Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
George Zweig: verschil tussen versies
Geen bewerkingssamenvatting |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
| Regel 33: | Regel 33: | ||
==Werk== | ==Werk== | ||
Zweig voorspelde het bestaan van [[quark]]s aan het [[CERN]] (European Organization for Nuclear Research), onafhankelijk van [[Murray Gell-Mann]], vlak na het verdedigen van zijn doctoraatsverhandeling (PhD). Zweig noemde de quarks | Zweig voorspelde het bestaan van [[quark]]s aan het [[CERN]] (European Organization for Nuclear Research), onafhankelijk van [[Murray Gell-Mann]], vlak na het verdedigen van zijn doctoraatsverhandeling (PhD). Zweig noemde de quarks ’azen’ (''aces''), naar de vier bekende kaarten, omdat hij verwachtte dat er vier van deze deeltjes bestonden (op grond van de toen vier bekende leptons).<ref>{{citation | ||
| author=G. Zweig | | author=G. Zweig | ||
| year=1964 | | year=1964 | ||
| Regel 47: | Regel 47: | ||
}}</ref> De introductie van de quarks vormde een hoeksteen voor de deeltjesfysica. | }}</ref> De introductie van de quarks vormde een hoeksteen voor de deeltjesfysica. | ||
Net als Gell-Mann realiseerde hij zich dat verschillende belangrijke eigenschappen van deeltjes zoals baryonen (bv. protonen en neutronen) verklaard konden worden door ze te behandelen als triolen van andere bestanddelen van deeltjes (die hij ''azen'' en Gell-Mann quarks noemde), met fractioneel baryongetal en elektrische lading. In tegenstelling tot Gell-Mann werd Zweig gedeeltelijk tot dit quarkmodel geleid door het merkwaardig verzwakte verval van het {{math| | Net als Gell-Mann realiseerde hij zich dat verschillende belangrijke eigenschappen van deeltjes zoals baryonen (bv. protonen en neutronen) verklaard konden worden door ze te behandelen als triolen van andere bestanddelen van deeltjes (die hij ''azen'' en Gell-Mann quarks noemde), met fractioneel baryongetal en elektrische lading. In tegenstelling tot Gell-Mann werd Zweig gedeeltelijk tot dit quarkmodel geleid door het merkwaardig verzwakte verval van het {{math|φ}}-meson tot {{math|ρ π}}, een kenmerk dat gecodificeerd wordt door wat nu bekend staat als de OZI-regel, waarin de ’Z’ voor ’Zweig’ staat.<ref name=origins>{{citation | ||
| author=G. Zweig | | author=G. Zweig | ||
| year=1980 | | year=1980 | ||
| Regel 59: | Regel 59: | ||
| work=CERN colloquium }}</ref> | | work=CERN colloquium }}</ref> | ||
In de daarop volgende technische terminologie kwamen de quarks van Gell-Mann uiteindelijk dichter bij | In de daarop volgende technische terminologie kwamen de quarks van Gell-Mann uiteindelijk dichter bij ’stroomquarks’, terwijl de quarks van Zweig bij ’constituerende (primaire of samenstellende) quarks’ kwamen.<ref name=origins/><ref>[http://vmsstreamer1.fnal.gov/Lectures/Colloquium/140319Zweig/index.htm Concrete quarks, FNAL 2014]</ref> | ||
Zoals de astrofysicus [[John Gribbin]] opmerkte, ontving Gell-Mann in 1969 terecht de Nobelprijs voor fysica voor zijn algemene bijdragen en ontdekkingen met betrekking tot de classificatie van elementaire deeltjes en hun interacties; toen was de quarktheorie nog niet volledig geaccepteerd,<!----ref. Missing hadronic resonantie toestanden voorspeld door de quark model werden pas opgericht in het begin van de jaren zeventig. De beoordeling dat smaak SU(3) niets anders weerspiegelt dan de symmetrieën van de drie lichtste quarks moest wachten tot eind jaren zeventig. Begrip van de reden waarom quark-zoekopdrachten negatief bleken te zijn ontbrak tot 1974. </ref> ----> en werd ze niet specifiek vermeld in de officiële vermelding van de prijs. In latere jaren, toen de quarktheorie het standaardmodel werd van de deeltjesfysica, was het Nobelcomité mogelijk van mening dat ze Zweig niet konden erkennen als de wetenschapper die voor het eerst de implicaties van de theorie in detail uiteenzette en suggereerde dat ze echt zouden kunnen zijn, zonder Gell-Mann opnieuw op te nemen. Toch nomineerde [[Richard Feynman]] in 1977 zowel Gell-Mann als Zweig voor de Nobelprijs, vermoedelijk zijn enige nominatie daarvoor.