada, om onderzoek te doen naar de militaire geschiedenis van Nederland en het [[Verenigd Koninkrijk]]. Studenten kunnen hiervoor jaarlijks een beurs aanvragen. In februari 2020 is het Fonds gerealiseerd, met de naam ''Otto and'' ''Joan Bekius Scholarship'',<ref>{{Citeer web|url=https://www.uvic.ca/graduatestudies/finances/search-funding/award-pages/otto-and-joan-bekius-scholarship.php|titel=Otto and Joan Bekius Scholarship Uvic|bezochtdatum=12 september 2023|auteur=|achternaam=|voornaam=|datum=|uitgever=|taal=en|archiefurl=http://web.archive.org/web/20230511164549/https://www.uvic.ca/graduatestudies/finances/search-funding/award-pages/otto-and-joan-bekius-scholarship.php |archiefdatum=2023-05-11}}</ref> genoemd naar beide echtgenoten die reeds een fonds op naam hebben aan de Universiteit van Victoria. | ||
In zijn testament was ook bepaald dat er geld gedoneerd zou worden aan de Stichting Alde Fryske Tsjerken, voor het behoud van de [[Johanneskerk (Britsum)]].<ref>https://www.wikiwand.com/nl/Johanneskerk_(Britsum)</ref><ref>[https://www.rd.nl/kerk-religie/kerk-in-britsum-staat-op-e-terp-1.436945 ''Emigrant helpt Johanneskerk in Britsum'', voetnoot] [http://web.archive.org/web/20230819155913/https://www.rd.nl/artikel/592386-kerk-in-britsum-staat-op-e-terp A], ''Reformatorisch Dagblad'', 16 december 2014</ref> | |||
[[Bestand:Plakkaat , In Memoriam .jpg|thumb|200px|Plakkaat]] | |||
Bij leven heeft Otto Bekius een gedenkteken laten maken met het verzoek om na zijn dood ook zijn naam op dit gedenkteken te plaatsen (zie afbeelding ). Het gedenkteken hangt tot op heden in de kerk te Britsum. Otto Bekius was een nazaat van de ds. Benjamin Johannes Baekius/Bekius (1656-1733)<ref>{{Citeer web|url=http://www.biografischportaal.nl/persoon/73947023|titel=Biografie Benjamin Bekius|bezochtdatum=25 oktober 2020|auteur=|achternaam=|voornaam=|datum=|uitgever=|taal=}}</ref> die in Britsum predikant is geweest en in deze kerk begraven ligt.<ref name=aldefrysketsjerken /> Over een andere nazaat, ds. François Bekius,<ref>[http://www.biografischportaal.nl/persoon/70944079 ds. François Bekius]</ref> die ook dominee was, is een boek geschreven met de titel ''François Bekius, De Duivel dominee uit de Friesche Wouden'',<ref>[https://www.digibron.nl/search/detail/d95193a7543dc4ed5ca0ea20e146ccc6/duiveldominee-uit-de-wouden ''De Duivel-Dominee uit de Wouden''], ''Reformatorisch Dagblad'', 12 juni 2008</ref> auteur H.G. Cannegieter. | |||
<gallery> | <gallery> | ||
Bestand:Otto Bekius In memoriam.jpg|Otto Bekius voor het gedenkteken | |||
Otto Bekius In memoriam.jpg|Otto Bekius voor | Bestand:Plakkaat, In_Memoriam_Fam._Bekius.jpg|thumb|Gedenkteken familie Bekius | ||
Bestand:Grafsteen_Otto_Bekius.jpg|thumb|Grafsteen Otto Bekius | |||
</gallery> | </gallery> | ||
==Trivia== | |||
* De schuilnaam van Otto Bekius was ''Roy,'' vanwege zijn rode haar, dat hij sinds hij aan de Duitsers was ontsnapt zwart verfde.<ref name=aldefrysketsjerken /> | |||
* Afgesproken met de Stichting Alde Fryske Tsjerken is, dat na de termijn van 25 jaar (in 2040) als de rechten van de graf op het begraafplaats aflopen, de grafsteen van Otto Bekius in de kerk zelf zal komen te liggen, in de nabijheid van de grafsteen van zijn voorouder Benjamin Bekius. | |||
{{appendix|2= | {{appendix|2= | ||
* [ | * [https://www.tracesofwar.nl/persons/63058/Bekius-Otto.htm?c=aw, Traces of War], geraadpleegd op 5 april 2021. | ||
