Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Heptamerone: verschil tussen versies
(import eigen tekst https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Heptamerone&oldid=38591764) |
(→Inhoud: uitbreiding) |
||
| (2 tussenliggende versies door dezelfde gebruiker niet weergegeven) | |||
| Regel 1: | Regel 1: | ||
De '''Heptamerone''' is een verzameling van 72 korte verhalen in het [[Frans]], geschreven door [[Margaretha van Navarra]] (1492-1549), en postuum gepubliceerd in 1558. De Heptamerone vertelt het verhaal van vijf mannen en vijf vrouwen die begin jaren 1500 door overstromingen afgesneden worden van de rest van de wereld en hun toevlucht zoeken in een [[abdij]], hoog in de [[Pyreneeën]]. Ze moeten wachten tot de brug is gerepareerd en beginnen elkaar - geïnspireerd door [[Giovanni Boccaccio|Boccaccio's]] ''[[Decamerone]]'' - om de tijd te doden op een beschaafde manier elke dag een verhaal te vertellen. | De '''Heptamerone''' is een verzameling van 72 korte verhalen in het [[Frans]], geschreven door [[Margaretha van Navarra]] (1492-1549), en postuum gepubliceerd in 1558. De Heptamerone vertelt het verhaal van vijf mannen en vijf vrouwen die begin jaren 1500 door overstromingen afgesneden worden van de rest van de wereld en hun toevlucht zoeken in een [[abdij]], hoog in de [[Pyreneeën]]. Ze moeten wachten tot de brug is gerepareerd en beginnen elkaar - geïnspireerd door [[Giovanni Boccaccio|Boccaccio's]] ''[[Decamerone]]'' - om de tijd te doden op een beschaafde manier elke dag een verhaal te vertellen. | ||
De verzameling verscheen voor het eerst in druk in 1558 onder de titel ''Histoires des amans fortunez'' onder redactie van Pierre Boaistuau. Deze laatste week vrij sterk af van de originele versie. Zo gebruikte hij slechts 67 van de verhalen, veelal in verkorte vorm, en met weglating van belangrijk materiaal. Een tweede uitgave door Claude Gruget verscheen een jaar later, en daarin beweerde de redacteur dat hij "de eerder verwarde orde in de eerste indruk had hersteld". Ook de proloog en epiloog van elk kort verhaal die door Boaistuau waren weggelaten, nam Gruget in zijn editie op. Het werk kreeg voor de eerste keer de titel ''Heptaméron''. | |||
== Raamvertelling == | == Raamvertelling == | ||
Margaretha van Navarra construeerde de Heptamerone in de vorm van een [[raamvertelling]] en inspireerde zich daarbij op de Decamerone van Giovanni Boccaccio. Het was haar bedoeling om net als in Boccaccio's werk honderd verhalen in tien dagen te vertellen, maar bij haar dood had ze pas het tweede verhaal van de achtste dag afgerond. Veel van de verhalen gaan over liefde, lust, ontrouw en romantiek. | Margaretha van Navarra construeerde de Heptamerone in de vorm van een [[raamvertelling]] en inspireerde zich daarbij op de Decamerone van Giovanni Boccaccio. Het was haar bedoeling om net als in Boccaccio's werk honderd verhalen in tien dagen te vertellen, maar bij haar dood had ze pas het tweede verhaal van de achtste dag afgerond. Veel van de verhalen gaan over liefde, lust, ontrouw en romantiek. | ||
== Inhoud == | == Inhoud en vergelijking met de Decamerone== | ||
De ''Decamerone'' begint met een ontroerend verslag van de [[Pest]] ('de zwarte dood') die [[Florence (stad)|Florence]] treft in 1348. Om aan een gewisse dood te ontsnappen trekken zeven dames en drie jongelingen zich terug op het platteland om elkaar verhalen te vertellen die door hun schertsende en losbandige toon sterk contrasteren met de ellende in de stad. | |||
In de ''Heptamerone'' is het een [[overstroming]] die reizigers belet terug te keren naar hun huizen: het land is overstroomd, veel reizigers verdrinken, of worden aangevallen door beren en rovers. Degenen die deze gevaren hebben overleefd, worden herenigd in de abdij van Notre Dame de Sarrance, waar ze zich beraden over wat hen te doen staat. De rivier [[Gave (rivier)|Gave]] in de [[Pyreneeën]] is niet te doorwaden en de bruggen werden meegesleurd met de stroming. Om er een te herstellen duurt het tien of twaalf dagen. | |||