<ref>{{citation |author=G. Zweig |year=2010 |pages=3863 |volume=25 |journal=International Journal of Modern Physics A |title= Memories of Murray and the Quark Model |arxiv= 1007.0494 |doi= 10.1142/S0217751X10050494|bibcode = 2010IJMPA..25.3863Z }}</ref> Wat de reden ook is, ondanks Zweigs bijdragen aan een theorie die centraal staat in de moderne natuurkunde, heeft hij nog geen Nobelprijs gekregen.<ref> | Zoals de astrofysicus [[John Gribbin]] opmerkte, ontving Gell-Mann in 1969 terecht de Nobelprijs voor fysica voor zijn algemene bijdragen en ontdekkingen met betrekking tot de classificatie van elementaire deeltjes en hun interacties; toen was de quarktheorie nog niet volledig geaccepteerd,<!----ref. Missing hadronic resonantie toestanden voorspeld door de quark model werden pas opgericht in het begin van de jaren zeventig. De beoordeling dat smaak SU(3) niets anders weerspiegelt dan de symmetrieën van de drie lichtste quarks moest wachten tot eind jaren zeventig. Begrip van de reden waarom quark-zoekopdrachten negatief bleken te zijn ontbrak tot 1974. </ref> ----> en werd ze niet specifiek vermeld in de officiële vermelding van de prijs. In latere jaren, toen de quarktheorie het standaardmodel werd van de deeltjesfysica, was het Nobelcomité mogelijk van mening dat ze Zweig niet konden erkennen als de wetenschapper die voor het eerst de implicaties van de theorie in detail uiteenzette en suggereerde dat ze echt zouden kunnen zijn, zonder Gell-Mann opnieuw op te nemen. Toch nomineerde [[Richard Feynman]] in 1977 zowel Gell-Mann als Zweig voor de Nobelprijs, vermoedelijk zijn enige nominatie daarvoor.<ref>{{citation |author=G. Zweig |year=2010 |pages=3863 |volume=25 |journal=International Journal of Modern Physics A |title= Memories of Murray and the Quark Model |arxiv= 1007.0494 |doi= 10.1142/S0217751X10050494|bibcode = 2010IJMPA..25.3863Z }}</ref> Wat de reden ook is, ondanks Zweigs bijdragen aan een theorie die centraal staat in de moderne natuurkunde, heeft hij nog geen Nobelprijs gekregen.<ref> | ||
Huidige versie van 14 mrt 2018 om 20:53
| George Zweig | ||
| Bestand:George Zweig.jpg | ||
| Persoonlijke gegevens | ||
| Geboortedatum | 30 mei 1937 | |
| Geboorteplaats | Moskou, RSFSR | |
| Nationaliteit | Amerikaans | |
| Wetenschappelijk werk | ||
| Vakgebied | natuurkunde; neurobiologie | |
| Alma mater | University of Michigan, California Institute of Technology | |
| Instituten | LANL, MIT | |
George Zweig (Moskou, 30 mei 1937) is een Amerikaanse fysicus. He was trained as a particle physicist under Richard Feynman.[1] Hij introduceerde, onafhankelijk van Murray Gell-Mann, het quark-model. Later is hij zich gaan bezighouden met neurobiologie. Hij heeft als wetenschappelijk onderzoeker gewerkt bij het Los Alamos National Laboratory en het MIT, en in de financiële dienstverlening.
Biografie
Zweig is geboren in Moskou, Rusland uit een joodse familie.[2] Zijn vader was een bouwkundig ingenieur. Hij studeerde in 1959 af aan de universiteit van Michigan, met een bachelordiploma in wiskunde, nadat hij een groot aantal natuurkundeopleidingen als keuzevakken had gevolgd. In 1964 promoveerde hij in 1964 aan het Californisch Instituut voor Technologie.
