Karel Geboes

Karel Geboes, (Merksem, 17 juni 1945) is emeritus gewoon hoogleraar van faculteit geneeskunde van de Katholieke Universiteit Leuven.

Biografie

Geboes volgde de Grieks Latijnse humaniora aan het Sint-Lodewijkscollege van Lokeren en studeerde in 1970 af als dokter in de genees- heel- en verloskunde aan het Departement Medische Wetenschappen van de Leuven. Tijdens zijn studentenjaren was hij actief in de faculteitskring van de studenten geneeskunde “Medica”. Hij was preses in het academiejaar 1968-1969. Na zijn studies volgde hij een opleiding voor “inwendige geneeskunde” onder professor Josuë Vandenbroucke in het universitaire ziekenhuis Sint-Rafaël van Leuven. Tijdens zijn opleiding introduceerde hij onder leiding van professor Vantrappen de “coloscopie” als diagnostische techniek. Hij werd erkend als “algemeen internist” op 1 augustus 1975. Na zijn legerdienst werkte hij tijdelijk als internist in de kliniek Sint-Helena van Sint Gillis-Waas. Hij begon ook aan een opleiding voor “pathologische ontleedkunde” onder leiding van professor Valeer Desmet en werd erkend als klinisch bioloog op 1 februari 1982 en als patholoog op 20 maart 1989. In 1985 behaalde hij het “aggregaat hoger onderwijs”, nu doctoraat met een thesis of de morfologische aspecten van de ziekte van Crohn. In 1982 werd hij benoemd als adjunct-kliniek-hoofd in de dienst pathologische ontleedkunde van de universitaire ziekenhuizen van Leuven. Hij was verantwoordelijk voor de pathologie van het maag-darmkanaal en de pancreas. Zijn onderzoek richtte zich voornamelijk op chronische inflammatoire darmziekten (de ziekte van Crohn en colitis ulcerosa), op kanker van de maag-darmkanaal en op de chronische ontstekingen van maag en slokdarm. Tijdens zijn loopbaan was hij actief betrokken bij postgraduaat vorming. Hij was secretaris van de Belgische Helicobacter pylori club (1988-1991),(stichtend) secretaris en voorzitter van de Belgische Club voor digestieve pathologie (1987-2010) en voorzitter van de Vlaamse Vereniging voor Gastro-enterologie (1997-1999). In 1987 werd hij benoemd als docent en op 1 oktober 1995 tot gewoon hoogleraar.

Tijdens zijn loopbaan ontving hij meerdere prijzen, zoals de tweejaarlijkse A. Faes prijs en een doctoraat honoris causa van de universiteit van Cagliari in Italië. Hij was gasthoogleraar aan de Harvard Medical School (1991), de University of Michigan, in Ann Arbor (1995) en de Universiteit van Padua (2011. In 1996 werd hij lid van de Koninklijke Academie voor geneeskunde van België. Hij vertegenwoordigt de academie in de redactie van het "Nationaal Biografisch Woordenboek". In maart 2006 werd hem het ereteken van Commandeur in de Leopoldsorde verleend.

In oktober 2010 promoveerde hij tot emeritus gewoon hoogleraar.

Bronnen

• 1. De Hertogh G. Sagaert X. Chronic Inflammatory Bowel Diseases : from bench to bedside. 2010
• 2. De Groote Jan. Van Colloquia tot Vlaamse Vereniging voor Gastro-enterologie. 2000
• 3. Van Assche G, Vermeire S. Tot aan de horizon en voorbij. Gastro-enterologie in Leuven. 2015