* [https://www.tracesofwar.nl/books/124/Verzetsherdenkingskruis.htm Otto Bekius], Verzetsherdenkingskruis, Gedenkboek Verzetsherdenkingskruis waarin opgenomen register dragers verzetsherdenkingskruis, schrijver Heuvel, C.C. van den e.a. 1985. | * [https://www.tracesofwar.nl/books/124/Verzetsherdenkingskruis.htm Otto Bekius], Verzetsherdenkingskruis, Gedenkboek Verzetsherdenkingskruis waarin opgenomen register dragers verzetsherdenkingskruis, schrijver Heuvel, C.C. van den e.a. 1985. | ||
* [http://www.zuidfront-holland1940.nl/index.php?page=maasbruggen-rotterdam-2e-fase Nicolaas Bekius], Zuid Front Holland 1940, Maasbruggen Rotterdam 2e fase (paragraaf 258) | * [http://www.zuidfront-holland1940.nl/index.php?page=maasbruggen-rotterdam-2e-fase Nicolaas Bekius], Zuid Front Holland 1940, Maasbruggen Rotterdam 2e fase (paragraaf 258) | ||
* [http://www.zuidfront-holland1940.nl/index.php?page=namenlijst Nicolaas Bekius ], Nederlandse personen in actie tijdens WOII van 10 mei 1940 tot 14 mei 1940 , Zuidfront Holland | * [http://www.zuidfront-holland1940.nl/index.php?page=namenlijst Nicolaas Bekius], Nederlandse personen in actie tijdens WOII van 10 mei 1940 tot 14 mei 1940, Zuidfront Holland | ||
---- | ---- | ||
{{references}} | {{references}} | ||
}} | }} | ||
{{authority control|TYPE=p|Wikidata=Q61741103}} | {{authority control|TYPE=p|Wikidata=Q61741103 }} | ||
{{DEFAULTSORT:Bekius, Otto}} | {{DEFAULTSORT:Bekius, Otto}} | ||
[[Categorie:Nederlands verzetsstrijder in de Tweede Wereldoorlog]] | [[Categorie: Nederlands verzetsstrijder in de Tweede Wereldoorlog]] | ||
[[Categorie: Geboren in 1925]] | |||
[[Categorie: Overleden in 2014]] | |||
Huidige versie van 14 sep 2023 om 00:41
| Otto Bekius | ||
| ||
| Otto Bekius | ||
| Bijnaam | Roy | |
| Geboren | 22 mei 1925 De Bilt | |
| Overleden | 21 augustus 2014 Victoria (Brits-Columbia) | |
| Begraven | Britsum, Friesland | |
| Land/partij |  Nederland
| |
| Onderdeel | Artillerie van de Koninklijke Landmacht | |
| Dienstjaren | 1945 -1956 | |
| Eenheid | Artillerie | |
| Slagen/oorlogen | Tweede Wereldoorlog, | |
| Onderscheidingen | Verzetsherdenkingskruis | |
| Ander werk | Onderdeel van de Binnenlandse Strijdkrachten Zuid-Holland, Strijdend Onderdeel 1944 - 1945 | |
Otto Bekius (De Bilt, 22 mei 1925 – Victoria Brits-Columbia / Canada, 21 augustus 2014) was een Nederlandse kapitein der Artillerie, die als verzetsstrijder tijdens de Tweede Wereldoorlog opereerde in Rotterdam.
Biografie
Otto Bekius was het oudste kind in het gezin. Hij volgde zijn opleiding aan de Hogereburgerschool. Zijn vader Nicolaas Bekius (1900-1978) was sergeant 1e klas en werkzaam bij het Nederlandse leger, bij het 2e Regiment Genietroepen, en heeft in 1940 de Strijd om de Maasbruggen in Rotterdam met zijn manschappen verdedigd.
Oorlogsjaren
Na de HBS wilde Otto Bekius in 1944 beginnen aan een studie aan de Hogere Zeevaartschool in Amsterdam, maar hij kon deze studie niet starten vanwege de oorlog. Hij besloot toen om zich aan te sluiten bij het verzet in Rotterdam.
Gedurende de jaren 1944 en 1945 was hij onderdeel van het Strijdend Gedeelte Binnenlandse Strijdkrachten in Rotterdam, hij werd opgeleid in Huize Padua,[1] dat in het laatste halfjaar van de Tweede Wereldoorlog onderdak bood aan het verzet. Deze verzetsgroep overviel onder andere distributiekantoren voor voedselbonnen en pleegde andere vormen van gewapend verzet.[2]
Hij wist ternauwernood aan arrestatie te ontkomen toen de Duitsers, op zoek naar wapens, een inval deden in zijn ouderlijk huis. Bekius wist te ontsnappen in zijn ondergoed door aan de achterkant van de woning over hekken te klimmen en via de buren, weer aangekleed, – met geleende kleding – langs de voorkant te ontkomen. Nadien zette hij ondergedoken zijn verzet verder.