In de proloog van ''L’Heptaméron'' vragen de gestrande reizigers aan de vrome Oisille op welke manier ze zich de komende dagen het best kunnen bezighouden. Oisille antwoordt dat ze in tijden van verveling en verdriet veel troost vindt in "la lecture des sainctes lettres", de Schrift leest en God contempleert. De anderen vinden dit echter niet zo geschikt voor hen, omdat ze jong zijn en behoefte hebben aan plezier en afleiding. Uiteindelijk besluiten ze om elke ochtend voor een uur samen te komen in Oisilles kamer om naar haar [[Bijbel]]se lessen te luisteren, en de middagen door te brengen in een prachtig weiland, waar ze elkaar verhalen zullen vertellen. | In de proloog van ''L’Heptaméron'' vragen de gestrande reizigers aan de vrome Oisille op welke manier ze zich de komende dagen het best kunnen bezighouden. Oisille antwoordt dat ze in tijden van verveling en verdriet veel troost vindt in "la lecture des sainctes lettres", de Schrift leest en God contempleert. De anderen vinden dit echter niet zo geschikt voor hen, omdat ze jong zijn en behoefte hebben aan plezier en afleiding. Uiteindelijk besluiten ze om elke ochtend voor een uur samen te komen in Oisilles kamer om naar haar [[Bijbel]]se lessen te luisteren, en de middagen door te brengen in een prachtig weiland, waar ze elkaar verhalen zullen vertellen. | ||
[[Categorie:Verhalenbundel]] | [[Categorie:Verhalenbundel]] | ||
[[Categorie:Franse literatuur]] | [[Categorie:Franse literatuur]] | ||
Huidige versie van 10 jan 2019 om 12:33
De Heptamerone is een verzameling van 72 korte verhalen in het Frans, geschreven door Margaretha van Navarra (1492-1549), en postuum gepubliceerd in 1558. De Heptamerone vertelt het verhaal van vijf mannen en vijf vrouwen die begin jaren 1500 door overstromingen afgesneden worden van de rest van de wereld en hun toevlucht zoeken in een abdij, hoog in de Pyreneeën. Ze moeten wachten tot de brug is gerepareerd en beginnen elkaar - geïnspireerd door Boccaccio's Decamerone - om de tijd te doden op een beschaafde manier elke dag een verhaal te vertellen.
De verzameling verscheen voor het eerst in druk in 1558 onder de titel Histoires des amans fortunez onder redactie van Pierre Boaistuau. Deze laatste week vrij sterk af van de originele versie. Zo gebruikte hij slechts 67 van de verhalen, veelal in verkorte vorm, en met weglating van belangrijk materiaal. Een tweede uitgave door Claude Gruget verscheen een jaar later, en daarin beweerde de redacteur dat hij "de eerder verwarde orde in de eerste indruk had hersteld". Ook de proloog en epiloog van elk kort verhaal die door Boaistuau waren weggelaten, nam Gruget in zijn editie op. Het werk kreeg voor de eerste keer de titel Heptaméron.
Raamvertelling
Margaretha van Navarra construeerde de Heptamerone in de vorm van een raamvertelling en inspireerde zich daarbij op de Decamerone van Giovanni Boccaccio. Het was haar bedoeling om net als in Boccaccio's werk honderd verhalen in tien dagen te vertellen, maar bij haar dood had ze pas het tweede verhaal van de achtste dag afgerond. Veel van de verhalen gaan over liefde, lust, ontrouw en romantiek.
Inhoud en vergelijking met de Decamerone
De Decamerone begint met een ontroerend verslag van de Pest ('de zwarte dood') die Florence treft in 1348. Om aan een gewisse dood te ontsnappen trekken zeven dames en drie jongelingen zich terug op het platteland om elkaar verhalen te vertellen die door hun schertsende en losbandige toon sterk contrasteren met de ellende in de stad.
In de Heptamerone is het een overstroming die reizigers belet terug te keren naar hun huizen: het land is overstroomd, veel reizigers verdrinken, of worden aangevallen door beren en rovers. Degenen die deze gevaren hebben overleefd, worden herenigd in de abdij van Notre Dame de Sarrance, waar ze zich beraden over wat hen te doen staat. De rivier Gave in de Pyreneeën is niet te doorwaden en de bruggen werden meegesleurd met de stroming. Om er een te herstellen duurt het tien of twaalf dagen.
In de proloog van L’Heptaméron vragen de gestrande reizigers aan de vrome Oisille op welke manier ze zich de komende dagen het best kunnen bezighouden. Oisille antwoordt dat ze in tijden van verveling en verdriet veel troost vindt in "la lecture des sainctes lettres", de Schrift leest en God contempleert. De anderen vinden dit echter niet zo geschikt voor hen, omdat ze jong zijn en behoefte hebben aan plezier en afleiding. Uiteindelijk besluiten ze om elke ochtend voor een uur samen te komen in Oisilles kamer om naar haar Bijbelse lessen te luisteren, en de middagen door te brengen in een prachtig weiland, waar ze elkaar verhalen zullen vertellen.