Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Traute Lafrenz: verschil tussen versies
(Aanvulling en aanpassing) |
kGeen bewerkingssamenvatting |
||
| (2 tussenliggende versies door 2 gebruikers niet weergegeven) | |||
| Regel 1: | Regel 1: | ||
'''Traute Lafrenz''' ([[Hamburg]], 3 mei 1919 ; | '''Traute Lafrenz''' ([[Hamburg]], [[3 mei]] [[1919]]; geëmigreerd in 1947 naar de Verenigde Staten van Amerika) was deelnemer aan activiteiten van de [[Weiße Rose]] in Hamburg en München. Omdat zij in beide plaatsen actief was (geweest) kon zij als een belangrijke contactpersoon optreden. | ||
==Leven== | ==Leven== | ||
Lafrenz wisselde op haar 14e van de Hamburger Kloosterschool naar de Lichtwarkschool.<ref>Noot, De Lichtwarkschule was tussen 1914 en 1937 een humanistische school met progressieve pedagogiek in Hamburg-Winterhude. De school was vernoemd naar Alfred Lichtwark, een van de grondleggers van het kunstonderwijs en de kunsteducatieve beweging [https://de.wikipedia.org/wiki/Lichtwarkschule Lichtwarkschule]</ref> Ze zat in de klas van lerares Erna Stahl, die ook na de machtsovername door de Nationaalsocialisten in 1933 nog in de zin van vrije en muzische traditie van de Reformscholen lesgaf,< | Lafrenz wisselde op haar 14e van de Hamburger Kloosterschool naar de Lichtwarkschool.<ref>Noot, De Lichtwarkschule was tussen 1914 en 1937 een humanistische school met progressieve pedagogiek in Hamburg-Winterhude. De school was vernoemd naar Alfred Lichtwark, een van de grondleggers van het kunstonderwijs en de kunsteducatieve beweging [https://de.wikipedia.org/wiki/Lichtwarkschule Lichtwarkschule]</ref> Ze zat in de klas van lerares Erna Stahl, die ook na de machtsovername door de Nationaalsocialisten in 1933 nog in de zin van vrije en muzische traditie van de Reformscholen lesgaf,<ref>Eerder gericht op persoonlijke activiteit en eigen verantwoordelijkheid dan op het overdragen van leerstof en blinde gehoorzaamheid.</ref> tot zij Pasen 1935 werd ontslagen. Haar onderricht beschouwde Lafrenz, terugblikkend, ’als een geschenk voor het hele leven’. Toen in 1937 het gemengde onderwijs werd opgeheven keerde Lafrenz terug naar de kloosterschool, waar zij met Pasen 1938 haar examen voorbereidend wetenschappelijk onderwijs aflegde. Na de [[Rijksarbeidsdienst]] (RAD) (een soort sociale dienstplicht) begon ze, met klasgenoot [[Margarethe Rothe]], in de zomer van 1939 de studie geneeskunde aan de universiteit van Hamburg. Na de zomer werd ze in het kader van de Rijksarbeidsdienst in [[Pommerellen]] als oogsthulp ingezet.<ref>Tegenwoordig ligt dit in het noorden van Polen.</ref> Daar leerde zij [[Alexander Schmorell]] kennen, die zij aan de universiteit van Hamburg opnieuw trof waar hij was ingeschreven. | ||
In | |||
In haar verzet tegen het naziregime vond ze inspiratie in de geschriften van [[Rudolf Steiner]].<ref name="litteraturhuset.no">{{cite web |url=http://www.litteraturhuset.no/program/2010/10/leve-friheten.html |title= | In mei 1941 ging Traute Larenz aan de universiteit van München verder studeren en leerde daar [[Hans Scholl]] en [[Christoph Probst]] kennen. Met [[Hans Scholl]] ontwikkelde zich een liefdesbetrekking. | ||
Ze nam deel aan veel gesprekken en discussies van de | In haar verzet tegen het naziregime vond ze inspiratie in de geschriften van [[Rudolf Steiner]].<ref name="litteraturhuset.no">{{cite web |url=http://www.litteraturhuset.no/program/2010/10/leve-friheten.html |title=Archiveerde versie|accessdate=2011-11-14 |url-status=dead |archiveurl=https://web.archive.org/web/20120425162921/http://www.litteraturhuset.no/program/2010/10/leve-friheten.html |archivedate=2012-04-25 }}</ref> | ||
