Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Alexandre Debrus: verschil tussen versies
Geen bewerkingssamenvatting |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
| (3 tussenliggende versies door dezelfde gebruiker niet weergegeven) | |||
| Regel 1: | Regel 1: | ||
'''Alexander Debrus''' ([[1976]]) is een Belgisch cellist. | '''Alexander Debrus''' ([[1976]]) is een Belgisch cellist. | ||
Hij werd in [[2019]] bekroond met de [[Fugatrofee]], hem uitgereikt door de | Hij werd in [[2019]] bekroond met de [[Fugatrofee]], hem in het stadhuis van Brussel uitgereikt door de [[Unie van Belgische Componisten]]. | ||
[[Unie van Belgische Componisten]]. | |||
== Familie en opleiding == | == Familie en opleiding == | ||
Hij werd geboren in een familie van professionele musici, zoon van [[Eliane Debrus-Boucher]] (celliste) en [[Raoul Debrus]] (altviolist). Alexandre Debrus kreeg zijn eerste vioolles op driejarige leeftijd bij zijn oom [[Marcel Boucher]] (violist en componist) en een jaar later kreeg hij zijn eerste celloles bij zijn moeder die hem opleidde. Hij werkt samen met [[Luc Dewez]] (Koninklijk Muziekconservatorium van Bergen en aan de Muziekkapel Koningin Elisabeth van België), [[Mischa Maisky]] (Accademia Chigiana van Siena), [[Marc Drobinsky]] (Accademia Chigiana van Siena en Parijs), [[Yvan Monighetti]] (Musikhochschule Basel) en [[Mstislav Rostropovich]] (Beloeil). | Hij werd geboren in een familie van professionele musici, zoon van [[Eliane Debrus-Boucher]] (celliste) en [[Raoul Debrus]] (altviolist). Alexandre Debrus kreeg zijn eerste vioolles op driejarige leeftijd bij zijn oom [[Marcel Boucher]] (violist en componist) en een jaar later kreeg hij zijn eerste celloles bij zijn moeder die hem verder opleidde. Hij werkt samen met [[Luc Dewez]] (Koninklijk Muziekconservatorium van Bergen en aan de Muziekkapel Koningin Elisabeth van België), [[Mischa Maisky]] (Accademia Chigiana van Siena), [[Marc Drobinsky]] (Accademia Chigiana van Siena en Parijs), [[Yvan Monighetti]] (Musikhochschule Basel) en [[Mstislav Rostropovich]] (Beloeil). | ||
== Onderscheidingen == | == Onderscheidingen == | ||
Verschillende beurzen en prijzen worden aan hem toegekend, zoals de Waterlootois Cultural Merit in 1995, het diploma van verdienste en de Accademia Chigiana-beurs in Siena in 1996, de prijs van de "Mathilde Horlait Dapsens" -wedstrijd in 1999 met de pianist Giovanni Mastroserio evenals de SABAM-prijs voor de beste interpretatie van een Belgisch werk. In 2001 krijgt Alexandre Debrus, na een openbaar onderzoek en een stemming onder de bevolking van de stad Waterloo, wat betreft zijn meest gewaardeerde artiesten, de "Crystal Lion" | Verschillende beurzen en prijzen worden aan hem toegekend, zoals de Waterlootois Cultural Merit in 1995, het diploma van verdienste en de Accademia Chigiana-beurs in Siena in 1996, de prijs van de "Mathilde Horlait Dapsens" -wedstrijd in 1999 met de pianist Giovanni Mastroserio evenals de SABAM-prijs voor de beste interpretatie van een Belgisch werk. In 2001 krijgt Alexandre Debrus, na een openbaar onderzoek en een stemming onder de bevolking van de stad Waterloo, wat betreft zijn meest gewaardeerde artiesten, de "Crystal Lion", een beloning voor de beste muzikale belofte. Hij ontving in 2004 de beurs van de [[Belgische Stichting Roeping]](VOCATIO). In 2007 werd Alexandre geëerd door de stad Nagakute in Japan, die hem de titel van ereburger verleende. | ||
== Onderwijsloopbaan == | == Onderwijsloopbaan == | ||
| Regel 19: | Regel 17: | ||
== Opnames = | == Opnames == | ||
Hij nam tweeëntwintig cd’s op als solist en in kamermuziek onder verschillende labels zoals Pavane Records, EMI Classics, RCA Victor Red Seal (BMG), Artès Classics, Warner Classics. Alexandre Debrus bespeelt een cello van Georges Heynberg (Luik 1934) "Pegasus", evenals een cello van Jan Strick (Brussel 2004) "Alexandre". | |||
Huidige versie van 25 mrt 2021 om 23:58
Alexander Debrus (1976) is een Belgisch cellist.
