Wikisage, de vrije encyclopedie van de tweede generatie, is digitaal erfgoed

Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.

  • Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
  • Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
rel=nofollow

Mark Edwards: verschil tussen versies

Uit Wikisage
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
(Andries Van den Abeele 13 mrt 2017)
(https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Mark_Edwards&oldid=48839007 22 mrt 2017)
 
Regel 30: Regel 30:


== Levensloop ==
== Levensloop ==
Toen hij elf was begon Edwards piano te leren en toen hij zestien was verkoos hij het orgel.
Edwards begon met elf met het leren bespelen van de [[piano]] en koos op zestienjarige leeftijd er voor om het [[orgel]] te leren bespelen.


In 2004 volgde hij de lessen in de Interlochen Arts Academy in [[Michigan]], voor piano bij Thomas Lymenstull en voor orgel bij Thomas Bara. Hij ontving een prijs voor zijn resultaten op het orgel. Hij vervolgde zijn orgelstudies bij David Higgs aan de Eastman School of Music in [[Rochester (New York)]], waar hij ook orgelimprovisatie en klavecimbel volgde bij William Porter.  Hij was tevens organist in de 'Episcopal Church of the Ascension' in Rochester en speelde aan de Eastman School continuo, samen met Paul O'Dette en Christel Thielmann. Hij studeerde er als Bachelor of Music af met grootste onderscheiding. Hij vervolledigde verder zijn studies bij William Porter (orgel en improvisatie) en bij Hank Knox (klavecimbel) aan de Schulich School of Music en het Department of Early Music aan de [[McGill University]], waar hij in 2011 een Master na Master behaalde in orgel en klavecimbel.  
In 2004 volgde hij de lessen in de Interlochen Arts Academy in [[Michigan]], voor piano bij Thomas Lymenstull en voor orgel bij Thomas Bara. Hij ontving een prijs voor zijn resultaten op het orgel. Hij vervolgde zijn orgelstudies bij David Higgs aan de Eastman School of Music in [[Rochester (New York)]], waar hij ook orgelimprovisatie en klavecimbel volgde bij William Porter.  Hij was tevens organist in de 'Episcopal Church of the Ascension' in Rochester en speelde aan de Eastman School continuo, samen met Paul O'Dette en Christel Thielmann. Hij studeerde er als Bachelor of Music af met grootste onderscheiding. Hij vervolledigde verder zijn studies bij William Porter (orgel en improvisatie) en bij Hank Knox (klavecimbel) aan de Schulich School of Music en het Department of Early Music aan de [[McGill University]], waar hij in 2011 een Master na Master behaalde in orgel en klavecimbel.  
Regel 47: Regel 47:
* 2010: eerste prijs in de [[International Schnitger Orgelwedstrijd]], [[Alkmaar]]
* 2010: eerste prijs in de [[International Schnitger Orgelwedstrijd]], [[Alkmaar]]
* 2011: eerste prijs in het [[Concours d'Orgue du Québec]]
* 2011: eerste prijs in het [[Concours d'Orgue du Québec]]
* 2012: derde prijs in de [[Jurow Harpsichord Competition]], Oberlin College (Ohio)
* 2012: derde prijs in de [[Jurow Harpsichord Competition]], Oberlin College (Ohio)<ref>{{en}}[http://historicalkeyboardsociety.org/competitions/jurow-competition/ webstek Jurow Competition]</ref>
* 2012: eerste prijs in het klavecimbelconcours in het kader van het [[MAfestival Brugge|Musica Antiqua Festival]] in [[Brugge]].
* 2012: eerste prijs in het klavecimbelconcours in het kader van het [[MAfestival Brugge|Musica Antiqua Festival]] in [[Brugge]].


== Discografie ==
== Discografie ==
* 2013: ''Passaggi'' met blokfluitist Vincent Lauzer (ATMA Classique ACD22637)
* 2013: ''Passaggi'' met blokfluitist Vincent Lauzer (ATMA Classique ACD22637)
 
==Literatuur==
* ''Oberlin Conservatory-Historical Performance Faculty''.
* Organix 09, ''Biography Mark Edwards'', Organixconcerts, 2011.
* M. MERGEAY, ''Révolution au concours de Bruges'', La Libre Belgique, 11 August 2012.
== Externe links ==
== Externe links ==
*[http://www.organixconcerts.ca/2009/bios/markEdwards.html Mark Edwards op Organix]
*[http://www.organixconcerts.ca/2009/bios/markEdwards.html Mark Edwards op Organix]

Huidige versie van 22 mrt 2017 om 10:49

rel=nofollow

Mark Edwards (Toronto, 1986) is een Canadese organist en klavecinist.

Levensloop

Edwards begon met elf met het leren bespelen van de piano en koos op zestienjarige leeftijd er voor om het orgel te leren bespelen.

In 2004 volgde hij de lessen in de Interlochen Arts Academy in Michigan, voor piano bij Thomas Lymenstull en voor orgel bij Thomas Bara. Hij ontving een prijs voor zijn resultaten op het orgel. Hij vervolgde zijn orgelstudies bij David Higgs aan de Eastman School of Music in Rochester (New York), waar hij ook orgelimprovisatie en klavecimbel volgde bij William Porter. Hij was tevens organist in de 'Episcopal Church of the Ascension' in Rochester en speelde aan de Eastman School continuo, samen met Paul O'Dette en Christel Thielmann. Hij studeerde er als Bachelor of Music af met grootste onderscheiding. Hij vervolledigde verder zijn studies bij William Porter (orgel en improvisatie) en bij Hank Knox (klavecimbel) aan de Schulich School of Music en het Department of Early Music aan de McGill University, waar hij in 2011 een Master na Master behaalde in orgel en klavecimbel.

Hij volgde meestercursussen bij Ton Koopman, Pierre Hantaï, Skip Sempé, Kenneth Weiss, Harald Vogel en Jacques van Oortmerssen.

In 2012 studeerde hij verder bij Robert Hill aan de Hochschule für Musik in Freiburg, Duitsland

Sinds 2016 is hij docent klavecimbel aan het Oberlin Conservatorium (Ohio).

Prijzen

Mark Edwards heeft verscheidene prijzen gewonnen:[1]

Discografie

  • 2013: Passaggi met blokfluitist Vincent Lauzer (ATMA Classique ACD22637)

Literatuur

  • Oberlin Conservatory-Historical Performance Faculty.
  • Organix 09, Biography Mark Edwards, Organixconcerts, 2011.
  • M. MERGEAY, Révolution au concours de Bruges, La Libre Belgique, 11 August 2012.

Externe links

Bronnen, noten en/of referenties

Bronnen, noten en/of referenties
rel=nofollow
rel=nofollow
rel=nofollow