Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Sachertorte: verschil tussen versies
Geen bewerkingssamenvatting |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
Regel 17: | Regel 17: | ||
De bedekkende chocolade- of cacaoglazuurlaag is eventueel nog verder versierd, eventueel met de naam „Sacher” of een „S”, of met streepjes die voorstellen waar men de taart zou kunnen snijden. Er zijn in de vakhandel ook chocoladeplaatjes te koop met het woord „Sacher”. | De bedekkende chocolade- of cacaoglazuurlaag is eventueel nog verder versierd, eventueel met de naam „Sacher” of een „S”, of met streepjes die voorstellen waar men de taart zou kunnen snijden. Er zijn in de vakhandel ook chocoladeplaatjes te koop met het woord „Sacher”. | ||
==Geschiedenis== | |||
In 1832 gaf vorst [[Klemens von Metternich]] zijn hofkeuken de opdracht om een bijzonder dessert te creëren. Het verhaal wil dat aangezien de chef-kok ziek was, de toen zestienjarige leerling [[Franz Sacher]] deze opdracht moest uitvoeren. Hoewel de chocoladetaart die hij bedacht wel in de smaak viel, raakte ze in de vergetelheid. Nadat hij jarenlang in Pressburg en Boedapest verbleef, keerde Franz Sacher in 1848 terug naar Wenen en begon daar een delicatessenzaak met wijnhandel. | |||
Zijn oudste zoom Sein Eduard (1843–1892) deed een beroepsopleiding bij de hofpatissier Demel en maakte in die tijd de Sachertoete in haar huisjes vorm. De Sachertorte was verkrijgbaar bij de patissier Demel en later in het Hotel Sacher, dat in het jaar 1876 door Eduard Sacher werd geopend. Sindsdien is de Sachertorte een van de beroemdste culinaire specialiteiten uit Wenen. | |||
{{Wiu2}} | {{Wiu2}} | ||
{{authority control|TYPE=t}} | |||
[[Categorie: Taart]] | |||
[[Categorie: Wenen]] |
Huidige versie van 2 jan 2019 om 16:24
De Sachertorte is een chocoladetaart met abrikozenjam en chocoladeglazuur. Sachertorte staat bekend als Weense specialiteit.
Beschrijving
Sachertorte is geen beschermde merknaam. Er zijn dan ook verschillende recepten in omloop. In Oostenrijk en Duitsland bestaan wel officiële criteria om een product als Sachertorte (of onder een gelijkaardige naam zoals Nuss-Sacher) te mogen verkopen.
Het deeg van de Sachertorte is de Sachermasse, een deeg die chocolade bevat.
In de Oostenrijkse levensmiddelwetgeving is voor de Sachermasse enkel vastgelegd dat deze bestaat uit meel, boter (of botervet), eieren, suiker en chocolade. Het chocoladeaandeel moet minstens 15% zijn, en de chocolade moet minstens 35% cacao bevatten.
De vulling kan bestaan uit abrikozen of uit abrikozenjam.
De glazuurlaag mag bestaan uit cacaohoudend suikerglazuur of uit chocolade, maar niet uit cacaohoudend vetglazuur.
In de Duitse levensmiddelwetgeving wordt vereist dat de vulling een aandeel van tenminste 45% abrikozen bevat. Er kunnen jams of confituren gebruikt worden indien het vruchtaandeel aan abrikozen hoog genoeg is. De ingrediënten van de Sachermasse komen in principe overeen met de Oostenrijkse regelgeving. De vehouding tussen de ingrediënten is als volgt vastgelegd: per 100 delen meel gebruikt men 100 delen chocolade (of de hoeveelheid cacao die daarmee overeenkomt), 100 delen boter (of de hoeveelheid botervet die daarmee overeenkomt) en 200 delen ei (eiwit en eigeel). Als glazuur is enkel chocolade of cacaohoudende suikerglazuur toegelaten, maar geen andere producten die op chocolade lijken.
Voor de vulling op basis van abrikozen, bestaan er twee varianten: in de ene versie is er maar één laag abrikozen(jam), net onder de afdekkende laag chocoladeglazuur. In de andere versie heeft de taart een tweede abrikozenlaag: de taart is ongeveer in het midden opengesneden, met abrikozenbereiding bestreken en dan weer opeengezet.
De bedekkende chocolade- of cacaoglazuurlaag is eventueel nog verder versierd, eventueel met de naam „Sacher” of een „S”, of met streepjes die voorstellen waar men de taart zou kunnen snijden. Er zijn in de vakhandel ook chocoladeplaatjes te koop met het woord „Sacher”.
Geschiedenis
In 1832 gaf vorst Klemens von Metternich zijn hofkeuken de opdracht om een bijzonder dessert te creëren. Het verhaal wil dat aangezien de chef-kok ziek was, de toen zestienjarige leerling Franz Sacher deze opdracht moest uitvoeren. Hoewel de chocoladetaart die hij bedacht wel in de smaak viel, raakte ze in de vergetelheid. Nadat hij jarenlang in Pressburg en Boedapest verbleef, keerde Franz Sacher in 1848 terug naar Wenen en begon daar een delicatessenzaak met wijnhandel.
Zijn oudste zoom Sein Eduard (1843–1892) deed een beroepsopleiding bij de hofpatissier Demel en maakte in die tijd de Sachertoete in haar huisjes vorm. De Sachertorte was verkrijgbaar bij de patissier Demel en later in het Hotel Sacher, dat in het jaar 1876 door Eduard Sacher werd geopend. Sindsdien is de Sachertorte een van de beroemdste culinaire specialiteiten uit Wenen.
Werk in uitvoering | ||
Iemand is nog met dit artikel bezig. Kom later terug om het resultaat te bekijken. | ||