Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Etrusco Benci: verschil tussen versies
| (Een tussenliggende versie door dezelfde gebruiker niet weergegeven) | |||
| Regel 42: | Regel 42: | ||
[[Categorie:Internationale Brigades]] | [[Categorie:Internationale Brigades]] | ||
[[Categorie:Ereperk der Gefusilleerden]] | [[Categorie:Ereperk der Gefusilleerden]] | ||
[[Categorie:Lijst van gefusilleerden op de Nationale Schietbaan]] | |||
[[Categorie:Belgische stolpersteine]] | |||
Huidige versie van 11 aug 2019 om 19:53
Etrusco Benci (Grosetto 25 juni 1905 - Schaarbeek 12 juni 1943) was een militant republikeins Italiaanse marxist.[1][2]
Levensloop
Jonge jaren
De vader van Etrusco Benci was de uitgever van het republikeinse tijdschrift Etruria nuova. Zijn broer Piero was lid van de jeugdafdeling van de Republikeinse Partij van Italië. Piero was soldaat-vrijwilliger tijdens de Eerste Wereldoorlog en overleed in 1917 in Fagaré.
De toen zestienjarige Etrusco was in juni 1921 getuige van het geweld tijdens de fascistische revolutie in Toscane waarbij verschillende mensen werden mishandeld.
Op 4 november 1921, de dag dat de overwinning op Oostenrijk wordt gevierd en een dag die wordt geclaimd door de fascisten beslisten de republikeinen van Grosetto ter ere van de vele gesneuvelden ook een krans te plaatsen aan het overwinningsmonument. Toen Benci en Ermanno Barth zich op het plein begaven om de krans te plaatsen brak een massale vechtpartij uit. Tevens werden verschillende schoten gelost waarbij verschillende gewonden vielen waaronder de vader van Benci, die in de voet werd geschoten.
Etrusco Benci en Barth werden door de politie gearresteerd wegens opruiing maar na vier dagen werden ze vrijgelaten. Op het daarna volgende proces op 26 januari 1922 werd Benci vrijgesproken. Ook quasi alle andere verdachten werden vrijgesproken, met uitzondering van één fascist en één republikijn die elk werden veroordeeld wegens illegaal wapenbezit.
Op 15 september 1926 moest Benci zich melden bij de rechtbank van Grosseto voor "het verstoren van de orde". Hij werd opgeroepen met Renato Padovani, een voormalig redacteur van La Voce Repubblicana. Benci kreeg een boete van 25 lire.
De 7 oktober 1926 overleed zijn vader en erfde Etrusco Benci zijn drukkerij.
Naar het buitenland
In 1928 vroeg Benci een reispaspoort aan om als reporter voor de Gazzetta dello sport de Olympische Zomerspelen 1928 in Amsterdam bij te wonen. Na enige aarzeling krijgt hij vvan de Italiaanse autoriteiten een paspoort dat twintig dagen geldig is.
Benci keert niet meer terug naar Italië: hij reist effectief naar Amsterdam, maar trekt nadien naar België. In 1928 woonde hij in Elsene, waar hij onder meer contacten onderhield met Renato Padovani, Alvise Pavan en Mario Traverso
Benci nam via zijn zus Etruria contact op met de Italiaanse autoriteiten en op die manier verkreeg hij uiteindelijk een nieuw paspoort, waarna hij terugkeerde naar Grosseto. Hij begon te werken als vertegenwoordiger van machines en accessoires voor de grafische industrie.
In 1935 vroeg hij een nieuw paspoort aan, dimaal voor Frankrijk en België en op 24 september 1935 verliet hij voorgoed Italië. Hij vond werk in Nice. Benci sloot zich aan bij de Franse Communistische Partij en nam deel aan verschillende manisfestaties, terwijl zijn activiteiten in het oog werd gehouden door Italiaane spionnen.
Bij het uitbreken van de Spaanse Burgeroorlog trok hij naar Spanje om aan de zijde van de Partido Obrero de Unificación Marxista te vechten tegen de troepen van generaal Franco. Hij geraakte tijdens de gevechten gewond in de buurt van Zaragoza. Na de overwinning van Franco keerde hij begin 1939 terug naar Frankrijk, waar hij door de Franse overheid werd geïnterneerd in Gurs.
Tweede Wereldoorlog
Aan het begin van de Tweede Wereldoorlog wist hij te ontsnapen, waarna hij eerst lid van het Franse verzet, en nadien naar België trok om daar de guerillastrijd verder te zetten.
In België werd hij samen met Henri Cuyl in Oudergem opgemerkt omdat beide heren samen een groot pak droegen. Het duo werd gearresteerd door de lokale politie, maar na tussenkomst van een vijftal anderen weten ze te ontsnappen. Even later ontploffen bommen op de vensterbank van vijf VNV-leden. De politie van Oudergem kende de gegevens van de twee gearresteerden en gaf deze door aan de collega's van andere gemeenten. Benci wordt diezelfde avond nog gearresteerd in Sint-Jans-Molenbeek. Uit wraak plegen zijn kameraden in februari een bomaanslag tegen de adjunctcommisaris die Benci arresteerde. De politieman overlijdt later in het ziekenhuis.[3]
Benci werd opgesloten in het Fort van Breendonk. In juni 1943 werd hij ter dood veroordeeld en op 12 juni 1943 werd hij gefusilleerd op de Nationale Schietbaan. hij ligt begraven op het Ereperk der Gefusilleerden.
Bronnen, noten en/of referenties
|