Hij werd in 2019 bekroond met de Fugatrofee, hem in het stadhuis van Brussel uitgereikt door de Unie van Belgische Componisten.
Familie en opleiding
Hij werd geboren in een familie van professionele musici, zoon van Eliane Debrus-Boucher (celliste) en Raoul Debrus (altviolist). Alexandre Debrus kreeg zijn eerste vioolles op driejarige leeftijd bij zijn oom Marcel Boucher (violist en componist) en een jaar later kreeg hij zijn eerste celloles bij zijn moeder die hem verder opleidde. Hij werkt samen met Luc Dewez (Koninklijk Muziekconservatorium van Bergen en aan de Muziekkapel Koningin Elisabeth van België), Mischa Maisky (Accademia Chigiana van Siena), Marc Drobinsky (Accademia Chigiana van Siena en Parijs), Yvan Monighetti (Musikhochschule Basel) en Mstislav Rostropovich (Beloeil).
Onderscheidingen
Verschillende beurzen en prijzen worden aan hem toegekend, zoals de Waterlootois Cultural Merit in 1995, het diploma van verdienste en de Accademia Chigiana-beurs in Siena in 1996, de prijs van de "Mathilde Horlait Dapsens" -wedstrijd in 1999 met de pianist Giovanni Mastroserio evenals de SABAM-prijs voor de beste interpretatie van een Belgisch werk. In 2001 krijgt Alexandre Debrus, na een openbaar onderzoek en een stemming onder de bevolking van de stad Waterloo, wat betreft zijn meest gewaardeerde artiesten, de "Crystal Lion", een beloning voor de beste muzikale belofte. Hij ontving in 2004 de beurs van de Belgische Stichting Roeping(VOCATIO). In 2007 werd Alexandre geëerd door de stad Nagakute in Japan, die hem de titel van ereburger verleende.
Onderwijsloopbaan
Tussen 1999 en 2006 was hij docent kamermuziek naast André Siwy aan het "Koninklijk Muziekconservatorium te Brussel". In 2005 richtte hij het Carlo Van Neste Trio op, tot op de dag van vandaag samengesteld uit Karin Lechner (piano) en Maya Levy (viool), dankzij de steun van de vzw Carlo Van Neste.
Uitvoerende loopbaan
Hij gaf tal van concerten over de hele wereld zoals in België, Nederland, Frankrijk, Zwitserland, Duitsland, Servië, Italië, Spanje, Griekenland, Verenigde Staten, Rusland, Argentinië, Brazilië, Japan en China. Alexandre Debrus trad vaak op in het bijzijn van leden van de Koninklijke Familie van België, als solist of als kamermusicus.
Opnames
Hij nam tweeëntwintig cd’s op als solist en in kamermuziek onder verschillende labels zoals Pavane Records, EMI Classics, RCA Victor Red Seal (BMG), Artès Classics, Warner Classics. Alexandre Debrus bespeelt een cello van Georges Heynberg (Luik 1934) "Pegasus", evenals een cello van Jan Strick (Brussel 2004) "Alexandre".