Tijdens de hongerwinter in 1944 werd zijn 10-jarige jongere zusje Tjitske Bekius ondergebracht bij een boer op het Groninger platteland. Zijn vader, die na de ontbinding van het Nederlandse leger later commandant werd bij de brandweer voor de Rechter Maasoever in Rotterdam, werd gearresteerd en naar een gevangenenkamp in Duitsland gebracht; na de oorlog zou hij uit gevangenschap terugkeren.
Onderscheidingen
- Voor zijn activiteiten bij de Binnenlandse Strijdkrachten ontving Otto Bekius het Herinneringsinsigne Binnenlandse Strijdkrachten 1944-1945 (HiBS).
- In 1984 werd hem tevens het Verzetsherdenkingskruis (VHK) toegekend.
In latere jaren sprak Bekius weinig over zijn oorlogsverleden naar zijn familie en militaire vrienden.[3]
Militaire jaren
Na de oorlog sloot Bekius zich in september 1945 als oorlogsvrijwilliger aan bij het Nederlandse leger en kreeg hij een opleiding in Engeland tot officier bij de artillerie. Hij ontmoete daar zijn eerste vrouw de Engelse Peggy. Na het afronden van deze opleiding keerde hij met haar terug naar Nederland, waar hij opklom tot de rang van kapitein. In 1956 vroeg en kreeg hij eervol ontslag uit het Nederlands leger, tevens scheidde hij van zijn vrouw die terugkeerde naar Engeland.
Emigratie
Na zijn diensttijd emigreerde Bekius in maart 1956 naar Canada. Hij verkreeg de Canadese nationaliteit, werkte een aantal jaren bij een transportbedrijf van een familielid ( Bekius / Bekins Transport ) en trad wederom in het huwelijk, nu met een Canadese vrouw. Hij was in zijn latere levensjaren op Prinsjesdag een trouw bezoeker van de ere saluutschoten op het Malieveld, als lid van de Vereniging voor Artillerie Officieren (VAO).
Overlijden
In 2014 overleed Bekius in Victoria aan een hartaanval. Het was de wens van zijn vrouw om zijn as bij te zetten in een familiegraf in Britsum in Friesland. Zijn neef, Martijn Schapink, heeft daarvoor de laatste resten van zijn oom opgehaald uit Canada.[4][5][6]
In Bekius’ testament stond de wens opgenomen om een fonds op te richten voor studenten aan de Universiteit van Victoria in Canada, om onderzoek te doen naar de militaire geschiedenis van Nederland en het Verenigd Koninkrijk. Studenten kunnen hiervoor jaarlijks een beurs aanvragen. In februari 2020 is het Fonds gerealiseerd, met de naam Otto and Joan Bekius Scholarship,[7] genoemd naar beide echtgenoten die reeds een fonds op naam hebben aan de Universiteit van Victoria.
In zijn testament was ook bepaald dat er geld gedoneerd zou worden aan de Stichting Alde Fryske Tsjerken, voor het behoud van de Johanneskerk (Britsum).[8][9]
Bij leven heeft Otto Bekius een gedenkteken laten maken met het verzoek om na zijn dood ook zijn naam op dit gedenkteken te plaatsen (zie afbeelding ). Het gedenkteken hangt tot op heden in de kerk te Britsum. Otto Bekius was een nazaat van de ds. Benjamin Johannes Baekius/Bekius (1656-1733)[10] die in Britsum predikant is geweest en in deze kerk begraven ligt.[3] Over een andere nazaat, ds. François Bekius,[11] die ook dominee was, is een boek geschreven met de titel François Bekius, De Duivel dominee uit de Friesche Wouden,[12] auteur H.G. Cannegieter.
-
Otto Bekius voor het gedenkteken
-
Gedenkteken familie Bekius
-
Grafsteen Otto Bekius
Trivia
- De schuilnaam van Otto Bekius was Roy, vanwege zijn rode haar, dat hij sinds hij aan de Duitsers was ontsnapt zwart verfde.[3]
- Afgesproken met de Stichting Alde Fryske Tsjerken is, dat na de termijn van 25 jaar (in 2040) als de rechten van de graf op het begraafplaats aflopen, de grafsteen van Otto Bekius in de kerk zelf zal komen te liggen, in de nabijheid van de grafsteen van zijn voorouder Benjamin Bekius.
Bronnen, noten en/of referenties
|
