Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Karel Lodewijk Ledeganck: verschil tussen versies
(https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Karel_Lodewijk_Ledeganck&oldid=50474183) |
(+ Cat) |
||
| (Een tussenliggende versie door dezelfde gebruiker niet weergegeven) | |||
| Regel 5: | Regel 5: | ||
Zijn literaire doorbraak maakte hij in 1838 met de bundel ''Bloemen mijner lente''. Zijn eerste werk stond onder de invloed van de Engelse en Franse romantiek, meer bepaald van [[Lord Byron (schrijver)|Byron]] en [[Alphonse de Lamartine|Lamartine]]. Zijn latere gedichten waren eerder pessimistisch. | Zijn literaire doorbraak maakte hij in 1838 met de bundel ''Bloemen mijner lente''. Zijn eerste werk stond onder de invloed van de Engelse en Franse romantiek, meer bepaald van [[Lord Byron (schrijver)|Byron]] en [[Alphonse de Lamartine|Lamartine]]. Zijn latere gedichten waren eerder pessimistisch. | ||
In ''De drie zustersteden'' van 1846 zingt hij de lof van [[Gent]], [[Brugge]] en [[Antwerpen (stad)|Antwerpen]]. Het werk kreeg een grote weerklank, al was zijn leespubliek (de geletterde Vlaming) in die tijd eerder beperkt in omvang; het werk kreeg het epitheton ''het dichterlijk evangelie van de [[Vlaamse Beweging]]'', want het bezingt volk en land. Daarmee schreef Ledeganck zich in bij de galerij der voorvechters van de [[taalstrijd]] van het eerste uur. De romantische taal komt in de eenentwintigste eeuw enigszins gezwollen en pathetisch over, maar was kenmerkend voor die periode. | In ''De drie zustersteden'' van 1846 zingt hij de lof van [[Gent]], [[Brugge]] en [[Antwerpen (stad)|Antwerpen]]. Het werk kreeg een grote weerklank, al was zijn leespubliek (de geletterde Vlaming) in die tijd eerder beperkt in omvang; het werk kreeg het epitheton ''het dichterlijk evangelie van de [[Vlaamse Beweging]]'', want het bezingt volk en land. Daarmee schreef Ledeganck zich in bij de galerij der voorvechters van de [[taalstrijd]] van het eerste uur. De romantische taal komt in de eenentwintigste eeuw enigszins gezwollen en pathetisch over, maar was kenmerkend voor die periode. | ||
| Regel 36: | Regel 35: | ||
{{DEFAULTSORT:Ledeganck, Karel}} | {{DEFAULTSORT:Ledeganck, Karel}} | ||
[[Categorie:Vlaams dichter]] | [[Categorie:Vlaams dichter]] | ||
[[Categorie:Persoon binnen de Vlaamse Beweging in de 19e eeuw]] | [[Categorie:Persoon binnen de Vlaamse Beweging in de 19e eeuw]] | ||
[[Categorie:Overleden in Gent]] | |||
Huidige versie van 19 nov 2020 om 16:28
Karel Lodewijk Ledeganck (Eeklo, 9 november 1805 - Gent, 19 maart 1847) was een Vlaams dichter.
Hoewel van eenvoudige arbeidersafkomst wist hij zich op te werken, voornamelijk door zelfstudie. Begonnen als arbeider in een linnenweverij werd hij hulpklerk op het Gentse stadhuis. Nu had hij wat meer vrije tijd en studeerde aan de Gentse hogeschool, waar hij in 1835 het diploma in de rechten behaalde. Zo werd hij benoemd tot vrederechter, en later in het jonge België tot inspecteur onderwijs benoemd. Hij was ook lid van de "provinciale raad" en bereikte het hooglerarenambt in 1845 aan de toen nog Franstalige Universiteit Gent.
Zijn literaire doorbraak maakte hij in 1838 met de bundel Bloemen mijner lente. Zijn eerste werk stond onder de invloed van de Engelse en Franse romantiek, meer bepaald van Byron en Lamartine. Zijn latere gedichten waren eerder pessimistisch.
In De drie zustersteden van 1846 zingt hij de lof van Gent, Brugge en Antwerpen. Het werk kreeg een grote weerklank, al was zijn leespubliek (de geletterde Vlaming) in die tijd eerder beperkt in omvang; het werk kreeg het epitheton het dichterlijk evangelie van de Vlaamse Beweging, want het bezingt volk en land. Daarmee schreef Ledeganck zich in bij de galerij der voorvechters van de taalstrijd van het eerste uur. De romantische taal komt in de eenentwintigste eeuw enigszins gezwollen en pathetisch over, maar was kenmerkend voor die periode.
Daarnaast maakte Ledeganck zich verdienstelijk door het vertalen van Belgische (toen nog eentalig Franse) wetteksten naar het Nederlands. Hij werd begraven op de begraafplaats Campo Santo te Sint-Amandsberg (Gent). Anna De Weert, een kunstenares, was zijn kleindochter.
In Gent is de Karel Lodewijk Ledeganckstraat naar hem vernoemd. Op wandelafstand van het Station Gent-Sint-Pieters ligt in deze straat een gedeelte van de faculteit Wetenschappen van de Universiteit Gent, de plantentuin van de universiteit en het departement lerarenopleiding van de Hogeschool Gent.
In Antwerpen is de Ledegankkaai op het Antwerpse Zuid naar hem genoemd.
In Eeklo staat het standbeeld van Karel Lodewijk Ledeganck op het naar hem genoemde plein. In de Sint-Christoffelstraat in Gent is een gedenksteen te zien boven de ramen van het gelijkvloers.
Bibliografie
- Het klavier (1836)
- Bloemen mijner lente (1839)
- Het graf mijner moeder (1839)
- Het burgslot van Zomergem (1840)
- De zinnelooze (1841)
- Verspreide en nagelaten gedichten (1842)
- De boekweit (1844)
- De drie zustersteden (1846)
- Volledige dichtwerken (1889)
- Keurgedichten (1942)
Literatuur
- Bart D'HONDT, Van Andriesschool tot Zondernaamstraat. Gids door 150 jaar liberaal leven te Gent, Gent, Liberaal Archief / Snoeck, 2014, p. 207-208
Externe link
|
Biografieën, werken en teksten bij de Digitale Bibliotheek voor de Nederlandse Letteren (dbnl) |
- Biografie van Karel Lodewijk Ledeganck op de website van het Liberaal Archief