Werk
Zweig voorspelde het bestaan van quarks aan het CERN (European Organization for Nuclear Research), onafhankelijk van Murray Gell-Mann, vlak na het verdedigen van zijn doctoraatsverhandeling (PhD). Zweig noemde de quarks ’azen’ (aces), naar de vier bekende kaarten, omdat hij verwachtte dat er vier van deze deeltjes bestonden (op grond van de toen vier bekende leptons).[3][4] De introductie van de quarks vormde een hoeksteen voor de deeltjesfysica.
Net als Gell-Mann realiseerde hij zich dat verschillende belangrijke eigenschappen van deeltjes zoals baryonen (bv. protonen en neutronen) verklaard konden worden door ze te behandelen als triolen van andere bestanddelen van deeltjes (die hij azen en Gell-Mann quarks noemde), met fractioneel baryongetal en elektrische lading. In tegenstelling tot Gell-Mann werd Zweig gedeeltelijk tot dit quarkmodel geleid door het merkwaardig verzwakte verval van het φ-meson tot ρ π, een kenmerk dat gecodificeerd wordt door wat nu bekend staat als de OZI-regel, waarin de ’Z’ voor ’Zweig’ staat.[5][6]
In de daarop volgende technische terminologie kwamen de quarks van Gell-Mann uiteindelijk dichter bij ’stroomquarks’, terwijl de quarks van Zweig bij ’constituerende (primaire of samenstellende) quarks’ kwamen.[5][7]
Zoals de astrofysicus John Gribbin opmerkte, ontving Gell-Mann in 1969 terecht de Nobelprijs voor fysica voor zijn algemene bijdragen en ontdekkingen met betrekking tot de classificatie van elementaire deeltjes en hun interacties; toen was de quarktheorie nog niet volledig geaccepteerd, en werd ze niet specifiek vermeld in de officiële vermelding van de prijs. In latere jaren, toen de quarktheorie het standaardmodel werd van de deeltjesfysica, was het Nobelcomité mogelijk van mening dat ze Zweig niet konden erkennen als de wetenschapper die voor het eerst de implicaties van de theorie in detail uiteenzette en suggereerde dat ze echt zouden kunnen zijn, zonder Gell-Mann opnieuw op te nemen. Toch nomineerde Richard Feynman in 1977 zowel Gell-Mann als Zweig voor de Nobelprijs, vermoedelijk zijn enige nominatie daarvoor.[8] Wat de reden ook is, ondanks Zweigs bijdragen aan een theorie die centraal staat in de moderne natuurkunde, heeft hij nog geen Nobelprijs gekregen.[9]
Zweig richtte zich later op hooronderzoek en neurobiologie, en bestudeerde de overgang van geluid naar zenuwimpulsen in het slakkenhuis van het menselijk oor,[10] en hoe de hersenen de geluidssignalen in kaart brengen in de ruimtelijke dimensies van de hersenschors. In 1975, toen hij het oor bestudeerde, ontdekte hij een versie van de continue golventransformatie, de cochleaire transformatie.[11]
In 2003 sloot Zweig zich aan bij het kwantitatieve hedgefonds Renaissance Technologies, opgericht James Simons, de voormalige codebreker van de Koude Oorlog. Hij verliet het kantoor in 2010.
Na afloop van zijn vierjarige vertrouwelijkheidsovereenkomst met Renaissance Technologies keerde de 78-jarige Zweig terug naar Wall Street en stichtte hij samen met twee jongere partners een nieuw kwantitatief hedgefonds, Signition genaamd, dat in 2015 op de markt kwam.[12][13]
Onderscheidingen
- MacArthur Prize Fellowship (1981)
- National Academy of Sciences (1996)
- Sakurai Prize (2015)
Bronnen, noten en/of referenties
|
Er is nog hulp nodig bij het proeflezen en verbeteren van dit artikel.
Je kan meehelpen door je (gratis) te registreren en op bewerken te klikken om je kennis aan dit artikel toe te voegen.