Ze nam deel aan veel gesprekken en discussies van de ’Weiße Rose’, ook bij [[Kurt Huber]]. In de late herfst van 1942 bracht ze het derde vlugschrift van de ’Weißen Rose’ mee naar Hamburg, gaf het aan haar vroegere klasgenoot [[Heinz Kucharski]], die het verder verspreidde. Toen op 18 februari 1943 Hans en [[Sophie Scholl]] in de universiteit van München het zesde vlugschrift uitbrachten en daarbij gearresteerd werden, werd ook Traute Lafrenz in het onderzoek door de [[Gestapo]] (’Geheime Staatspolizei’, of Geheime staatspolitie) betrokken. Op 5 maart 1943 werd ze voor de eerste keer verhoord. Kort daarop werd ze op 15 maart 1943 vastgezet; tezamen met Alexander Schmorell en Kurt Huber werd ze door het ’Volksgerechtshof’ aangeklaagd en op 19 april 1943 wegens ’medekennis’ tot een jaar gevangenisstraf veroordeeld. Het was haar gelukt haar daadwerkelijke en verdergaande deelname aan de activiteiten van de groep te versluieren. Na haar vrijlating op 14 maart 1944 werd bij het onderzoek naar de Hamburger tak van de ’Weiße Rose’ na twee weken opnieuw gearresteerd en in de politiegevangenis Fuhlsbüttel in Hamburg gebracht. In november 1944 werd ze overgeplaatst naar de gevangenis Cottbus. In februari 1945 werd ze vandaar via de vrouwengevangenis Leipzig-Meusdorf overgebracht naar het tuchthuis St. Georg in Bayreuth. Op 15 april 1945 werd ze daar door Amerikaanse troepen bevrijd. | |||
In 1947 emigreerde ze naar Californië in de Verenigde Staten. Daar sloot ze haar medicijnenstudie af. Op 2 maart 1949 trouwde ze met Vernon Page, | In 1947 emigreerde ze naar Californië in de Verenigde Staten. Daar sloot ze haar medicijnenstudie af. Op 2 maart 1949 trouwde ze met Vernon Page, met wie zij vier kinderen kreeg. Van 1972 tot 1994 werkte ze als [[Heilpedagogie|heilpedagoge]] voor geestelijk gehandicapte kinderen in Chicago. | ||
Na haar pensionering woonde zij op Yonges Island in South-Carolina. | |||
Zij was de laatste overlevende van de ’Weiße Rose’. | |||
{{Appendix|2= | {{Appendix|2= | ||
| Regel 17: | Regel 23: | ||
{{authority control|TYPE=p|GND=1021770701|LCCN=nb/2012/6728|VIAF=221629932|Wikidata=Q66335 }} | {{authority control|TYPE=p|GND=1021770701|LCCN=nb/2012/6728|VIAF=221629932|Wikidata=Q66335 }} | ||
{{Uitklappen |achtergrond=#F5F5DC |titel= |afb= |align= |tekstgrootte=90% |inhoud= | {{Uitklappen |achtergrond=#F5F5DC |titel= |afb= |align= |tekstgrootte=90% |inhoud= | ||
*[https://authority.bibsys.no/authority/rest/authorities/html/10077086 Bibsys: 10077086] | * [https://authority.bibsys.no/authority/rest/authorities/html/10077086 Bibsys: 10077086] | ||
* [https://isni.oclc.org/xslt/DB=1.2//CMD?ACT=SRCH&IKT=8006&TRM=ISN%3A0000000360934449&TERMS_OF_USE_AGREED=Y&terms_of_use_agree=send International Standard Name Identifier: 0000 0003 6093 4449] | * [https://isni.oclc.org/xslt/DB=1.2//CMD?ACT=SRCH&IKT=8006&TRM=ISN%3A0000000360934449&TERMS_OF_USE_AGREED=Y&terms_of_use_agree=send International Standard Name Identifier: 0000 0003 6093 4449] | ||
* [https://www.bz-berlin.de/panorama/traute-lafrenz-99-ist-die-letzte-heldin-der-weissen-rose Traute Lafrenz (99) ist die letzte Heldin der Weißen Rose] | * [https://www.bz-berlin.de/panorama/traute-lafrenz-99-ist-die-letzte-heldin-der-weissen-rose Traute Lafrenz (99) ist die letzte Heldin der Weißen Rose] | ||
}} | }} | ||
{{DEFAULTSORT:Lafrenz, Traute}} | {{DEFAULTSORT:Lafrenz, Traute}} | ||
[[Categorie:Pagina's met vertalingen die niet zijn nagekeken]] | <!--[[Categorie:Pagina's met vertalingen die niet zijn nagekeken]]--> | ||
[[Categorie:Antifascisme]] | [[Categorie:Antifascisme]] | ||
[[Categorie:Duits verzetsstrijder in de Tweede Wereldoorlog]] | [[Categorie:Duits verzetsstrijder in de Tweede Wereldoorlog]] | ||
| Regel 29: | Regel 35: | ||
[[Categorie:Antroposoof]] | [[Categorie:Antroposoof]] | ||
[[Categorie:Honderdplusser]] | [[Categorie:Honderdplusser]] | ||
[[Categorie:Geboren in Hamburg]] | |||
Huidige versie van 3 jan 2023 om 16:03
Traute Lafrenz (Hamburg, 3 mei 1919; geëmigreerd in 1947 naar de Verenigde Staten van Amerika) was deelnemer aan activiteiten van de Weiße Rose in Hamburg en München. Omdat zij in beide plaatsen actief was (geweest) kon zij als een belangrijke contactpersoon optreden.
Leven
Lafrenz wisselde op haar 14e van de Hamburger Kloosterschool naar de Lichtwarkschool.[1] Ze zat in de klas van lerares Erna Stahl, die ook na de machtsovername door de Nationaalsocialisten in 1933 nog in de zin van vrije en muzische traditie van de Reformscholen lesgaf,[2] tot zij Pasen 1935 werd ontslagen. Haar onderricht beschouwde Lafrenz, terugblikkend, ’als een geschenk voor het hele leven’. Toen in 1937 het gemengde onderwijs werd opgeheven keerde Lafrenz terug naar de kloosterschool, waar zij met Pasen 1938 haar examen voorbereidend wetenschappelijk onderwijs aflegde. Na de Rijksarbeidsdienst (RAD) (een soort sociale dienstplicht) begon ze, met klasgenoot Margarethe Rothe, in de zomer van 1939 de studie geneeskunde aan de universiteit van Hamburg. Na de zomer werd ze in het kader van de Rijksarbeidsdienst in Pommerellen als oogsthulp ingezet.[3] Daar leerde zij Alexander Schmorell kennen, die zij aan de universiteit van Hamburg opnieuw trof waar hij was ingeschreven.
In mei 1941 ging Traute Larenz aan de universiteit van München verder studeren en leerde daar Hans Scholl en Christoph Probst kennen. Met Hans Scholl ontwikkelde zich een liefdesbetrekking. In haar verzet tegen het naziregime vond ze inspiratie in de geschriften van Rudolf Steiner.[4]
Ze nam deel aan veel gesprekken en discussies van de ’Weiße Rose’, ook bij Kurt Huber. In de late herfst van 1942 bracht ze het derde vlugschrift van de ’Weißen Rose’ mee naar Hamburg, gaf het aan haar vroegere klasgenoot Heinz Kucharski, die het verder verspreidde. Toen op 18 februari 1943 Hans en Sophie Scholl in de universiteit van München het zesde vlugschrift uitbrachten en daarbij gearresteerd werden, werd ook Traute Lafrenz in het onderzoek door de Gestapo (’Geheime Staatspolizei’, of Geheime staatspolitie) betrokken. Op 5 maart 1943 werd ze voor de eerste keer verhoord. Kort daarop werd ze op 15 maart 1943 vastgezet; tezamen met Alexander Schmorell en Kurt Huber werd ze door het ’Volksgerechtshof’ aangeklaagd en op 19 april 1943 wegens ’medekennis’ tot een jaar gevangenisstraf veroordeeld. Het was haar gelukt haar daadwerkelijke en verdergaande deelname aan de activiteiten van de groep te versluieren. Na haar vrijlating op 14 maart 1944 werd bij het onderzoek naar de Hamburger tak van de ’Weiße Rose’ na twee weken opnieuw gearresteerd en in de politiegevangenis Fuhlsbüttel in Hamburg gebracht. In november 1944 werd ze overgeplaatst naar de gevangenis Cottbus. In februari 1945 werd ze vandaar via de vrouwengevangenis Leipzig-Meusdorf overgebracht naar het tuchthuis St. Georg in Bayreuth. Op 15 april 1945 werd ze daar door Amerikaanse troepen bevrijd.
In 1947 emigreerde ze naar Californië in de Verenigde Staten. Daar sloot ze haar medicijnenstudie af. Op 2 maart 1949 trouwde ze met Vernon Page, met wie zij vier kinderen kreeg. Van 1972 tot 1994 werkte ze als heilpedagoge voor geestelijk gehandicapte kinderen in Chicago.
Na haar pensionering woonde zij op Yonges Island in South-Carolina.
Zij was de laatste overlevende van de ’Weiße Rose’.
Bronnen, noten en/of referenties
|
Q66335 (reasonator)